Floris Kleijne - Klaverblad

Dit boek lag in Zoetermeer als leesexemplaar en leek me wel iets voor mijn man. Maar natuurlijk wilde ik het ook lezen, al ziet het er in eerste instantie niet echt uit als mijn ding. Maar goed, het krijgt een kans! 

Het verhaal

Zorah was vijf toen haar vader haar moeder doodsloeg met een bijl. Vijfentwintig jaar later is ze een zeer succesvolle consultant die op het punt staat de deal van haar leven te sluiten. Tot ze een bericht krijgt met een afbeelding van een bloederige bijl. Wat heeft het bericht te betekenen? Wie weet er van Zorahs verleden af? En is de timing toevallig, of zijn Zorahs privé- en zakelijke leven onlosmakelijk met elkaar verbonden? Om antwoord te krijgen op haar vele vragen neemt Zorah privédetective Roelant in de arm. De twee vallen al snel voor elkaar, maar is Roelant wel wie hij beweert te zijn, of brengt hij Zorah alleen maar verder in gevaar? 

De schrijver

Floris Kleijne is een ervaren auteur van spannende verhalen. Zijn werk verscheen in Veronica Magazine en in verscheidene tijdschriften in de V.S., Engeland en Australië. Voor zijn debuutthriller Klaverblad liet hij zich inspireren door grootschalige fraude in de vastgoedsector en door zijn eigen werkervaring in de IT. 

Mening

Nou ja, het is nog steeds niet helemaal mijn ding, maar het boek was wel heerlijk leesbaar. Ik heb niks met consultancy of IT, ik ben meer van de boeken, maar ondanks dat was het een prima boek. De hoofdstukken zijn voorzien van namen waardoor je weet vanuit welke invalshoek je leest. De hoofdstukken van Zorah zijn in de ik-vorm geschreven, die van Roelant in de 3e persoon.

Het verhaal begint met de moord van de vader van Zorah op haar moeder, die zij als vijfjarige ongewild ziet. Daarna maak je een sprong van 25 jaar naar het heden, en daar begint het eigenlijke verhaal. Het verhaal beslaat maar een korte tijd, waardoor je eigenlijk van het ene avontuur in het andere valt. Zoals Zorah ook al laat blijken is het een beetje veel wat ze meemaakt in twee weken. Door de snelheid leer je Zorah wel redelijk kennen en Roelants verleden wordt ook meegenomen en verdere personages worden niet uitgewerkt. Dat is ook niet nodig, de informatie die je wel nodig hebt wordt namelijk wel geleverd.

Zoals verwacht zit het verhaal anders in elkaar dan je in eerste instantie denkt, maar de afloop was niet voorspelbaar.

Aan het eind van het boek wordt nog even aangegeven dat TeleWorld op de Kinkerstraat echt bestaat en er zijn meer herkenbare plekken. Dat maakt het boek wel leuker vind ik, wanneer je een beetje bekend bent met de locaties.

Qua typografie stonden er af en toe bij de stukken van Zorah cursieve woorden tussen haakjes. Een soort denken tegenover doen, een andere manier van hetzelfde zeggen. Wat dat nou echt toevoegt aan het verhaal is mij ontgaan. De intermezzo’s zijn ook cursief gedrukt en langzaamaan wordt duidelijk wie er dan aan het woord zijn.

Er wordt een beetje verwezen naar de actualiteit door middel van het noemen van Nicholas Brody (ja, zo heette die man uit Homeland!) en Penoza, al is dat meer een paar jaar terug dat die series echt actueel waren.

En net als de helft van het huishouden hier wil Zorah naar Japan, twee maanden van ryokans, sukkyaki en kersenbloesems... maar dat moet even wachten, ook net als hier...

Klein puntje van kritiek: Zorah zijgt de hele tijd neer, in plaats van dat ze gaat zitten. Daar kreeg ik een beetje de kriebels van. Zeker in het begin, later is dat minder. Maar dat moest ik toch even kwijt...

Het boek is op zich dus best oké, leest vlot en er zit veel actie in. Een aanrader voor een paar uurtjes vermaak is het zeker.

Boekinformatie

Titel: Klaverblad

Auteur: Floris Kleijne

ISBN: 9789022591222

Uitgever: Boekerij

Verschijningsdatum: 18 februari 2021

Aantal pagina’s: 320

Prijs: € 20,-

Ben Guterson - Het mysterie van Winterhuis Hotel

Het derde, en laatste, deel van de heerlijke Winterhuis Hotel-trilogie verscheen in oktober van vorig jaar. Dat boek werd meteen gekocht, want de andere delen heeft M12 ook, dus deze mocht niet ontbreken. Hoe zou dit deel zijn? Over Winterhuis Hotel schreef ik dit stukje en over deel twee, De geheimen van Winterhuis Hotel schreef ik dit stukje.

Het verhaal

Winterhuis Hotel schudt op zijn grondvesten. Het hotel trilt en beeft, een geheimzinnig boek verdwijnt uit een afgesloten kamer en Elizabeth en Freddy vinden verborgen boodschappen in de schilderijen aan de muren. Het lijkt erop dat iemand probeert de kwaadaardige Gracella Winters, die ergens in de geheime gangen onder het hotel begraven ligt, weer tot leven te wekken. Elizabeth en Freddy moeten de raadsels oplossen om Winterhuis Hotel te redden van Gracella's duistere magie, voordat het te laat is... 

De schrijver

Ben Guterson was tien jaar leraar op een middelbare school in Amerika, voordat hij een paar jaar bij Microsoft als manager ging werken. Hij woont met zijn familie in de buurt van Seattle, aan de voet van de Cascade Mountains. Winterhuis Hotel was zijn eerste boek. 

Mening

Het derde, en laatste, deel van Winterhuis Hotel alweer. Ik heb even gewacht met daarin beginnen. Deels omdat mijn dochter het wilde lezen en ik haar het boek als eerste gunde, maar ook omdat het het laatste deel is van een trilogie waarvan ik de eerdere delen echt geweldig vond. Maar uiteindelijk las dochterlief steeds iets anders, dus mocht ik toch voor. Hoera! En hoe jammer.... want nu is het uit.

Het verhaal begint, net zoals iedere keer eigenlijk ook al weer bij het omslag. De stofkaft is wezenlijk anders dan de gewone kaft en heeft doorkijkjes naar de tekening erachter. Daar zie je al een stukje van het verhaal.

Het was wederom een geweldig boek! Weer woordspelletjes erin natuurlijk, zoals in de andere delen. Deze keer anagrammen. En een hint in iedere hoofdstuktitel die slaat op het betreffende hoofdstuk. In dit boek is het geen kerst, maar net voor Pasen. Het speelt zich eigenlijk vlak na het tweede boek af, zo’n 3,5 maanden later. En meteen in het begin van het boek krijgt Elizabeth weer “het gevoel”, waardoor je weet dat er weer een avontuur staat te gebeuren. De vertrouwde personages zijn ook in dit deel weer aanwezig: Norbridge, Leona, de heren Wellington en Rajput en natuurlijk Freddy.

Het draait in het boek om de Dredforth methode (die wordt uitgelegd in het boek) en de derde volle maan na Kerstmis. Naar dat punt in de tijd wordt toegewerkt, vandaar Pasen in plaats van Kerst in dit boek.

Elizabeth en Freddy zijn door Norbridge aan het werk gezet, ik zal niet zeggen wat ze doen, maar daardoor komen er wel weet interessante details over het hotel naar voren. Daardoor krijg je weer een ander beeld erbij, dat blijft zich ook door de delen heen ontwikkelen. Leuk vond ik “de verfkwast van de beroemde kunstenaar Frida Kahlo op de zesde verdieping” (p.187) omdat ik Frida Kahlo inmiddels ben gaan waarderen (ik schreef eens een stukje over een boek dat over haar ging en wat ik erg goed vond).

De raadsels in dit boek die ook nu weer opgelost moeten worden zijn ook fantastisch. En eindelijk weet ik nou hoe die dingen heten waar je diepte in ziet als je er “doorheen” kijkt als het ware (je weet wel, van die kaarten met allemaal gekleurde puntjes en als je dan op een bepaalde manier kijkt zie je ineens figuren naar voren komen). Stereogrammen zijn dat. Super dat dat ook in het boek zit.

Grappig detail voor ons thuis was dat ik regelmatig samen met mijn dochter een stuk lees, ieder ons eigen boek, en dat in dit boek het lievelingsboek van Elizabeth werd genoemd Het geheim van het nachtegaalbos en dat mijn dochter naast mij dat zelfde boek lag te lezen.

En nu is het boek dus uit... ik zou zo weer opnieuw beginnen in deel één, want dit is echt een hele fijne serie voor kinderen die eens iets anders willen dan de boomhut, loser of dagboek van een muts-boeken. Die zijn ook allemaal fijn om te lezen, maar dit... echt, dit zou iedereen moeten lezen! 

 

Boekinformatie

Titel: Het mysterie van Winterhuis Hotel

Auteur: Ben Guterson

Illustrator: Chloe Bristol

Oorspronkelijke titel: The Winterhouse Mysteries

Vertaler: Imme Dros

ISBN: 9789025880125

Uitgever: Leopold

Verschijningsdatum: 21 oktober 2020

Aantal pagina’s: 352

Prijs: € 17,99

Matt Wesolowski - Six stories

Ik vond dit boek er weer fascinerend uitzien, met bomen die door het water weerspiegeld werden op de voorkant. Op de rug zie je een soort radiofrequentie die uitslaat, daar lijken de bomen op de voorkant ook erg op. Mee naar huis dat boek! 

Het verhaal 

1997. Scarclaw Fell. Het lichaam van de tiener Tom Jeffries wordt gevonden. Als doodsoorzaak vermoedt men een noodlottig ongeval. Maar daarvan is niet iedereen overtuigd.

Wat er daadwerkelijk gebeurd is in de bosrijke omgeving van Scarclaw ligt besloten in de herinneringen van een hechte vriendenclub en wat vage getuigenissen van mensen in de omgeving.

2017. De mysterieuze onderzoeksjournalist Scott King, wiens podcastserie van complexe misdaadzaken de populariteit van Serial overstijgt, is een cultfiguur op internet.

In een serie van zes interviews probeert King erachter te komen hoe de dynamiek in een groep tieners en de mythische geschiedenis van de Fell hebben geresulteerd in de dood van Tom Jeffries.

Elk interview zorgt voor een nieuwe aanwijzing in de zaak en terwijl je de verschillende getuigenissen leest, word je gedwongen zelf uit te vinden hoe Tom stierf. Wie liegt? Wie kun je vertrouwen? 

De schrijver

Matt Wesolowski (1981) geeft bijles aan jongeren die extra zorg nodig hebben. Hij begon zijn schrijfcarrière als horrorschrijver en was de winnaar van de pitchwedstrijd op het literaire festival Bloody Scotland, waarmee hij een uitgeefcontract verdiende. De filmrechten voor zijn debuut Six Stories zijn aangekocht door een grote Hollywoodstudio. 

Mening

Hmm, het concept van een podcast met in iedere aflevering een betrokkene die zijn of haar beeld en beleving van alle gebeurtenissen vertelt is wel origineel. Door het verschil in typografie (waar je even achter moet komen) is het ook duidelijk wie er aan het woord is. Normale druk is de geïnterviewde, cursief is de stem en mening of interpretatie van de presentator Scott King. De podcast is geen onderzoek en er wordt geen nieuw bewijsmateriaal onthuld. “De podcast is bedoeld als een discussiegroep over een voormalig plaats delict.” (p. 18) Het verhaal op zich is dus geen who-dunnit zeg maar.

Door de verschillende personages krijg je als lezer een best compleet beeld van wat er gebeurd is 20 jaar geleden. En vooral van de groep ‘De dolers’, in die tijd volwassenen en kinderen die veel met elkaar optrokken en ondernamen. Iedereen geeft een ander beeld van de verhoudingen wat het verhaal wel interessant maakt. Maar echt heel spannend vond ik het niet. Er zit wel een onverwachte draai aan het eind van het boek, maar die vond ik eerder verklarend dan spannend.

Er is ook een luisterboekversie van dit boek, met meerdere stemacteurs, waardoor het geheel vast erg op een echt podcast gaat lijken. Ik denk dat het verhaal dan meer gaat leven.

Tussen de verschillende hoofdstukken zit ook steeds een stuk van Harry, de man die, samen met twee vrienden, het lijkt ontdekte, over toen en nu. Wat die Harry nou precies in het verhaal doet, behalve het lijk ontdekken, is mij niet zo duidelijk. (Dus, heb je dit boek gelezen en weet je het wel, laat het me vooral weten!)

Wat ik erg grappig vond was dat er een soort linkje zat naar een boek wat ik eerder dit jaar las, Verwachting van Anna Hope (waar ik dit stukje over schreef). Het is alleen een naam-link, maar er wordt een boek genoemd ‘Heksenkringen in Noord-Engeland’ (p.76) waarin de hoofdpersoon Anne Hope heet. Dat was me nooit bijgebleven als ik niet pas dat andere boek had gelezen met bijna dezelfde naam. Boeksynchroniteit noem ik dat wel eens, dat boeken op elkaar aansluiten op de een of andere manier,

Kortom... dit boek heeft een origineel uitgangspunt maar heeft mij als thriller niet kunnen overtuigen. Ik vond het wel gewoon interessant om te lezen omdat het alsnog anders zit dan je denkt. 

Boekinformatie

Titel: Six Stories

Auteur: Matt Wesolowski

Oorspronkelijke titel: Six Stories

Vertaler: Ineke de Groot

ISBN: 9789400511521

Uitgever: A.W.Bruna

Verschijningsdatum:9 februari 2021

Aantal pagina’s: 288

Prijs: € 20,99

Julie Caplin - De kleine theewinkel in Tokio

Deze keer was het meer de titel dan het omslag waardoor ik dit boek wilde lezen. Want ja, een echte heuse feelgood waarvan de uitgever zegt: “Heerlijk liefdesverhaal in het land van de rijzende zon. De ultieme wegdroomroman.” Is niet per se een boek dat ik tegenwoordig als eerste uit zou kiezen om te lezen. Ik las vroeger wel veel feelgood, al heette het toen gewoon nog chick-lit, maar het is vaak zo hetzelfde dat het niet echt verrast. Dus dankzij Japan en Tokio las ik weer eens een feelgood. 

Het verhaal 

Wanneer reisblogger en fotograaf Fiona een reis naar Japan wint, waar ze begeleid zal worden door een bekende Japanse fotograaf, kan ze haar geluk niet op. Tot ze op het vliegveld niet door Yutaki Araki wordt opgehaald, maar – en nog veel te laat ook! – door de man die tien jaar eerder haar hart brak: fotograaf Gabe Burnett. Tot haar opluchting herkent hij haar niet, maar het beloven een paar zware weken te worden…

Gelukkig is het gastgezin waar ze logeert fantastisch. In hun kleine theewinkeltje leert Fiona van alles over theeceremonies en de Japanse manier van leven, en ze voelt zich er helemaal zen. En wanneer ze met Gabe tijdens een van hun uitstapjes onder de kersenbloesem loopt, begint ze bijna te geloven dat er achter zijn arrogante houding nog een heel andere kant schuilgaat. 

De schrijver 

Hoewel Julie Caplin op haar tiende al aankondigde dat ze later schrijfster wilde worden, is ze eerst nog jaren werkzaam geweest in de wereld van de pr. Voor een aantal luxueuze merken organiseerde ze persreizen naar allerlei steden over de hele wereld, waar ze inspiratie opdeed voor haar boeken. 

Mening

Het is precies zoals je denkt. Jonge vrouw wordt verliefd op een hork van een knappe man, die toch niet zo horkerig blijkt te zijn en ze leven nog lang en gelukkig. Nou, dat laatste weet ik niet, maar ze komen natuurlijk el bij elkaar. Het boek leest weg vlot weg en en passant krijg je leuke informatie over Japan mee, dat dan weer wel.

Het gastgezin waarin Fiona terecht komt voelt als een warm bad. Drie generaties vrouwen zorgen goed voor haar. Oma Setsuko, moeder Haruka en dochter Mayu zijn allemaal verschillend maar horen duidelijk bij elkaar. Mooi zijn, binnen die generaties, het verschil tussen traditioneel en modern.

In het boek komen redelijk wat typisch Japanse termen voor die steeds worden uitgelegd, zo leer je als lezer dus ook weer iets over Japan. (Bijvoorbeeld over wat Wabi sabi is, het waarderen van de onvolkomenheden omdat ze een weerspiegeling zijn van onze realiteit; waardering voor dingen die niet perfect of af zijn, p. 120 en 121.)

De kersenbloesems en Mount Fuji zijn natuurlijk ook aanwezig in het boek, net als het enorme grote kruispunt dat je altijd ziet bij beelden over het drukke Japan. Nieuw voor mij was het Digitale Kunstmuseum Teamlab Borderless waar Mayu Fiona mee naartoe neemt als een van haar favoriete plekken in Tokio. Ik ben meteen gaan zoeken op internet en het bestaat dus echt. En zelfs op de website ziet het er al spectaculair uit! Dat gaat op mijn lijstje van “dingen die ik in Japan zou willen zien als ik er ooit naartoe zou gaan”.

Grappig vond ik de beschrijving over het bezoek aan het Tokyo Photographic Art Museum, waarbij mentor Gabe Fiona alleen laat gaan waardoor ze haar eigen tempo aan kan houden en ze dus alleen dingen kon bekijken die ze de moeite waard vindt. “Ze had onlangs besloten dat het leven te kort was om tijd te besteden aan dingen die je niet hoefde te doen, zoals boeken uitlezen die je niet bevielen, tot het einde naar een film kijken die niet je ding was em elke foto bam een expositie bestuderen.” (p 28) Dat van die boeken uitlezen is inmiddels ook al jaren mijn motto, want er is te veel wat ik wel met plezier zal lezen.

Mooi om te lezen vond ik de constatering dat “...Japan onder alle uiterlijke verschillen toch niet zo anders [was]: mensen hielden van elkaar, lachten en zorgden voor elkaar, ook hier, en dat waren gedeelde waarden in de hele wereld.” (p 54)

Ondanks dat het boek echt niet mijn genre (meer) is, las het lekker weg en heb ik me een paar uurtjes prima vermaakt. En ben ik weer in Japan geweest, ook leuk! 

Boekinformatie

Titel: De kleine theewinkel in Tokio

Auteur: Julie Caplin

Oorspronkelijke titel: The little tea shop in Tokyo

Vertaler: Jolanda te Lindert

ISBN: 9789402706451

Uitgever: Harper Collins

Verschijningsdatum: 13 oktober 2020

Aantal pagina’s: 350

Prijs: € 17,99

Roy Jacobsen - De onzichtbaren

Ook dit boek kreeg ik (van mezelf) voor kerst. De voorkant bleef zo trekken. Ik begon al een keer eerder aan dit boek, maar toen was het niet de goede tijd. Te druk ofzo? Nu was het wel de goede tijd! 

Het verhaal

Op een eiland vlak voor de adembenemende kust van Noorwegen groeit Ingrid Barrøy op. Het ruwe eilandleven verloopt volgens zijn eigen wetten, met zware winters en heldere zomers. Een leven dat, net als het landschap zelf, van een grootse, broze schoonheid is, met in de verte de rest van de wereld. Ingrids vader droomt ervan een kade te bouwen die hen verbindt met het vasteland, maar zo dicht bij de rest van de wereld zijn blijft niet zonder gevolgen. Haar moeder heeft haar eigen dromen: meer kinderen, een kleiner eiland, een ander leven. En er blijft altijd één vraag die Ingrid haar nooit mag stellen. Wanneer Ingrid oud genoeg is, wordt ze naar het vasteland gestuurd om voor een van de rijke families aan de kust te werken. Maar dan gebeurt er iets tragisch en moet ze noodgedwongen terugkeren naar de plek die ze dacht achter zich gelaten te hebben. 

De schrijver

Roy Jacobsen (Oslo, 1954) schrijft romans, korte verhalen en kinderboeken en wordt gezien als een van de belangrijkste auteurs uit Noorwegen. De onzichtbaren wordt in meer dan twintig landen vertaald en stond op de shortlist van de Man Booker International Prize en de International Dublin Literary Award. 

Mening

De familie Barrøy woont op hun gelijknamige eiland, van alles en iedereen verlaten. Het vaste land is wel bereikbaar en ze hebben ook contact, maar het gaat voornamelijk om het leven op het eiland. Alle familieleden lijken nogal op zichzelf te zijn, ze hebben niet veel nodig om te kunnen leven. De natuur op het eiland wordt mooi beschreven, de constante strijd met de elementen (zoals stormen, sneeuw, ijs, gebrek aan daglicht) is steeds aanwezig en je leest over het leven op het eiland. Het boek is op zich mooi, maar ook traag, er gebeurt nauwelijks iets. Als je de flaptekst (en de bovenstaande tekst over het verhaal) leest denk je meer te weten te komen over diverse personages. Maar helaas. Ze worden niet echt uitgediept of voorzien van achtergronden. Ingrid gaat pas op blz. 178 (van de 258) naar haar betrekking op het vaste land en is op blz. 189 al weer terug. Dat is een lange aanloop naar iets wat nauwelijks uitgewerkt wordt maar wel belangrijk genoeg is om al te melden voor je het boek open slaat. Net als de dromen van haar moeder Maria. Ik dacht de hele tijd dat ik die had gemist, of dat ik het verhaal niet begreep omdat ik dei verlangens er niet uithaalde. Maar in het laatste hoofdstuk worden ze genoemd. Voor het verhaal hoef je het boek dus niet te lezen. Wel is het mooi als je van natuurbeschrijvingen houdt, zeker op afgelegen plaatsen voor de Noorse kust. De beschrijving van de stormen vond ik boeiend, veel vogels worden genoemd, de luchten, het uitzicht, het wordt mooi beschreven. De mensen waren inderdaad een beetje onzichtbaar.

Gelukkig heb ik nog wel een regel met een verwijzing naar boeken gevonden. Bij het bouwen van een pakhuis wilde Martin niet aan de leisteen, “dat zou gewoon wegwaaien, als de bladzijden van een boek zonder kaft, en in zee verdwijnen.” (p. 105).

De Noorse woorden zijn eigenlijk logisch in het boek en passen goed bij het verhaal. Het verschil tussen een riek en een hooivork is mij nog niet helemaal duidelijk, maar ach, ook daar lees ik doorheen.

Op zich een erg rustgevend boek, maar voor mij iets te rustig geloof ik.

Oh en het omslag geeft erg goed weer waar het boek over gaat. Past precies!

 

Boekinformatie

Titel: De onzichtbaren

Auteur: Roy Jacobsen

Oorspronkelijke titel: De usynlige

Vertaler: Paula Stevens

ISBN: 9789403196602

Uitgever: De bezige bij

Verschijningsdatum: 18 juni 2020

Aantal pagina’s: 256

Prijs: € 21,99

Sebastian Fitzek - Passagier 23

Toen ik een paar maanden geleden liet weten dat ik mijn thriller van het jaar al had gelezen (misschien is het je ontgaan, maar dat gaat ober Toevluchtsoord van Jérôme Loubry waar ik dit stukje over schreef), kreeg ik van Peter (oud-collega van heel lang geleden) de tip om eens een psychologische thriller van Sebastian Fitzek te lezen. Ik maakte daar ergens een mentale notitie van en besloot ineens om in april eens een boek van hem te reserveren bij de bieb. Toen dat boek binnen ws, kwam het eigenlijk onder aan de stapel, want ja, het staat niet voor dit kwartaal gepland. Wat is dit boek voorgedrongen! Het staat er nu wel op. Met dank aan hebban, waar een collectieve uitdaging loopt om alle titels van Fitzek te lezen (met z’n allen, dus eentje is genoeg). Meteen maar gedaan dus. 

Het verhaal

Politiepsycholoog Martin Schwarz heeft tijdens een vakantie op het cruiseschip Sultan of the Sea zijn vrouw en zoontje verloren. Niemand heeft ooit kunnen ophelderen wat er tijdens die noodlottige reis is gebeurd en Martin blijft achter als een mentaal wrak. Hij heeft zich voorgenomen nooit meer één voet op een cruiseschip te zetten, totdat hij vijf jaar later een mysterieus telefoontje krijgt van een oudere dame die beweert meer van de verdwijning te weten. Martin gaat terug naar het gewraakte schip en komt op het spoor van een verdwenen gewaand meisje dat is teruggekeerd naar de Sultan - samen met de teddybeer van zijn zoontje...

De schrijver

Sebastian Fitzek (Berlijn, 1971) studeerde Rechtswetenschappen en werkt als journalist en schrijver voor radiostations en tv-zenders. Van zijn psychologische thrillers zijn miljoenen exemplaren over de toonbank gegaan in niet minder dan negenentwintig talen.

Mening

Zo, wat een boek ook weer dit zeg! Het begint meteen heftig in de proloog , waardoor je snel door wilt lezen. Dan is het ook nog een vrij heftig begin waarin je kennis maakt met Martin Schwartz, politieagent bezig met een geheime operatie. Langzaam maar zeker kom je er achter waarom hij zo is als hij nu is.

Het is even flink onthouden wie wie is in het begin, maar ook dat komt goed. De verschillende verhaallijnen komen natuurlijk bij elkaar en leveren een spannend avontuur waarbij je eigenlijk steeds op het verkeerde been wordt gezet.

Het verhaal wordt in 76 hoofdstukken verteld en je weet wanneer het verhaal speelt omdat er, bij de hoofdstukken waar het er toe doet, steeds een plaatsaanduiding is (en als het nodig is ook een tijd). Handig!

Grappige details in het boek vond ik de beschrijving van het leesgedrag van Naomi, de vrouw van Martin die zelfmoord pleegde. Ze was gek op thrillers, hoe bloederiger hoe beter. (Ik denk dat ze zich prima vermaakt had met dit boek dan.) Ze sleepte een karrenvracht vol boeken mee voor de cruise want “aan die nieuwerwetse e-reader had ze nog niet kunnen wennen.” (p. 30) Ik lees ook het liefst een papieren boek, nog steeds.

En informatie over de tijd aan boord van het schip, de boordtijd, vond ik ook nuttig (voor mezelf, want dat wist ik dus nog niet): “tijdens de trans-Atlantische route naar het westen werden de klokken elke nacht een uur teruggezet.” (p. 96)

En over de titel staat in het boek dat er een naam is voor zelfmoord plegen tijdens een cruise: “Passagier 23, omdat er elk jaar gemiddeld 23 passagiers in de blauwe bak, in het water dus, springen.” (p.246)

Lees het boek vooral helemaal uit, want dan mis je niks. Ik vond het een goed boek en ga zeker meer van deze schrijver lezen. Dank voor de tip Peter!

 

Boekinformatie

Titel: Passagier 23

Auteur: Sebastian Fitzek

Oorspronkelijke titel: Passagier 23

Vertaler: Luciënne Pruijs

ISBN: 9789048825271

Uitgever: The House of Books

Verschijningsdatum: 16 februari 2015

Aantal pagina’s: 384

Prijs: € 19,99

Loes den Hollander - Wacht maar af

Dit boek was een van de boeken die ik mocht lezen van de longlist van de Hebban Thrillerprijs. Ik las het boek in maart in de e-book versie. Pas na de bekendmaking van de shortlist komt dit blogje online.

Het verhaal

Het leven van Franka is totaal veranderd. Er zijn weken voorbijgegaan waarvan ze zich niets herinnert. Ze ontdekt dat haar moeder is overleden en haar man gedraagt zich ineens erg afstandelijk. Franka is niet meer de vrouw die ze was voordat ze een hersenbloeding kreeg. Maar langzaam bekruipt haar het akelige gevoel dat niet álle veranderingen aan haar hersenletsel toe te schrijven zijn… 

De schrijver

Loes den Hollander is een echte thrillerkoningin. Ze schreef al vijfentwintig jaar thrillers en is al tien jaar een bestsellerauteur. Van haar boeken zijn ruim 1 miljoen exemplaren verkocht.

Loes den Hollander schrijft al vanaf het moment dat ze kon lezen. Toch kwam het nooit in haar op om van schrijven haar beroep te maken, omdat ze zich helemaal richtte op haar carrière in de gezondheidszorg. Dat veranderde toen ze in 2001 een verhalenwedstrijd won. Vanaf dat moment ging er voor haar gevoel een luik in haar hoofd open waar een onstuitbare lading teksten achter zit die zich allemaal verdringen om te worden opgeschreven.

Toen ze in 2006 haar carrière als directeur van een gezondheidszorginstelling beëindigde, vond ze vrijwel tegelijk een uitgever voor Vrijdag, haar eerste literaire thriller. Daarna volgde al snel het zinderende Zwanenzang en sindsdien is schrijven haar voornaamste bezigheid. Na Mij zie je niet (2018) verscheen in november 2019 haar vijfentwintigste thriller Toen ik dood was. En nu is er dus Wacht maar af. 

Mening

Oh mensen, ik geloof gewoon dat Loes den Hollander niet mijn schrijfster is. Vorig jaar las ik ook een boek van haar voor de Hebban Thrillerprijs en ook dat was geen succes. Ik las toen Toen ik dood was en schreef daar  dit stukje over. Halverwege dit boek vroeg ik me ineens af of een van de personages misschien in dat eerdere boek voorkwam, maar dat bleek niet het geval. Ik vond het maar een warrig boek deze keer. Dat komst misschien het onderwerp (vermeend) geheugenverlies en de verwarring die daar mee samenhangt wel ten goed, maar mijn leesplezier ging er niet op vooruit.

Het boek wordt vanuit twee personen beschreven, die allebei in de ik-vorm hun verhaal doen. Per persoon is wel duidelijk te volgen wie er aan het woord is door de hoofdstuknummering. Hoofdstukken met de getallen (Hoofdstuk 1, 2 etc) zijn van Franka, de hoofdpersoon in dit boek. De hoofdstukken met de uitgeschreven getallen (Hoofdstuk een, twee etc.) zijn geschreven door “de dader” waarvan je een tijd lang geen idee hebt wie het is.

En misschien komt het door de hersenbloeding van Franka waardoor ze nogal in de war is, maar ik heb voor mezelf maar weer een stamboom (met aanhang) gemaakt om de vele terloopse personages te kunnen plaatsen. Uiteindelijk blijken ze er allemaal toe te doen (Brent, Dries, Audrey, Vivian, Famke, Felice) maar wat mij betreft deed deze verwarring af aan het verhaal.

Franka is veranderd na haar hersenbloeding, waar haar vriendinnen aan moeten wennen maar volgens mij vinden ze het een positieve verandering. De familieleden merken die verandering kennelijk niet op, of gaan er vanuit dat die tijdelijk is. Er is veel gebeurd in de 5 weken waar Franka zich niet kan herinneren, zo is haar moeder plotseling overleden en besluit haar 11 jaar jongere man dat hij ineens tijd voor zichzelf nodig heeft nu ze is bijgekomen. Er worden allerlei zaadjes geplant die als losse eindjes voelen. Uiteindelijk komt het (bijna) allemaal samen, maar het is voor mij niet genoeg.

Het omslag past trouwens wel erg goed bij het verhaal, komt regelmatig terug die volle maan.

Ik vond dit boek weer geen thriller, er zat voor mij geen spanning in. En voor een psychologische roman vond ik het veel te rommelig. Jammer, want het idee van het verhaal was eigenlijk best oké.

Ik ga de boeken van Loes voorlopig maar weer even laten voor wat ze zijn. Want ik weet dat er echt genoeg andere boeken zijn waar ik meer leesplezier uit kan halen. 

Boekinformatie

Titel: Wacht maar af

Auteur: Loes den Hollander

ISBN: 9789461094711

Uitgever: Crime Compagnie

Verschijningsdatum: 13 november 2020

Aantal pagina’s: 300

Prijs: € 19,95

Nina Verheij - Geheugenspel

Dit boek mocht ik lezen voor de Hebban Thrillerprijs. Het stond op de longlist waar ik 4 boeken van mocht lezen en beoordelen. Twee van die boeken had ik al gelezen, Helsinki van Nathalie Pagie (waar ik dit een tijdje geleden over schreef) en Alex B. Van Arjan Alberts (waar ik iets minder lang geleden dit stukje al  over schreef). Dit was het eerste boek dat ik speciaal voor deze prijs las. Ik las het in maart het e-book en mag er pas nu iets over laten weten, vandaar dat het blogje iets later verschijnt.

Het verhaal

De verkeerde dader heeft vastgezeten voor de dood van je vader. Sinds Emily deze woorden te horen kreeg, wordt de jonge rechercheur achtervolgd door vragen. Waarom heeft de man die gevangenzat bekend en wie was daadwerkelijk de schutter? Om de waarheid te achterhalen met ze samenwerken met haar vaders vroegere partner Paul. Wie kan ze vertrouwen bij het ontrafelen van alle geheimen en wie heeft zijn eigen verborgen agenda? 

De schrijver

Nina Verheij (1984) is een Nederlandse auteur met een zwak voor poffertjes en haar kat Emmy. Ze is nog net geboren in Amsterdam, maar verhuisde als 6 weken oud hummeltje met wieg en al naar Hillegom in de bollenstreek. Haar eerste iets serieuzere schrijfinspanning als kind was een verhaal over katjes die uit een cake geboren werden. Dat creatieve meesterwerk heeft nog een aantal jaren in de bibliotheek van haar basisschool gelegen, nadat ze het hen cadeau had gedaan toen ze klaar was met groep 8. Eerder verscheen het boek Fatale Keuzes van Verheij. 

Mening

Tja, wat zal ik eens zeggen.. Het begin van dit boek vond ik erg rommelig. Toen ik eens ging kijken of dat aan mij lag (op hebban uiteraard), kwam ik er achter dat dit boek een vervolg is op Fatale keuzes. Dat verklaarde een hoop moet ik zeggen. Er wordt veel naar terugverwezen, maar op zo’n manier dat je eigenlijk niet kunt opmaken wat er precies is gebeurd en al helemaal niet waarom Emily weer contact met Paul heeft. Ze heeft hem gespaard en dat wordt prominent meerdere malen verkondigd, maar waarom? Dat wordt het hele verhaal niet duidelijk. En dat overheerst bij mij in deze recensie, die irritatie. Jammer! Want verder is het verhaal, als je eenmaal duidelijk hebt wie wie is en in het eigenlijke verhaal zit over de zoektocht naar de moordenaar van de vader van Emily, echt wel prima. 

In het begin van het boek heb ik maar weer een kleine stamboom gemaakt van mensen die bij elkaar horen met de link erbij, want dat is een beetje veel en chaotisch om allemaal uit te zoeken. Toen het verhaal eenmaal op gang was, ging het met het onthouden van die relaties ook beter en kwam ik in het verhaal. Ik snap dat het verhaal over de taxichauffeur in het boek moet, maar de zoektocht naar de vader van Emily is toch het hoofdverhaal. En dat was erg snel geschreven. Je springt steeds heen en weer in de tijd tussen 1998 (de moord op vader) en 2019 (het onderzoek). Omdat bij de hoofdstukken precies staat aangegeven wanneer het speelt, is dat makkelijk leesbaar en uit elkaar te houden. Maar toch las ik het niet achter elkaar weg. Misschien vooral omdat ik dingen miste uit het eerdere verhaal. 

Ik vind dit boek niet los te lezen van het eerste deel, daarvoor mis je echt te veel informatie die kennelijk de reden is waarom erg op een bepaalde manier gehandeld wordt steeds. Dat gaat irriteren, bij mij tenminste. Dus, als je dit boek wilt lezen, lees dan eerst Fatale keuzes. Want het verhaal op zich, over de zoektocht naar de moordenaar van de vader van Emily, vond ik wel de moeite waard. 

Boekinformatie

Titel: Geheugenspel

Auteur: Nina Verheij

ISBN: 9789463967518

Uitgever: Hamley Books

Verschijningsdatum: 20 november 2020

Aantal pagina’s: 323

Prijs: € 20,99