dinsdag 29 maart 2022

Ik sta in een boek!!

Ik weet niet of jullie hebben meegekregen wat mijn boek van 2021 was… maar dat was dus Toevluchtsoord van Jérôme Loubry. Ik las dat vorig jaar begin januari en er is echt het hele jaar geen beter boek geweest dan dat. Ik was er zo van onder de indruk. Ik schreef er dit blogje over

Ik stond met een quote over dit boek in een advertentie op Facebook 


En met dezelfde quote stond ik ook in de aanbiedingsfolder van Boekerij/Meulenhoff. In diezelfde aanbiedingsfolder zag ik dat er een nieuw boek van Loubry zou komen. Dat is nu eindelijk verschenen. Verdoemd heet het. En ik was een beetje bang om er in te beginnen, omdat de verwachtingen zó hoog zijn.

En kennelijk schreef ik een hele goede quote, want toen ik nietsvermoedend het nieuwe boek van Jérôme Loubry opensloeg, zag ik gewoon mijn quote met naam en boekhandel, hoe cool is dat! Ik heb even een dansje gedaan en een heel mooi filmpje gemaakt (het is maar goed dat ik blog in plaats van vlog…)




Inmiddels ben ik lekker aan het lezen in het boek  en het is helemaal geweldig weer! Blogje volgt snel!

vrijdag 25 maart 2022

Boeksynchroniteitje

Ik heb het een beetje druk de laatste tijd. Ik zat vol goede voornemens om echt iedere dinsdag en iedere vrijdag een blog te publiceren. En dat voornemen is er nog steeds, alleen de tijd ontbreekt een beetje. Dat komt omdat ik de laatste weken echt lekker veel werk! Dus ik klaag niet, want ik doe wat ik het liefste doe: boeken verkopen! En daarnaast lees ik ook nog best veel. Alleen blijft er een beetje weinig tijd over om alles in blogjes te verwerken. Maar ze komen wel hoor, maak je geen zorgen... 

Dus vandaag even een kort stukje over een boeksynchroniteitje dat me weer opviel van de week. Je weet wel, van die toevalligheden in de winkel dat titels aansluiten, voorkanten overeen komen en dat soort dingen. Ik schreef er al eerder over zoals hier in 2019 en vorig jaar dit stukje. Ik hou daarvan!

En vorige week viel me dus weer zoiets grappigs op... Twee boeken in hetzelfde genre met dezelfde titel en ongeveer hetzelfde plaatje op de voorkant. De lezers van Lucinda Riley kunnen hun hart ophalen in deze rozentuinen!


In dit genre is het dus kennelijk af en toe moeilijk om nog origineel voor de dag te komen. 

Nou moet ik eerlijk zeggen dat de boeken van Corina Bomann (die rechter) al ouder zijn en ze dus niet echt tegelijkertijd zijn verschenen. Die rechter is een herdruk, want haar boeken hebben vroeger minder aandacht gehad dan ze nu krijgen dankzij Riley. Maar toch is het grappig om deze boeken bijna naast elkaar in de winkel te zien liggen.



donderdag 24 maart 2022

Jeroen Windmeijer - De stenen goden

Ik heb Thrillzone ontdekt! En dat is een leuke ontdekking, want ze hebben daar heel veel leesclubs waar je je steeds voor op mag geven. Nou doe ik dat alleen bij boeken die ik echt graag wil lezen of bij boeken waar ik erg nieuwsgierig naar ben maar die ik anders links zou laten liggen, gewoon omdat ze buiten mijn comfortzone liggen. En dat is voor mij dus eigenlijk heel goed, eens wat anders lezen. Deze keer gaf ik me op voor ‘De stenen goden’ omdat Paaseiland me sinds Boudewijn Büch er een programma over maakte enorm fascineert en dit boek daar over gaat. Én ik heb nog niet eerder iets van Jeroen Windmeijer gelezen, dus twee vliegen in een klap zeg maar. En hoera, ik mocht meedoen!

Het verhaal

De Middelburgse antropologiestudent Anthoni Eskens doet op Paaseiland onderzoek naar de moai, de mysterieuze beelden die al eeuwenlang tot de verbeelding spreken. Al snel ontdekt hij dat er op het eiland een felle, onderhuidse strijd woedt over de oorsprong van de moai. Als er mensen beginnen te verdwijnen, lijkt het erop dat sommigen het niet bij discussiëren laten… In Middelburg treft Monique Fierloos, conservator van het Zeeuws Museum, voorbereidingen voor een grote tentoonstelling over ontdekkingsreiziger Jacob Roggeveen en Paaseiland. Een Paaseilandse beeldhouwer is uitgenodigd om voor het museum een beeld te maken, maar een in een nabijgelegen dorp gevonden moai zet de verhoudingen op scherp. En dan valt de eerste dode… 

De schrijver

Antropoloog Jeroen Windmeijer (1969) weet in zijn thrillers feiten en fictie op onnavolgbare wijze met elkaar te verbinden. Eerder schreef hij Het Petrusmysterie, Het Pauluslabyrint, Het Pilgrim Fathers-complot, De offers en De Genesissleutel. Samen met Jacob Slavenburg schreef hij Het Isisgeheim en Het Evacomplex.

 Mening

Ehm, ik moet hier even goed over nadenken… Ik vond het boek op zich namelijk best oké, maar het is meer een avonturenroman dan een thriller eigenlijk. Niet echt heel spannend. Je leert heel veel over Paaseiland, waarbij je niet precies weet wat feit en wat fictie is bij wat zich op Paaseiland allemaal afspeelt. Wel echt informatief zijn de stukken voor de museumcatalogus over Jacob Roggeveen. Die zijn in ieder geval feitelijk. Er komt erg veel religie in het boek voor, soms tot vervelens toe. Met name de zondvloed en Noah. Op zich begrijp ik het wel, want er zijn paralellen, maar door bijna iedereen wordt teruggegrepen op bijbelteksten en -kennis. Die heb ik dus kennelijk veel te weinig, of het is toeval dat al die personages in het boek dat wel hebben. Ik vond de religie een beetje te overheersend en ik heb de vogelmancultus een beetje gemist nu ik er over nadenk. Maar daar is Anthoni dus kennelijk niet heel erg naar op zoek geweest.

Het verhaal is geschreven in de derde persoon vanuit Anthonie, een antropologie student, en Monique, een conservator van het Zeeuws Museum. Het verhaal speelt in 2019, ruim 3 jaar voor 2022. En dan speelt het afwisselend in Middelburg en op Paaseiland. Ieder krijg om de beurt een hoofdstuk(je) met tussendoor stukken die Monique schrijft voor de museumcatalogus met achtergrondinformatie over Jacob Roggeveen. Die stukken geven wat rust aan het verhaal, want verder ga je van de ene gebeurtenis over in de andere. Anthoni is krap twee weken op Paaseiland, maar er gebeurt zo veel dat het langer lijkt. In die tijd gebeurt er ook veel in Middelburg, waar de aanzet wordt gegeven voor de tentoonstelling die over 3 jaar te zien is.

Er zijn maar liefst 146 hoofdstukken, een proloog en een epiloog. Door de grote hoeveelheid korte hoofdstukken kun je het boek makkelijk even wegleggen en ook heel makkelijk nog even een extra hoofdstuk lezen. Dat is in beide gevallen een voordeel.

Naast de ongelooflijke hoeveelheid feiten en bijbelverhalen die in het verhaal verwerkt zijn, zitten er ook gewoon leuke dingen in. Zo wil de beeldhouwer dat steen waaruit hij de Moai die hij gaat maken, zo geplaatst wordt dat het beeld de richting van Paaseiland op kijkt als het uit de steen is gehakt.

Een goede wijsheid kwam ook voor: “Piekeren is de verkeerde kant op fantaseren.” (p 197)

Mooi vond ik het stukje over dat Sergio’s verhaal van Paaseiland gehouwen is in steen, als gestolde geschiedenis. “En zodra je verhalen in beton gaat gieten, leven ze niet meer.” (p.68 ) En dan daarna de opmerking dat verhalen ook aan erosie onderhevig zijn. Dat vond ik een mooie toevoeging. Je denkt dat geschiedenis vast staat, maar de kijk erop verandert steeds natuurlijk. Dat is wel mooi om bij stil te staan steeds. 

En wat ik me dus echt de hele tijd af vroeg: hoe kan een student het zich veroorloven om voor een afstudeerscriptie van maximaal 50 pagina’s drie weken naar Paaseiland te gaan (zonder daar verder een Zuid-Amerikareis aan toe te voegen)? Want die reizen zijn echt zó duur. 

Ik vond het leuk om een keer een boek van Jeroen Windmeijer te lezen. Ik weet niet of ik andere boeken van hem ga lezen. Misschien, als het onderwerp me echt heel erg aanspreekt. Dankjewel Thrillzone, Jeroen Windmeijer en HarperCollins voor dit boek. 

Boekinformatie

Titel: De stenen goden

Auteur: Jeroen Windmeijer

ISBN: 9789402709537

Uitgever: HarperCollins

Verschijningsdatum: 1 maart 2022

Aantal pagina’s: 448

Prijs: € 21,99

vrijdag 18 maart 2022

Lucy Strange - Het geheim van het Nachtegaalbos

Ik las al twee andere boeken van Lucy Strange en die bevielen erg goed. Zo goed zelfs dat ik samen met M13, toen nog M11, een leestip voor in de winkel schreef over Ons kasteel aan zee (en dit blogje) en ik schreef dit stukje over De geest en het meisje. M13 had dit boek al gelezen en ik mocht het van haar lenen. 

Het verhaal

Engeland, 1919. Na de dood van haar broertje verhuist de twaalfjarige Henrietta met haar familie naar een oud huis aan zee. Henry's moeder is zo verdrietig dat ze haar kamer niet uitkomt, en haar vader is veel weg voor zijn werk. Dan begint Henry maar op eigen houtje de omgeving te verkennen. Niemand merkt het als ze op een avond afdwaalt naar het enge bos achter het huis. Daar komt ze Mot tegen, een vreemde vrouw die Henry kan helpen haar familie te redden. 

De schrijver

Lucy Strange was actrice, zangeres en verhalenverteller voor ze lerares Engels werd op een school voor Voortgezet onderwijs. Ze woont in Kent met haar partner James, haar zoontje en haar kat. Ze schreef de boeken Het geheim van het Nachtegaalbos, Ons kasteel aan zee en De geest en het meisje

Mening

Dit boek is het eerste boek van Lucy Strange en ik las het als derde boek van haar. En het was weer prachtig! Het boek is eigenlijk best zwaar qua onderwerp, maar het is zo mooi dat je er geen zwaar gevoel aan over houdt. Misschien komt dat door het vertelperspectief. Je leest het verhaal door de ogen van Henriëtta, kortweg Henry, van bijna 13. Het boek is geschreven in de ik-persoon, waardoor je dus echt vanuit een jonger iemand leest. De familie Abbott bestaat uit vader, mama, Henrietta en Roberta. En uit oudere broer Robert, die een jaar geleden overleden is. Roberta, ook wel Biggetje genoemd, is nog net geen jaar oud aan het begin van het boek. Door het verdriet om de dood van Robert, is er niet goed nagedacht over de naam van de baby. Roberta is te confronterend. Omdat het meisje een beetje mollig is, wordt ze biggetje genoemd. Het gezin is Londen ontvlucht en in een landhuis neergestreken aan de kust. Juffie Jane is meegekomen en dat is maar goed ook, want mama komt haar bed niet uit en vader gaat in het buitenland werken.

Dokter Hardy is iets van plan en Juffie Jane werkt daaraan mee. Henry ziet vreemde dingen gebeuren in de omgeving, wie is Mot, wie is de hinkende man. En van wie is de geheime kamer in het huis waar ze nu wonen? Beetje bij beetje worden de raadsels opgelost. En met behulp van onder andere Mot probeert Henry haar moeder (en vader) te helpen.

Ieder hoofdstuk begin met een kleine tekening (een mot, een nachtegaal, een blaadje of tak, allemaal dingen uit het Nachtegaalbos).

Er zitten erg mooie stukken in het boek. Zoals dit: “Daar zaten we dan - mama, juffie Jane, Biggetje en ik - samen onder één dak, maar zo ver van elkaar verwijderd als vier sterren aan de avondhemel. Ieder van ons gloeide op zijn eentje in het donker.” (p. 66)

Of dit: “Motten zijn net zo mooi als vlinders. […] Vlinders vullen de wereld met kleur en licht. De mot brengt geen licht - die is er juist altijd naar op zoek.” (p. 188, over dat er geen gedichten over motten zijn geschreven)

En: “Het is heel normaal om denkbeeldige vriendjes te hebben wanneer de echte wereld zo moeilijk is.” (p. 197, Juffie Jane tegen Henry) 

Een bijzonder boek weer, van Lucy Strange. Een boek over verhuizen, zieke moeder, rouw en geheimen. Een beetje droevig, maar ook erg mooi. En ook in dit boek houdt er weer iemand (Henry) van boeken en lezen en dat vind ik altijd erg fijn. Voor kinderen vanaf 10 jaar.

Boekinformatie

Titel: Het geheim van het Nachtegaalbos

Auteur: Lucy Strange

Oorspronkelijke titel: The Secret of Nightingale Wood

Vertaler: Aleid van Eekelen-Benders

ISBN: 9789025773021

Uitgever: Gottmer

Verschijningsdatum: 29 juni 2017 (deze editie 21 februari 2021)

Aantal pagina’s: 320

Prijs: € 12,50

dinsdag 15 maart 2022

Leeslijstjes-update maart 2022

 

Herinneren jullie je mijn eerste leeslijstje van dit jaar nog? Ik had weer woeste leesplannen voor het eerste kwartaal. Met alle boeken die ik in december kreeg (of kocht) erop, een paar leesexemplaren en een stapel die ik al een tijdje heb liggen. En natuurlijk kwam er gedurende de eerste twee maanden weer van alles bij. De lijst was weer lang. Maar… is las ook veel! Ik las (en luisterde) 15 boeken de eerste twee maanden. En waar boek 1 echt niet was wat ik er van had verwacht, was de rest echt allemaal heel behoorlijk tot echt heel goed! Een mooi begin van dit leesjaar dus. 

Het minste boek van dit lijstje vond ik Aardbewoners van Murata, omdat het zo bizar was en daardoor tegen viel. Ik schreef er dit stukje over. Het beste was De cirkel van Dave Eggers. Je leest in dit stukje waarom. 

Alleen, een kwartaallijst was weer te optimistisch. Ik kan er nog wel mee door, maar er is inmiddels echt weer veel nieuws bij gekomen dat ik wil lezen en de keuze uit nog te lezen boeken is met 15 afgestreepte boeken ook een stuk kleiner. Hoog tijd voor een nieuwe lijst dus, vanaf maart. 

Met daarop… alle boeken die ik in december kreeg (of kocht) en in de eerste twee maanden nog niet las, nog steeds die boeken die ik al een tijdje wil lezen én nieuwe oogst. Ik heb inmiddels besloten dat ik meer kinderboeken wil lezen dit jaar. Gewoon, voor de leuk en het schroeft het gemiddelde lekker op. Nee, dat is natuurlijk niet de echte reden. Nou ja, wel voor de leuk, maar eigenlijk vooral ook omdat ik ook jonge lezers in de winkel wil kunnen adviseren. Dus er staan op het nieuwe lijstje meer kinderboeken dan eerst. Eens kijken hoe ver ik kom.

 

En nu ik dit blogje schrijf, begin maart, heb ik de eerste 3 boeken van dit lijstje al weer gelezen en geluisterd. (Op de foto kun je zien welke 2 ik toen al geluisterd/gelezen had.) Ik ben benieuwd hoe veel boeken ik eind april gelezen heb! 

En als jullie boeken zien op dit tweede lijstje die ik echt meteen moet lezen, geef een gil. Niet dat ik er dan meteen in begin, maar als er genoeg gegild wordt, kan het wel omhoog in de stapel zeg maar.

dinsdag 8 maart 2022

Mattias Edvardsson - Familietragedie

De twee eerdere boeken van Mattias Edvardsson vond ik echt geweldig! Ik keek dan ook enorm uit naar dit derde boek. Ik las al Een heel gewoon gezin waar ik dit stukje over schreef en Goede buren waar ik dit stukje over schreef. De verwachtingen waren dus hooggespannen. Ik mocht dit boek lezen voor de leesclub op thrillzone, mijn eerste keer dat ik daar een boek voor las. Dank! 

Het verhaal

Drie jonge mensen. Twee moorden. Eén waarheid? Bill Olsson zit financieel aan de grond. Hij kan zijn dochter nauwelijks onderhouden en voor extra inkomsten verhuurt hij een kamer aan rechtenstudente Karla. Karla Larsson maakt als bijbaan schoon bij kinderarts Steven Rytter en zijn vrouw Regina. Al snel heeft ze in de gaten dat er iets niet klopt bij het echtpaar. Waarom komt Regina de donkere slaapkamer niet uit? Jennica Jungstedt zit in een dertigerscrisis. Via Tinder ontmoet ze Steven Rytter en wordt halsoverkop verliefd. Zou dit dan de ware zijn? Dan worden Steven en Regina dood in hun huis aangetroffen en Bill Olsson lijkt de enige verdachte. Wat doet wanhoop met een mens? Hoe sterk is de invloed van je familie? En kun je er ooit vanaf komen, als je dat zou willen? 

foto: Gabriel Liljevall

De schrijver

Mattias Edvardsson is niet alleen schrijver, maar ook docent op een middelbare school. Een heel gewoon gezin is zijn doorbraak en verkocht in Zweden al meer dan 100.000 exemplaren, een ongekend aantal voor de Zweedse markt. Inmiddels wordt het verhaal in meer dan 30 landen uitgegeven. Edvardsson woont met zijn – gelukkig heel gewone – gezin in Löddeköpinge, Zweden. Na Een heel gewoon gezin verscheen Goede BurenFamilietragedie is zijn nieuwe thriller.  

Mening

Oh, oh, oh, wat een interessant boek was ook dit weer. Maar, zoals wel vaker, in mijn ogen totaal geen thriller maar een ijzersterke psychologische roman. Dus helemaal aan de verwachting voldeed het wat spanning betreft niet, maar ik vond het toch een heerlijk boek. Lekker in de hoofden van personages kruipen. Drie ook maar liefst!

Je wordt in het eerste hoofdstuk op het verkeerde been gezet, door de schrijfwijze en de informatie die je leest, maar dat zet je meteen op scherp. En daarna begint het boek natuurlijk pas echt. Je maakt kennis met Bill, alleenstaande vader van Sally, die het erg zwaar heeft om het hoofd financieel boven water te houden maar alles wil doen voor zijn dochter. Heel herkenbaar voor mij was het verhuizen in zijn jeugd en de wens om dat Sally niet aan te doen. (Bij mij was het niet dramatisch hoor, maar ook ik heb bedacht dat ik mijn kinderen dat niet aan wil doen.) Daarnaast heb je Karla, de studente die een kamer huurt bij Bill en een moeilijke jeugd heeft gehad en nu alles op alles zet om rechter te kunnen worden. Bill vergelijkt haar met een paardenbloem: “Een kind dat zich tegen alle verwachtingen in staande heeft gehouden. Je weet wel, van die hardnekkige paardenbloemen die overal kunnen groeien.” (p. 107)

En er is Jennica, bijna 30, nog steeds studerend en spiritueel adviseur in de avonduren die (helaas een minpuntje in het boek) Bruce Springsteen ouwelullenrock vindt.

Bill, Karla en Jennica hebben ieder hun eigen hoofdstukken en die zijn allemaal in de ik-vorm geschreven. Je komt dus heel dicht bij ze in de buurt. Maar, omdat ze onderling niet heel erg verbonden zijn met elkaar voel je toch een beetje afstand. Ze hebben overigens wel allemaal een soortgelijke achtergrond én Bill kennen Karla en Jennica allebei. De drie hoofdpersonages hebben alle drie goede en slecht kanten, zodat het makkelijk is om je in ze te kunnen verplaatsen. De andere personages van belang (Steven, Regina en Waheeda) worden minder goed uitgewerkt, maar zijn sterk genoeg voor hun rollen.

De hoofdstukken zijn kort en vertellen het verhaal vanuit de drie hoofdpersonages. Tussendoor zijn er ook fragmenten van politieverhoren opgenomen die afkomstig zijn van heel veel personen en die steeds een ander licht werpen op de situatie. Je krijgt zo een completer beeld van Bill, Karla en Jennica door informatie van buitenstaanders en hoe zij naar de hoofdpersonages kijken.

Die combinatie van hoofdstukken in de eerste persoon en de politieverhoren maakt dat je het boek maar heel moeilijk weg kunt leggen.

Het boek moet het niet hebben van de pure spanning, maar van de psychologische spanning die opgebouwd wordt. Je blijft lezen tot de laatste bladzijde en wordt verrast door dit verhaal van Edvardsson.

De volgende boeken van Mattias Edvardsson ga ik zeker weer lezen. Dankjewel thrillzone dat ik mee mocht lezen met deze leesclub, 

Boekinformatie

Titel: Familietragedie

Auteur: Mattias Edvardsson

Oorspronkelijke titel: En familjetragedi

Vertaler: Bianca Cornelissen

ISBN: 9789024597826

Uitgever: Luitingh Sijthoff

Verschijningsdatum:19 januari 2021

Aantal pagina’s: 400

Prijs: € 21,99

vrijdag 4 maart 2022

Dave Eggers - De cirkel

 Al jaren, echt jaren, wilde ik dit boek eens lezen. En al die tijd kwam het er niet van. En toen, vorig jaar, verscheen Het alles, een vervolg op De cirkel. Weer begon dat boek te roepen: lees mij, lees mij! Dus ik zette het toch maar op mijn verlanglijstje in december. Mijn wens werd vervuld! Het boek kwam wel even op de enorme nog te lezen stapel, maar daar is het nu dus vanaf! 

Het verhaal

Mae Holland kan haar geluk niet op als ze wordt aangenomen bij de Cirkel, het machtigste internetbedrijf ter wereld. De persoonlijke e-mails van de gebruikers, hun sociale media, betalingsverkeer en aankopen zijn met elkaar verbonden door een universeel besturingsprogramma. Het resultaat: iedereen heeft slechts één online identiteit. Een nieuw tijdperk van openheid en gemeenschapszin is aangebroken. Mae laat zich meeslepen door de energie van het bedrijf, de groepsactiviteiten en de feestjes, de oneindige mogelijkheden – zelfs als ze het leven buiten de campus langzaam uit het oog verliest, een ontmoeting met een collega haar in verwarring brengt, en haar bijdrage aan de Cirkel steeds meer openbaar wordt.

 

De schrijver

Dave Eggers is de auteur van vele boeken zoals De cirkel, Het allesDe monnik van Mokka, Wat is de wat, Een hologram voor de koning en De tunnels. Eggers is de mede-oprichter van 826 National, een netwerk van schrijf- en bijlescentra voor de jeugd in de Verenigde Staten. Verschillende organisaties hebben zich laten inspireren door het 826 National model en inmiddels zijn er over de hele wereld organisaties te vinden die dezelfde werkwijze hanteren. Eggers heeft ook ScholarMatch opgericht, een non-profit organisatie ontworpen voor studenten met lage inkomens om hulpmiddelen, scholen en donateurs te vinden, om zo ongelijke kansen in het onderwijs te bestrijden. Eggers heeft vele prijzen in ontvangst mogen nemen zoals the Muhummad Ali Humanitarian Award of Education, the Dayton Literary Peace Prize, the TED Prize en hij was genomineerd voor the National Book Award, the Pulitzer prize en the National Book Critics Circle Award. In 2018 werd hij mede-oprichter van het International Congress of Youth Voices, een jaarlijkse bijeenkomst van honderd uitzonderlijke jonge schrijvers en activisten; hun historische ontmoeting in San Francisco resulteerde in een manifest geschreven door de jeugd, die werd gepubliceerd door The Guardian. Naast schrijven, is Eggers ook een schilder. Zijn kunstwerken werden getentoonsteld in the Museum of Contemporary Art Detroit, the Nevada Museum of Art, the Biennial of the Americas en vele andere gallerijen en kunstruimtes. Hij leeft samen met zijn familie in Noord-Californië. (Bron: https://www.debezigebij.nl/auteur/dave-eggers/) 

Mening

Zo, wat een boek! Dit is tot nu toe het beste boek van het jaar. En dat komt vooral door het gegeven waar het om draait en niet eens per se door de personages.

Het is echt bizar hoe ver de technologie en één bedrijf alles overneemt. In het begin dacht ik aan een grote Google of Facebook, maar die zijn er al allemaal uit- geconcurreerd door de Cirkel. Het lijkt ergens wel handig, gewoon 1 account waarmee ja alles, maar dan ook alles kunt doen. Niet meer 60 wachtwoorden onthouden, niet meer al dat in en uitloggen, maar gewoon 1 ding. Alleen gaandeweg wordt dat toch wel een beetje eng. De Cirkel weet alles en houdt alles in de gaten, transparantie is alles. Mae, 24, gaat werken bij de afdeling Customer Experience en wordt vanaf het begin al opgeslokt door de Cirkel. Eerst moet ze wennen, mist ze berichten en bijeenkomsten, maar de sociale druk is enorm en al gauw gaat ze er helemaal in mee. Tot groot verdriet van haar ex-vriend die nog goed contact heeft met haar ouder en helemaal niks van social media en de Cirkel moet hebben. Mae maakt razendsnel sprongen binnen het bedrijf en verliest de werkelijkheid (zoals wij die kennen) en zichzelf uit het oog.

Je voelt eigenlijk hoe alles Mae overkomt en wordt meegesleept in de ratrace van de Cirkel. Het boek is vol vaart geschreven en er is geen stoppen aan de opmars van de Cirkel. Dat is misschien het manco aan het boek, Mae heeft weinig zelfreflectie en is daardoor een beetje een vlak personage. Maar ik vond het, ondanks dat, een boek dat je aan het denken zet. En nieuwsgierig maakt naar Het alles.

Dit is het beste boek dat ik dit jaar las tot nu toe. Eens kijken wat hier nog overheen gaat komen. 

Wat mij nog opviel tijdens het schrijven van dit blogje: er zijn maar liefst vier mensen die het boek vertaalden. Vier! Normaal zie ik er een of twee, maar vier? Ik ging zoeken of ik daar iets over kon vinden, maar nee. Tijdens de zoektocht kwam ik wel op de site van Gerda Baardman, een van de vertalers. Via een chat op facebook kwam ik met haar in contact en vroeg haar: Waarom zo veel vertalers?

Ze reageerde meteen en dit is het antwoord (met toestemming om het te plaatsen): “Het zijn allemaal mensen met wie ik vaker werk van Eggers heb vertaald. Dit boek was enorm omvangrijk en de deadline was onmenselijk krap. Omdat we elkaar zo goed kennen en vertrouwd zijn met elkaars manier van werken kon het, maar we werken natuurlijk liever twee aan twee met een ruimere deadline! Het was dus louter om praktische redenen.” Kijk, dat vind ik dan weer fijn om te weten. Nou lig ik daar niet meer van wakker. En leuk dat Gerda ook gewoon reageerde, dat geeft toch weer iets extra’s ook aan dit boek.

 

Boekinformatie

Titel: De cirkel

Auteur: Dave Eggers

Oorspronkelijke titel: The Circle

Vertalers: Gerda Baardman, Lidwien Biekmann, Brenda Mudde en Elles Tukker

ISBN: 9789403149219

Uitgever: De Bezige Bij

Verschijningsdatum: 19 oktober 2021 (deze herziene versie),

Aantal pagina’s: 448

Prijs: € 19,99

dinsdag 1 maart 2022

Geluisterde boeken van februari: De fabriek van klootzakken en Pinkie

Deze maand luisterde ik eigenlijk gewoon 1 heel dik boek (en een kinderboek, maar dat was omdat het andere boek uit was) waar ik bijna de hele maand mee bezig was. Ik had de luistersnelheid maar weer gewoon op 1 gezet, want er gebeurde zo veel dat ik het anders echt niet had kunnen volgen. Een kort overzichtje dus deze keer.

Chris Kraus - De fabriek van klootzakken

Verhaal: De broers Hub en Koja Solm groeien tijdens het tumult van de Russische revoluties in Riga op. De oudste is extravert, de jongste gevoelig. Koja wil het liefst kunstenaar worden, net als zijn vader, maar aan die droom komt een eind als de Tweede Wereldoorlog begint en de politieke en financiële zorgen groter worden. Wanneer de nazi’s aan de macht komen, vindt Hub werk voor hen allebei bij de opkomende SS. Daarna worden ze spion voor de jonge Bondsrepubliek. Hun levens worden een steeds groter web van leugens en veranderende loyaliteit. Ook op het gebied van liefde. Door hun ingewikkelde relatie met Ev, die als kind in hun gezin wordt opgenomen en voor wie beide broers gevoelens hebben, komen ze tegenover elkaar te staan.

Mening: Dit boek is gebaseerd op het leven van de opa van Chris Kraus. Ik weet natuurlijk niet hoe veel er echt van waar is, maar wat een waanzinnig verhaal is dit. Het lijkt echt te bizar om te verzinnen. Kolja vertelt zijn levensverhaal aan Basti, de hippie die naast hem ligt in het ziekenhuis. Wilbert Gieske leest het boek voor en die blijkt daar een fijne stem voor te hebben. Het enige nadeel van het luisterboek is dat het echt heel lang duurt, vier delen zijn het en het duurt 27 uur. Maar het is wel de moeite waard. En kan ook niet anders, want het boek heeft meer dan 800 pagina’s. Het stripmagazine dat hierboven op de foto staat heb ik meegenomen uit de boekhandel en is een leuke aanvulling op het boek. Er staat informatie in over de personages en beeld, getekend, maar beeld.

Tjibbe Veldkamp - Pinkie

Verhaal: Ken je die boeken over paardenmeisjes? Die dromen van een eigen pony die Pinkie heet? En dat die droom dan uitkomt? En dat ze op het eind dan ook nog een wedstrijd winnen? Dit was zo’n boek! Gelukkig is het verbeterd. Iemand streepte woorden door, voegde tekstballonnen en tekeningen toe. Maak kennis met Pip en haar schetenlatende vampierpony Stinkie...

Mening: Het is natuurlijk een kinderboek en duurt niet zo lang, maar het was een aardig verhaaltje om te luisteren. Zeker omdat Tjibbe Veldkamp zelf het boek voorlas en Anne Lichthart nam Pip voor haar rekening en die kwam er steeds tussendoor. Erg grappig om te luisteren! Ik heb ook nog het ebook bekeken, om de tekeningen te zien en dat voegde in dit geval eigenlijk wel veel toe. Zeker omdat daar de verbeteringen van Pip ook goed waren te zien. Een leuk boekje om zelf te lezen voor paardenmeisjes vanaf 7 jaar.