Franco Faggiani - De jongen die met wolken speelde

Achter in de boeken van uitgeverij Signatuur staat altijd de vraag of je hebt genoten van het boek, met de opmerking dat je je kunt opgeven als ambassadeur van de uitgeverij. Dat heb ik vorig jaar gedaan en sindsdien heb ik al diverse boeken mogen lezen. Ik schrijf me bewust in op boeken, alleen die me interessant lijken. Op deze manier lees ik wat ik zelf leuk vind én lees ik ook buiten mijn comfortzone omdat ik eens andere boeken lees dan die ik normaal zou pakken. De ene keer pakt dat goed uit de andere keer minder. Maar het andere boek van Faggiani dat ik vorig jaar las (Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween) vond ik prachtig. Ik schreef er dit stukje over. Dus dit risico nam ik graag en schreef me in voor dit boek. Hoera!

Het verhaal

Rome, 1944. Archeoloog Filippo Cavalcanti heeft van de overheid de opdracht gekregen om een aantal kunstwerken naar Duitsland te verschepen. Cavalcanti gruwt bij het idee dat hij deze kostbare schilderijen en beeldhouwwerken aan de nazi’s moet geven. Als de oude professor een jongen uit Ischia, genaamd Quintino, ontmoet, besluiten de twee in een opwelling de kunstwerken naar Rome te smokkelen. Het is de start van een spannend avontuur, die het tweetal langs de bergen van de Apennijnen van het noorden naar het zuiden van Italië brengt.

In een poging de missie koste wat het kost te voltooien, verstoppen de twee mannen zich in het bos en zoeken ze onderdak in afgelegen kloosters. Ze komen mensen tegen die worstelen met oorlog, armoede en ontbering, in een van de donkerste tijden in de geschiedenis van Italië.

De schrijver

Franco Faggiani woont in Milaan en werkt als journalist. Zijn debuutroman Tussen twee werelden veroverde de harten van veel lezers. Hij is ook de auteur van Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween, een ontroerende roman over een man die zichzelf in de natuur hervindt. Dat boek werd verkozen tot Boek van de Maand bij De Wereld Draait Door in januari 2020. Zijn nieuwste boek De jongen die met wolken speelde, een avontuurlijk reisverhaal tijdens de Tweede Wereldoorlog, verscheen in januari 2021. Franco Faggiani wisselt zijn schrijven af met lange wandelingen in de bergen. 

Mening

Oh, wederom een mooi boek van Faggiani zeg! Ik heb zeker geen spijt van mijn aanmelding om ambassadeur te worden van dit boek!

Het verhaal speelt zich af in Italië aan het eind van de Tweede Wereldoorlog. Filippo, de hoofdpersoon van 72, is door de overheid (door een vroegere vriend die nu zijn meerdere is) naar het noorden van Italië gestuurd om daar te helpen met het verzendklaar maken van kunstwerken die naar Duitsland moeten worden verscheept van de Nazi’s. Een van deze kunstwerken blijkt een sarcofaag te zijn die hij zelf heeft opgegraven tijdens zijn werkzame leven als archeoloog. Door een speling van het lot ontmoet hij Quintino, een jonge Italiaan die als mecanicien voor de Duitsers moet werken. Ze maken een plan om de schilderijen naar Rome te smokkelen.

Het wordt een avontuurlijke rit door Italië waarbij Filippo steeds versteld staat van de plannen en bravoure van de jonge Quintino. Geholpen door de talenkennis van Filippo (hij spreekt naast Italiaans ook Duits en Engels) komen ze steeds goed weg. Ze logeren in kloosters, verstoppen zich in bossen en krijgen onderweg steeds onverwacht hulp of tegenstand, maar alles lijkt overkomelijk.

Het landschap van Italië wordt mooi beschreven, de weggetjes, het uitzicht, de onbegaanbaarheid van terrein. Daarnaast krijg je af en toe informatie over de tijdspanne. Het verhaal begint ergens in april 1944 en ook D-Day wordt genoemd.

Tijdens de reis belt Filippo af en toe met zijn huismeester en vriend, om te vragen hoe het gaat en vooral hoe het met Nelé zijn kan gaat. Hij hoort verontrustende berichten over de toestand in Rome, dus dat ze niet heel snel opschieten met hun smokkeltocht is niet zo erg.

Gedurende de reis kom je iets meer te weten over Quintino en Filippo, al is het een spaarzame vriendschap zo lijkt het. Filippo vertelt wel het verhaal over de sarcofaag, die “De jongen die met wolken speelde” heet en gevonden in in Volubilis, Marokko.

Ondanks dat Filippo zo zijn bedenkingen heeft bij Quintino, moet hij op blz. 70 toch bekennen dat de jongen alles goed had gepland met een strategische visie en hij hem meer moet vertrouwen. Gelukkig doet hij dat en wordt de reis een goede. Eenmaal terug in Rome blijkt hoe ver de vriendschap van de twee gaat. Dat maakt het wel bijzonder vond ik.

‘De jongen die met wolken speelde’ is een avonturen roman die niet bol staat van de actie, maar van de kleine avonturen. Je wordt er in meegesleept voor het enthousiasme van Quintino en de terughoudendheid bam Filippo. Een mooi verhaal over een aspect van de Tweede Wereldoorlog waar ik nog niet eerder over gelezen had, de kunstroof.

Ik vond met name het verhaal over de sarcofaag bijzonder, omdat ik in Volubilis ben geweest en de ruines daar nog zo voor me zie, inclusief het landschap er omheen, de mozaieken op de vloeren en de bogen.

Daarnaast vond ik het toch ook mooi dat de voormalige vrienden die in het begin tegenover elkaar stonden toen “de directeur” Filippo naar het noorden stuurde toch een band bleken te hebben. In feite heeft “de directeur” Filippo’s leven gered door hem weg te sturen. Al weet ik niet of Filippo dat ook zo ziet.

Ook dit boek van Faggiani is weer een aanrader!

 

Boekinformatie

Titel: De jongen die met wolken speelde

Auteur: Franco Faggiani

Oorspronkelijke titel: Non esistono posti lontani

Vertaler: Saskia Peterzon-Kotte

ISBN: 9789056726836

Uitgever: Uitgeverij Signatuur

Verschijningsdatum:

Aantal pagina’s: 288

Prijs: € 20,99

Ook verkrijgbaar als e-book en luisterboek

Spel: Ubongo

Het is wel weer eens tijd voor een spelletje! Dit spel mocht ik lenen vanuit het hoofdkantoor. Hoe fijn is dat. Uitproberen om te weten wat je verkoopt. Spelletjes kun je toch het beste uitleggen als je echt weet hoe het in elkaar zit. Nu was Ubongo dus aan de beurt. 

Over het spel

Je gooit met de dobbelsteen, je draait de zandloper om en puzzelt met de juiste legstukken. Ben je de snelste speler? Roep ‘Ubongo!”en daarna mag je jouw speelstuk op het speelbord verplaatsen. Ben je de eerste? Dan mag je 2 edelstenen nemen. Voor de anderen gaat het spel intussen stormachtig verder. Zolang de zandloper loopt mag je puzzelen en kun je edelstenen verzamelen.

Iedere speler begint met een set van 12 tegels. Allereerst krijgt iedereen, aan het begin van de ronde, een nieuw puzzelbord. De dobbelsteen bepaalt welke tegels gebruikt mogen worden in deze ronde. Dan draait iemand de zandloper om. Alle spelers proberen tegelijkertijd het puzzelvlak op hun puzzelbord te bedekken met de opgegeven tegels. Iedere speler die dat binnen de tijd lukt, roept ‘Ubongo!’ en trekt een edelsteen uit de zak. De twee snelste spelers krijgen een extra edelsteen van het rondespoor. Heb je na 9 ronden de meest waardevolle verzameling edelstenen? Dan ben je uiteindelijk de winnaar! 

Inhoud

• 36 puzzelborden met 432 opdrachten
• 48 tegels (4 sets van 12 tegels)
• 1 dobbelsteen
• 1 zandloper
• 1 buidel
• 58 edelstenen
• 1 rondebord
• spelregels 
• 
  

Ervaring

Snel, spannend, eenvoudig. Dat staat op de doos. En dat klopt ook wel, want de regels zijn vrij eenvoudig en als je ze eenmaal weet zijn ze ook makkelijk te onthouden. Het spel is snel omdat je simultaan speelt. Iedereen speelt tegelijkertijd voor een opdracht en moet binnen de tijd klaar zijn. Spannend is het ook, want wie is het snelst, wie krijgt de meeste stenen en wie wint uiteindelijk? 

Ik speelde dit spel samen met M12 en ons buurmeisje van 11. Het spel lijkt ingewikkeld, maar blijkt dat helemaal niet te zijn. Je pakt een spelkaart (met een makkelijke en moeilijke kant, wij kozen de makkelijke), er wordt gegooid zodat je weet welke opdracht je moet maken. Samen telden we tot 3, waarop de zandloper en de spelkaart werden omgedraaid en het spel begon. Het is een soort Tetris maar dan in het echt. Je moet met verschillende formaten en vormen tegels een wit vlak afdekken. 

Op de dobbelsteen staan 6 symbolen (van olifant tot springbok, van schild tot masker) die allemaal een bijbehorende opdracht hebben. Zodra je speelkaart is omgedraaid kijk je welke vormen je nodig hebt om het witte vlak van de speelkaart mee te bedekken. Iedereen heeft een andere opdracht, dus afkijken bij elkaar gaat niet. Als je je witte vlakken op de juiste manier hebt bedekt roep je Ubongo! De eerste mag van het rondebord de winnaarssteen pakken, nummer twee de andere. En daarna mag iedereen die binnen de tijd Ubongo had een steen uit het zakje pakken. Na 9 rondes is het tijd om de stenen te tellen. Die hebben 4 kleuren en per kleur een verschillende waarde. Dus het is niet automatisch zo dat degene met de meeste stenen wint.

Omdat het “maar” 9 rondes zijn die je speelt, is het spel goed te overzien qua tijd. De puzzels zijn leuk om te maken. Als een van ons de puzzel niet binnen de tijd af had, gingen we na de tijd toch even samen puzzelen hoe het had gemoeten. En voor de leuk hebben we naderhand ook een paar moeilijke kanten van de spelkaarten gedaan. Bij de makkelijke kant heb je 3 tegels in verschillende vormen nodig, bij de moeilijke kant 4. 

Voor de liefhebber is er hier een filmpje met uitleg te vinden.

En er zijn meerdere versies van dit spel te krijgen, ook leuk! Je kunt het spel ook alleen spelen, al vind ik de doos erg groot voor een eenpersoonsspelletje. Maar de mogelijkheid is er wel. Kijk hier voor alle varianten. (En ik neem aan dat de solo versie kleiner is dan deze die ik uitprobeerde, maar die kun je dus ook alleen spelen.)

Een aanrader!

Speleigenschappen

Titel: Ubongo

Soort spel: puzzelspel

Leeftijd: vanaf 8 jaar

Aantal spelers: 1-4

Merk: White Golin

EAN code: 8718026301699

Tijdsduur: 25 minuten

Eigenschappen: ruimtelijk inzicht, geluk

Prijs: € 34,95

Iris Hannema - Schaduwbroer

Dit boek heb ik al zo vaak vast gehad. En toen ik voor kerst nog een cadeau nodig had voor mezelf, twijfelde ik geen seconde! Hoera! Nu nog tijd om het te lezen. En dat duurde relatief gezien niet eens zo heel lang. Op naar Japan! 

Het verhaal

Hebe reist in de voetsporen van haar overleden broer Alec naar Japan, op zoek naar antwoorden over zijn dood. Alec was professioneel freediver. Hebe kan niet geloven dat hij is verdronken. In zijn laatste woorden leest zij een boodschap, als sporen die ze kan volgen. Die leiden haar naar het bruisende hart van Tokio en ten slotte naar Ishigaki, een eiland in de diepblauwe oceaan… Op zoek naar wat Alec haar niet kon vertellen ontdekt Hebe hoe het is om alleen te reizen, zich los te maken van alles wat vertrouwd is en zich te redden in een land waar ze niemand kent. 

De schrijver

Iris Hannema werkte jarenlang als reisjournalist. Ze reisde de afgelopen tien jaar naar meer dan honderd landen in vijf continenten. Eerder schreef ze non-fictieboeken over haar reizen. Schaduwbroer is haar eerste roman. 

Mening

Eindelijk kan ik weer boeken lezen zonder Toevluchtsoord in mijn hoofd. (Voor wie dat gemist heeft, wat bijna niet kan... ik schreef er dit stukje over.)Wat fijn is dat, want daardoor begon ik onbevangen aan Schaduwbroer. Ook dit boek kocht ik eigenlijk om de voorkant, de Hokusai-golf. En gelukkig was de inhoud ook goed!

Het boek begint met het afscheid van Alec (professioneel freediver, begin 20) en Hebe (zusje van) op Schiphol als Alec vertrekt naar Japan. De vaste afscheidsrituelen, het Japanse buigen tot ze elkaar niet meer zien, blijft achterwege en daarom voelt het afscheid raar. Het blijkt het laatste afscheid te zijn. Daarna volgt in twee delen de reis van Hebe naar Japan, waarbij ze op zoek gaat naar het ontrafelen van de geheime boodschap die Alec op de laatste kaart die hij haar gaf achterliet. Het wordt een bijzondere reis.

Ieder hoofdstuk begint met de tekst op de kaart die Alec aan Hebe gaf als hij ergens ging freediven, tekst met bestemming en jaartal (van 2013 tot 2017).

In deel 1 ben je, samen met Hebe, in Tokio en beleef je drie intense dagen. Met tussendoor berichtjes voor Belle, waarvan je niet weet wie ze schrijft. Je merkt dat de auteur weet waar ze over schrijft qua sfeer. Je bent echt in Tokio door de beschrijving van de omgeving, het eten, het weer. “.., een Japans restaurant waar alle gerechten in plastic in de etalage staan, net echt, een typisch Japans fenomeen.” (P. 127)

In deel 2 ben je op Ishigaki, het eiland waar Alec verdronken is. Ook hier proef je de sfeer en voel je je thuis in het hostel waar Hebe verblijft.

Het boek gaat over eenzaamheid versus alleen willen zijn, eenzaam en solo. En over rouwverwerking, maar zonder dat het zwaar wordt. Over het zoeken naar wie je bent (meer dan alleen het zusje van?) En het krijgen van een eigen identiteit.

Hebe was altijd het zusje van. Alec was erg beschermend ten opzichte van haar. En ook al reisde hij veel “hij bewoog met me mee zonder dat ik hem zag; een schaduwbroer.” (P. 40) En zoeken naar zichzelf doet Hebe eigenlijk nog steeds aan de hand van haar broer, met de laatste kaart als vertrekpunt. Maar gaandeweg wordt ze steeds meer op zichzelf teruggeworpen. Dat begin al op Schiphol waar haar telefoon stuk valt en ze geen tijd of geld heeft een nieuwe te kopen. Daarmee is de eerste stap naar zelfstandigheid onbewust gezet.

Je komt er pas vrij laat achter hoe Alec freediven heeft ontdekt, waardoor ik me dat de hele tijd afvroeg. Het is niet zo dat je daar makkelijk mee in aanraking komt denk ik, en hij is pas 23 als hij verdrinkt en dan al jaren professioneel freediver. Genoeg om je af te vragen hoe dat zo gekomen is. En gelukkig komt dat naar voren.

Een mooie roman, ook goed als young adult, over rouw, jezelf zijn, jezelf zoeken en identiteit. Met daarnaast een fantastisch beeld van Japan!

 

Boekinformatie

Titel: Schaduwbroer

Auteur: Iris Hannema

ISBN: 9789025879433

Uitgever: Leopold

Verschijningsdatum: 10 juni 2020

Aantal pagina’s: 272

Prijs: € 17,99

Ook verkrijgbaar als ebook

Frederik Baas - De druppel

De twee eerdere boeken van Frederik Baas heb ik allebei gelezen in mijn pre-blog carrière dus ik kan er niet naar verwijzen. Wat ik wel kan doen is zeggen dat ik door die twee boeken hem wel in de gaten ben blijven houden. En toen ik zag dat er een nieuwe thriller van hem uit was, reserveerde ik die in de bieb.

 

Het verhaal

Tom ging weg bij zijn ex omdat hij niet tegen haar troep kon en schreef vervolgens een bestseller over opruimen, rust en regelmaat. Hij leeft zijn leven in zijn kleine appartement met een ijzeren regelmaat: hij eet iedere dag om zes uur een vast gerecht voor die specifieke dag en kiest om halfnegen een film die rust en voorspelbaarheid biedt. Hij wordt knettergek als zijn bovenbuurman hem gaat stalken en zijn ritme onregelmatig verstoort – zoals bij de martelmethode van de druppel. Zo gek dat hij de bovenbuurman van de trap duwt. Hij moet van het lijk af, opruimen. Hij wil zijn leven terug. 

De schrijver

Frederik Baas (pseudoniem van Jan van Mersbergen) verlegt met De druppel opnieuw de grenzen van het genre spanning. Hij schreef onder dit pseudoniem eerder de boeken Herberekening en Dagboek uit de rivier. 

Mening

Van de eerdere boeken van Frederik Baas weet ik nog dat ik ze goed vond. Waarom, dat kan ik niet meer achterhalen zonder ze opnieuw te lezen. (Dat is dan weer het grote voordeel van een blog bijhouden, je kunt teruglezen wat je van een boek vond.) Ik wist in ieder geval dat ik op basis van die vorige boeken dit boek ook wilde lezen.

Je leeft een paar weken mee met Tom, de hoofdpersoon in het boek, en David, zijn zoon die alleen in de weekenden bij hem is. Eigenlijk draai je gewoon mee in de malende denkwijze van Tom.

Literaire thriller, staat er op de voorkant. Ik vond het meer literair dan een thriller eerlijk gezegd. De spanning kwam er maar niet in. Jammer! Maar de schrijfstijl van Frederik Baas spreekt me dan wel weer zo aan dat ik het boek met veel plezier geleden heb. Dan dan weer wel.

Te laat begon ik een lijstje van het weekmenu te maken, maar maandag is pastadag, donderdag aardappels, vrijdag rijst, zaterdag afhaal en zondag ovenschotel. Wel steeds andere varianten, maar iedere weet dat als uitgangspunt. Ergens wel makkelijk natuurlijk, eens kijken of ik dat er hier door kan krijgen... de films in het boek zijn ook bekend. Niet dat ik ze allemaal heb gezien, maar alle namen kende ik wel.

Het boek bestaat uit 4 delen, met doorlopende hoofdstukken. En tussen de hoofdstukken door zijn er de e-mails van Gerard de Vries naar schrijfbureau JM (en terug) over de schrijfcursus die Gerard volgt via de mail. Hierbij staan data, waar je een beetje houvast aan hebt.

Ondertussen lees je over de relatie tussen Tom, die het boek “Ook JIJ kunt de chaos onder controle krijgen” schreef, en bovenbuurman Gerard, de stalker... Een laar van de stelregels uit Toms boek: “zooi die niet binnen is hou je buiten. Trek de deur achter je dicht.”

En daar draait het bij Tom dus allemaal om, in zijn minimalistische huis, en de bovenbuurman die kennelijk meer mensen stalkt en niet alleen Tom.

Je gaat steeds verder mee in de gedachten en belevingswereld van Tom en hoe ver hij gaat om de chaos in zijn hoofd tegen te gaan. Ik kan niet te veel vertellen verder zonder van alles weg te geven.

Ik vond het een goed verhaal, maar miste de spanning. En toch ga ik zijn volgende boek ook lezen, want ergens intrigeert het. Misschien moet ik me ook eens aan een boek van Van Mersbergen wagen. (Als ik door mijn huidige berg boeken heen ben.) 

 

Boekinformatie

Titel: De druppel

Auteur: Frederik Baas

ISBN: 9789026348693

Uitgever: Ambo|Anthos

Verschijningsdatum: 28 september 2020

Aantal pagina’s: 256

Prijs: € 21,99

Alex North - De schaduwvriend

Een hele tijd geleden (anderhalf jaar??) las ik het boek De fluisterman van deze schrijver. Dat was een leesexemplaar en zag er mooi uit en ik schreef er dit stukje over. Van dit boek hadden we geen leesexemplaar, dus leende ik het van de bieb. Dan gaat er een gedeelte van de mooi-ig-heid van het omslag verloren (de zilverglans in de bloem), maar ik kan gewoon niet al mijn boeken kopen. (Het is de bedoeling dat ik wat geld overhoud aan mijn werk, al blijkt dat vaak lastig in een boekhandel.) 

Het verhaal

In De schaduwvriend herinnert Paul Adams zich nog goed die vreselijke dag waarop de jonge Charlie Crabtree een van zijn klasgenoten vermoordde. Paul was zowel bevriend met Charlie als met het slachtoffer. Diezelfde dag verdween Charlie en de wildste complottheorieën doen nog steeds de ronde op internet. Vijfentwintig later verwerkt Paul stukje bij beetje zijn jeugd. Wanneer zijn dementerende moeder een terugval krijgt, kan hij er niet meer omheen: hij moet terug naar zijn ouderlijk huis. Het duurt niet lang voordat alles uit de hand begint te lopen: zijn moeder is ervan overtuigd dat er een indringer in huis is, en Paul realiseert zich dat hij wordt gevolgd. Alles komt samen en het laat Paul niet meer los: wat is er daadwerkelijk gebeurd op de dag van de moord? Waar zou Charlie nu zijn? De nachtmerrie is nog maar net begonnen. 

De schrijver

Alex North is geboren in Leeds en woont er nu ook met zijn vrouw en zoon. Hij studeerde filosofie aan de universiteit van Leeds, en werkte daar op de faculteit sociologie, voordat hij ging schrijven. Zijn debuut De Fluisterman was een New York Times-bestseller en werd direct verkocht aan vijftien landen. De filmrechten zijn verkocht aan de Russo-broers, bekend van The Avengers. 

Mening

Ja, het is eigenlijk gewoon nog steeds niet eerlijk om een boek te lezen na Toevluchtsoord van een paar weken geleden. Want dat boek maakte nogal indruk (lees hier waarom), waardoor de rest eigenlijk nu geen schijn van kans meer heeft om indruk te maken. Ik heb in de tussentijd wel al weer een paar boeken gelezen, hele andere qua genre, maar ik merk nu toch weer dat het andere boek boven komt drijven.

Het vorige boek van North, De fluisterman, las ik omdat het er zo apart uit zag. En ook dit boek heeft weer een mooie omslag. De rode handjes spelen een rol in het boek, en er staan er meer op de voorkant dan dat je in eerste instantie denkt. De aanbeveling van Alex Michaelis, schrijver van De stille patiënt wat ik met veel plezier las maar nooit stukje over schreef, zegt volgens mij genoeg. Het boek is verdeeld in doorlopende hoofdstukken waar af en toe een opmerking aan is toegevoegd van Nu, Eerder en Later. Zo weet je waar in het verhaal je bent. En dat is nodig want zowel nu als eerder gebeurt er nogal wat.

In het heden wordt een kind vermoord met om zich heen allemaal rode handafdrukken. Rechercheur Amanda Beck moet hier achteraan. Ondertussen komt Paul Adams terug naar de plek waar hij is opgegroeid omdat zijn dementerende moeder snel achteruit gaat na een val van de trap. Er is nauwelijks meer sprake van contact, maar toch zegt de dat hij daar niet had moeten zijn. Je voelt meteen dat er iets niet helemaal goed zit. In het eerder kom je te weten wat er zich tijdens de middelbareschooltijd van Paul afspeelde. Zijn vrienden James, Charlie en Billy worden duidelijk beschreven en met z’n vieren zijn ze bezig met een experiment. Onder leiding van Charlie, die de boel aanzwengelt, gaan ze bezig met lucide dromen. Daarnaast krijgt Paul een relatie met Jenny, een meisje van zijn school waarmee hij tijdens de pauze de cursus creatief schrijven volgt.

In het nu komen allerlei dingen samen. En uiteindelijk vallen de meeste puzzelstukjes in elkaar. De gedeeltes van Paul worden in de eerste persoon geschreven, die van de anderen in de derde.

De boeken van Stephen King zijn belangrijk voor Jenny en Paul, met namen De nachtmerriemensen. Ik heb gezocht naar dit boek, maar kan het niet vinden onder deze titel...

De moord in het nu is in Featherbank, de plaats waar De fluisterman zich afspeelde, die ook nog even wordt genoemd.

En wat erg fijn is, Paul werkt tijdens zijn schooltijd in een (tweedehands) boekwinkel! “Rondlopen tussen de boeken voelde als een omhelzing van iemand die voor me had gezorgd toen ik nog zo jong was geweest dat ik me hem of haar niet goed meer kon herinneren. Ik was hier nog nooit geweest, maar ik had het idee dat ik thuiskwam.” (P.250) zo herkenbaar, in willekeurig welke boekwinkel dan ook...

Ik vond het boek aardig om te lezen, niet super spannend maar wel zo geschreven dat je het door wilt lezen om te weten hoe het afloopt. En wat er nou met Charlie Crabtree is gebeurd...

 

Boekinformatie

Titel: De schaduwvriend

Auteur: Alex North

Oorspronkelijke titel: The Shadow Friend

Vertaler: Iris Bol en Marcel Rouwé

ISBN:9789026353598

Uitgever: Ambo|Anthos

Verschijningsdatum: 28 oktober 2020

Aantal pagina’s: 382

Prijs: € 21,99

Luis Landero - Aurora

Goh, wat ziet dit boekje er interessant uit. Duister, blauw en wie is die mevrouw op de voorkant. Genoeg om het boek mee naar huis te nemen om te lezen. Echt, dat kiezen van boeken op hun voorkant is echt een afwijking. Eens kijken hoe het deze keer bevalt. 

Het verhaal 

Aurora is getrouwd met Gabriel en vanaf het moment dat ze zijn familie leerde kennen, is ze niet alleen het luisterend oor voor hem, maar ook voor haar schoonmoeder en twee schoonzussen. Ze heeft er bijna een dagtaak aan om ieders leed en verhalen aan te horen - over elkaars tekortkomingen en het gebrek aan begrip bij de ander. Tegelijkertijd willen ze maar één ding, en dat is zichzelf kunnen zijn. Maar zoals dat in families gaat, kunnen ze zich niet van elkaar losmaken. Op een goede dag besluit Gabriel, het zondagskind in de familie, om een familiediner te organiseren ter gelegenheid van zijn moeders tachtigste verjaardag. Eigenlijk vindt niemand dat een goed idee, zelfs zijn moeder niet. Aurora probeert Gabriel van zijn plan af te brengen, bang dat zijn goedbedoelde poging om de familie weer bij elkaar te brengen, slecht zal aflopen. 

De schrijver

Luis Landero (1948) is een grote naam in de Spaanse literatuur. Zijn negen romans zijn meermaals bekroond en in talloze landen verschenen. In 2021 is hij de spreker van de vijftiende Spinozalezing, een initiatief om de meest gerenommeerde Spaanse schrijvers voor het voetlicht te brengen in het Nederlandse taalgebied. 

Mening

Poe, wat een boek was dit. Je wordt constant heen en weer geslingerd tussen de diverse familieleden en hun verhalen. Steeds denk je dat je wel ongeveer weet hoe het verhaal is, maar iedereen heeft een eigen waarheid. Aurora, getrouwd met Gabriel, is het luisterend oor van de familie en blijft zelf neutraal in haar mening.

Sonia en Andrea, de oudere zussen van Gabriel, bellen haar steeds om hun versie van het gebeuren te vertellen. Het verhaal speelt zich af in een middag en avond, met heel veel flashbacks waarin het eigenlijke verhaal wordt verteld.

Wat het ingewikkeld maakt, maar tegelijk ook echt het leuke aan het boek is, is dat je van de een naar de ander gaat in één alinea. De een vertelt iets via de telefoon aan Aurora, Aurora vraagt bijvoorbeeld hoe de ander reageerde en dan zit je vanuit de ander in het verhaal. Dat is het eerste stukje wel even wennen, maar als je dat doorhebt (en dat heb ik nu dus verklapt) dan leest het boek als een trein. Je voelt aan je water dat er ergens iets mis is, maar hoe... dat wordt opgebouwd. En daar ga ik niks over vertellen.

Ik heb voor mezelf even een klein stamboompje gemaakt in het begin, zodat ik duidelijk had wie er bij wie hoorde en wie familie van wie was. Dat vind ik altijd wel handig, zeker als ik mijn hoofd zo bij het verhaal moet houden.

Ik vond het een bijzonder boek, zeker door de manier van schrijven. En door het eind. Waar ik ook niks over ga zeggen, gewoon doorlezen!

De sfeer in het boek komt echt goed naar voren in het omslag vind ik. Een beetje duister en donker, net als het verhaal. 

Boekinformatie

Titel: Aurora

Auteur: Luis Landero

Vertaler: Arie van der Wal & Eugenie Schoolderman

ISBN: 9789028450646

Uitgever: Wereldbibliotheek

Verschijningsdatum: 20 januari 2021

Aantal pagina’s: 240

Prijs: € 22,99

Ragnar Jónasson - Inktzwart

Vorig jaar las ik Sneeuwblind, voornamelijk omdat de voorkant me zo intrigeerde. Het boek zelf was een aardige whodunnit. Ik schreef er dit stukje over. Leuk genoeg om dit tweede deel ook te lezen. Omdat ik niet al mijn boeken die ik wil lezen kan kopen, reserveerde ik dit boek in de bibliotheek.

 

Het verhaal

Op een heldere zomeravond, aan de oever van een stille fjord in Noord-IJsland, wordt een man op brute wijze doodgeslagen. Als een vulkaanuitbarsting een aswolk veroorzaakt die het heldere midzomerlicht verduistert, verlaat een jonge verslaggever Reykjavík om op onderzoek uit te gaan. Ze is zich er niet van bewust dat het leven van een onschuldig persoon op het spel staat. Ari Thór Arason en zijn collega’s van het piepkleine politieteam van Siglufjörður worstelen met de complexe zaak, terwijl ze ook kampen met hun eigen sores. Welke geheimen had de dode man? En wat verbergt de jonge verslaggever? Onuitgesproken verschrikkingen uit het verleden hangen als een donkere wolk boven alle betrokkenen en intussen moet Ari Thór alles op alles zetten om de zaak op te lossen voordat er nog meer doden vallen.

De schrijver

Ragnar Jónasson is de bekroonde internationale bestsellerauteur van een tiental thrillers. Wereldwijd verkocht hij tot dusver meer dan 1 miljoen boeken in 21 talen. Zijn werk werd bekroond met onder meer de Mörda Dead Good Reader Award en ontving wereldwijd lovende kritieken. Ragnar woont met zijn gezin in Reykjavík en geeft daar les aan de rechtenfaculteit van de universiteit. Hij groeide op in Siglufjörður, waar zijn thrillers zich afspelen. In Nederland verschenen inmiddels de boeken Sneeuwblind en Inktzwart. In het voorjaar van 2021 zal het derde deel in Jónassons serie over Ari Thór verschijnen. 

Mening

Dit is het tweede deel in de serie "Duister IJsland" en ook het tweede boek van Jónasson wat ik las. Leuk dat het boek zich afspeelt in de zomer van IJsland. Normaal heb je een koud en donker beeld bij een spannend boek dat zich daar afspeelt, net als bij het eerste deel. Maar nu is het gewoon licht! En een beetje donker vanwege een vulkaanuitbarsting die voor stofwolken in het zuiden van IJsland zorgt, maar in principe is het zomer.

In principe is dit boek los te lezen van het eerste deel, de personages worden allemaal geïntroduceerd en er wordt een stukje geschiedenis vertelt. Maar ik denk dat het leuker is als je de hele geschiedenis weet. Ari en Tómas zijn als agenten weer van de partij en ook Kristín speelt een rol. Verder is het verhaal wat meer over IJsland verspreid in plaats van in een stad. Maar omdat ik niet zo goed bekend ben met IJsland, miste ik eigenlijk een kaartje zodat ik wist waar ik was. Dat doet overigens niks af aan het verhaal.

Het boek bestaat uit 2 delen en een tussenspel. En de delen hebben ook nog allemaal hoofdstukken. Lekker duidelijk!

Het boek was wederom een whodunnit, die anders in elkaar bleek te zitten dan ik dacht, stukje bij beetje kom je achter alle informatie die nodig is om het verhaal op te lossen. Ondertussen spelen er nog andere verhaallijnen, zoals die van Ísrun, de journaliste. Er is aan het eind van het boek nog genoeg open voor een volgend deel. En dat verschijnt in het voorjaar!

Leuk detail is dat de lokale kunstenaar net een kunstwerk heeft verkocht aan een Nederlands museum. Ik vroeg me ineens af of dat in de Franse vertaling aan een Frans museum zou zijn verkocht. Ik heb het via twitter aan de auteur gevraagd, maar (nog) geen antwoord gekregen. 

De IJslandse namen vind ik nog steeds een crime trouwens, ik kan ze niet goed lezen. Dus ik denk dat ze in mijn hoofd heel anders klinken dan dat ze in het echt worden uitgesproken. Maar dat mag de pret natuurlijk niet drukken!

Boekinformatie

Titel: Inktzwart

Auteur: Ragnar Jónasson

ISBN: 9789400511583

Uitgever: A.W.Bruna

Verschijningsdatum: 14 juli 2020

Aantal pagina’s: 278

Prijs: € 20,99

Ook verkrijgbaar als ebook en luisterboek

Martin Howard - Jesse Kreeks Ruimtereisgids

Vorig jaar las ik het eerste deel van deze serie over Jesse Kreek. Dat was een hilarisch boek, ik schreef er dit stukje over. Nu is er een tweede deel. En dat wil ik eigenlijk ook wel lezen! 

Het verhaal

Alles staat klaar voor het nieuwe reisbureau van Jesse Kreek. Met de ronddraaiende stenencirkel kan hij in tijd én in ruimte reizen; het heelal is onbegrensd. Hoewel, met reisleiders Gerard Tandenbreker en Prins Huichel gebeuren er rare dingen. En op Professor Stoule-Gang hoeft Jesse al helemaal niet te rekenen; die staat garant voor chaos en problemen. Vergezel Jesse op zijn onvergetelijke tijdruimtereis. En hou je goed vast: met lachgarantie! 

De schrijver

Martin Howard is een loterijwinnende schrijver die de eerste prijs won (een meisjesfiets) tijdens het zomerfeest van de basisschool Holtspur in 1986. Hoewel hij soms flauw doet over fantasy- en sciencefictionboeken, is hij van beide een enorme fan. Martin woont in Frankrijk met zijn vrouw, drie kinderen en hun hond. 

Illustrator

Chris Mould is een met prijzen onderscheiden illustrator die op zijn 16e naar de kunstacademie ging. Hij is een uitmuntend tekenaar met een voorliefde voor de gothic stijl, wat je heel goed terug ziet in de tekeningen in dit boek. Chris woont in Yorkshire met zijn vrouw en heeft twee volwassen dochters. 

Mening

Vorig jaar verscheen het eerste deel van deze serie. Dat deel las ik en nu was ik dus ook benieuwd naar deel 2. En het is al even grappig als het eerste deel! Mijn nieuwe/oude vrienden zijn weer terug. Jesse (of was het nou Roelof?), Professor Stoule-Gang en Derek. En natuurlijk Betsie de brommer! Wederom wordt je meegezogen het heelal in, om te zorgen dat het Curieuze reisbureau toch kans van slagen heeft. Het wordt weer een hilarisch avontuur met woordgrappen, malle namen en super tekeningen.

De Proferssor blijkt nog steeds een geheugen als een zeef te hebben en moeilijk op woorden te komen. Dat zorgt voor leuke woordgrappen en versprekingen (“Die was dus niet van plan het broodje te dreggen, hè?” ... In gedachten vertaalde Jesse dit. de professor bedoelde waarschijnlijk ‘het loodje leggen’ p. 127). Het Zonderlings, de taal van Derek, blijft grappig door de vreemde klanken en altijd een bekend woord erin, altijd eten. Er komen nieuwe personages voor in dit boek, waardoor het echt een ander verhaal wordt.

De lezer wordt aangesproken door de schrijver, soms voor meer uitleg, maar ook om te vertellen dat het eerste boek in de boekhandel te koop is. Dat is een leuke aanbeveling! Het is duidelijk wanneer het verhaal onderbroken wordt, omdat die tekst in een dikke letter gedrukt is. En ondertussen lees je ook stukjes uit de nieuwe Ruimtereisgids die geschreven wordt.

Waar ik me erg mee vermaakt heb was de grap van de piraat en haar favoriete letter. Daar komt uiteindelijk als antwoord op: pure chocolade met hazelnoot. (P. 193). En ja, dat vond ik erg grappig, de hele weg naar dat antwoord toe. 

Jesse Kreeks Ruimtereisgids is één groot fantasieverhaal, erg humoristisch, avontuurlijk, grappig en zeker leuk als je het eerste deel hebt gelezen. De uitgever zegt dat het voor lezers vanaf 9 jaar is. Maar er staan veel lastige woorden in en de meeste woordgrappen zullen moeilijk zijn. Maar voorlezen vanaf 9 kan natuurlijk wel! Zelf lezen vanaf iets ouder, een jaar of 10-11. 

 Ik verheug me nu al op het derde deel met mijn hernieuwde vrienden!

Boekinformatie

Titel: Jesse Kreeks Ruimtereisgids

Auteur: Martin Howard

ISBN: 9789026153525

Uitgever: De Fontein

Verschijningsdatum: 10 november 2020

Aantal pagina’s: 322

Prijs: € 16,99