vrijdag 29 november 2019

Tineke Honingh - Elke dag broerdag


Bij Boekhandel De Kler in Zoetermeer (en ook in de andere filialen trouwens) komen er regelmatig leesexemplaren binnen, zodat de boekhandelaren die kunnen lezen en weten wat ze verkopen. Dit is een van die boeken. Ik vond de voorkant er erg mooi uitzien, maar mijn zoon is te oud hiervoor en mijn dochter leest andere boeken. Dus besloot ik het boek lekker zelf te gaan lezen (want ik heb niks meer liggen thuis...)

 Het verhaal

Voor Noa, Robbe, Kees, Dook en kleuter Tibbe is het elke dag broerdag. Ze zijn onafscheidelijk en het maakt ze helemaal niets uit dat ze niet allemaal dezelfde ouders hebben. Samen bouwen ze hutten en ravotten ze in het bos – en als een van hen in de problemen zit, kan hij rekenen op de rest. Ze horen bij elkaar, wat er ook gebeurt.
Als Noa op een dag een paarse envelop ziet liggen met de naam van een advocaat erop, roept hij een broeralarm uit. Met z’n vijven gaan ze op zoek naar de brief, waarin ze woorden lezen die ze niet helemaal begrijpen, maar waarvan ze weten dat ze slecht nieuws betekenen: omgangsregeling, nieuwe woonsituatie, voogdij, ouderschapsplan… De vijf jongens besluiten dat ze niet zonder elkaar kunnen, maar wél zonder ouders. Samen lopen ze weg, het bos in, in de hoop dat ze zo bij elkaar kunnen blijven. Daar buiten in het bos, tussen de reeën, buizerds en insecten ontdekken ze wat ze echt aan elkaar hebben. Dat je soms niet alles aan elkaar kunt vertellen. En, uiteindelijk, de waarheid over de paarse envelop. 

De schrijver

Tineke Honingh is communicatieadviseur, tekstschrijver en ze was ook eventjes juf. Maar bovenal schrijft ze verhalen voor kinderen en jongeren. Korte verhalen voor een magazine, scenario's voor een strip, een feuilleton voor internet of een uitgebreid verhaal dat in een boek terechtkomt, zoals het lovend onthaalde Het (on)gewone verhaal van Bo (en Tom). Als ze maar kan verzinnen. Dat doet ze ook op haar werk bij het Radboud UMC: dan verzint ze manieren om meer geld in te zamelen voor onderzoek naar kanker. Tineke heeft twee kinderen, twee katten en één man.  

Mening

Ik had nog niet eerder een boek van Honingh gelezen, maar ik vond de voorkant zo intrigerend, vijf figuren in een mooi groen bos.
En dat is ook precies waar het hele verhaal om draait. 5 broers, niet allemaal echte broers, maar stief- en halfbroers, die samen op avontuur gaan. Noodgedwongen op avontuur gaan, want ze denken dat ze binnenkort uit elkaar gehaald gaan worden door hun ouders (zo begon het de vorige keer namelijk ook, met een paarse envelop).
In korte hoofdstukken, die allemaal een stuk zin uit dat hoofdstuk als titel hebben, wordt het verhaal van de broers verteld vanuit het perspectief van Noa.
Het is mooi om te lezen hoe de broers echt een team vormen. En hoe ze verscheurd worden tussen de verschillende situaties. Waar is thuis, wie hoort er bij thuis, wanneer zijn ze compleet of niet. Een stamboom voorin geeft precies weer hoe de familiebanden zijn, wat zeker in het begin handig is om even naar te kunnen kijken.
Ook de plattegrond voor in het boek is een fijne toevoeging. Je kunt precies nagaan waar welk gedeelte van het boek zich afspeelt en dat is erg leuk om te doen.
De liefde voor elkaar en voor hun ouders wordt goed uitgewerkt, net als de liefde voor de natuur van sommige van de jongens en de dynamiek van de kinderen in verschillende leeftijden.
Het boek is geschikt voor kinderen vanaf 9 jaar. Een goed boek voor kinderen die van avontuur houden en misschien ook wel voor kinderen uit een samengesteld gezin.


Boekinformatie

Titel: Elke dag broerdag
Auteur: Tineke Honingh
ISBN: 9789000368969
Uitgever: Van Holkema & Warendorf
Verschijningsdatum: oktober 2019
Aantal pagina’s: 176
Prijs: € 13,99

dinsdag 26 november 2019

Eerste buikbandjes in de boekwinkel geschreven!

Tijdens mijn opleiding tot boekhandelaar (lang, lang geleden...) liep ik stage bij Boekhandel Blokker in Heemstede. Nu van Arno Koek (je weet wel, die een paar jaar geleden in het boekenpanel van DWDD zat) maar toen nog van Clemens Hoevenaars en Tosca Heyligers. Zij hadden een voorkeurplank in de winkel, waar ze boeken plaatsten die ze zelf heel goed vonden. Met een kort stukje erbij en de naam van de medewerker die het boek gelezen had.
Die voorkeurplank werkte als een tierelier, want zeg nou zelf: wat is er fijner dan weten dat iemand anders het boek ook mooi vond en om welke reden! Niks toch?

Na mijn studie aan de voormalig Frederik Muller Academie (toen heette het Boekhandel en Uitgeverij) ging ik twee dagen in de week bij Boekhandel Blokker werken en studeerde ik verder in Tilburg. In die tijd zette ik zelf ook regelmatig boeken op de voorkeurplank. Mijn allereerste boek dat ik er zelf op heb gezet is De Passievrucht van Karel Glastra van Loon, wát een goed boek was dat zeg! Dat durfde ik er wel op te zetten, daar was ik van overtuigd. En gelukkig velen met mij bleek achteraf.

Tijdens mijn jaren in de bibliotheek van Wassenaar heb ik daar de Leestips opgezet, hetzelfde idee als de voorkeurplank, alleen met een andere naam. En ook daar waren de Leestips een succes. Het leuke van die tips is dat mensen ineens gaan zien wie welke boeken leest. En als je steeds maar dezelfde naam tegenkomt van iemand die dezelfde boeken mooi vind, schept dat een band. En stap je makkelijker op diegene af om nog een leestip te vragen. En dat is nou wat het werken met boeken (en mensen) zo leuk maakt, die interactie. (En het bijvullen van de Stabilo-pennen, daar word ik ook erg blij van! Zoals eigenlijk van alles in de boekhandel.)

Nu ik een paar maanden bij Boekhandel De Kler werk, en ook regelmatig in Zoetermeer en Voorschoten te vinden ben, werd het wel weer eens tijd om buikbandjes met leestips te gaan schrijven. Een beetje spannend, maar wat was dat weer fijn om te doen!
Natuurlijk zijn het echt alleen boeken die ik zelf gelezen heb en die ik goed vond, anders kan ik geen leestip schrijven. En het zijn boeken waar ik blogjes over heb geschreven de laatste tijd, dus jullie kennen de boeken ook (als het goed is).

Dus in dit blogje zie je foto's van de boeken waar ik buikbandjes met leestips voor heb geschreven. Helemaal blij word ik daarvan. Dat er nog maar veel buikbandjes mogen volgen (want dan werk ik er nog steeds én lees ik goede boeken)!

vrijdag 22 november 2019

Mattias Edvardsson - Een heel gewoon gezin


Zoals jullie misschien nog weten, was ik eind augustus bij De Beste Boeken Live (waar ik dit stukje over schreef). Ik nam daar dus een tas met boeken mee, waar ik nog steeds van geniet. Deze keer koos ik voor het boek Een heel gewoon gezin, omdat het net in de winkel lag en het me er interessant leek. Eens kijken of ik daar nog steeds zo over denk nadat ik het gelezen heb.

Het verhaal

Ze zijn een heel gewoon gezin: Adam, zijn vrouw Ulrika en hun negentienjarige dochter Stella. Ze leiden een gerieflijk leven in een villawijk, met goedbetaalde banen en een uitgebreide vriendenkring. Tot Stella wordt gearresteerd op beschuldiging van moord op een man van bijna tweemaal haar leeftijd. Hoe kende ze deze zakenman, en vooral, welke reden zou ze hebben gehad om hem te doden? Adam gelooft in zijn dochters onschuld. Ulrika denkt echter dat ze iets verbergt. En Stella? Wat is haar kant van het verhaal? Hoe goed kennen Adam en Ulrika hun dochter, en elkaar? En hoe ver gaan ze om haar te beschermen?

De schrijver

Mattias Edvardsson is niet alleen schrijver, maar ook docent op een middelbare school. Een heel gewoon gezin is zijn doorbraak en verkocht in Zweden al meer dan 100.000 exemplaren, een ongekend aantal voor de Zweedse markt. Inmiddels wordt het verhaal in meer dan 30 landen uitgegeven. Edvardsson woont met zijn – gelukkig heel gewone – gezin in Löddeköpinge, Zweden, waar hij werkt aan zijn volgende roman.
  

Mening

Wat een geweldig goede psychologische roman is dit! Ik kon het nauwelijks wegleggen en heb (bijna) ieder vrij moment benut om te kunnen lezen. En nu is het al uit... jammer!

Het verhaal van dit gewone gezin wordt in drie dele vertelt door de gezinsleden, waardoor je Adam (de vader, priester van beroep), Ulrika (de moeder en advocaat van beroep) en Stella (de enige dochter, sparend voor een reis naar Azië) goed leert kennen. En in ieder deel van het boek wordt een tipje van de sluier opgelicht zodat je aan het eind pas weet hoe het verhaal precies in elkaar zit.
Belangrijke bijrollen zijn er voor Amina (de beste vriendin van Stella) en Linda (de ex van Chris Olsen, het slachtoffer).
De drie gezinsleden beschrijven allemaal hoe vanuit hun eigen gezichtspunt hun gezin is en functioneert. Dat biedt zeer verschillende perspectieven op hetzelfde verhaal. Maar hoe ver ze ook uit elkaar lijken te staan, ze blijven een gezin, dat tot voor kort eigenlijk een heel gewoon gezin was.

Het eerste deel heet De vader, en wordt verteld door Adam. Je leest wat hij mee maakt, hoe hij tot zijn daden komt en hoe hij het verleden en de toekomst in overweging neemt bij alles wat hij doet.
Deel twee wordt verteld door Stella terwijl ze in de cel zit en wacht op wat komen gaat. Ook haar leer je goed kennen door hoe ze vertelt over wat er gebeurd is en hoe ze dat ervaart.
Het derde deel is voor de moeder, zij werpt weer een heel andere blik op hun gezin. Ook haar motieven worden duidelijk gaande weg.

Er is een proloog, die al alles op scherp zet. Je weet niet wat er gaat gebeuren...
Als allerlaatste is er een epiloog vanuit Stella geschreven. En tot die tijd is het verhaal ook niet af. Het is echt het ontbrekende stukje van de puzzel die Edvardsson heeft uitgezet.

Door de verschillende perspectieven, allemaal in de ik-vorm geschreven, leer je de hoofdpersonen en hun beweegredenen goed kennen. Heerlijk in de hoofden van anderen zit je dus! Dit is hoe ik mijn boeken het liefst heb, echt.

Wat een geweldig boek! Ik ga deze auteur echt in de gaten houden, want er wordt gezegd dat hij bezig is met een nieuw boek. Dát moet ik lezen!
En van dit boek schreef ik mijn eerste leestip bij Boekhandel De Kler. Hoera!

Boekinformatie

Titel: Een heel gewoon gezin
Auteur: Mattias Edvardsson
ISBN: 9789024583294
Uitgever: Luitingh-Sijthoff
Verschijningsdatum: 17 oktober 2019
Aantal pagina’s: 448
Prijs: € 20,99

dinsdag 19 november 2019

Ontmoeting met Nino Haratischwili


Een ontmoeting met wie? Nou, je weet wel: Nino Haratischwili van Brilka!

Al geruime tijd staat het boek Het achterste leven (voor Brilka) op mijn “wil ik lezen” lijst. En ik ben er ook een keer in begonnen, maar toen kwam er van alles tussen door. Tot nu! Want ik won via hebban.nl een ontmoeting met deze auteur.

Nino was begin november in Nederland en maakte een toer langs een aantal boekhandels ter promotie van haar nieuwste boek De kat en de generaal. Een van de boekhandels die ze aandeed was Boekhandel Jimmink in Amsterdam. En voor die avond was ik uitgenodigd. Helaas kon er niemand mee, maar ik wist dat er een leesmaatje van onze NS-Publieksprijs Leesclub, Perron 9, ook zou gaan, dus ik was niet alleen.

Die dinsdag hoefde ik maar een halve dag te werken bij Boekhandel De Kler in Wassenaar. Dus ik kon meteen door en was ruim op tijd (maar alsnog met file) in Amsterdam. Vlak bij de boekhandel kon ik (betaald) parkeren, er was genoeg plek. Ik besloot een stukje te gaan wandelen op zoek naar een leuke plek om wat te eten. Maar eerst liep ik naar het Merwedeplein, wat achter de boekhandel ligt. Daar woonde Anne Frank met haar familie voor ze moesten onderduiken en nu zijn daar de stolpersteine van de familie te vinden.
(Stolpersteine, ook wel bekend als struikelstenen, is een project dat opgestart is door de Duitse kunstenaar Gunter Demnig. Het is een over heel Europa verspreid monument voor de slachtoffers van het Nationaal Socialisme. In de wijk waar Boekhandel Jimmink zit, liggen heel veel stolpersteine, omdat het een Joodse wijk was vroeger.)

Na de stolpersteine was het toch echt etenstijd. Ik kwam uit in de Maasstraat bij GOOS. Ik koos een plekje aan de bar waar ik lekker ongestoord kon lezen en eten zonder tafeltjes bezet te houden. Ik zit er heerlijk rustig en lees nog een flink stuk in Het achtste leven (voor Brilka) terwijl ik mijn brood en pasta eet. Ondertussen deel ik nootjes uit en kleurplaten, want daar blijk ik naast te zitten en kinderen vinden dat erg leuk. Prima!

Vlak voor half 8 is het tijd om weer terug richting de boekhandel te gaan, want vanaf half 8 is de inloop. Mijn leesclubmaatje van Perron 9 is er ook, samen met een collega. Dus ik ben niet alleen. We wurmen ons op een stoeltje (die stonden een beetje krapjes opgesteld, maar met wat bewegen en schuiven was het toch goed zitten) en laten alles over ons heen komen.

De eigenaar van de boekhandel heet ons hartelijk welkom en vertelt wat over de winkel. Bijzonder, de winkel bestaat al heel lang én het is de winkel waar Anne Frank haar dagboek kocht waardoor ze zo bekend is geworden.
Daarna wordt mijn vraag al beantwoord: Hoe spreek je Haratischwili uit? Nou gewoon... ha-ra-TISCH-wili. Wili is iets als “zoon of dochter van”.
Nelleke Geel (uitgeefster van Meridiaan Uitgevers, waar het nieuwste boek van Nino is uitgegeven) interviewde Nino in het Engels. Er werd natuurlijk gesproken over Brilka (zoals we het gemakshalve maar noemden) en hoe dat boek haar leven heeft veranderd. En ook over De kat en de generaal, haar nieuwste boek. En dat allemaal zonder spoilers van het nieuwe boek, omdat veel van de aanwezigen (waaronder ik) dat nog niet hadden gelezen. Het was een interessante avond over Nino en hoe ze zich steeds opnieuw wil verrassen met haar boeken door iets totaal anders te schrijven dan de vorige keer. Er zijn twee boeken in het Nederlands vertaald, maar ze heeft er nog meer geschreven begreep ik tijdens deze avond. Haratischwili komt oorspronkelijk uit Georgië, maar woont al lang in Duitsland. haar boeken schrijft ze dan ook in het Duits, waar ze vloeiend in leest en schrijft. Toch krijgt ze van mensen wel de reactie dat ze merken dat ze niet oorspronkelijk uit Duitsland komt, omdat ze zinnen net anders schrijft dan “native” Duitsers. Voor Nino is dat geen probleem, zij speelt graag met taal en kan dat beter doen doordat ze niet oorspronkelijk Duits is. Meewerken aan de Georgische vertaling van Brilka vond ze maar lastig trouwens. Want als een boek af is, is het ook echt af. Na de laatste punt is het klaar en wil ze iets anders. Nu ze meewerkte aan de vertaling was ze nog steeds met een “oud” boek bezig, waar ze dus voor haar gevoel al lang klaar mee was.

Voor het boek De kat en de generaal, heeft Haratischwili onderzoek gedaan in Tsjetsjenië, waar het boek zich afspeelt. Ze is een aantal dagen daar geweest en heeft zich verbaasd over Poetin die op iedere straathoek levensgroot aanwezig is als grote leider die de mensen dankbaar moeten zijn, terwijl de mensen dat echt niet zijn en zich onderdrukt voelen. Wat haar tijdens haar reis het meeste opviel was het gescheiden leven van de mannen en de vrouwen. Alsof dat twee aparte werelden zijn, die niks met elkaar te maken hebben. Vervreemdend.

Nino is een gepassioneerd schrijver die niet over alledaagse dingen kan schrijven. Wel over extreme situaties, zoals te lezen is in beide boeken. Er gebeurt iets met de generaal, of met de kat, of met de journalist (of met de dochter van de generaal) wat kennelijk extreem is. Hoog tijd om dat eens uit te gaan zoeken (zodra mijn berg boeken die ik nog wil lezen iets kleiner is geworden).

De avond werd afgesloten met cadeautjes voor haar twee kinderen (een Nijntje t-shirt voor de oudste en het prentenboek van De gele ballon voor haar kindje van net 4 maanden dat mee was op tournee) en natuurlijk een signeersessie. Ook waren er heerlijke hapjes en drankjes om het napraten gezelliger te maken (wat zeer goed is gelukt).
Ik heb genoten van de avond en ben blij dat ik hier via hebban.nl naar toe kon gaan. Een mooie winkel met een bijzondere geschiedenis waar ik anders nooit was gekomen én een interessante schrijfster waar ik meer van ga lezen!

vrijdag 15 november 2019

Week van het kookboek, tijd voor een recept!

Omdat het van 8 tot en met 17 november de Week van het kookboek is, lijkt het me leuk om een recept te plaatsen om aan te haken bij deze week.
De week is natuurlijk geopend met de bekendmaking van het Gouden Kookboek (het beste oorspronkelijk Nederlandse kookboek van het afgelopen jaar) en dat werd  Indorock van Vanja van Leesden, over de Indonesische keuken op een uitdagende en eigenzinnige manier.

Omdat ik sinds kort koolhydraat-arm moet eten, en toch steeds maaltijden zoek die de anderen hier in huis ook lekker vinden, deel ik met jullie een recept dat we hebben ontdekt en dat (met hier en daar wat aanpassingen) iedereen erg lekker vindt. Het is een recept uit het boek Grip op koolhydraten (dagmenu's, richtlijnen en recepten) van Yvonne Lemmers wat ik van mijn prijzengeld van de NS Publieksprijs kocht laatst. Vanwege het succes staat het inmiddels ook in mijn eigen receptenboek. Daar komt 'ie:

Snijbonen met spek en champignons

Ingrediënten:

- 600 gram snijbonen
- 250 gram champignons
- 4 bosuitjes
- 200 gram spekjes
- eventueel olie om te bakken

Zo maak je het:

- Was de snijbonen en verwijder de draden.
- Snijd de bonen in stukjes van circa 2 centimeter.
- Kook de snijbonen in ongeveer 10 minuten beetgaar.
- Maak ondertussen de champignons schoon en snijd ze in plakjes.
- Snijd de bosuitjes in smalle reepjes.
- Bak de spekjes in een wok (met dus eventueel de olie)
- Voeg (na enkele minuten) de champignons en de bosuitjes toe.
- Roerbak totdat de champignons gaar zijn.
- Voeg de gekookte snijbonen toe en warm alles even goed door.

Variatietips: 

Voor mensen die wel koolhydraten mogen kun je er rijst bij serveren.
En je kunt ook variëren, gebruik eens kipfilet in plaats van spekjes, of sperziebonen, broccoli of spruiten in plaats van snijbonen.

met nog wat extra chanpignons omdat ik die zo lekker vind








dinsdag 12 november 2019

NS Publieksprijs 2019 (met stemoproep en link!)

Ook dit jaar wordt er weer een NS Publieksprijs uitgereikt. En ook al zit ik dit jaar niet in een van de leesclubs die stemmen werven voor deze prijs, ik ga toch een stemoproep plaatsen.
Gewoon, omdat ik vorig jaar heb gemerkt hoe leuk de auteurs deze prijs  vinden, een prijs van het publiek, hun lezers.
En ook met een stemlink, omdat een van onze leesclubmaatjes van vorig jaar, dit jaar weer mee mag doen! 

De genomineerde boeken van dit jaar zijn:
Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer
Wees onzichtbaar van Murat Isik
Pessimisme kun je leren van Lévi Weemoedt
Rinkeldekink van Martine Bijl
Taal voor de leuk van Paulien Cornelisse
Otmars zonen van Peter Buwalda

Inmiddels heb ik 3 van de 6 genomineerde boeken gelezen en ik heb 4 van de 6 boeken in huis. 
Over Grand Hotel Europa schreef ik eerder dit blogje, over de andere twee schreef ik hier niks.  Omdat ik Wees onzichtbaar al heb gelezen voor ik dit blog weer nieuw leven in blies, en omdat ik het erg lastig vindt om over de gedichten van Weemoedt een blogje te schrijven. Dat boekje las ik nadat de nominaties bekend waren gemaakt even snel. Ik schreef dan wel niks over Wees onzichtbaar, maar wel over mijn brunch met Murat Isik én over zijn essay Mijn moeders strijd wat ik een waardevolle aanvulling vond op dat boek. Ik heb Otmars Zonen van Buwalda ook nog klaarliggen om te lezen. Eerlijk gezegd ben ik er al in begonnen, maar ik moet eerst even een ander boek doorlezen voor ik hier in verder kan....
De boeken van Martine Bijl en Paulien Cornelisse heb ik niet in huis en heb ik ook niet gelezen. Ik weet ook niet of ik dat nog ga doen.

Want hoe zeer ik het ook jammer vind dat ik dit jaar niet een van de leesclub leden ben, het is wel een stuk relaxter door de maand november komen zonder de hele dag stemmen te hoeven werven en verplicht boeken te moeten lezen voor je een keuze kan maken.

Stemoproep!


Waar ik op ga stemmen weet ik nog niet, dat hangt af van de Buwalda. Maar zelfs zonder Buwalda heb ik nog geen idee, want Wees onzichtbaar en Grand Hotel Europa zijn de twee beste boeken die ik de afgelopen jaren heb gelezen. Totaal niet vergelijkbaar, en allebei zó goed! Dus, mocht je willen stemmen en heb je helemaal geen idee... gun het een van deze twee mannen. Maar stem ook gerust op je eigen favoriete boek! 
Als je stemt, stem dan via deze link Daar maak je niet alleen een auteur heel blij mee, maar mogelijk ook Bryan. En hopelijk jezelf, want je kunt een jaar lang gratis boeken winnen (en geloof mij, dat is het beste wat je kunt winnen!) en gratis reizen met de trein.

vrijdag 8 november 2019

Negende NS Publieksprijs-aankoop

Zo koop je maanden geen boek, zo koop je er 3 vlak na elkaar. Mijn negende aankoop van het prijzengeld van de NS Publieksprijs is geworden:
Het achtste leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili!
Al mijn zelfopgelegde regels lapte ik aan mijn laars bij deze aankoop. Geen Nederlandse auteur én een boek waar ik al eens eerder geld aan heb uitgegeven.
Dit boek staat al heel lang op mijn "wil ik nog lezen"-lijst. Het lijkt me zó mooi! En dat lijkt me dus al sinds ik alleen de voorkant zag.

Ik heb het boek al eerder in huis gehad. Geleend van de bibliotheek. Alleen wist ik toen ik het reserveerde niet hoe dit het was. En dan zijn de meeste bibliotheekboeken ook nog speciaal ingebonden, waardoor het nog dikker en vooral zwaarder werd. Ik had in die tijd echt een enorme berg boeken liggen die ik nog ging lezen (hahaha, alsof ik ooit zonder zo'n berg zit, maar toen was 'ie echt heel hoog) en begon wel in dit boek, maar vond het te zwaar om lekker in bed te kunnen lezen. Ik lees namelijk overal, dus ook in bed. En dan liggend op mijn rug en het boek omhoog houdend. Dat ging dus voor geen meter met dit zware boek.
Ik heb 30 pagina's gelezen, vond het mooi, maar zo niet praktisch dat ik het toch maar weer inleverde. En meteen het e-book heb gekocht.
Ook dat ging niet helemaal goed. Want ja, een e-book zie ik niet iedere keer én kan ik niet overal mee naartoe slepen. Dus het bleef op mijn iPadje staan voor in de vakantie. Waar het ook niet werd gelezen, omdat ik dan zo veel fysieke papieren boeken mee neem, dat ik aan een e-book helemaal niet toe kom.

Tot een maand geleden, toen moest ik wel! Want ik heb bij hebban.nl een meet en greet met de auteur gewonnen. Maar ja... dan moet ik toch wel een flink eind zijn in dat boek, vind ik dan weer zelf.
Ik downloadde het luisterboek via de bibliotheek luisterboekenapp en begon te luisteren, maar dat schoot niet op (al werd het wel mooi voorgelezen), dus toch dat e-book er weer bij gepakt.
En toen ging er toch weer iets knagen... geen schermpje mee naar boven vanwege te veel licht vlak voor het slapen gaan, weerhield mij ervan flink op te schieten in het boek. En een e-book kan ik natuurlijk ook niet laten signeren. En ik heb nog een berg prijzengeld liggen waar ik boeken voor mag kopen.
Dus eigenlijk was de keus voor mijn negende aankoop snel gemaakt! Want nu lees ik weer lekker op papier, én kan ik het boek laten signeren!
Ik laat jullie later weten hoe de avond met Haratischwili is geweest (en hoe je haar naam nou uit moet spreken)!

dinsdag 5 november 2019

Nederland Leest Wolkers en Morshuis

Sinds 2006 organiseert de Stichting CPNB ieder jaar in november de campagne Nederland Leest. In de eerste jaren stond er ieder jaar 1 boek centraal dat gratis kon worden opgehaald in de bibliotheek (als je lid was tenminste). Het begon allemaal met Dubbelspel van Arion. Nog nooit heb ik zo veel mensen in de rij zien staan voor een gratis boek. Er was (toen werkte ik in de bibliotheek van Wassenaar) zo'n run op, dat het boekje al snel op was. En dat was bij veel bibliotheken het geval toen. En het boek.... ik kwam er niet doorheen.
Latere edities waren ook populair, maar niet meer zo'n gekkenhuis als dat eerste jaar.

Inmiddels is de actie er nog steeds, nog steeds als bibliotheekcampagne, maar de actie is wel veranderd. Sinds 2016 staat er een thema centraal in november en worden daar door volwassenen én door de jeugd verschillende boeken voor uitgebracht. Dit jaar is het thema Duurzaamheid.
En we lezen als volwassene Winterbloei van Jan Wolkers en de jeugd leest Borealis van Marloes Morshuis in Nederland Leest junior.

Winterbloei

Het verhaal

De mooiste natuurverhalen van Jan Wolkers, verhalen, brieven essays, dagboekfragmenten en gedichten gekozen door Wolkers' biograaf Onno Blom. Wolkers laat ons met liefde en aandacht genieten van alles wat groeit en bloeit. Met een flinke dosis humor leert hij ons de aarde waarderen. Niet alleen verhalen van Wolkers staan er in deze bunder. Ook columns van Aaf Brandt Corstius over duurzame dilemma's zijn te vinden in deze bundel.


De schrijver

Jan Wolkers (1925-2007) is een van Nederlands meest geliefde schrijvers. Zijn romans werden verguisd, bejubeld en bekroond. Wereldwijd werden er honderdduizenden exemplaren verkocht van Kort Amerikaans, Een roos van vlees en Turks fruit. De natuur is voor schrijver en beeldend kunstenaar Wolkers altijd de belangrijkste inspiratiebron geweest. Zijn natuurverhalen verschenen onder meer in Waddenboek en De achtertuin.

Borealis


Het verhaal

Joppe is ontvoerd - en niet alleen hij. In het koude, afgelegen Borealis wachten honderdtachtig kinderen van over de hele wereld op hun lot, bewaakt door de Crew en beheerst door de Trias. In Borealis ontbreekt het de kinderen aan niets, maar de regels zijn streng en de hekken hoog. 
Als de kinderen horen waarom ze zijn weggerukt uit hun vertrouwde omgeving, realiseren ze zich dat hun lot verbonden is met dat van de wereld. De Trias heeft hen uitverkoren voor een bijzondere toekomst. Maar zitten de kinderen daar wel op te wachten?
Terwijl de lange en koude winter voor de deur staat, stijgt de temperatuur in Borealis tot een kookpunt. Joppe doet alles om zijn vrijheid terug te krijgen. Maar niet iedereen binnen Borealis is hem gunstig gezind...

Schrijver

Marloes Morshuis veroverde de kinderboekenwereld met Koken voor de keizer, Borealis en De schaduw van Radovar. Ze schrijft graag spannende verhalen die kinderen meenemen naar een andere wereld- en die ze tegelijk ook met andere ogen naar hun eigen wereld laat kijken.

Mening

Beide boekjes zien er erg mooi uit, ieder op zijn eigen manier. Wat verder meteen opvalt is dat ze best wel zwaar zijn, voor relatief dunne boekjes. Dat vind ik zelf altijd een beetje jammer, maar voor het verhaal maakt het niks uit natuurlijk.

Winterbloei ziet er aan de buitenkant nogal saai uit, gewoon een witte voorkant met zwarte letters zonder enige poespas. Als je het boekje open doet, zie je aan de binnenkant van de omslag het olieverfschilderij Winter dat Wolkers zelf maakte. Dat is dan wel een verrassing. Het schilderij komt bij de columns van Brandt Corstius terug, waardoor je duidelijk verschil ziet in het werk van beide auteurs. Een voorwoord van Ronald Giphart, ambassadeur van Nederland Leest, en een inleidend stuk van Onno Blom maken de bundel compleet.

Borealis ziet er aan de buitenkant erg mooi uit met een mooie winterse illustratie. Al denk ik dat die meer aan zal spreken bij volwassenen dan bij kinderen. Het boek is verdeeld in duidelijke hoofdstukken en heeft een goed leesbare letter voor de doelgroep (bovenbouw lagere school en eerste jaar middelbare school) en veel witruimte en grote marges, waardoor het rustig leest.

Een mening over de inhoud geef ik deze keer verder eens niet. Het is namelijk de bedoeling van Nederland Leest dat je zelf een mening vormt en er met anderen over praat. Dus, zodra jullie je mening hebben gegeven, zal ik reageren. Reageren kan hier onder deze blogpost, maar ook onder de berichten op Facebook en twitter. Ik ben benieuwd!

Haal je boekje bijvoorbeeld bij Bibliotheek Westland, of Bibliotheek Voorschoten-Wassenaar, of welke andere willekeurige bibliotheek dan ook, net waar je lid bent.


vrijdag 1 november 2019

Martin Michael Driessen - De heilige


Een van de eerdere boeken van Driessen, De pelikaan, las ik een aantal jaren geleden met veel plezier. Toen ik zag dat er op hebban een leesclub werd georganiseerd over dit boek, besloot ik me aan te melden. De voorkant trok me namelijk helemaal niet aan, maar ik was toch nieuwsgierig. En, hoera, ik werd uitgekozen om mee te doen met deze leesclub. Dus dit boek had ik anders echt nooit gelezen. Zo zie je maar hoe veel een omslag kan doen.

Het verhaal

Donatien wordt geboren in het jaar van de Franse Revolutie. Hunkerend naar roem en erkenning buit hij al zijn talenten uit in het opportunistische spel van het menselijk bestaan. Donatien vertelt zijn levensverhaal in de vorm van een hedonistische schelmenroman. Hij ontmoet tijdgenoten als Victor Hugo, helpt bij het opstellen van de Schaal van Beaufort en rondt Kaap Hoorn tijdens een krankzinnige expeditie; als struikrover wordt hij beroemd en berucht in de Vogezen. Hij
is zowel genezer als moordenaar, aanbeden door vrouwen en mannen.
Zijn compromisloze zoektocht naar geluk stelt niet alleen ons ethisch besef aan de orde maar ook de fluïde grenzen van onze identiteit: hij noemt zich nu eens Donatien, dan weer Donatienne, en ten slotte Dieudonné. Zelfs achter de tralies weet hij dankzij zijn charme en inventiviteit de zaken naar zijn hand te zetten.
Tot het einde moreel ontoerekeningsvatbaar zal hij de geschiedenis in gaan als de heilige Dieudonné van Metz.

De schrijver

Martin Michael Driessen (1954) is opera- en toneelregisseur, vertaler en schrijver. Hij debuteerde in 1999 met de roman Gars. In 2012 volgde Vader van God en in 2013 Een ware held, alle door de pers bejubeld en voor literaire prijzen genomineerd. Zijn werk is vertaald in het Engels, Italiaans, Duits, Hongaars en vele andere talen. In 2015 verscheen de omvangrijke roman Lizzie, geschreven in samenwerking met de dichteres Liesbeth Lagemaat.
In 2016 verscheen zijn verhalenbundel Rivieren, die op de shortlist van de Fintro Literatuurprijs stond en die de ECI-literatuurprijs én ECI-lezersprijs won. Met zijn roman De pelikaan stond hij op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs 2018. In oktober 2018 verscheen zijn verhalenbundel Mijn eerste moord en andere verhalen. En nu, in 2019, De heilige, een schelmenroman.

Mening

De verwachtingen waren hooggespannen, na het lezen van De Pelikaan, en die zijn waargemaakt. Wederom las ik een zeer vermakelijk boek! Donatien, de hoofdpersoon, vertelt zijn levensverhaal in dit boek en spreekt de lezer soms ook gewoon aan. Het leven van Donatien draait alleen om zichzelf en wie daarbij in de weg loopt, wordt gebruikt voor zijn eigen gewin. Het begint meteen op het slagveld, waar stervende soldaat Ewalt wordt achtergelaten zodat Donatien zijn geliefde kan inpikken. Vanuit Frankrijk (de Vogezen) trekt hij naar Duitsland, waar hij inderdaad een relatie krijgt met Lieselotte, de geliefde van de stervende soldaat. Alleen blijkt Ewalt toch niet gestorven en vlucht Donatien naar Zwitserland. Daar komt hij Sir Beaufort tegen, waarmee hij naar Engeland vertrekt en zijn aandeel levert in het ontwikkelen van de Schaal van Beaufort. Uiteindelijk gaat Donatien weer verder, wordt een gevreesde struikrover in de Vogezen en vlucht hals over kop naar Zuid Amerika. Waar het volgende avontuur wacht. Bij zijn terugkomst in Frankrijk wordt Donatien opgepakt voor zijn struikroverij en ter dood veroordeeld. In de gevangenis tovert Donatien zich om in Dieudonné en wordt, mede door zijn uiterlijk, een levende legende die mensen kan genezen. Uiteindelijk krijgt Dieudonné gratie, maar ook dat blijkt weer een avontuur. Zijn laatste.

Het personage Donatien is een profiteur eerste klas. Hij weet dat hij dingen fout doet (moorden is echt niet oké), maar hij wordt ertoe gedwongen door omstandigheden. Voor alles is wel een excuus. En alles wat Donatien doet doet hij voor zichzelf. Juist omdat het een typetje is, is het zo’n vermakelijk karakter. Alle overige mensen die voorkomen in het boek zijn eigenlijk ter illustratie, maar nodig voor Donatien om zijn verhaal te kunnen vertellen. De oude min Nanette komt een paar keer terug, Pater Humbert speelt een rol tijdens zijn gevangenschap en wat ik vooral leuk vond waren Sir Beaufort en Victor Hugo die Donatien ook kennen en daarmee zijn aanzien verhogen (bij mij).
Het boek bestaat uit 4 gedeeltes, waarin Donatien verschillende gedeeltes van zijn leven vertelt.
Het hele verhaal is erg vlot geschreven en trekt je zo het leven van Donatien in. Er zitten wel heel wat opzoekwoorden in het boek. Woorden waarvan je uit de context wel op kunt maken wat ze betekenen, maar waarvan ik de precieze betekenis niet wist (zwerk, furor, odalisk, jambe). Dus ik heb ook mijn woordenschat weer uitgebreid.
En wat ik persoonlijk ook erg leuk vond waren de plaatsen in Frankrijk waar Donatien zwerft, aan de westkust in Normandië bij Etretat en Dieppe en in het oosten van het land in Lotharingen en de Vogezen. Beide gebieden zijn bekend vanwege vakanties die we daar doorbrachten de afgelopen jaren.

Het stofomslag vind ik trouwens minder mooi, te donker. Maar qua sfeer past het eigenlijk wel bij het boek. Ik haal de stofomslag altijd meteen van het boek als ik begin met lezen, dat zit maar in de weg. Daardoor heb ik wel een eigen beeld van Donatien samengesteld, niet gebaseerd op het beeld op het boek. Voor mij van Donatien een soort Ted Neeley, Jesus van Jesus Christ Superstar, qua uiterlijk.

Eindoordeel: ja, toch, echt: lees dit boek! Het is echt super vermakelijk.

Boekinformatie

Titel: De heilige
Auteur: Martin Michael Driessen
ISBN: 9789028292215
Uitgever: Uitgeverij Van Oorschot
Verschijningsdatum: 13 september 2019
Aantal pagina’s: 238
Prijs: € 22,50