Thomas Olde Heuvelt - Orakel

Dit boek was dus het enige boek van de longlist van de hebban-thrillerprijs waarvan ik echt hoopte dat ik het niet zou hoeven lezen. Maar het was een van de boeken die ik kreeg toegewezen. En ja, ik zat in die jury, dus ik las het ook gewoon. Maar ik een beetje bang dat ik het echt heel eng zou vinden. Met frisse tegenzin begon ik dus aan dit boek… 

Het verhaal

Op een mistige winterochtend zien Luca Wolf en Emma Reich een achttiende-eeuws zeilschip in een bollenveld bij de duinen liggen. Orakel, staat er op de achtersteven. Het ligt er, in alle opzichten, verkeerd. Emma kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en gaat het luik op het hellende dek binnen. Niemand ziet haar nog terug. Luca blijft verbijsterd achter: hij wilde haar wel achternagaan, maar iets hield hem tegen. De uitdrukking op haar gezicht toen ze door het luik ging, maakte hem bang…

Niet veel later zijn er elf mensen verdwenen, worden Luca en zijn moeder afgeschermd van de wereld vastgehouden en staan de geheime diensten voor een raadsel. Alles moet uit de kast worden gehaald om een mediastorm te voorkomen. Maar als men graaft in een ver verleden om het mysterie van de Orakel te ontrafelen, blijkt het schip een voorbode te zijn van iets onheilspellends. 

De schrijver

Thomas Olde Heuvelt (1983) won in 2015 als eerste Nederlandse auteur een Hugo Award. In 2016 brak hij internationaal door met HEX, waarvan de vertaalrechten verkocht zijn aan meer dan 25 landen. Hierna schreef hij het alom geprezen Echo. 

Mening

Nou, ik begon inderdaad met frisse tegenzin aan dit boek en merkte dat ik me er, zeker in het begin, steeds echt toe moest zetten om te lezen. Maar waarom eigenlijk? Want het was steeds niet echt eng of spannend terwijl ik las en het las als een trein. Dus kreeg ik er gaandeweg steeds meer plezier in. Dat was een meevaller! En de grootste meevaller was dat het eigenlijk helemaal niet eng bleek te zijn! Nou weet ik dus niet zo goed of ik vanaf nu gewoon maar Stephen King zal gaan lezen omdat ik dit niet eng vond, of dat dit boek niet representatief is voor de boeken van Olde Heuvelt. Dat ga ik dus eerst nog even aan kenners vragen voor ik over ga op enge boeken. 

Anyway, dit boek. Ik merkte dat ik, ondanks de tegenzin het boek dus niet los kon laten. Het is dus goed geschreven, het pakt en wegleggen is moeilijk.

Het boek is opgedeeld in 5 delen, met een deelnaam en daarin hoofdstukken die steeds opnieuw genummerd zijn. Tussendoor zijn er diverse intermezzo’s waarvan ik eerst niet wist wat ik er mee moest, maar dat werd gaandeweg duidelijk.

Het boek is herkenbaar qua omgeving. Het speelt in Katwijk en Noordwijk en ik woonde vroeger daar in de buurt. Dus ik wist waar ik zo ongeveer was. En, hoera, het grootste gedeelte speelt gewoon in het heden. Dat merk je aan opmerkingen over Rutte en Ollongren en het feit dat mensen op zondagavond naar ‘Heel Holland bakt’ kijken.

De hoofdpersoon is een jongen van 13, Luca Wolf, die op weg naar school in de dichte mist een scheepswrak ziet liggen aan de verkeerde kant van de duinen (er is geen zee die daar komt). Samen met zijn vriendin Emma, op wie hij stiekem verliefd is, fietst hij naar school en ze stoppen bij het wrak. En Emma verdwijnt. Niet alleen Emma, maar nog redelijk wat mensen. En dan komt de extreem geheime dienst in beeld. En loopt alles uit de hand eigenlijk. Je wordt van de ene in de andere situatie gegooid zo ongeveer, nergens is echt rust.

Het bovennatuurlijke in het boek, waarvan ik dus eigenlijk dacht dat dat het enge zou zijn, was een mooie tegenhanger voor die snelheid. Maar werd dus nergens eng. Dat vond ik wel raar, maar ook wel prettig, want nou kon ik het ook gewoon ‘s avonds in bed lezen. 

Waar ik me wel echt aan stoorde in het hele boek waren de dure moeilijke woorden die gebruikt werden. Nergens voor nodig om het steeds over obsidiaan zwart te hebben, dat zegt niemand (toch? Of jullie wel?) en al zeker een jongen van 13 niet. Dat taalgebruik kwam niet overeen met de belevingswereld van mijn M13 bijvoorbeeld, zelfs niet in de taal van T16. Zij hebben het echt nooit over een ricocherend geluid.

Het boek De ondergrondse van Colson Whitehead als leesclubboek vond ik dan weer wel leuk. Moet ik ook nog lezen. Misschien dat ik dat nog eerder ga lezen dan andere boeken van Olde Heuvelt, want ik was dus niet echt onder de indruk. Ik ben benieuwd of dit boek de shortlist heeft gehaald. Dat weet ik nog niet op het moment van schrijven.  

Extra informatie

Ik mocht (weer) naar het Boekenbal begin april en sprak daar kort met Thomas Olde Heuvelt. Dit boek is niet per se eng, meer spannend vertelde hij mij, nadat ik had gevraagd of het aan mij lag dat het niet eng was. Ik moest Hex maar proberen want daar speelt Robert Grim ook een rol in, en als dat te eng was, even laten weten. Dus... Hex komt op mijn lijstje, maar wanneer ik er aan toe kom weet ik nog niet. En hij moest erg lachen toen ik zei dat ik het helemaal niet eng vond, gelukkig maar.

Boekinformatie

Titel: Orakel

Auteur: Thomas Olde Heuvelt

ISBN: 9789022591109

Uitgever: Boekerij

Verschijningsdatum: 23 maart 2021

Aantal pagina’s: 456

Prijs: € 21,99