Anya Niewierra - De Camino

Van deze auteur staat Het bloemenmeisje echt al heel lang op mijn wil-ik-lezen-lijst. Ik heb het zelfs in huis gehaald van de bieb, maar toen ik dit boek als leesexemplaar zag liggen in de winkel in Voorschoten, schoof dat boek weer naar de achtergrond en besloot ik dat dit boek mijn kennismaking zou worden met deze schrijfster. 

Het verhaal 

Het is precies een jaar geleden dat Lottes man onverwacht zelfmoord pleegde tijdens het wandelen van de Camino. Emil had als vluchteling uit Bosnië en Herzegovina een moeilijke jeugd, maar toch zou hij nooit zelfmoord plegen. Emil was een geweldige vader, was dol op zijn vrouw en gefocust op zijn werk. Lotte besluit exact dezelfde route te lopen, in de hoop erachter te komen wat hem tot deze beslissing dreef. Maar dan ontdekt ze dat Emil helemaal niet is wie hij altijd beweerde te zijn... een gruwelijk geheim uit het verleden dient zich aan. 

De schrijver 

Anya Niewierra is de schrijfster van de thrillers Vrij uitzicht en Het Dossier. Ze woont, werkt, schildert en schrijft in Zuid-Limburg en in de Pyreneeën. Zowel haar jeugdjaren binnen de serene abdijmuren van Gymnasium Rolduc als het deels wonen in Frans Catalonië hebben Niewierra geïnspireerd tot het schrijven van Het bloemenmeisje. Haar meest recente boek is De camino (2021).  

Mening

Wat was het een goed idee van mezelf om dit boek mee naar huis te nemen. Ik heb ervan genoten. Ik geloof ook dat ik mijn definitie van een thriller wat moet bij gaan stellen want ik vond het eigenlijk niet zo spannend qua verhaal. Maar de hele geschiedenis en opzet van het boek maakt het echt de moeite waard om het te lezen. En er zit wel een vleug spanning in natuurlijk, want wie is Emil als hij niet blijkt te zijn wie hij is...

Het verhaal begint met een proloog waardoor je meteen in het verhaal zit eigenlijk.

Daarna begint het verhaal, het is opgesplitst in een aantal delen die steeds gemarkeerd worden door een datum en een locatie. Elf maanden na de proloog kom je zo in Bosnië-Herzegovina met Lotte, de hoofdpersoon en vrouw van Emil die zijn Camino gaat lopen. Daarna volgt een tussenhoofdstukje en het deel dat Dag 1 heet. Bij alle dagen staat de plaats aangegeven en de te wandelende route. Binnen de delen zijn hoofdstukken waarbij je de locatie, een opmerking en de weersverwachting leest. Dat heeft de auteur toegevoegd zodat je weet in welke omstandigheden Lotte (en de andere pelgrims) zich bevindt en dat scheelt uitleg over bijvoorbeeld gladde stukken als het regent (dat las ik op hebban.nl, waar een leesclub wordt gehouden over dit boek (waar ik niet aan meedoe overigens)). En tussendoor lees je cursief een brief in delen, waarin je heel veel over de geschiedenis leert van voormalig Joegoslavië.

Lotte is chocolatier en heeft haar opleiding in Frankrijk gedaan, wat nu handig is, omdat ze de mensen daar verstaat. Bij de Camino denk ik altijd aan Spanje, maar ik weet dat er verschillende routes zijn en dat die ook in Nederland lopen, op weg naar Santiago. In het boek wordt er een gedeelte van de Franse route gelopen die Via Podiensis heet. Tijdens de wandelingen gebeurt er van alles met Lotte, van vallende stenen tot 3 gezellige zussen. Opvallend vond ik dat de pelgrims elkaar volledig vertrouwen en elkaar van alles zo maar vertellen zonder dat ze elkaar kennen. Het zal er wel bijhoren als je eenmaal aan het lopen bent en het is fijn dat het kan, maar als nuchtere Hollander kijk ik daar wel van op. Aan de andere kant hebben alle pelgrims uiteindelijk hetzelfde doel, Santiago halen ooit. Er worden snel vriendschappen gesloten en vooral Nicolas is erg bijzonder voor Lotte. Ze komt ook regelmatig dezelfde mensen tegen en sluit zich af en toe aan bij andere pelgrims om ergens niet alleen te hoeven wandelen. Lotte reist precies een jaar later dan Emil en komt zo steeds dichter bij het waarom van zijn zelfmoord.

Zoals ik al zei vond ik de geschiedenis van Emil en de informatie uit de brief vooral erg interessant, het verhaal in het heden is leuk, maar vond ik niet heel spannend.

Enkele mooie passages uit het boek:

P. 42: een vergelijking met de onderstroom in de zee en wat Lotte nu gaat doen: “Nu doe ik feitelijk hetzelfde. Ik laat de veilige bodem van thuis los en duik op het verleden van Emil, door zíjn Camino te lopen, niet wetend waar de golven me neer zullen werpen...”

P. 148: “‘Uw man was als een boom, mevrouw Bonnet’[…]’U zag tijdens uw huwelijk alleen zijn buitenkant. U kom zijn doorsnede met zijn jaarringen niet waarnemen. En omdat hij al een volwassen boom was toen u hem ontmoette, had u dus ook geen kennis van de jaren dat hij koest worstelen met droogte en ziekte en u kon dus ook niet weten hoe diep hij werkelijk wortelde in zij Bosnische verleden. Zijn jeugd en de oorlog zaten onzer de grond en achter de bast.’”

Om niet te veel te verraden van het verhaal ga ik verder niks zeggen over de gebeurtenissen van vroeger en nu. Niet heel spannend, maar zeker interessant is dit boek. Ik ga de andere boeken van deze auteur toch ook lezen.

Of luisteren tijdens mijn wandelingen. Want sinds kort wandel ik virtuele challenges, waarbij ik ook zo maar eens de Camino zou kunnen kiezen als volgende uitdaging. En dan luister ik ondertussen naar een van de boeken die ik nog wil lezen. Twee vliegen in één klap! 

Boekinformatie

Titel: De Camino

Auteur: Anya Niewierra

ISBN: 9789024582273

Uitgever: Luitingh-Sijthoff

Verschijningsdatum: 25 mei 2021

Aantal pagina’s: 384

Prijs: € 20,99

Leuke boekendingen

 Ik schrijf er wel vaker over, dingen die me opvallen in de boekhandel en dan met name wat de boeken betreft. Deze keer drie  van die leuke dingen. Ze zijn op zich niet heel bijzonder, maar wel grappig vind ik.

Ik begin met de Nederlandse en Engelse editie van de nieuwste Haruki Murakami, de verhalenbundel Eerste persoon enkelvoud. In Nederland zijn ze bezig om alle Murakami-boeken te voorzien van een nieuw omslag, zodat ze een geheel lijken. En ik moet zeggen, die omslagen zien er mooi uit. Nou weet ik dat het boek oorspronkelijk Japans is, maar die uitgave hebben we niet in de winkel. Wel de Engelse. En wat ik dan weer grappig vind is dat er bij allebei wel een aap staat, maar bij de ene een gestileerde en bij de andere een foto.

En soms hebben boeken dus zowel in het Engels als in het Nederlands dezelfde omslag. Zoals hij Verwachting van Anna Hope. Ik las dat boek en had de hele tijd het idee dat er een roze filter over het omslag zat. En toen ik de Engelse editie van het boek zag, bleek dat niet het enige verschil. Maar wel met dezelfde foto! Ik schreef een tijdje geleden dit stukje over het boek. En ik ben er nou dus niet uit welke jurken ik het leukste vind...

Maar het meest grappige boekending van de afgelopen weken is toch wel de verwarring die er ontstond tussen een vriend en mij én tussen een collega en mij omdat we dachten het over hetzelfde boek te hebben. Dat bleek dus niet zo. 

Ik vertelde die vriend aan de telefoon dat ik bezig was in De overlevenden, maar er nog niet zo veel over kon zeggen omdat ik net was begonnen. De dag erna kreeg ik een crytische tekst via whatsapp binnen. Ik spreek geen Afrikaans appte ik terug, maar het bleek Zweeds. Er ging geen belletje rinkelen, en de vertaling van de tekst riep eigenlijk alleen maar meer vragen op. Een dode moeder? Bij mij zijn er twee broers dood... Geen idee.

Tegelijkertijd hadden mijn collega Anita en ik het erover dat we allebei hetzelfde boek lazen, De overlevenden, en dat dat eigenlijk wel grappig was. Zij heeft een leesexemplaar en ik kreeg het boek voor moederdag.

Toen ik terugappte dat ik de vertaling van het Zweeds nog niet begreep, kreeg ik als antwoord dat ik toch een Zweedse bestseller aan het lezen was... Nee, een Australische thriller! Hahaha. Dus ik vertel dat verhaal aan mijn meelezende collega en hou het Zweedse boek omhoog. Ja, maar dat lees ik ook!

Dus toch niet hetzelfde boek, maar wel dezelfde titel. En dat twee keer in een paar dagen. Een soort van boeksynchroniteit!

Ik las dus het rechterboek, de anderen hadden het over het linker boek (dat ik overigens ook nog wil lezen ooit).

Denise Rudberg - De code

Dit boek lag als leesexemplaar in Voorschoten en ik vond de voorkant er op zich mooi uitzien. Ik ben alleen niet zo’n serie-lezer en dit is het eerste deel van een 10-delige serie... Toch maar eens kijken of het wat is! 

Het verhaal 

Stockholm, 1940. Terwijl de dreiging van nazi-Duitsland toeneemt, leren drie vrouwen in Stockholm elkaar kennen onder bijzondere en moeilijke omstandigheden.

Signe verhuist van het platteland naar de grote stad, Elisabeth neemt ontslag van haar werk na een dramatische gebeurtenis en Iris vlucht met haar twee zoons uit Estland naar Zweden. Ze treden in dienst van de Zweedse overheid om de gecodeerde boodschappen van de Duitsers te onderscheppen en te ontcijferen.

In een tijd waarin het onmogelijk is te weten wie je kunt vertrouwen en waarin veel mannen met een dubbele moraal de leiding hebben, blijkt het werk van Signe, Elisabeth en Iris van vitaal belang voor de veiligheid van het Zweedse koninkrijk.

 

De schrijver 

Denise Rudberg (Stockholm, 1971) is een van de succesvolste auteurs in Zweden. Ook is ze een bekende televisiepersoonlijkheid. Van haar boeken werden meer dan 3 miljoen exemplaren verkocht. Ze schreef boeken in verschillende genres, maar haar werk draait altijd om onderlinge relaties. Denise heeft film- en theaterwetenschappen gestudeerd in New York. Ze woont met haar man en twee kinderen in Stockholm. 

Mening

Eh ja, mening... Laten we zeggen dat het heel erg duidelijk een eerste deel is en dat het verhaal eigenlijk nog op gang moet komen in de volgende delen.

De proloog speelt in 1938 en heeft een we ding die van invloed is op het latere leven van Iris, een van de hoofdpersonages in het boek.

De rest van het verhaal begint in juni 1940. Je maakt kennis met Signe, Elizabeth en Iris en haar twee zoontjes. Je leert van allemaal de achtergrond kennen en wat persoonlijke dingen van alle dames. Ogenschijnlijk hebben ze niks met elkaar gemeen, behalve dat ze alle drie een gave hebben waardoor ze in dienst worden genomen door de Zweedse overheid om geheime boodschappen van de Duitsers te onderscheppen en de codes proberen te kraken voor informatie.

Elizabeth is 21, lang en roodharig en komt uit een rijke familie. Signe is 27, klein en stevig, heeft migraine aanvallen en komt van het platteland. Iris is een moeder op de vlucht uit Estland en probeert een veilig leven te zoeken voor haar twee zoontjes. Door de gezamenlijke opdracht leren de drie dames elkaar kennen en begint er een band te ontstaan. Er worden al kleine dingen uitgezet die in de volgende delen kunnen worden uitgewerkt en het verhaal eindigt nogal abrupt, waardoor je eigenlijk een soort gedwongen wordt om dat tweede deel, wat op 6 juli 2021 uit zal komen en Een tweede alliantie heet, te gaan lezen.

Tot nu toe blijft de oorlog een beetje “ver van mijn bed show” achtig. Er zijn wel rantsoenen en schuilkelders (waar ook gebruik van moet worden gemaakt), maar echt gevaar lijkt er niet te zijn.

Grappig is dat er een Zweedse uitdrukking wordt uitgelegd als de Estse Iris niet begrijpt wat kale koffie is (ik ook niet, dus de uitleg was welkom, het is zwarte koffie).

Het boek is aardig geschreven, niet heel hoogstaand en ik zou zelf nu wachten met het lezen totdat deel twee er is, want dan kun je lekker door. (Maar ja, wat moet je dan nu lezen?) De blinde professor spreekt wijze woorden en heeft veel door. Zou dat zo blijven? 

Boekinformatie

Titel: De code - Operatie Stockholm

Auteur: Denise Rudberg

Oorspronkelijke titel: Det första chiffret

Vertaler: Corry van Bree

ISBN: 9789400512641

Uitgever: A.W. Bruna

Verschijningsdatum: 7 april 2021

Aantal pagina’s: 288

Prijs: € 15,-

Ook verkrijgbaar als e-book en luisterboek

Leeslijstjes update!

Ik had het zo goed bedacht, een leeslijst per kwartaal dit jaar. Maar het ging meteen het eerste kwartaal al mis! Er stond veel te weinig op dat eerste lijstje... dus een nieuw, voller lijstje gemaakt voor maart plus het tweede kwartaal.

Een van de eerdere versies van lijstje 2

Dat zou goed moeten gaan, zou je denken. Niets is minder waar. Ik was in mei al bijna door mijn lijstje heen. Paniek! Wat te doen?

Eind van lijstje 2, met toevoegingen...

 

Eigenlijk heel simpel: nieuw lijstje maken! Zo gezegd zo gedaan, dus ik maakte meteen een nieuw lijstje, voor vanaf half mei plus de komende twee maanden. Zo heet het dus nu, voor de komende maanden. Misschien moet ik het maar gaan afkorten naar Leeslijst 2021 x (x wordt een cijfer, in dit geval ben ik al aan lijstje 3).

lijstje 3!

Naar aanleiding van mijn vorige lijstjespost ontving ik van een vriendin die bij een hele leuke uitgeverij werkt een Boekenboek. Waar ik mijn lijstjes in bij kan houden, en wat ik las, wat ik daarvan vond, wat ik in mijn kast heb staan, hoe veel ik heb gelezen in een maand en nog veel meer. Geweldig! Ik vind het bijna zonde om in dat boek te beginnen, maar heb een poging gewaagd! En ik beloof dat ik daar binnenkort ook nog een blogje over schrijf, gewoon, omdat het zo'n leuk boek is! 

Inmiddels is het al weer begin juni en zijn de eerste boeken van mijn nieuwe leeslijst al weer afgevinkt. Ik heb inmiddels ook een nieuwe categorie toegevoegd aan de codes achter de boeken. B=biebboek, LE=leesexemplaar en inmiddels de nieuwe toevoeging, staat nog niet op de kaart: LB=luisterboek.

Ik wandel namelijk de laatste tijd nogal veel (ook een blogje waard eigenlijk) en heb gemerkt dat ik met een luisterboek makkelijk veel verder kan lopen. Ik heb de afgelopen weken al twee boeken geluisterd. En bij de volgende update van het lijstje mogen jullie zoeken welke dat zijn.  Misschien al eerder ook, als ik besluit ook daarover een blogje te schrijven.

 Ik lees vrolijk verder! Mijn mooiste boek van het vorige lijstje was overigens Het woud van wol en staal waar ik dit stukje over schreef. En hoe gaat het bij jullie met lezen?

Anne Teunis - Retour Parijs

Via hebban deed ik mee aan de leesclub over dit boek. Ik had bedacht dat het goed is om meer onbekende auteurs te gaan lezen, naast al het andere wat ik normaal lees. Daarom schreef ik me in en ik werd zowaar uitgekozen om mee te lezen, hoera! Dankjewel Hebban.nl en uitgeverij GiST voor deze fijne actie!

 

Het verhaal 

In de hoop haar inspiratie weer op gang te brengen, bezoekt kunstenares Christine van Heeteren haar galeriehouder in Parijs. De stad is een cruciale plek uit haar verleden. Ze maakt een afspraak waarmee ze zichzelf artistiek voor het blok zet. Dit en de onverwachte ontmoeting met haar ex-geliefde, kunstcriticus Jacques Lévy, dagen haar uit om haar leven en kunstenaarschap te herzien. Retour Parijs is een geschiedenis over liefde, inspiratie en de impact van het verleden. Hoe te leven als je vermeende bestaansgrond wegvalt?

De schrijver

Anne Teunis is coach en trainer op het gebied van leiderschap en teamontwikkeling. Ze woont en werkt afwisselend in Nederland en Frankrijk. Retour Parijs is haar romandebuut. Eerder verscheen van haar hand Vier je leven (non-fictie). 

Mening

Ik ben blij dat ik met deze leesclub mee mocht doen. Ik denk namelijk dat ik door alle andere boeken die ik nog heb liggen om te lezen ik dit boek anders nooit gelezen zou hebben. En dat terwijl ik het wel op zou pakken als ik het in een winkel zou zien liggen.

Het begon al heel leuk met een persoonlijke groet van de uitgever in de vorm van een handgeschreven kaartje. Meteen al een pluspunt, zonder dat het iets met het verhaal van doen heeft. Het geeft wel weer dat de uitgever een mensenmens is (is dat een woord?) en graag een persoonlijk tintje mee geeft aan boeken.

Het boek is in drie delen opgesplitst (deel 1, 2 en 3), maar loopt wel chronologisch door. De hoofdstukken zijn genummerd en bij sommige hoofdstukken staat een maand genoemd. Het verhaal loopt van januari tot en met september. Het boek is in de 3e persoon geschreven en komt daardoor nooit echt heel dichtbij.

Het verhaal begint met kunstenares Christine die naar Parijs gaat om met haar galeriehouder daar te praten over haar tiende expositie. Ze kampt met een “writers-block” maar dan voor kunstenaars en krijgt al maanden niks meer op haar canvas. Toch stelt ze voor om over 9 maanden een expositie te houden met als titel ‘Transitie’. Naderhand gaat ze terug naar de kunstacademie waar ze gestudeerd heeft en ziet een aankondiging van een lezing door kunsthistoricus Jacques Lévy, haar ex. Impulsief besluit ze daar naartoe te gaan en daar start het verhaal eigenlijk. 

Het verhaal draait om Christine, Jacques, Julie en in zekere mate draagt Evelien, de huishoudster van Christine, ook erg bij aan het verhaal. Alle personages leer je in meer of mindere mate kennen en via flashbacks leer de de onderlinge verhoudingen kennen. Het verleden heeft natuurlijk de basis gelegd voor hun doen en laten in het heden. Maar door een dramatische gebeurtenis in het heden worden vooral Christine en Julie aangezet tot een verandering in hun denken. Waarbij de jeugd daar wat makkelijker mee om lijkt te kunnen gaan dan Christine. Christine heeft niet alleen de gebeurtenis in het heden om te verwerken, maar ook nog een stuk verleden. Thema’s in het boek zijn rouwverwerking, loslaten en zeker ook liefde. Ondanks de soms zware thema’s is het niet een zwaar boek. Het leest prettig weg, is duidelijk qua structuur en in de derde persoon geschreven. De manier waarop Jacques steeds aanwezig is in het leven van Christine is mooi en zet je aan het denken.

Een aanrader voor iedereen die een mooi geschreven boek wil lezen. Het blijft niet aan de oppervlakte, zet aan tot nadenken en heeft genoeg afstand om niet heel persoonlijk te worden. (Wat is sommige gevallen wel had gemogen, maar vaak ook fijn is, die afstand.) 

Natuurlijk werd en een boek gelezen in het boek, tijdens de treinrit. Helaas geen titel, maar het is een roman. En ook maar tien minuten gelezen, omdat Christine zich niet kan concentreren. Maar toch, er wordt gelezen! (p. 11)

En een mooi citaat op p. 23: “Herinneringen hebben het vermogen plooien uit het verleden glad te strijken en soms zelfs vrede te sluiten met dat wat pijnlijk en onaangenaam was.” Waarop Christine met haar vingertop langs de contouren van de wang van Jacques strijkt die op een poster staat afgedrukt.

Een belangrijke eyeopener: “Ik heb er niks mee te maken, en zal er wel niets van begrijpen, maar je creëert je eigen tegenwind. Lief mens, ga leven.” (p. 42) Dat tegenwind creëren vond ik wel mooi beschreven.

Mijn verkooppraatje op hebban was dit: 

Het boek past perfect bij het thema van deze Boekenweek (van 29 mei tot en met 6 juni 2021), Tweestrijd. Christine, de hoofdpersoon, is continu in gevecht met voornamelijk zichzelf door alle gebeurtenissen die in dit boek voorkomen. Het boek gaat over een vrouw die haar grote liefde terugvindt en weer kwijtraakt. En hoe haar grote liefde haar, na zijn dood, er toe probeert te zetten door te gaan met leven door haar bij zijn leven (dat hij zonder haar leidde) te betrekken op bijzondere manieren. Ondanks dat het over de dood en rouwverwerking gaat is het niet een heel zwaar boek. 

Dus, kortom, lees ook dit boek als je toe bent aan iets met een beetje diepgang!

 

Boekinformatie

Titel: Retour Parijs

Auteur: Anne Teunis

ISBN: 9789083096124

Uitgever: GiST

Verschijningsdatum: 14 april 2021

Aantal pagina’s: 256

Prijs: € 21,99

Vonne van der Meer - Naar Lillehammer

Vonne van der Meer is een van de fijnste schrijfsters die ik ken. Ik heb erg veel van haar boeken gelezen en ze zijn allemaal heerlijk. Het begon met het verhaal Take me to the bullfight (uit de bundel Het limonadegevoel en andere verhalen) waarover ik op de middelbare school een werkstuk maakte. Geen idee meer waar het precies over ging, maar ik heb sindsdien bijna al haar boeken gelezen. (Zoals bijvoorbeeld Vindeling, waar ik twee jaar geleden dit stukje over schreef.) Dus toen ik dit boek zag, ging het meteen op mijn wil-ik-lezen-lijst. En toen het een,aal binnen was van de bieb, meteen op mijn leeslijst. Het heeft niet zo lang hoeven wachten! 

Het verhaal 

Op een gewone, normale, niet bijzondere dag, vraagt een moeder op een kinderspeelplaats een wildvreemde vrouw even op haar driejarige dochter te passen. Wanneer de moeder niet meer komt opdagen, neemt de kinderloze Cécile eerst alleen de zorg voor het kind op zich, maar algauw krijgt ze de moeder erbij: de Nigeriaanse Gladys wil met haar oude leven breken en voelt zich in de stad niet langer veilig. Zelfs in een afgelegen vakantiehuis in de bossen bij Lunteren ontkomt ze niet aan de macht van haar pooier. Gaandeweg wordt het Cécile duidelijk waarom naar Lillehammer vluchten zo moeilijk voor Gladys is.

Foto: Annaleen Louwes

De schrijver 

Vonne van der Meer (Eindhoven 1952) bouwde met 13 romans, verhalenbundels, novellen en toneel een indrukwekkend oeuvre op dat hogelijk gewaardeerd wordt om haar lucide, beeldende stijlen haar scherpe psychologische inzicht. Haar werk bevat onvergetelijke personages, die verwikkeld raken in herkenbare maar nooit voorspelbare situaties. Door haar lichte toon, juist waar het om grote kwesties gaat, is zij een onverwisselbare stem in de Nederlandse literatuur.

In 1985 debuteerde Van der Meer met de verhalenbundel Het limonadegevoel en andere verhalen. Vanaf dat moment publiceerde zij elke twee, drie jaar een nieuwe novelle, roman of verhalenbundel. Hoewel zij met romans als De reis naar het kind (1989) van meet af aan een vaste lezersschare aan zich wist te binden, werd zij in 1999 bekend bij een groter publiek met de roman-in-verhalen Eilandgasten. Twintig jaar later, in januari 2019, verscheen Eilandgasten met De avondboot en Laatste seizoen gebundeld in een jubileumeditie. In 2019 verscheen de roman Vindeling. Haar nieuwste roman, Naar Lillehammer is gepubliceerd in 2021. (Bron: vonnevandermeer.nl) 

Mening

En, zoals verwacht, ook dit was weer een fijn boek van Vonne van der Meer.

In vijftien, Romeins genummerde, hoofdstukken volg je een paar weken het leven van Cécile dat volledig op zijn kop staat in het begin en door een onverwachte gebeurtenis (meteen in het begin van het boek) weer structuur krijgt. Cécile is 49, net verhuisd want gescheiden én net haar baan kwijt. Op een dag, die net vakantie lijkt want ze hoeft eigenlijk niks, vraagt een vrouw in de speeltuin of ze even haar dochter op de schommel wil duwen, want ze moet even ‘daar’ heen. Zonder nadenken doet Cécile dat en raakt zo betrokken bij het leven van de peuter Faith die op de schommel zit. En dat van haar moeder, die gelukkig wel weer opduikt na een paar dagen. In de tussentijd begint er een relatie tussen Rogier (een man die Cécile ontmoet op een terras) en Cécile, komt Brian van de kinderboerderij in het leven van Faith, wordt er een lijk gevonden en is de moeder van Faith weer weg. Eigenlijk weet je als lezer natuurlijk wel waarom Gladys niet weg kan, dus dat komt niet als een verrassing.

Het is een beetje veel wat er in korte tijd gebeurt en soms wat te toevallig of gemakkelijk allemaal, het gaat een beetje snel, maar nergens echt vreemd. Het past gewoon in dit boek. Al vraag ik me wel af hoe het verder zou gaan met iedereen en is het niet echt realistisch dat iemand van 49 binnen een week een volledige relatie heeft die zo ver gaat als in het boek. Dat doet allemaal niet af aan het verhaal, zoals ik al zei, voor het verhaal klopt het. Het is gewoon weer een fijn leesboek van Van der Meer. 

Er zitten meerdere mooie stukken in het boek, maar de stukjes die ik voor mezelf gemarkeerd heb zijn deze:

P. 91: “Tegelijkertijd vond ze dat schroomvolle kloppen op de deuren voor je er binnenging aandoenlijk. Meer dan dat: van respect getuigen. Alsof er altijd wel iets van een vorige bezoeker - dood of niet - in een ruimte was blijven hangen. Noem het sfeer of ziel.”

P. 164: “Er waren al genoeg mensen die ongevraagd haar hoofd binnenkropen. Levende wezens maar ook die uit films en boeken. Se betrokken haar bij wat ze meemaakten, deden en dachten. Voor nog meer geesten was er domweg geen ruimte in haar leven.”

Herkenbaar is dat laatste. Al die mensen die ik ontmoet in alle boeken die ik lees, ik ga er graag mee op avontuur, maar soms ook niet. En sommige willen er ook gewoon niet in, zoals een inktvisachtig monster in een van de Marvelfilms die ik laatst zag. Ik snap nog steeds niet waarom dar ding daar was. (Ja, om batterijen te stelen, maar dat had een goed afgerichte hond ook kunnen doen bijvoorbeeld...) 

Anyway, een fijn boek over een normale vrouw die iets niet normaals meemaakt maar daar redelijk normaal mee om weet te gaan. 

Boekinformatie

Titel: Naar Lillehammer

Auteur: Vonne van der Meer

ISBN: 9789025470593

Uitgever: Atlas Contact

Verschijningsdatum: 11 maart 2021

Aantal pagina’s: 208

Prijs: € 21,99