Suzanne Vermeer - Lentevuur

Zoals ik al eerder schreef hier, heb ik een soort haat-liefde verhouding met Suzanne Vermeer. De ene keer vind ik het boek oké, de andere keer helemaal niks. Dus ik lees gewoon ook niet meer alles wat "ze" schrijft. Dit boek leek me dan wel weer interessant vanwege de puzzel die erbij zat. Dus hup! Lezen! (en puzzelen)

Het verhaal

Julia van Galen is met haar nichtje en een vriendin een weekje op vakantie in het landhuis van haar grootmoeder Eva in Tsjechië. Eva Chorinsky is kort daarvoor op 93-jarige leeftijd overleden en het vervallen landhuis zal door de erfgenamen worden verkocht. Julia besluit daarom nog één keer terug te keren naar de plek waar ze tijdens haar jeugd zoveel vakanties heeft doorgebracht. Maar op de eerste de beste avond vindt er een ongeluk plaats dat verregaande gevolgen zal hebben. Een jonge Tsjechische vrouw wordt door Julia aangereden en raakt in coma. De vrouw blijkt een goede bekende van Julia’s oma te zijn. En ze was niet geheel toevallig juist op dat moment op die plek aanwezig…

De schrijver

Suzanne Vermeer is het pseudoniem van de in juni 2011 overleden auteur Paul Goeken. In 2002 debuteerde hij met zijn eerste thriller onder zijn eigen naam. Na vier titels ontstond het idee om daarnaast andere boeken onder pseudoniem uit te brengen. Wie sinds de dood van Goeken de boeken van Suzanne Vermeer schrijft is mij onbekend.

Mening

Niet zo dik als de voorgaande thrillers ban Vermeer, maar ook niet die dunne boekjes met alleen maar losse verhalen. Een heuse thriller dit keer weer. Een dun boekje weliswaar, maar wel met één volledig verhaal erin. Met een toevoeging, de puzzel!

Wat erg prettig is deze keer, is dat het stukje van de achterflap (wat hierboven bij verhaal staat) gewoon het begin van het boek is. Dus het eind hoeft niet afgeraffeld te worden, maar kan gewoon worden beschreven worden. Dat is fijn, maar nu vond ik eigenlijk weer het inleidende stuk te kort. Het is ook nooit goed... sorry! Je zit wel meteen in jet verhaal en dat gaat in een sneltreinvaart.

Ergens redelijk voorin zie je het envelopje in de tekst staan en mag eindelijk die envelop met puzzels opengemaakt worden. Meteen gedaan, en meteen alles bekeken, gelezen en onderzocht. Maar ik kon er niks mee... dus nog maar even doorlezen dus. Het verhaal is gelukkig wel pakkend genoeg om dat te doen. En eigenlijk heb ik tijdens het lezen niet echt meer gepuzzeld, wel kwam ik wat dingen tegen die nuttig waren.

Ik heb nog gezocht naar het Lentevuur dat beschreven wordt in het boek. Volgens mij is het een ritueel dat 5 weken voor Pasen gehouden wordt. Het belangrijkste feest in Tsjechië waarmee het einde van de winter wordt gevierd. Meer ga ik niet zeggen, want dan verklap ik denk ik iets. (Sorry!)

Het boek is wel weer aardig. Je vermaakt je er een paar uurtjes prima mee.

De puzzels waren erg lastig. Dat, of ik kan gewoon niet puzzelen... Maar goed, er is gelukkig een pagina op internet waar je hints kunt vinden zodat je verder kunt. Die heb ik in meer of mindere mate wel moeten gebruiken. Maar het is gelukt! En als je dan de goede antwoorden invult op die website, krijg je nog een bonus hoofdstuk toegestuurd wat je kunt lezen. Dat maakt het wel af! Leuk gedaan!

Boekinformatie

Titel: Lentevuur

Auteur: Suzanne Vermeer

ISBN: 9789400511781

Uitgever: A.W. Bruna

Verschijningsdatum:

Aantal pagina’s: 160

Prijs: € 12,99

Gerald Murnane De vlakte

In het boek Het jaar dan Shizo Kanaruki verdween zat een kaartje waarmee je je aan kon melden als ambassadeur van uitgeverij Signatuur. Altijd leuk! Je krijgt dan een nieuwsbrief met allerlei informatie over boeken die ze uitgeven. En je kunt je opgeven om een boek te lezen en te recenseren. Iedere maand weer. En dat deed ik dus voor dit boek. Het was de eerste keer dat ik me er voor op gaf en ik werd meteen uitgekozen. Leuk! Dit boek had ik in de winkel al zien liggen en de combinatie van de titel en de voorkant vond ik erg intrigerend. Het klopte meteen bij elkaar. Eens kijken hoe dat is als ik het boek lees.

 Het verhaal

Gerald Murnane's roman De vlakte, die in 1982 verscheen, geldt in kleine kring al als een meesterwerk. Nu wordt het hoog tijd dat zijn werk het grote publiek bereikt. Met De vlakte debuteert Murnane op spectaculaire wijze in het Nederlands taalgebied. In deze roman arriveert een jongeman op de Australische vlakte in de hoop een film te kunnen maken over de vreemde, maar rijke cultuur van haar bewoners. Het resultaat is een minutieuze verkenning van het vlakke Australische binnenland en zijn landeigenaren. 

De schrijver

Gerald Murnane is tachtig, schreef zo’n vijftien boeken, The New York Times noemde hem ‘de grootste auteur in het Engelse taalgebied’ en hij lijkt een gedoodverfde Nobelprijswinnaar. Toch hebben veel mensen nog nooit van de Australiër gehoord.

Misschien komt dat doordat Murnane in het gehucht Goroke woont, omringd door stapels archieven van zijn eigen schrijfsels. Hij heeft nog nooit in een vliegtuig gezeten, heeft geen tv en geen computer: hij schrijft met één vinger op zijn typemachine. Als hij niet schrijft, staat hij achter de bar van de lokale golfclub.

Mening

Pffffftt, wat een bevalling was dit zeg. Jammergenoeg blijkt dit boek dus niks voor mij te zijn. Ik heb het uitgelezen, maar alleen omdat ik vind dat dat moet bij een recensie-exemplaar.

Het verhaal zelf bestaat uit 3 delen, het boek heeft echter nog een inleiding en een afsluitende briefwisseling, waardoor het iets meer is geworden. De inleiding en briefwisseling leest prima, maar het verhaal zelf voelt een beetje aan alsof je je door de vlakte moet worstelen. Groot, lang, onophoudelijk. Ik heb veel stukken meerdere keren gelezen, om dan te ontdekken dat ik dat al gelezen had. Het boek is dus eigenlijk precies wat er op de flaptekst gezegd wordt: een minutieuze verkenning van het vlakke Australische binnenland en zijn landeigenaren. Voor mij iets te minutieus helaas. Het beste lezen in het verhaal was de discussie van 7 landeigenaren die allemaal hun eigen gesprek voerden onafhankelijk van elkaar en door elkaar heen.

Wel fijn dat de hoofdpersoon uiteindelijk zijn film mag gaan maken bij een van deze heren. Maar of die ooit gaat verschijnen...

Een echte ambassadeur van dit boek kan ik dus helaas niet worden. Toch ben ik blij dat ik het gelezen heb, want het is echt iets heel anders dan de boeken die ik normaal lees. Zonder Uitgeverij Signatuur zou ik dit boek dan ook niet gepakt hebben.

De volgende keer schrijf ik me gewoon weer in voor een ambassadeursschap, want het verhaal van Shizo vond ik echt geweldig!

Boekinformatie

Titel: De vlakte

Auteur: Gerald Murnane

ISBN: 9789056726409

Uitgever: Uitgeverij Signatuur

Verschijningsdatum: 11 februari 2020

Aantal pagina’s: 182

Prijs: € 21,99

En omdat de stenen winkels het zo moeilijk hebben: je kunt dit boek hier bestelen, daar help je mijn winkel mee.

Het beste van Esther Verhoef

Weten jullie nog dat ik een tijdje geleden naar de boekpresentatie van Esther Verhoefs nieuwste boek mocht? In Amsterdam, met een paar vriendinnen van de NS-Publieksprijs Leesclub? Dat is nog maar anderhalve maand geleden, maar lijkt wel een eeuwigheid door alle Corona-stress die nu aanwezig is.

Anyway, tijdens die presentatie werd er een hele mooie box verloot, met daar in Het beste van Esther Verhoef. Iedereen kreeg een lootje bij binnenkomst en Esther trok aan het eind van de presentatie een lootje uit een grote pot. Niet mijn lootje (al dachten sommigen dat wel...) helaas. En de mevrouw die won, hield haar box angstvallig dicht, waardoor niemand wist wat er nou precies in zat. Nou ja, maakt ook niet uit natuurlijk, maar iedereen was erg nieuwsgierig. We zullen het nooit weten, dacht ik nog.

Totdat.... er een wedstrijd was via de AKO, waarbij je een "Het beste van Esther Verhoef"-box kon winnen. Wacht! Wat? Hoe? Want ja, ik ben toch nieuwsgierig en wil eigenlijk stiekem toch wel graag zo'n box. Even goed lezen en je hoeft alleen maar een recensie achter te laten bij een van de boeken van Verhoef op de website van de AKO en dan maak je kans. Nou, dat lukt natuurlijk wel! Zo gezegd, zo gedaan. Ik liet een recensie achter voor het boek Facade en ging zitten duimen. Dat bleek te hebben gewerkt, want ik kreeg bericht dat ik een van de winnaars was. Hoera!

En nou weet ik dus eindelijk wat er in die hele mooie box zit! En ik ga het maar gewoon verklappen ook: het nieuwste boek, Labyrint, chocolaatjes, plak-tattoo's die bij het boek passen, een pen, een geurkaars, een notitieblok met dezelfde opdruk als de binnenkant van het omslag van het boek, een handgeschreven kaart van Esther én (wat iedereen hier thuis het leukste vond) een lamp waarmee je een onderwatersfeer kunt nabootsen. Echt super grappig, past ook helemaal bij het boek.
Ik ben blij! Wat een leuke box. En ik heb een mede-leesclub-genootje van Perron 9 blij gemaakt met het boek (want ja, dat had ik natuurlijk al), dus ook dat is goed terecht gekomen weer.

Voor de mensen die zeggen: Jij wint ook altijd alles!
Was het maar zo'n feest. Ik win ook heel veel niet. Maar dat is niet erg, want als ik een keertje win, ben ik ook echt erg blij met mijn prijs.
Voor de mensen die zeggen: ach, ik doe niet mee want ik win toch nooit wat!
Inderdaad, als je niet meedoet aan winacties win je nooit wat. Maar als je wel mee doet maak je in ieder geval kans. En daarom doe ik dus altijd mee aan acties waarvan ik de prijs echt graag zou willen winnen, want dan maak ik kans. En soms, af en toe, win ik ook nog eens iets. En daar genieten jullie dan weer allemaal van mee hier.

Jens Vern - De macht van K.

Toen ik naar de middelbare school ging, dacht ik dat ik de enige persoon in de klas was die bezig was met lezen voor mijn plezier. Ik weet niet zeker of dat ook zo was en kan dat met terugwerkende kracht natuurlijk ook niet zeggen. Feit is wel dat de schrijver van dit boek op de middelbare school bij mij in de klas zat. En dat hij chef-hebban is nu. Dus nu is de liefde voor boeken er in ieder geval wel. Leuk! Van de uitgever kreeg ik een ongecorrigeerd leesexemplaar toegestuurd voor de winkel (en die las ik dus als eerste).

Het verhaal

Als de net afgestudeerde Tim Turner wordt ingelijfd door het prestigieuze IT-bedrijf The Keeler Company in Washington, weet hij niet wat hem overkomt. Hij krijgt een luxe appartement, een fantastisch salaris en maakt in korte tijd promotie. Maar dan ontmoet hij een mysterieuze man die zich De Vriend noemt, en die hem waarschuwt voor de duistere kant van het bedrijf. Tim besluit op onderzoek uit te gaan en al snel komt hij erachter dat er inderdaad dingen niet kloppen en dat er mensen verdwijnen.

Als Tim ontdekt dat ook hij gevaar loopt, weet hij met de hulp van De Vriend te ontsnappen en begint hij met een andere identiteit een nieuw leven in Den Haag. Daar lijkt hij veilig te zijn, tot hij Emily Green tegenkomt. Tim is diep onder de indruk van haar, maar Emily blijkt ook een vorig leven te hebben. Wie kun je vertrouwen als niets is wat het lijkt? En kun je in deze tijd ooit echt aan je verleden ontsnappen?

Met Jens @ Boekenbal

De schrijver

Jens Vern is een pseudoniem van Sander Verheijen (1974). Hij is de oprichter van de populaire thrillersite Crimezone.nl en werkte als thrillerredacteur en marketing manager bij verschillende uitgeverijen. Sinds 2014 is hij hoofdredacteur van lezerscommunity Hebban.nl. In 2017 verscheen zijn zeer goed ontvangen autobiografische debuut Ik kan er nét niet bij.

Mening

Zo, wat een boek is dit zeg! Totaal niet mijn interessegebied eigenlijk, een soort techno-thriller. Beveiliging van data, daar gaat het over, en hoe die beveiliging gebruikt kan worden. Of misbruikt. Een erg actueel onderwerp natuurlijk, helemaal van deze tijd. Maar eerlijk is eerlijk, als ik niet zo nieuwsgierig was geweest naar het boek van mijn oud-klasgenoot, had ik dit boek waarschijnlijk niet zelf uitgekozen om te lezen. Soms ben ik blij met mijn nieuwsgierige aard, zeker in dit geval!

Het boek leest bijzonder makkelijk, ondanks de soms wat ingewikkelde technische gegevens. In korte hoofdstukken maak je kennis met Tim, Emily en Jeff en zij betrekken je meteen bij het verhaal. Ook bij ieder hoofdstuk staat aangegeven wanneer (en als dat nodig is ook waar) het zich afspeelt. Dat maakt het erg duidelijk waar je bent in het verhaal. De proloog komt ook terug in het boek. Ik was ‘m al weer vergeten, tot ik hetzelfde stukje weer las. Goed teken, volgens mij, want de rest van het boek is dus zo meeslepend dat je de spannende proloog gewoon vergeet. En die zet juist aan tot het snel willen beginnen in het boek.

Tegen het eind wordt het verhaal echt spannend, maar het is daarvoor geen enkel moment saai. Je hebt ook alle informatie nodig om het hele verhaal te begrijpen.

De hoofdpersonen, Tim en Emily, maken een ontwikkeling door, fijn. Verder is alleen Jeff beter uitgewerkt. De andere personen, Kim, Claire, Ali, komen wat minder aan bod, maar spelen ook bijrollen, zij het wel belangrijke. Karen is een buitengewoon vreemd persoon met zeker twee gezichten. Frank Keeler is ook een niet zo aardige man, maar ja, daar is de K. ook van, dus dat weet je eigenlijk al meteen. Voor mij waren de juiste personages goed uitgewerkt, niet te veel personages waar je niet zo veel mee doet die ook uitgebreid beschreven werden. Je weet wat je aan wie hebt.

Het enige minpuntje aan dit boek, als ik er dan een moet noemen, is de naam van de hoofdpersoon: Tim Turner. Maar dat komt omdat ik vroeger, toen T14 nog T6 was extreem veel afleveringen van The Fairly odd Parents heb gekeken, met Timmy Turner als hoofdpersoon. Dus de eerste 5 hoofdstukken had ik die begintune in mijn hoofd en 1 keer zelfs het ventje zelf omdat er echt Timmy Turner in het boek stond. Maar behalve dat, echt een geweldig thrillerdebuut van Jens Vern! (Roze Timmy Turner) Petje af!

Ik heb er voor de filialen in Zoetermeer en Voorschoten meteen een leestip van gemaakt.

Boekinformatie

Titel: De macht van K.

Auteur: Jens Vern

ISBN: 9789021418797

Uitgever: Volt

Verschijningsdatum: 27 februari 2020

Aantal pagina’s: 456

Prijs: € 20,99

NS Publieksprijs aankoop 11

Ik heb nog steeds geld over van de NS Publieksprijs, ik heb ook nog niet mijn 12 boeken gekocht, dus dat klopt. Het werd dus wel weer eens tijd om een nieuw boek te kopen :-) En wanneer kun je dat nou beter doen dan in de Boekenweek?  Zo gezegd, zo gedaan. Ik had natuurlijk al een beetje rondgekeken welk boek ik wilde kopen. Ik wacht nog steeds op het nieuwe boek van Kim Moelands, maar vanwege ziekte is die verschijningsdatum nogmaals uitgesteld. Geeft niet, ik wacht rustig verder. Maar ondertussen kan ik niet alles laten liggen.

Het voordeel van een boek kopen in de Boekenweek is natuurlijk dat je het Boekenweekgeschenk erbij krijgt. Dus het nieuwste boek van Annejet van der Zijl Leon & Juliette heb ik nu ook klaar liggen om te lezen. En aangezien Eus zo enorm veel stof heeft doen opwaaien met zijn essay voor de Boekenweek van dit jaar, besloot ik dat boekje ook te kopen. 3 cadeautjes voor mezelf dus!

En het boek wat ik kocht van mijn prijzengeld van de NS Publieksprijs is geworden: Lichter dan ik van Dido Michielsen. Dat boek heb ik al zó vaak in mijn handen gehad. En toen het ook nog de Boekhandelsprijs won (de prijs toegekend door boekhandelaren die vinden dat dit boek meer aandacht verdient dan dat het tot nu toe heeft gekregen), wist ik eigenlijk al dat ik dit boek wilde kopen. En dankzij die Boekhandelsprijs is er nu een gebonden uitgave verschenen, voor dezelfde prijs als de paperback. Nog een beetje extra mazzel voor mij dus.

Nog 1 boek te gaan. Dan is mijn geld officieel op. Tenminste, dan zijn mijn 12 aankopen gedaan. Maar omdat sommige boeken goedkoper waren dan 20 euro, kan ik denk ik ook nog wel een 13e aankoop doen!

Jet van Vuuren - Basta!

De meeste boeken van Jet van Vuuren lees ik met veel plezier. Ze zijn goed voor een paar lekkere leesuurtjes. Dit boek trok mijn aandacht omdat het ongeveer tegelijkertijd verscheen meteen ander Basta-boek, dat van Marco van Basten. De verwachtingen van de inkopers waren voor beide titels nogal anders, bergen Marco in verschillende filialen en 2 exemplaren van Jet. Mar co hoef ik niet te lezen, maar het was nu wel eindelijk tijd voor Jet.

Het verhaal

Lynn van Waasdorp volgt haar hart en trouwt halsoverkop met Matthew Smith, een charmante, twintig jaar oudere man met twee puberdochters. Haar baan en het pleegmoederschap vallen haar echter zwaar en een burn-out ligt op de loer. 

Dan wordt Lynn benaderd door de eigenaar van een vakantiepark in Drenthe. De man wil weten wat ze met het chalet van haar tante Bella gaat doen. Bella, een bekende tv-kok, is sinds een paar jaar vermist. Niemand weet wat er met haar gebeurd is – een lichaam is nooit gevonden.

Lynn ziet een bezoek aan het chalet als een buitenkans om tot rust te komen en vertrekt in haar eentje naar Drenthe. Daar ontmoet ze niet alleen Bob, de wat wereldvreemde eigenaar van het park, maar ook Sjouk, een rechercheur in ruste en vaste parkbewoner. Eenmaal gesetteld ontdekt Lynn dat er achter de goedlachse Bella ook een heel andere persoon schuilging.

De schrijver

Jet van Vuuren (Amsterdam, 28 december 1956) debuteerde in 2011 met de thriller Zomerdruk. Jet schrijft oer-Hollandse thrillers waarin vrouwen de hoofdrol spelen. Vrouwen met een bepaalde achtergrond, een tikkeltje verknipt, moordlustig, maar toch herkenbaar. Jet schreef een pocket voor Margriet en er verscheen een speciale Bookazine van haar boek Bed & Breakfast voor Libelle. Jet heeft inmiddels meer dan twaalf zeer succesvolle titels op haar naam staan.

Mening

Ook dit boek van Jet van Vuuren zorgt voor een paar heerlijke leesuurtjes. Lekker voor op vakantie eigenlijk. Of voor tussendoor, als je het druk hebt. De hoofdstukken zijn namelijk kort, dus je kunt steeds snel een stukje lezen. En natuurlijk achter elkaar doorlezen in de vakantie. Bij je vakantiehuisje, op een vakantiepark... net als waar Lynn zich terugtrekt.

De verdwijning van de tante van Lynn lijkt los te staan van wat er jaren geleden tijdens het scoutingkamp gebeurde, maar dat blijkt natuurlijk anders in elkaar te zitten. Je wordt een beetje op het verkeerde spoor gezet door die vreemde Sjouk, want op de achterkant staat natuurlijk dat Jet altijd schrijft over vrouwen. Zou het echt?

Ik vertel niks... behalve dat de spanning langzaam in het boek komt en steeds verder wordt opgevoerd. Leuk vind ik het dat Lynn bij een uitgeverij werkt. De link met boeken doet altijd goed.

Ik vond het een aardig boek, niet meer en niet minder. Ik heb het met plezier uitgelezen, maar zal dit jaar vast boeken lezen die ik beter vind. Geeft niet, dit was een fijn tussendoortje!

Boekinformatie

Titel: Basta!

Auteur: Jet van Vuuren

ISBN: 978904521726

Uitgever: Karakter Uitgevers

Verschijningsdatum: 22 oktober 2019

Aantal pagina’s: 320

Prijs: € 17,95

Naar het Boekenbal!

Ik heb er geen, maar áls ik een bucket-list zou hebben had het Boekenbal daar toch echt vrij hoog op gestaan. En dan had ik ‘m nu dus gewoon af kunnen vinken!! Want ja: ik mocht dit jaar naar het Boekenbal!!!!!

Boekenbal outfit

Een week voor het Boekenbal stuurde Marjolein, een van mijn NS Publieksprijs leesvriendinnen, me een appje dat ze via de NS kaartjes had gewonnen voor het Boekenbal. Of ik misschien mee wilde als haar man dat niet wilde... aaaaahhhhh, jaaaaaaa! Natuurlijk wil ik mee! Ik heb geduimd dat haar man nee zou zeggen. En zo waar, hij zei echt nee! Toen heb ik echt heel hard rondjes gesprongen door de kamer. En kwam de stress.... Ik had namelijk al bedacht (in die ene dag dat ik moest wachten of ik mee mocht) dat ik lekker mijn Frida Kahlo-jurkje aan zou doen. Dat is wel een rebels type, toch? Helaas bleek er een heuse dresscode te zijn: black-tie. Slik. Maar dat heb ik niet in mijn kast hangen. Stressssss, wat moet ik aan??? Een snelle speurtocht op internet zei lange jurk, pumps, geen horloge. Aan dat laatste kan ik wel voldoen. Toch ook maar 4 jurken besteld (sorry stenen winkels, als ik iets meer tijd had gehad, had ik echt bij jullie gezocht, maar een week met gewoon werken, kinderen, paardrijlessen enzo.) en wachten hoe die zouden zijn. Bij de eerste twee die binnen kwamen wist ik het al: hier ga ik me erg ongelukkig in voelen... de andere ook nog laten komen natuurlijk, maar ondertussen even verder gezocht en ergens gevonden dat een broekpak ook mag. Hoera! Dus ook die besteld, en eigenlijk meteen de goede gevonden. Weg stress! (Het was alleen wel al woensdag toen, dus die stress heeft best 5 dagen geduurd.) alleen nog de vraag of ik mijn sneakers of hakken aan zou doen. Op de dag zelf, 6 maart, besloot ik dat het mijn sneakers werden. Toch nog iets rebels.

Marjolein en ik hadden om 18 uur afgesproken op Amsterdam CS, maar zagen elkaar gezellig al in de trein. Wat waren we allebei zenuwachtig! Gelukkig hadden we daardoor lekker veel te kletsen en besloten we iets te gaan eten bij Palladium, vlak bij de Stadsschouwburg (die nu anders heet...). Nog even nieuwe lippenstift op (haha, ik en lippenstift, maar ook dat is gelukt) en op naar de rij voor de ingang. De prijswinnaars (er waren er 4, die allemaal iemand mee mochten nemen) werden geacht om stipt 20.00 uur aanwezig te zijn bij de vip-balie. Zo kwam het dus dat we serieus als tweede groepje op het Boekenbal arriveerden. Het feest kon beginnen!

Gelukkig was ik aanhang van de winnaar en kon ik lekker rustig om me heen kijken zonder steeds gefilmd te worden. Wat een belevenis! Meteen na de garderobe was er een Literaire kakofonie van schrijvers waar je letterlijk doorheen liep. Allemaal filmpjes van schrijvers (o.a. Kluun, Faberyayo, Peter Buwalda, Marieke Lucas Rijneveld) die tegen elkaar werden afgespeeld, waardoor je niks verstond. Je werd meteen weggeblazen. Daarna linksaf naar de rode loper, heerlijk binnen, waar Marjolein gefilmd werd door de NS en ze diverse vragen moest beantwoorden. In de tussentijd zag ik Annejet van der Zijl binnen komen, en Winnie Sorgdrager, Geert Mak, Jan Siebelink, Yvonne Kroonenberg en nog veel meer schrijvers (en ook niet-schrijvers trouwens). Na alle plichtplegingen, mochten we door naar boven. Ondertussen onze ogen uitkijkend, want wat was er veel te zien. Spandoeken met quotes van schrijvers, schilderijen (die echt in de schouwburg hoorden) en canvassen met rebelse teksten erop. Op weg naar onze plek in de zaal, via een heus writers-block en de spiegelzaal, spraken we onze verbazing uit over hoe uniek het wel niet was dat we hierbij mochten zijn.

Om 21 uur begon het zaalprogramma. Eerst een filmpje "Op weg naar het Boekenbal" waarna De directeur van de CPNB, Evelien Aendekerk, Jan Cremer, Özcan Akyol, Annejet van der Zijl en Ellen Deckwitz speciaal noemde. Daarna volgde de rest van het programma, met bijdragen bam Extinction Rebellion, Maxim Februari, Arjan Lubach en Fresku, nog wat filmpjes en uiteindelijk iemand die de dansvloer opende en daarmee het bal. Tof om mee te maken!!

Na afloop van het zaalprogramma werden we opgevangen door de mensen van de NS. Marjolein kreeg de opdracht om schrijvers te zoeken met wie ze op de foto wilde. Die foto mocht ik dan maken en dat werd dan weer gefilmd door en voor de NS. Op die manier hebben we nog wat schrijvers gesproken die je normaal gesproken met rust zou laten. Maar hé, voor een gewonnen kaartje doe je natuurlijk wel wat. Ik heb zelf ook nog wat schrijvers aangesproken, waarvan de leukste Sander Verheijen (oprichter van hebban.nl en inmiddels ook bekend als Jens Vern) was. Ik sprak hem aan en zei dat hij waarschijnlijk niet mee wist wie ik was. “Jawel hoor, jij bent Pleun!” Hoera! Wij zaten samen op de middelbare school. Toen ik nog dacht dat ik echt de enige was die interesse in boeken en lezen had. Wat hadden wij een leuke gesprekken kunnen hebben als we dat toen van elkaar geweten hadden! Maar goed, met Sander wilde ik wel op de foto. Super leuk ook om hem even zo te zien en te spreken.

Toen we eenmaal met alle benodigde schrijvers op de foto waren geweest, liepen we zelf ook nog de nodige rondjes. “Oh kijk, daar is die!” En “Weet jij nog wie dat is?” “Die ken ik, maar waarvan ook alweer?” (De laatste bleek de vriend van Heleen van Royen😂)

Boekenbal oogst

Om half 12 mocht Marjolein nog een afsluitend filmpje opnemen en daarna besloten we dat het wel goed was zo. Dan maar geen banieren mee voor in de etalage (vanaf 00.00 uur mag je de versiering meenemen, eerder niet), maar wel een fijne trein naar huis zodat we niet 2 uur hoeven te wachten.

Natuurlijk hebben we kleine dingen meegenomen, waardoor we echte aandenkens aan deze bijzondere avond hebben. En als je dan als afsluiting ook nog Geert Mak in dezelfde tram naar het station ziet stappen, weet je dat het goed was.

Het Boekenbal heeft alle verwachtingen waargemaakt. Volgend jaar wil ik weer! (Wie kan mij aan een kaartje helpen?)

Grappige boekhandel-dingen

Er verschijnen echt zó veel nieuwe boeken, dat het blijkbaar lastig is om originele titels te verzinnen. Ik lees thuis aan M11 een kinderboek voor en van de week kwam er iemand aan de kassa om een boek af te rekenen. Ik moest even twee keer kijken naar de titel... Maar het staat er toch echt: De geheimen van het Winterhuis en De geheimen van Winterhuis Hotel. Het linkerboek kwam die meneer kopen, het rechterboek lees ik thuis voor. Hoe grappig zulke dingen! (En het eerste deel van Winterhuis Hotel lazen we vorig jaar al voor. Daar schreef ik dit stukje toen over.)

Laatst zag ik op Twitter ook iets grappigs voorbij komen: Boek op tv. Bij een boekhandel (Boekhandel Stevens) hebben ze een ouderwetse tv staan waar ze boeken op zetten die besproken zijn op de televisie. Geniaal bedacht vond ik zelf, dus ik ging meteen op zoek naar een televisie waar ik iets op kon zetten. We krijgen in de winkel namelijk heel veel vragen die beginnen met: Er was laatst een boek op tv... Nou, dat kunnen we nu dus letterlijk uit gaan voeren. En om het helemaal compleet te maken (jaja, de ideeën vlogen ons om de oren toen we eenmaal bezig waren) hebben we er een complete huiskamer van gemaakt. Via de moeder van een klasgenootje van M11 kon ik aan meubels komen waarmee we een heuse woonkamer in de winkel konden inrichten. Helemaal geweldig! Mijn collega nam nog een oude radio mee, vaasje met bloemen erbij en het is bijna af. Alleen nog een paar leuke gehaakte kleedjes, maar die gaat een andere collega weer maken. Kom maar op met al die boeken op tv, op de radio en in de krant (want ja, we hebben ook een krantenbak).

Het is zo leuk om in de boekhandel te werken!

Esther Verhoef - Labyrint

Lucky me kreeg dit boek tijdens de meet en greet die ik een paar weken geleden had met Esther Verhoef in Amsterdam. En natuurlijk kan ik en boek van Verhoef niet lang laten liggen, dus ik ben er bijna meteen in begonnen.

Het verhaal

In Labyrint – de verhalen komt alles van Nederlands succesvolste schrijfster Esther Verhoef samen. In dertien spannende, verrassende en meeslepende verhalen laat zij de lezer alle hoeken van het thrillergenre zien. Verhoef betreedt nieuwe paden met het mysterieuze ‘Labyrint’, waarin hoofdpersoon Hanna in een obscure onderwereld terechtkomt. ‘Vuile handen’ zoomt in op een eenzame tuinierster met een sinister geheim, en in de ‘Dodemansrit’ van failliet verklaarde ondernemer Aad blijft de spanning tot op het allerlaatst om te snijden.

Deze bundel bevat de volgende verhalen: Vuile handen, Offline, Dodemansrit, De perfecte partner, Onvoltooid verleden tijd, Worstcasescenario, Nouveau riche, Na sluitingstijd, De stagiaire, Erken mij, De ontmoeting, De genezing (Een liefdesverhaal) en Labyrint.

De schrijver

Esther Verhoef (1968) is een van de succesvolste en meest veelzijdige schrijvers van Nederland. Er zijn meer dan twee miljoen exemplaren van haar thrillers en romans verkocht. Haar werk is in tal van landen verschenen en meermalen bekroond en genomineerd. Esther Verhoef won de NS Publieksprijs, de Gouden Strop, de Diamanten Kogel, de Hebban/Crimezone Award en tweemaal de Zilveren Vingerafdruk. Als auteur van de Maand van het Spannende Boek 2009 schreef zij het geschenkboekje Erken mij. Naast haar psychologische thrillers, schrijft Esther Verhoef ook actiethrillers samen met haar man Berry, onder het pseudoniem Escober. In 2012 verscheen Verhoefs eerste psychologische roman, Tegenlicht, en in 2017 Nazomer. Vorig jaar verscheen haar nieuwste thriller Facade. Nu is er dus de bundel Labyrint - de verhalen, waarin alle verhalen van Esther Verhoef zijn samengebracht.

Mening

Ik was een beetje bang dat ik het boek maar half zou gaan lezen, omdat ik de eerder verschenen verhalen van Esther Verhoef bijna allemaal al heb gelezen. Maar niets bleek minder waar, alles gelezen! Blij toe, want van de verhalen die ik al eerder las was ik echt veel weer vergeten (hoe het afliep bijvoorbeeld, of hoe het verhaal ook al weer precies zat). Ik heb dus weer volop genoten van de verhalen. En dat terwijl ik altijd zeg dat ik niet zo van de verhalen ben, voor je bent begonnen met lezen is het al weer af. Dat is bij sommige korte verhalen inderdaad wel zo, maar bij de verhalen van Verhoef zit er zelfs in het kortste verhaal een begin, midden en eind, heel fijn.

Er staan 3 nieuwe verhalen in de bundel, die alle drie echt top zijn! In het laatste verhaal, Labyrint, experimenteert Verhoef met een ander genre, urbanfantasy. Ze heeft uitgebreid onderzoek gedaan naar Afrikaanse rituelen hiervoor en dat is te merken. Het is bijzonder om eens zo’n verhaal te lezen. Ik ben zelf niet zo van het magische, maar dit verhaal was zelfs voor mij goed te doen.

Op de website van Esther Verhoef staat per boek een playlist, muziek die haar inspireerde en veel luisterde tijdens het schrijven van haar boeken. Dat vind ik altijd leuk om te combineren. Van haar nieuwste boek staat er nog geen playlist, maar Esther vertelde tijdens de meet en greet van een paar weken geleden dat ze veel heeft geluisterd naar Dj Collé tijdens het schrijven van Labyrint. Met name naar het nummer Owame van het album Tulua. En als je dat nummer beluisterd klopt dat helemaal bij de sfeer van het verhaal. Echt top! En dat luisteren kan hier.

Ook het eerste verhaal, vuile handen, vond ik goed. Maar eigenlijk zijn ze gewoon allemaal goed! Overal zit spanning in, onderhuids vaak en steeds op een andere verrassende manier. Er staan ook een aantal verhalen in die als Escober geschreven zijn (door Esther en haar man Berry samen) en die zijn qua sfeer weer erg anders. Grote variatie dus op alle fronten. En ook dit boek is een aanrader!

Nog een klein detail: kijk bij het lezen ook eens naar de binnenkant van de flappen.

Boekinformatie

Titel: Labyrint - de verhalen

Auteur: Esther Verhoef

ISBN: 9789026351082

Uitgever: Ambo-Anthos

Verschijningsdatum: 4 februari 2020

Aantal pagina’s: 400

Prijs: € 20,99