Boeken en doelen voor 2020

Zo vlak voor het nieuwe jaar is het natuurlijk ook tijd om te gaan bedenken wat ik volgend jaar wil gaan doen met alle boeken. Wat wil ik lezen, hoe veel ga ik lezen, waar kijk ik naar uit?

Laten we beginnen met de makkelijkste vraag: hoe veel ga ik lezen?

Simpel, ik ga weer voor iedere week een boek met een kleine plus. Dus ik heb mijn aantal te lezen boeken bij de Reading Challenge via hebban.nl op 54 gezet. Dat is misschien een beetje weinig, aangezien ik de laatste jaren dat aantal makkelijk heb gehaald. Maar toch, misschien heb ik per ongeluk gewoon minder tijd om te lezen. Dus ik laat het gewoon op 54 staan, geen stress qua hoeveelheid in ieder geval.

Maar dan: Wat wil ik gaan lezen?

Dat is eigenlijk best een lastige vraag, al heb ik natuurlijk wel een idee hierover. Naast alle nieuwe boeken die ik ongetwijfeld weer tegen ga komen (komt verderop bij waar ik naar uit kijk) heb ik mezelf voorgenomen om de berg nog te lezen boeken ook te gaan verminderen. Dat is dit jaar niet echt gelukt, ondanks die 70 plus boeken die ik las. Mijn voornemen hierin is om de boeken die ik heb gewonnen te gaan lezen, aangevuld met de nog te lezen boeken van De Beste Boeken Live. En die dan af te wisselen met leesexemplaren uit de winkel, boeken die ik van anderen leen én uit de bieb. De precieze volgorde weet ik natuurlijk nog niet, maar dat ik een boek van Vaarmeijer ga lezen bijvoorbeeld dus al wel, want dat was een van de gewonnen boeken.

Waar kijk ik naar uit?

Ik weet natuurlijk nog niet precies wat er allemaal gaat verschijnen, maar van sommige auteurs weet ik dat er nieuwe boeken komen die ik zeker wil gaan lezen. Zo komt begin januari een nieuw boek van Nathalie Pagie uit, Noordkaap, dat ga ik van mijn prijzengeld kopen! En er komt een verhalenbundel van Esther Verhoef, Labyrint, en ik wacht al heel lang op het nieuwe boek van Kim Moelands, Als het sneeuwt in de zomer. Dat worden denk ik de laatste twee aankopen van mijn prijzengeld (maar hopelijk is er nog een beetje over dan voor een laatste boekje).

Als laatste kijk ik erg uit naar de nieuwe Isabel Allende. Van haar heb ik alles, dus ik ga Bloemblad van zee dan ook zeker kopen. Van mijn eigen geld, want ik denk toch echt dat mijn prijzengeld een keer op gaat zijn.

En, wat gaan jullie lezen? Hoe veel? En waar kijken jullie naar uit?

Mijn jaar in boeken 2019

2019 was voor mij op boekengebied op veel manieren een geweldig jaar. Natuurlijk was daar de enorme bon met het prijzengeld van de NS Publieksprijs. Genoeg voor iedere maand een boek. En daar heb ik al aardig gebruik van gemaakt. Er zijn al 9 boeken gekocht (hoera, nog steeds 3 te gaan!).

Daarnaast won ik regelmatig boeken, twee keer een heus pakket en diverse losse boeken (via The Readshop in Naaldwijk, Verse inkt op Facebook van bol.com en natuurlijk via een puzzel van Luitingh-Sijthoff en een mooie actie van hebban.nl). En daarnaast nam ik heel veel boeken mee tijdens De Beste Boeken Live. Ik hoop echt dat ik daar de volgende keer nog naar binnen mag...

Ik leende veel boeken van de bieb, en even zoveel van de leesexemplaren van Boekhandel De Kler. En dan kocht ik ook nog boeken van mijn eigen geld in de Boekenweek.

Maar echt het allerbeste op boekengebied dit jaar is dat ik eindelijk de stap heb durven nemen om weg te gaan uit de bieb en weer terug de boekhandel in te gaan. Ik had dat jaaaaren eerder moeten doen natuurlijk, maar nu kwam het allemaal bij elkaar. Ik werk met zo veel plezier in de boekhandel dat ik dit jaar niet eens vakantie nodig had tussen de zomer en nu. Dat is me echt jaren niet gebeurd. Ik krijg er energie van, ben er blij én heb echt super leuke collega’s (oké, ik had in Naaldwijk ook echt super leuke collega’s, maar de energie en blijdschap was toch ver te zoeken).

Het mooie nieuws is dat mijn contract verlengd is. Nog steeds oproepkracht, maar wel nog een jaar zeker in de boekhandel. Ik kan me geen beter iets voorstellen.

En dan, de gelezen boeken van dit jaar.

Tot nu toe staat de teller op 71, veel meer dan verwacht. Maar ja, in het voorjaar had ik door omstandigheden zeeën van tijd om te lezen. Maar in mijn jaaroverzicht bij hebban.nl zie ik dat ik toch echt de meeste boeken in augustus las 

Mijn boek van het jaar las ik al vrij in het begin. Geen enkel boek is er eigenlijk bij in de buurt gekomen. Het beste boek dat ik las in 2019 is Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer. Echt, lees dat boek mensen! Even de tijd voor nemen, niet als je het druk hebt doen, maar het is zó de moeite waard.

De boeken die (nogal) tegenvielen waren Otmars zonen van Buwalda en Het feest van Elizabeth Day. Daar ga ik geen woorden meer aan vuil maken :-)

2019 was een mooi boekenjaar. Laat 2020 maar weer zo worden!

Eindejaars leesdoelen

Nu 2019 op zijn eind loopt en ik mijn Reading Challenge van hebban.nl al lang en breed heb gehaald heb ik maar een nieuwe uitdaging bedacht voor die laatste dagen. Best een uitdagende nog wel...

Ik wil de drie boeken waar ik nu in bezig ben allemaal uit hebben op 31 december (mag om 23.59 hoor, dus ik heb echt de hele dag dan).

Normaal gesproken lees ik gewoon één boek per keer, maar nu zijn het er per ongeluk 3 geworden.

Ik lees nu:

1. De secretaresse van Knight in de dwarsligger-uitvoering en die zit al tijden in mijn tas. Ik sleep het boek dus overal mee naartoe (vandaar een dwarsliggertje, die zijn niet zo zwaar) en lees steeds kleine stukjes als ik ergens moet wachten. En dat wachten moest ik dit jaar helaas best wel vaak doen, maar toch niet lang genoeg om het hele boek uit te krijgen.
2. Het achtste leven (voor Brilka) ban Haratischwili. Dat boek had ik in eerste instantie gekocht als e-book en stond maar op mijn iPad te staan. Maar toen mocht ik naar een avond waar ik de auteur zou ontmoeten. En ja, een e-book is best handig, maar kun je niet laten signeren. Dus kocht ik ook het gewone boek en las daar een heel eind in. Maar het is nog lang niet uit...
3. Ik, Elton John. Dat boek is een leesexemplaar van de boekhandel. Het boek had zulke goede kritieken dat ik het ook graag wilde lezen en nu zijn Elton en ik beste vrienden. Waar ik ga, gaat hij ook. Erg gezellig en het boek is inderdaad vermakelijk.

Ik denk dat ik binnenkort al afscheid kan nemen van mijn nieuwe beste vriend, want daar ben ik al een heel eind in. Ook de secretaresse nadert haar eind. Alleen Brilka wordt echt een race tegen ge klok, want daar ben ik "pas" op bladzijde 490 van de 1295.

Blogjes over deze boeken volgen dus binnenkort, nu moet ik eerst even verder gaan lezen!

Fijne kerstdagen allemaal (met vooral ook veel leesplezier!)!!

Marion Pauw - Stief

Goh, een nieuw boek van Marion Pauw, voor young adults! Leuk! Was mijn eerste gedachte. Zou dit net zo goed zijn als haar boeken voor volwassenen? Ik nam de proef op de som.

Het verhaal

De vijftienjarige Kiki woont bij haar moeder, Sigrid. Haar ­ouders zijn twee jaar geleden gescheiden en haar vader heeft inmiddels een nieuwe vriendin en een baby. Haar moeder heeft de breuk nog niet verwerkt. Kiki doet er alles aan om haar op te vrolijken. Als ze iets leuks met vriendinnen gaat doen, houdt ze zelfs dat geheim om haar moeder niet te kwetsen. Ook met haar vader heeft ze om die reden weinig contact. Als haar moeder een nieuwe vriend krijgt, wordt het weer gezellig in huis. Johan is altijd vrolijk en verwent Kiki en haar moeder met cadeautjes en leuke uitstapjes. ­Johan zegt dat hij in auto's ­handelt, maar Kiki komt er per toeval achter dat hij niet de waarheid spreekt. Wat moet ze met deze informatie, nu haar moeder eindelijk weer gelukkig is?

De schrijver

Marion Pauw (1973) debuteerde in 2005 met Villa Serena en brak in 2008 definitief door met Daglicht, waarmee ze de Gouden Strop won. Deze thriller boekte groot internationaal succes en is verfilmd met Angela Schijf, Monique van de Ven en Fedja van Huêt in de hoofdrollen.
Na Daglicht volgden de succesvolle titels Zondaarskind, Jetset, De wilden, Hemelen, We moeten je iets vertellen en De experimenten. Dat laatste boek las ik dit jaar ook en ik scheef er dit stukje over.
Voor Kluitman schreef Marion Pauw in 2019 de spannende YA-novelle Stief.

Mening

Tja... als fan van de boeken van Marion Pauw, wilde ik dit boekje ook graag lezen. Als volwassen lezer, die haar eerdere boeken gelezen heeft, vind ik het boekje wat tegenvallen. Geen nagelbijtende spanning of grote ontwikkelingen. Een klein verhaal geschreven vanuit de 15-jarige Kiki. Klein, maar met best grote thema’s als scheiding, verliefdheid, vrienden en uiteindelijk een te perfect plaatje wat dan eigenlijk ook niet klopt.

Voor jongeren zal dit boek waarschijnlijk wel aanspreken. Korte hoofdstukken met duidelijke titels die verwijzen naar waar je bent in dat hoofdstuk. Het meeleven met Kiki gaat je makkelijk af, haar leefwereld is herkenbaar. De middelbare school met verschillende groepjes (nerds als Kiki en populaire personen als Sterre en Tobias). Hoe ga je met de druk om. En hoe hou je iedereen tevreden... je vrienden, je gescheiden ouders. Kiki moet zich daarvoor in bochten wringen, maar ze doet haar best. 

Heel erg spannend wordt het boek niet. Kiki maakt wel een kleine ontwikkeling door, dankzij de nieuwe vriend van haar moeder, gelukkig pikt ze daar alleen de goede dingen van mee waardoor ze voor zichzelf op kan komen.
Ik denk niet dat ik een ander young adult van Marion Pauw ga lezen, er kan gewoon te weinig in zo’n verhaal. (Dat zeg ik nou wel, maar eigenlijk lees ik alles van Marion Pauw toch...) Maar voor kinderen vanaf 14 is het een prima boek. Dus lees het maar lekker! En voor de prijs hoef je het al helemaal niet te laten liggen!
Het is een beetje als Meiden met een missie trouwens, het boek wat ik laatst las en waar ik dit stukje over schreef, alleen dan voor een oudere doelgroep en wat spannender.

Boekinformatie

Titel: Stief
Auteur: Marion Pauw
ISBN: 9789020609578
Uitgever: Kluitman
Verschijningsdatum: september 2019
Aantal pagina’s: 104
Prijs: € 8,95

Tina Frennstedt - Verdwenen

Toen ik in de bieb werkte, nam ik vaak boeken mee om ze eens te proberen. In de boekhandel zie ik steeds meer leesfragmenten liggen. Dat zijn kleine boekjes waarin een paar hoofdstukken staan van een boek dat binnenkort uit komt. Dus tegenwoordig neem ik die vaak mee naar huis om alvast een stukje te lezen. Meestal lees ik die voorpublicaties. Niet eens echt om uiteindelijk het boek te gaan lezen, maar meer om een beetje sfeer te proeven. Ik kan tenslotte niet alles lezen wat er uit komt en op deze manier kan ik van meer boeken een beetje sfeer proeven zeg maar.
Van dit boek vond ik de voorpublicatie erg veelbelovend. Zo veelbelovend dat ik het hele boek wilde lezen.

Het verhaal

Zestien jaar geleden verdween de negentienjarige Annika Johansson op een idyllische zomeravond in Zuid-Zweden. De zaak werd nooit opgelost en de vrouw is nog steeds vermist. Nu wordt Malmö geteisterd door een moordenaar die vrouwen in hun eigen huis aanvalt. Er zijn alarmerende overeenkomsten met de misdaden van de Deense moordenaar die jaren eerder vrouwen in Kopenhagen verkrachtte en vermoordde en nooit werd opgepakt.

De ambitieuze Tess Hjalmarsson, hoofd van het Zweedse coldcaseteam, wordt op de zaak gezet, samen met haar licht ontvlambare assistente Marie Erling. Het onderzoek verloopt moeizaam, tot vingerafdrukken van de Malmö-misdaden terugkomen in het dossier van de verdwenen Annika. Was Annika het eerste slachtoffer of verbergt ze de waarheid over haar verdwijning? En wat is de link met de Deense moordenaar?

De schrijver

Tina Frennstedt is een van de meest geprezen misdaadjournaliste van Zweden, Ze was redacteur binSvenska Dagbladet, misdaadreporter bij Expressen en werkt nu als omroepmanager voor Crime Ventral op de Zweedse televisie. Ze groeide op in Zuid-Zweden en woon tegenwoordig met haar dochter in Stockholm.

Mening

Ik heb gewoon ook weer de eerste hoofdstukken van het boek gelezen natuurlijk, want er gebeurt nogal wat in de eerste hoofdstukken. Het boek beslaat anderhalve maand (van 7 februari tot en met 20 maart 2018) waarin we Tess volgen, hoofd van het Cold case team, die betrokken wordt bij een moord van nu door een onverwachte wending. Er zijn ook een paar stukken uit 2002, het jaar van de onopgeloste verdwijning van Annika.

Langzaam maar zeker wordt meer duidelijk (tja, ik kan eigenlijk niks zeggen zonder iets te verraden, dus doe ik dat in dit geval dan ook maar niet). Mooi vond ik de profiler in het verhaal. Daar had ik nooit zo bij stilgestaan, maar er zijn dus mensen die een dader kunnen analyseren zonder dat ze weten wie het is. Dat vond ik interessant.
Het privéleven van Tess kwam ook regelmatig naar voren, had een bijrol in het verhaal, maar maakt het wel menselijker.
Naarmate het eind dichterbij kwam, werd het boek echt spannender. Je voelt het net sluiten.

Ik vond het een aardig boek, zeker ook omdat het het eerste deel is in een nieuwe Scandinavische serie, waarvoor waargebeurde zaken als inspiratiebron worden gebruikt. Het volgende deel heet countdown en verschijnt ergens in 2020. Ik ga deze schrijver zeker in de gaten houden en kijk uit naar haar volgende boek. Het was niet super spannend, maar psychologisch genoeg om nieuwsgierig te blijven.

Boekinformatie

Titel: Verdwenen
Auteur: Tina Frennstedt
ISBN: 9789402794228
Uitgever: HarperCollins
Verschijningsdatum: 5 november 2019
Aantal pagina’s: 400
Prijs: € 20,99
Ook verkrijgbaar als e-book

Boeksynchroniteit

Soms valt me als boekhandelaar wel eens iets op aan boeken. Eigenlijk altijd al hoor, niet pas sinds een paar maanden, maar zo lang ik al met boeken werk. Of misschien is het wel zolang als ik lees (al zal dat niet helemaal kloppen...).

Wat valt me dan op? Nou dit: er zit af en toe een soort van synchroniteit in de boeken die ik lees, of zie.

Lang geleden (de laatste twee boeken die ik las in 2012) las ik twee boeken na elkaar die eigenlijk aan elkaar bleken te passen qua voorkant. Ongeremd van Xenia Kasper en Verdieping X van Kim Moelands. Het viel me pas op toen ik de ene uit had en in de andere begon, maar de voorkanten van de boeken sloten bijna op elkaar aan.

Er zijn wel meer boeken die op elkaar lijken. Op welke manier dan ook. Qua foto op de voorkant die op elkaar lijken, titels die aansluiten en een leuke zin vormen of wat dan ook.

Momenteel in de winkel namelijk 2 keer Basta! Een is een literaire thriller van Jet van Vuuren en de ander is de biografie over Marco van Basten. Mij viel dus op dat er ondanks dat ze beiden dezelfde titel hadden er wel verschillen in verkoopverwachting zijn. Dus ik heb beide stapels even naast elkaar gelegd en op de foto gezet. Dit is in Voorschoten. In Zoetermeer hadden we nog veel meer boeken van Van Basten en was het contrast vast nog veel groter geweest. Erg vermakelijk als je er op let.

Laatst nam ik een voorpublicatie mee van Volg me van Joyce Spijker. Ik leg dat boekje neer op tafel en ineens zegt M11: “ Mam, laatst heb je het antwoord op die vraag gelezen!” Ik begreep meteen welk boek ze bedoelde, Ik volg je van Lisa Jewell. Zo grappig hoe zelfs haar dat op viel. Volg me ligt nu klaar, maar Ik volg je heb ik inderdaad al gelezen en schreef er dit stukje over.

Ik zal eens kijken wat me nog meer op valt qua titels en boeken de komende tijd, want als ik dat soort dingen leuk vind, zijn er meer mensen die dat wel kunnen waarderen denk ik.

Niet uitgelezen boeken

Ik lees veel (echt?) en graag, maar ook ik pak wel eens een boek waar ik niet helemaal blij van word. Om verschillende redenen. Ik lees dan ook regelmatig boeken niet uit en daar schijf ik dan niks over. Tot vandaag, want het leek me ook eens leuk om te laten weten wat ik nou niet lees en waarom.

Ik zal een paar boeken noemen, met het verhaal erbij en de reden waarom ik er in gestopt ben.

Het fluisternetwerk - Chandler Baker

Het verhaal: Sloane, Ardie, Grace en Rosalita werken al jaren bij Truviv, Inc. Het plotselinge overlijden van de directeur betekent dat hun baas, Ames, waarschijnlijk de leiding over het hele bedrijf zal overnemen. Ames wordt al jaren omringd door geruchten over hoe hij vrouwen behandelt. Deze geruchten zijn altijd genegeerd, onder de tafel geveegd door degenen hogerop. 
Deze keer, als ze ontdekken dat Ames zich ongepast gedraagt, zullen ze het niet zomaar laten gaan. Deze keer is het genoeg geweest. Het besluit van Sloane en haar collega’s ontketent een catastrofale in het kantoor. Leugens zullen worden ontmaskerd. Geheimen zullen worden onthuld. En niet iedereen zal het overleven. 

Al hun levens – als vrouwen, moeders, echtgenotes, vriendinnen, zelfs als tegenstanders – zullen dramatisch veranderen.

Niet uitgelezen omdat: het geschreven is in een we-perspectief. Wat? Een we-perspectief? Ik geef toe, ik kende het ook niet, had nog nooit eerder een boek vanuit een we-perspectief gelezen. Het we-perspectief wordt gebruikt om een groep tegenover 1 persoon te zetten. In dit geval 3 werkneemsters tegenover een leidinggevende. En ik begreep er niks van... ik ben aantekeningen gaan maken om verbanden te zien, en steeds moest ik terug zoeken wie wie ook al weer was. Na 100 bladzijdes heb ik het opgegeven. Sorry!

Charles den Tex - Verloren vrouw

Het verhaal: De jonge Djenna wordt in het holst van de nacht gewond op straat aangetroffen door oplichter Luc. Ze lijdt aan geheugenverlies en aanknopingspunten om haar verleden te achterhalen lijken er niet te zijn. Als ze zelf op zoek gaat, blijkt dat ze wordt gezocht. Wie is ze? Is ze iemand die ze liever niet wil zijn?

Van willoze prooi verandert Djenna in een meedogenloze jager, bijgestaan door Luc. Zij weet niet wie ze is, hij moet zijn ware identiteit geheimhouden. Zij is hypermodern, hij is ouderwets. Zij is onderdeel van een geavanceerd systeem, hij houdt zichzelf volledig offline. Samen moeten ze haar opdrachtgever vinden en verslaan zodat zij weer zichzelf kan worden. Steeds weer blijkt: er zijn geen good guys meer, alleen nog maar bad guys. En Djenna…

Niet uitgelezen omdat: het toch niet mijn soort boek bleek te zijn. De voorpublicatie heb ik gelezen en die trok me op zich wel aan. Zo veel in ieder geval om het hele boek eens te proberen. Maar al snel bleek dat het me te vaag was. Dat was die voorpublicatie ook al, maar dat zijn maar twee hoofdstukken ofzo, dus ik dacht dat er wel lijn in zou komen. Dat zal ook vast wel, alleen voor mij niet snel genoeg. Verhoren (waarbij ik maar niet kon onthouden welke letters voor welke persoon stonden), twee jongens op het slechte pad (maar volgens mij kruimelcriminelen nog), een zware jongen en een of ander bedrijf in tech-iets. Een combinatie die mij te ondoorzichtig was ok door te lezen.

Chloe Benjamin - De onsterfelijken

Het verhaal: New York, 1969. De broers en zussen Gold krijgen als kind hun sterfdatum te horen van een helderziende. De voorspelling heeft grote gevolgen voor hen in de vijftig jaar die volgen en allevier proberen ze op eigen wijze het lot te bezweren: oogappel Simon vlucht naar de westkust, op zoek naar de liefde in het San Francisco van de jaren tachtig. De dromerige Klara wordt illusionist in Las Vegas, geobsedeerd door de grens tussen werkelijkheid en fantasie. Oudste zoon Daniel zoekt naar zekerheid als legerarts in de jaren na 9/11, hopend aan het lot te kunnen ontkomen. En de serieuze Varya probeert de grens tussen de wetenschap en onsterfelijkheid te breken. De onsterfelijken is een prachtige ode aan de onontkoombare kracht van verhalen en van familiebanden.

Niet uitgelezen omdat: ik op dat moment te veel andere interessantere boeken in huis had en ik, eenmaal begonnen in dit boek, steeds andere boeken tussendoor ging lezen. Daardoor moest ik iedere keer weer een stukje terug lezen om te weten waar ik ook al weer was gebleven. En als je veel boeken tussendoor leest, is het waarschijnlijk gewoon niet het goede moment voor dit boek. Dus het staat nog steeds op mijn wil-ik-nog-lezen-lijst, die nooit korter lijkt te worden.... misschien kom ik er ooit nog eens aan toe.

Isabelle de Ridder - Meiden met een missie

Bij Boekhandel De Kler in Zoetermeer kwam de vraag binnen of wij de boeken konden leveren voor de boekpresentatie van een Zoetermeerse schrijfster. Dat kon geregeld worden! En de dag voor de presentatie stond er niet alleen een berg boeken in de winkel (die we even naar de bieb gingen brengen voor die presentatie), maar lag er ook opeens een leesexemplaar. Leuk! Meteen ben ik gaan lezen...

Het verhaal

Suus vindt het helemaal niks dat haar ouders gescheiden zijn. En dat haar moeder nu alleen nog maar thuis op de bank zit met een boek, in haar suffe konijnensloffen, en nooit eens iets leuks gaat doen. Tijdens een spreekbeurt op school hoort ze dat een cavia in zijn eentje ongelukkig is. Cavia’s horen met z’n tweeën te zijn. Dat is het, denkt Suus: mijn moeder is een eenzame cavia… Voor haar is het duidelijk: er moet een nieuwe man komen. Samen met haar vriendin Sam bedenkt ze een plan. Het is alleen allemaal wel wat ingewikkelder dan ze hadden gedacht, want waar vind je een man? Bovendien mag mama mag er niks, maar dan ook NIKS van merken…

De schrijver

Isabelle de Ridder (1972) is geboren in Delft en groeide op in Zoetermeer waar ze nu nog steeds woont met haar man en drie kinderen. Boeken spelen een belangrijke rol in haar leven: ze werkte bij een kinderboekenwinkel, bij de bibliotheek, liep stage bij een kinderboekenuitgeverij en ging Nederlands studeren. Ze was tekstschrijver en redacteur en ging na de pabo aan de slag in het onderwijs. Maar ze miste het schijven en werd educatief auteur en redacteur. Haar ervaring als juf was hier handig bij. Meiden met een missie is haar eerste boek voor kinderen vanaf een jaar of 10.

Mening

Wat ziet dit boek er vrolijk uit, allemaal gekleurde tekeningen (van Georgien Onderwater) op de voorkant. Twee meiden als superheld naast de titel, meiden met pit kennelijk. Ook de achterflap (de tekst die hierboven bij verhaal staat) sprak me aan. Reden genoeg om het boek te lezen.

Het verhaal is ingedeeld in korte hoofdstukken met een kleine tekening erbij. Twee verliefde cavia’s of konijnensloffen bijvoorbeeld.

Meteen in het begin snap je het probleem van Suus, kind van gescheiden ouders. Ze woont bij haar moeder, die een beetje aan het wegkwijnen is, en gaat om de week naar haar vader die een nieuw gezin heeft. Bij beide ouders heeft ze het fijn, al durft ze dat niet goed te laten merken aan haar moeder. Als er bij een spreekbeurt op school gezegd wordt dat cavia’s het gezelliger hebben samen, besluit Suus met haar vriendin Sam om een vriend boor haar moeder te zoeken. Lijstjes komen voorbij, blind dates zonder dat haar moeder het weet en vooral de denkwereld van kinderen in groep 8.

Ik denk dat meiden uit groep 8 (ook al jonger, vanaf een jaar of 10) zich prima in kunnen leven in het verhaal. De gevoelens van Suus worden duidelijk beschreven, het dilemma is duidelijk en voor mij de afloop ook al snel. Maar dat doet niks af aan het verhaal.

Een leuk boek over twee meiden die het heft in eigen handen nemen om de wereld van de moeder van Suus beter te maken. Ik ben benieuwd naar volgende boeken van deze schrijfster!

 Boekinformatie

Titel: Meiden met een missie

Auteur: Isabelle de Ridder

ISBN: 978-90-216-8007-1

Uitgever: Ploegsma

Verschijningsdatum: 209

Aantal pagina’s: 208

Prijs: € 14,99

Peter Buwalda - Otmars zonen

Begin maart werd met veel bombarie de nieuwe roman van Peter Buwalda uitgegeven. Al lang wachtte iedereen op deze veelbelovende roman. Ook ik. Tijdens de Boekenweek was dit boek een van mijn aankopen. De nominatie van deze titel voor de NS Publieksprijs was de reden om dit boek eindelijk eens te lezen, want wie weet was dit boek beter dan Wees onzichtbaar van Murat Isik of Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer. Al zou dat erg moeilijk worden natuurlijk. Vol verwachting begon ik...

Het verhaal

De jonge Shell-employé Ludwig Smit kruipt steeds dichter op de huid van zijn vader, Johan Tromp, die tweeëndertig jaar lang de grote onbekende in zijn leven is geweest. Meester en knecht raken tot elkaar veroordeeld op Sakhalin Island, waar Johan Tromps daverende carrière in de oliebusiness wankelt als journaliste Isabelle Orthel zich aandient. Ludwig en zij delen een kortstondig maar pijnlijk verleden in Twente – en ook Tromp is op zijn hoede voor deze vrouw, die hij onder beroerd gesternte leerde kennen in de Nigerdelta. Intussen rijst de vraag of het verstandig is dat Ludwig de gedreven journaliste toegang verleent tot zijn wereldberoemde stiefbroer, de concertpianist Dolf Appelqvist. Appelqvists aan waanzin grenzende licht lijkt – eindelijk – dovende, ware het niet dat hij in het bezit is van een verloren gewaand derde deel van Beethovens pianosonate opus 111.

De schrijver

Peter Buwalda debuteerde in 2010 met Bonita Avenue. Het boek werd genomineerd voor twaalf literaire prijzen, waarvan hij er vijf won. De roman voerde de bestsellerlijsten aan, verkocht meer dan 350.000 exemplaren en werd wereldwijd vertaald en bejubeld. Zijn tweede roman, Otmars zonen, verscheen op 5 maart 2019.

Mening

Wat zullen we hier eens over zeggen... het is uit, dat wel. Maar met hangen en wurgen hoor. Waar ik Bonita Avenue nog goed vond (waarom? Geen idee meer...), vond ik dit boek eigenlijk 3 keer niks. En het erge is dat het een trilogie wordt waardoor ik nu op een derde van het verhaal met alleen maar losse eindjes zit. Dan maar losse eindjes, alhoewel ik wel benieuwd ben naar het verhaal van Ludwig en zijn vader.

Daar zou dit boek over gaan, over de zonen van Otmar (Dolf en Dolf-die-Ludwig-wordt). En eigenlijk had wat mij betreft de tekst op de achterflap kunnen volstaan als boek. Het dekt de lading voldoende wat betreft de interessante stukken. Maar ruim 600 pagina’s met dit verhaal is te veel van het goede. Vind ik dan hè.

De zoektocht van Ludwig naar zijn echte vader is op zich interessant, het verhaal over Ludwig en zijn stiefbroer Dolf ook. Ik snap de aanwezigheid van Isabelle Orthel, maar dat is een op zichzelf staand verhaal eigenlijk, op de gezamenlijke maanden in Twente na, heeft zij nauwelijks iets met het verhaal van doen dat er geschetst zou worden.

Het boek bestaat uit 2 delen, met doorlopende hoofdstuknummering, waarbij opvalt dat de hoofdstuknummers aflopen in plaats van op. Dat is dan wel weer grappig.

Verder is het soms wat lastig te weten in wiens hoofd je zit, omdat de personages midden in alinea’s overgaan in elkaar. Als de ene de andere ziet, gaat het verhaal soms ineens vanuit die ander verder. Dat is wat verwarrend. Veel “dure” woorden gebruikt Buwalda ook, maar zoals altijd schrikt dat niet af, is het goed voor de woordenschat en vraag je je af en toe af waarom het nodig is. Maar goed...

Dit was dus duidelijk niet mijn boek. Ik heb het uitgelezen en weet nu nog niet hoe het met Otmars zonen gaat. En dat zal ik waarschijnlijk ook niet meer te weten komen, want de volgende delen sla ik over. Er zijn namelijk zat boeken waar ik wel heel blij van word.

Boekinformatie

Titel: Otmars zonen

Auteur: Peter Buwalda

ISBN: 9789403123004

Uitgever: De Bezige Bij

Verschijningsdatum: 5 maart 2019

Aantal pagina’s: 608

Prijs: € 27,50 (paperback)

Ook verkrijgbaar als hardcover, e-book en luisterboek.