Update leeslijst 1e kwartaal 2021 (en nieuwe lijst)

Sinds ik afgelopen najaar een leeslijstje maakte voor mezelf, ben ik stukken relaxter qua lezen. Ik heb een beetje overzicht van wat ik allemaal nog heb liggen om te lezen en kan daardoor makkelijker kiezen wat ik wil lezen. Geen idee waarom, maar het helpt mij.

Voor het eerste kwartaal maakte ik een leeslijst waarvan ik dacht dat ik er nooit doorheen zou komen de eerste drie maanden van 2021. Maar niets bleek minder waar... Ik ging als een speer. In januari las ik 9 boeken en in februari 7. En toen had ik een probleem. Er stonden nog maar 6 boeken op mijn lijstje. Die wilde (en wil ik nog steeds) allemaal lezen, alleen niet op dat moment. 

Hmm, wat nu? Het was natuurlijk niet zo dat ik in de tussentijd geen nieuwe berg met leesvoer had gemaakt. Maar ja, die zes die er nog staan, wat wil ik daarmee? Ja, lezen, maar niet nu. Ken je dat, soms is het gewoon niet de tijd voor een bepaald boek. Ik begon namelijk wel in een paar van de nog te lezen boeken, maar ze waren het allemaal net niet. Er zat dus eigenlijk maar één ding op: een nieuw lijstje maken!

Er is weinig leuker dan nieuwe lijstjes maken van boeken die je nog wilt lezen, dus ik ging aan de slag. Deze lijst werd zo mogelijk nog langer dan het lijstje voor het eerste kwartaal. Maar dat mocht ook, want deze is voor maart én het tweede kwartaal. Als je uit gaat van een boek per week, dan zou ik van die lijst dus ook voor een maand meer boeken kunnen lezen :-) Ik wist eind februari al dat ik mee ging doen aan de Boekenweek Challenge van De Vries Van Stockum, waardoor ik 5 lege regels in mijn lijstje had want de titels wist ik nog niet. Inmiddels staan ze wel mooi op mijn lijstje en kun je hier lezen over de boeken die ik voor die challenge las. Ik wist ook dat ik 2 boeken voor de hebban-thrillerprijs mag lezen(4 maar twee had ik er al van gelezen) en daarvan mag ik niet zeggen welke dat zijn. Dus de lijst was bij voorbaat al en beetje langer.

Inmiddels is het 31 maart en is de eerste maand leeslijst-technisch weer voorbij. En van mijn lijstje heb ik deze maand maar liefst 14 boeken gelezen. Oké, wel 5 hele dunnetjes van die challenge, maar toch.

Ik lees vrolijk verder, mag af en toe een dag(deel) werken en ben voorlopig nog niet klaar met mijn lijstje. De blogjes van de gelezen boeken volgen natuurlijk snel! Of staan er zelfs al. En ondertussen droom ik al weer van mijn nieuwe lijstje. Ik heb snel geteld en zag nog maar 12 boeken op mijn huidige lijst, dus of ik daar dit kwartaal mee ga halen?

En, wat lezen jullie zoal?

Kiki van Dijk - Gstaad

Een nieuw boek van Kiki van Dijk, leuk! Die boeken vind ik over het algemeen leuker dan die van Suzanne Vermeer of Linda van Rijn, die wel in hetzelfde genre worden ingedeeld en zelfs in dezelfde hoek. Ook naar dit boek was ik weer benieuwd. Reserveren bij de bieb dus! 

Het verhaal 

De introverte journalist Puck belandt op een persreis naar Zwitserland in het mondaine skioord Gstaad, waar de oude adel en steenrijke Russen zich verzamelen in de besneeuwde straatjes en chique hotels. Ze verveelt zich stierlijk, totdat de directrice van de elitaire kostschool wordt vermoord. Als Puck voor de krant op onderzoek uitgaat, raakt ze verstrikt in een web van leugens en verraad. Het wordt nog ingewikkelder als haar ex Matz plotseling opduikt. Wat weet hij, en wat wil hij van haar? Om de duistere waarheid te achterhalen, moet Puck haar eigen leven op het spel zetten… 

De schrijver

Kiki van Dijk (1968) is in Utrecht geboren en heeft na haar Leidse studie Internationale Betrekkingen op verschillende plekken in de wereld gewoond. Ze schrijft thrillers die zich op bekende zomer- en wintervakantiebestemmingen afspelen, waaronder Ibiza, Nice, Bali, Tarifa en Winterberg. 

Mening

Ik was toe aan een fijn leesboek. En dat vond ik in dit boek. Ik lees de boeken van Kiki van Dijk over het algemeen met veel plezier (behalve Tarifa trouwens) en had dit boek bij de bieb gereserveerd. Ik moest er dus even op wachten, maar ik had gelukkig nog wel het een en ander te lezen liggen. Toen het eenmaal in huis was, ben ik er vrij snel in begonnen. Af en toe een boek wat makkelijk leest is erg fijn. Geen ingewikkelde woorden, geen lange zinnen, prima! Het verhaal wordt geschreven vanuit Puck, die op 2 januari jarig is en 42 wordt. Als je dan later leest over dat er al een tijd geen uitbraak is geweest en er nergens mondkapjes te zien zijn weet je dat het boek nu speelt. Tot het geboortejaar ook genoemd wordt, toen ben ik even gaan kijken hoe oud Puck nou ook al weer werd en gaan rekenen. Niet zo’n heel moeilijke som, maar dan blijkt dat het verhaal zich volgend jaar januari afspeelt. Grappig!

Het verhaal is eigenlijk precies wat op de achterflap (en hierboven) staat beschreven. Om onduidelijke reden (die later natuurlijk duidelijk wordt) krijgt Puck persoonlijk een uitnodiging voor een culinaire persreis naar Gstaad. Eenmaal daar verandert de persreis door een moord in een reeks artikelen die Puck mag gaan schrijven over de achtergrond van die moord. De gemeenschap in Gstaad, dat de inwoners zelf omschrijven als hun dorp, is nogal gesloten, wat het onderzoek van Puck nogal ingewikkeld maakt. Er gebeurt in die paar dagen erg veel, waardoor je continu in het verhaal gezogen blijft worden. De ontknoping was voor mij onverwacht, maar wel logisch toen ik er over na ging denken.

Mooi detail en terugkerend ding is het boek van Martha Gellhorn The Face of War dat Puck koopt op het station. En de relatie van Gellhorn met Ernest Hemingway, die ook vaak genoemd wordt. Boeken in een boek zijn altijd fijn..

Eindconclusie: een aardig verhaal om een paar uur helemaal weg te zijn uit je eigen bubbel en in Gstaad door te brengen.

Ik schreef over Winterberg dit stuk, over over Nice dit stukje, over Tarifa schreef ik dit en nog niet zo lang geleden schreef ik over Lech dit stukje.

Boekinformatie

Titel: Gstaad

Auteur: Kiki van Dijk

ISBN: 9789401626163

Uitgever: Xander Uitgevers

Verschijningsdatum: 10 november 2020

Aantal pagina’s: 288

Prijs: € 15,99

B.A. Paris - De therapeut

Ik kan het ook niet laten, als ik ergens zie dat ik een boek zou kunnen lezen in ruil voor een recensie, dan doe ik mee. De meeste keren hoor ik niks, maar nu wel. Ik mocht De therapeut van B.A. Paris lezen vlak voor het boek uit kwam. Wel de e-book versie, maar dat mag de pret niet drukken. Een nieuw boek is een nieuw boek. Ik ben benieuwd!

Het verhaal

Eindelijk komt de langgekoesterde wens van Alice en Leo uit: ze nemen hun intrek in een pas gerenoveerde woning in The Circle, een exclusieve gated community. Alice heeft niet eerder in een grote stad gewoond en moet dan ook even wennen. Toch wil ze er het beste van maken. Ze leert haar buren steeds beter kennen, en tijdens een buurtborrel komt ze te weten dat haar woning een schokkend geheim herbergt. Hierna raakt ze geobsedeerd door Nina, de therapeut die hun huis twee jaar voor Alice en Leo bewoonde en er werd vermoord, en ze wil er koste wat het kost achter komen wat er is gebeurd. Maar niemand wil haar meer vertellen over de precieze gebeurtenissen van destijds. Haar buren lijken iets voor haar verborgen te houden, en binnen The Circle blijkt alles lang niet zo perfect als het lijkt…

De schrijver

BA Paris is van Frans-Ierse afkomst. Ze groeide op in Engeland en verhuisde naar Frankrijk, waar ze met haar man een talenschool opzette. Momenteel woont ze weer in Engeland. Eerder schreef ze de bestsellers Achter gesloten deuren, Gebroken, Breng me terug en Het dilemma.

Mening

“De therapeut bevat alle ingrediënten van een typische BA Paris: onderhuidse spanning, onbetrouwbare personages, en meerdere twists aan het eind!” Staat er op de achterflap. En ik kan alleen maar zeggen dat dat inderdaad klopt.

Ik heb de andere boeken van B.A. met veel plezier gelezen. Haar vorige boek, Het dilemma, was een roman. In tegenstelling tot de boeken daarvoor die allemaal thrillers waren. Dit boek is weer een thriller, een psychologische en daar hou ik erg van. Heerlijk in het hoofd kruipen van het personage en daar ga je! Nu kruip je in het hoofd van Alice, de ik-persoon. Ze verhuist met haar vriend Leo naar een gated-community in Londen. Vreemd genoeg is het huis niet geprijsd naar Londense maatstaven, waardoor Alice haar cottage in het dorp waar ze al haar hele leven woont aan kan houden, maar aangezien het al lang leeg staat kijkt ze daar niet van op. En zodra je begint met lezen, voel je dat er iets mis is. Alice heeft vanaf het begin geen goed gevoel bij de sfeer in het huis, maar omdat Leo er zo graag wil wonen gaat ze mee. Stukje bij beetje kom je achter de geschiedenis van de meeste personages en het kleine gezellige buurtje waarin ze wonen. Je leert Alice goed kennen. Leo en de nieuwe buren iets minder, maar genoeg om te weten dat er van alles speelt. Het boek is met vaart geschreven in 45 hoofdstukken in het nu met tussendoor een paar hoofdstukken cursief die “Het verleden” heten.

Er kwam een interessante quote een aantal keer voorbij: 'Ken je deze uitspraak van Henry David Thoreau? “Geluk is als een vlinder: hoe meer je het najaagt, hoe meer het je zal ontglippen. Maar als je je op andere zaken richt, strijkt het zachtjes op je schouder neer.”’ (Ik denk dat het uit het boek Walden komt, want dat wordt later ook genoemd en is van degene die de uitspraak doet.)

Zoals gewoonlijk wil ik niet te veel weggeven van het verhaal, dus lezen is de enige optie. Als je van psychologische thrillers houdt, ben je aan het goede adres bij dit boek.

Dank Ambo|Anthos dat ik mee mocht lezen! Ik ga het boek zeker aanbevelen want het is me goed bevallen.

Ik schreef eerder stukjes over de boeken van B.A. Paris. Ik schreef dit stukje over Breng me terug en dit stukje over Het dilemma.

 

Boekinformatie

Titel: De therapeut

Auteur: B.A. Paris

Oorspronkelijke titel: The Therapist

Vertaler: Ireen Niessen

ISBN: 9789026355240

Uitgever: Ambo|Anthos

Verschijningsdatum: 1 maart 2021

Aantal pagina’s: 416

Prijs: € 21,99

Arjan Alberts - Alex B.

Zo’n twee jaar geleden las ik het boek Natan Z. van Arjan Alberts voor de hebban thrillerprijs. Ik schreef er dit stukje over. Ik wist dat er een vervolg was verschenen, maar had er nog geen tijd voor gehad om daar achteraan te gaan. In december verlootte de auteur zijn twee boeken en ik was een van de gelukkige winnaars van de gesigneerde edities. Hoera! Ik heb Natan Z. nog even erbij gepakt om ernaast te hebben bij het lezen van dit boek. Fijn! En het boek heeft helemaal niet zo lang hoeven wachten om gelezen te worden! 

Het verhaal

De jonge, veelbelovende advocaat Jurre van Loon krijgt de kans van zijn leven als hij wordt gevraagd om de beruchte seriemoordenaar Natan Z. te verdedigen. Tegelijkertijd wordt het OM opgeschrikt door de lugubere vondst van het verminkte lichaam van de minister van Justitie. Suus de Bruyn, ooit slachtoffer van Natan Z., werkt nu op de zwaarst beveiligde TBS-afdeling van Nederland. Ze is een ervaren therapeute, maar heeft ook een heel andere reden om dicht in de buurt van de levensgevaarlijke TBS’ers te zijn: wraak. 

De schrijver

Arjan Alberts (1975) is schrijver en gevangenisdirecteur. Hij werkt sinds 2000 voor het ministerie van Justitie en Veiligheid en schrijft zijn romans op persoonlijke titel. Met zijn debuut Natan Z. won Alberts de ThrillZone Juryprijs voor beste Nederlandstalige thriller. 

Mening

Poe, dit was weer een spannend boek! Net als het eerste deel trouwens. Ik wist niet meer precies hoe dat zat en heb af en toe even wat gezocht in dat boek, maar over het algemeen heb ik het als losstaand deel gelezen. Je komt bekende namen tegen. Suus werkt sinds 6 maanden in een andere Justitiële Inrichting in Wolfheze en start daar nu op de afdeling met de 6 zwaarste TBS-ers waar ook Natan Z. had moeten zitten. Die is er niet, dus nu wil Suus van Alexander Buchwald (Alex B.) los zien te krijgen waar Natan Z. tegenwoordig verblijft zodat ze wraak kan nemen. De geschiedenis van het vorige boek wordt kort herhaald, dus apart lezen kan. Maar met voorgeschiedenis is het wel makkelijker denk ik. Naast Suus komt ook Reinier de Graaf weer in beeld. Dit keer als hoofdofficier van Justitie in Den Haag.

Nieuw zijn wel de andere karakters, zoals Jurre van Loon die net afgestudeerd is en kiest voor het grote geld bij een berucht advocatenkantoor. Met een reden, maar of dat nou zo’n goed plan blijkt te zijn... en klinisch patholoog Helga van Leeuwen.

Naast de wraak van Suus spelen er nog meer verhaallijnen een rol. Ook bij dit boek vind ik het eigenlijk zonde om daar veel over te vertellen, omdat ik anders misschien de verrassing weggeef.

De proloog is erg beeldend geschreven en als je dingen voor je ziet als je leest is dat best heftig als binnenkomer. Wat overigens ook geldt voor de epiloog.

Het verhaal naast dat van Suus speelt zich voor een gedeelte af ij de duinen bij Wassenaarse Slag en tussen Den Haag en Wassenaar. Wassenaarse Slag is bij mij bekend , waardoor ik daar een beter beeld bij heb. Al weet ik natuurlijk niet de precieze locaties, het is toch leuk om iets herkenbaars te lezen.

Wat ik daarnaast ook echt super vind, is dat er goed reclame wordt gemaakt voor boekhandel Van Dinther in Boxmeer. De boekhandelaren worden beschreven! Echt leuk! Niet alleen voor de boekhandel in het algemeen, maar zeker voor de echt bestaande boekhandel Van Dinther die de schrijver ook steunt in deze moeilijke periode van afhaalloketten.

Verder is het boek een psychologische trhiller waarbij Natan Z. Jurre volledig in zijn macht lijkt te hebben. Niets is wat het lijkt. En tegelijkertijd wordt er ook veel duidelijk over de achtergrond van Natan.

Een goede opvolger van Natan Z. Met genoeg aanknopingspunten voor een vervolg denk ik...

 

Boekinformatie

Titel: Alex B.

Auteur: Arjan Alberts

ISBN: 9789401613187

Uitgever: Xander Uitgevers

Verschijningsdatum: 14 september 2020

Aantal pagina’s: 320

Prijs: € 20,99

Boekenweek lees-uitdaging met De Vries Van Stockum

Eigenlijk zou het vorige week Boekenweek zijn, maar helaas (en logischerwijs) werd die verplaatst naar de zomer. Er kwamen toch allerlei initiatieven om boeken in het zonnetje te zetten in, zoals het nu heette, Het Voorwoord van de Boekenweek.

Zo ook bij Boekhandel De Vries Van Stockum, met winkels in Haarlem en Den Haag. Zij organiseerden een lees-challenge. Voor 40 euro kon je een stapeltje dunnen boekjes kopen die ingepakt waren. Van 8 tot en met 12 maart mocht je iedere dag een boekje uitpakken, dat lezen en er ‘s avonds over discussiëren. Hebban omarmde dat idee en hostte de leesclubomgeving. Ik twijfelde of ik mee wilde doen, ongeveer 20 minuten, want toen wist ik het al, sliep er nog een nachtje over en bestelde het pakketje.

 Een week voor de start arriveerde dat mooie stapeltje boeken. Het heeft de hele tijd op de eettafel gelegen, naast mijn plekje, zodat ik er goed van kon genieten. Het plan was om iedere ochtend bij het ontbijt het pakje open te maken en dan na het ontbijt (als de kinderen al dan niet online naar school waren) op hebban de introductie te bekijken. Dat is de hele week goed gelukt. Daarna maakte ik een wandeling en daarna kon eindelijk het lezen beginnen. Iedere dag was er rond 16.00 uur verdiepingsmateriaal te vinden over het betreffende boekje (met altijd extra leestips als je verder wilde met het thema) en ‘s avonds kwamen er per boekje 3 discussievragen online waar iedereen op kon reageren. Wat was dat een superleuk concept!

 En dan nu: de gelezen en besproken boeken!

Maandag 8 maart: Kunnen we praten - Joris Luyendijk

In Kunnen we praten nodigt Joris Luyendijk de lezers uit om met elkaar in gesprek te gaan over de politiek, met name de mensen die net als hij het vertrouwen in de traditionele politieke partijen grotendeels of helemaal kwijt zijn. En over hoe het verder moet.

Verdiepingsmateriaal: Dat was deze keer een interview van de boekhandelaar die dit boekje had aangedragen met Joris Luyendijk. Ze gingen onder andere in op dit boekje en er werd gezegd dat het samen praten hierover eigenlijk was mislukt, omdat er alleen gelijkgestemden werden bereikt. En dat was eigenlijk nou weer net niet de bedoeling geweest. Ook dat zette mij aan het denken.

Mening: Oké, dat zijn geen flauwe boekjes die we deze week gaan lezen. Het boekje gaat over dat het vertrouwen in de gevestigde orde weg is bij Luyendijk en dat hij in de war is. Over hoe de Westerse wereld de mond vol heeft over de dictaturen die er zijn en dat dat niet kan, maar dat ze wel die dictaturen steunen (met wapenleveranties). Over hoe onafhankelijk de journalisten eigenlijk nog zijn. Over het wegvallen van de solidariteit tussen burgers en landen, over schaalvergroting en immigratie. En al die onderwerpen in zo’n klein boekje. Je ogen gaan open als je dit leest, zou het echt allemaal zo zijn? Hoe zijn we zo ver gekomen? Aan het einde is er nog steeds geen echt antwoord, maar ga je wel nadenken. 

Dinsdag 9 maart: En elke ochtend wordt de weg naar huis steeds langer - Fredrik Backman

In dit boekje schetst Fredrik Backman een ontzettend ontroerend beeld van de strijd die een oude man levert om zijn geliefde herinneringen niet kwijt te raken, en van de pogingen van zijn familie om voor hem te zorgen terwijl ze tegelijkertijd ook al een beetje afscheid moeten nemen.

Verdiepingsmateriaal: De schrijver van dit boekje is eigenlijk vooral bekend van zijn boek Een man die Ole heet. Dat boek is verfilmd en daarvan was de trailer te zien.

Mening: Dit boekje kwam nogal dichtbij qua onderwerp. Dementie. Maar het is echt prachtig geschreven. Zou het zo gaan? Zou er zo gedacht worden. Het verdriet van vader en zoon is zo voelbaar en de kleinzoon houdt ze bij elkaar en ontwapent. Bijzonder om ook hier een beladen onderwerp in zo’n klein boekje zo mooi verwoord te zien. 

Mooie citaten uit dit boekje:

“Dan verlaten opa’s tranen zijn wimpers. ‘We zijn in mijn hersenen, Noahnoah. En die zijn vannacht weer kleiner geworden.’” (p 16)

“ ‘Wanneer hersenen doven duurt het een hele tijd voor het lichaam dat doorheeft...” (p 23)

“De jongen had voor haar gezongen, de laatste avond voor ze stierf, Haar lichaam hield er eerder mee op dan haar hersenen. Bij opa is het andersom.” (p. 26)

 

Woensdag 10 maart: De kleine prins - Antoine de Saint-Exupéry

De verteller, een piloot, verhaalt hoe hij na een noodlanding met zijn vliegtuig in de woestijn de kleine prins ontmoet. De wijze en betoverende verhalen die de kleine prins vertelt over de planeet waar hij woont met een hooghartige bloem, over de andere planeten die hij bezoekt met hun merkwaardige bewoners en over zijn gevecht met de slechte zaadjes, maken de kleine prins tot een verrukkelijke en onvergetelijke figuur. 

Verdiepingsmateriaal: Ook dit boekje is verfilmd en die verfilming staat nu op Netflix. De trailer van die film was opgenomen als materiaal en lijkt me best leuk. Die ga ik binnenkort dus even bekijken. En er was een interview met Erik van Muiswinkel met leuke achtergronden bij de vertaling.

Mening: Een klassieker! En eentje die ik dus nog nooit had gelezen. Leuk dus dat ik dit boekje op deze manier toch eindelijk eens las. 

Een boek vol levenslessen. Met als (een van de) mooiste: “ je kan alleen echt goed zien het je hart. Waar het echt om gaat, kan je niet zien met je ogen.” (p 93)

En: “Grote mensen begrijpen nooit iets uit zichzelf, en voor kinderen is het knap vermoeiend om ze elke keer opnieuw alles uit te moeten leggen.” (p.9)

Wij lazen de nieuwe vertaling van Erik van Muiswinkel. En dat is de enige vertaling die ik ken, dus ik kan niet vergelijken. Ik vind het een tijdloos verhaal, zeker als je nagaat dat het al in 1935 is geschreven, op een paar kleine details na, zou het ook nu geschreven kunnen zijn.

Donderdag 11 maart: We moeten allemaal feminist zijn - Chimamanda Ngozi Adichie

In 2013 gaf Chimamanda Ngozi Adichie een TEDx-lezing over wat het betekent om vandaag de dag feminist te zijn. Het filmpje werd bijna drie miljoen keer bekeken en gedeeld, Beyoncé gebruikte een sample van Adichie in een van haar nummers en ook in boekvorm is haar pleidooi een grote bestseller in Amerika en Engeland. Het is geen wonder dat We moeten allemaal feminist zijn zoveel mensen aanspreekt: Chimanada Ngozi Adichie schrijft op humorvolle en toegankelijke wijze en biedt een nieuwe, unieke definitie van het feminisme in de eenentwintigste eeuw. 

Verdiepingsmateriaal: Het materiaal van deze dag bestond uit een TedTalk van de schrijfster, maar niet degene van dit boekje. Omdat ik het een beetje veel vond, heb ik dat nog niet bekeken. Gelukkig staat het materiaal nog even online, dus ook dat ga ik nog bekijken.

Mening: Tja, wat vond ik van dit boekje. Het was op zich wel leuk geschreven, verbijsterend om te lezen hoe er met vrouwen wordt omgegaan en wat vrouwen en mannen hieraan zouden kunnen doen. Niet al te veel diepgang, niet al te veel oplossingen, wel veel voorbeelden. Het woordje ‘moeten’ in de titel stuitte bij mij (en bij andere lezers) op wat weerstand, want ik moet helemaal niks. Ik denk dat ik wel een soort feministe ben, maar niet zo uitgesproken.

Vrijdag 12 maart: Het kleine meisje van meneer Linh - Philippe Claudel

Meneer Linh ontvlucht zijn door oorlog geteisterde land, op zoek naar een betere toekomst voor zijn kleindochter. De toewijding waarmee hij zich over het kleine meisje ontfermt maakt hem tot mikpunt van de spot van zijn kamergenoten in het asielzoekerscentrum. Meneer Linh voelt zich niet thuis in het vreemde land, tot hij op een dag meneer Bark ontmoet. Meneer Bark praat vooral over zijn vrouw die kort daarvoor is overleden. Meneer Linh verstaat hem niet maar hij luistert, met zijn kleine meisje op schoot. Ze blijven elkaar dagelijks op hetzelfde bankje in het park treffen. Tot op een dag meneer Linh en zijn kleindochter plotseling worden overgeplaatst naar een gesloten inrichting, elders in de stad. Hoe moet hij nu zijn vriend terugvinden? Met gevaar voor eigen leven onderneemt hij een ontsnappingspoging, die uitmondt in een dramatische ontknoping. 

Verdiepingsmateriaal: Hierbij lag de nadruk op het vluchtelingenprobleem. Dat snap ik op zich wel, maar daar weet ik wel het een en ander vanaf, dus ik heb het nog niet bekeken. Er was ook een trailer te zien van verfilmd werk van de bekende schrijver.

Mening: Wat een prachtig boekje is dit. Twee mannen die allebei een enorm verlies moeten verwerken vinden elkaar in het er gewoon zijn. Een luisterend oor bieden, zonder dat ze elkaar verstaan. Geen oordeel over de ander hebben. Bijzonder boekje.

Conclusie 

Al met al was het een geweldige leesweek. Erg intensief, iedere dag een boek(je) lezen en er een mening over vormen bij de discussievragen en dan ook nog reageren op wat andere lezers vonden. Maar het was echt super leuk om te doen. Met z’n allen tegelijk, op dezelfde dag, een boek lezen heeft wel iets. Ik schrijf me volgend jaar zonder een moment te aarzelen gewoon weer in!

Natsu Miyashita - Het woud van wol en staal

In februari (2020) was ik bij het Meulenhoff Matinee (het uitje naar de uitgeverij waar ik natuurlijk ook een stukje over schreef), waar we onder andere Jung Chang en Laurent Binet hoorden (en zagen) vertellen over hun nieuwe boeken. Na afloop kregen we ook nog een leesexemplaar mee van een boek dat in mei 2020 zou verschijnen. Dat bewaarde ik nog even, want het was nog lang geen mei. Begin mei pakte ik het boek op, begon te lezen en ging eens kijken wanneer het zou verschijnen zodat ik wist wanneer het in de winkel zou liggen. Oktober 2020 stond er... ehh, wat? De uitgever een berichtje gestuurd, is dat echt? Ja dus, en misschien nog wel later.

Dus dit boek heb ik begin mei 2020 gelezen en schreef vrijwel meteen daarna dit blogje over dit boek.

Het verhaal

Tomura wordt als jonge jongen geraakt door het geluid van een piano die gestemd wordt bij hem op school. De muziek neemt hem mee naar de bossen, donker en stralend, die zijn geliefde geboortedorp in de bergen omringen. Vanaf dat moment is hij vastbesloten meer te leren over het instrument en het bijzondere ambacht van pianostemmer.

Onder de vleugels van drie meester-pianostemmers – eentje bescheiden, eentje vrolijk, eentje chagrijnig – begint Tomura zijn opleiding en zijn gevoel voor schoonheid ontluikt. Maar de angst om niet goed genoeg te zijn blijft altijd aanwezig op de achtergrond. Als hij wordt uitgenodigd om de piano van twee getalenteerde zussen te stemmen wordt zijn beoordelingsvermogen op de proef gesteld.

De schrijver

Natsu Miyashita (1967) is geboren in Fukui en studeerde filosofie aan de universiteit in Tokyo. Ze is de auteur van meerdere korte verhalenbundels en romans. Grote bekendheid kreeg ze met het in 2016 uitgebrachte Het woud van wol en staal dat uitgroeide tot een ware boekhandelsfavoriet. Inmiddels is het in Japan een bestseller, ontving het meerdere prijzen, zijn de vertaalrechten wereldwijd verkocht, en is het verfilmd. 

Mening

Lees dit boek!! Echt, meer zou ik er niet over willen zeggen om het je zelf te laten beleven. Het is betoverend. En wat vind ik het erg dat het uit is! Ik zou het liefst meteen weer opnieuw erin beginnen. (Maar dat doe ik pas als het ook echt gaat verschijnen in het Nederlands.)

Meteen in het begin werd ik gepakt door het boek. Echt vanaf de eerste alinea, de eerste zinnen.

Een jonge man hoort op school een pianostemmer aan het werk en is verkocht. Dit is wat hij wil doen later! Hij hoort bomen, voelt het bos om zich heen door die pianostemmer.

En, de aanhouder wint, Tomura wordt pianostemmer. Hij blijft echter onzeker, omdat hij zelf geen piano speelt en niet met muziek is opgegroeid. Hij noteert alles wat hij doet, luistert naar klassieke muziek, loopt mee met collega’s en droomt van een mooie carrière als pianostemmer. Terwijl hij dat al is, blijft hij dromen dat hij beter wordt. De pianospelende tweeling Yuni en Kazune loopt als een rode draad door zijn leven als pianostemmer.

Normaal ben ik nooit zo van de citaten, maar ik heb nu toch een paar stukjes opgeschreven die misschien een beetje weergeven waarom ik het boek zo mooi vind.

Tomura komt uit een bosrijk en bergachtig gebied in Japan. “In de wereld waarin ik toen leefde warende bomen, de bladeren, de vruchten en de aarde bezield geweest door goden. Nu bezielden diezelfde goden deze tonen. Ik liep voort en deze prachtige klanken wezen mij de weg.” (P.88-89)

“Pas als ik moederziel alleen door het bos liep, voelde ik me welkom in deze wereld.

Datzelfde gevoel had ik terug gevonden bij de piano. Het gevoel geaccepteerd te worden, in harmonie met de wereld. Deze gelukzaligheid die niet in woorden te vatten was, wilde ik overbrengen via de klankrijkdom van de piano. Met hulp van het pianogeluid wilde ik dat bos herscheppen.” (p. 109)

Het hele boek staat vol met mooie zinnen, prachtige vergelijkingen. Dit boek is een van de mooiste boeken die ik de afgelopen jaren las. Echt, lees het. Dat doet het boek meer recht dan ik ooit zal kunnen doen.

Inmiddels is het maart 2021 en eindelijk verscheen dit boek. Ik heb het in de week van verschijning (deze week, waarin dit blogje wordt geplaatst) nog een keer gelezen en ik vond het weer prachtig. Ik las het nu op een andere manier, want ik wist nog bijna precies hoe het verhaal ging, en haalde er andere dingen uit. Nou ja, andere citaten zou ik er nu ook bij zetten, maar alleen maar om de schoonheid van de natuur en de muziek te benadrukken. En andere citaten omdat die er voor mij deze keer uitsprongen, maar met dezelfde strekking als de eerdere.

Ik heb kan nog steeds geen piano spelen en luister nooit naar klassieke muziek, maar dit boek kan ik echt iedereen aanraden. Je moet er wel tegen kunnen dat het boek vanuit Tomura geschreven is in de ik-vorm, maar dat vind ik zelf nooit een probleem.

Boekinformatie

Titel: Het woud van wol en staal

Auteur: Natsu Miyashita

Oorspronkelijke titel: Hitsuji to hagane no mori

Vertaler: Geert van Bremen

ISBN: 9789029093545

Uitgever: J.M. Meulenhoff

Verschijningsdatum: 10 maart 2021

Aantal pagina’s: 256

Prijs: € 20,-

Ook verkrijgbaar als e-book.

Abigail Dean - Meisje A.

Dit boek had ik al gezien in de aanbiedingsfolder van de uitgeverij een hele tijd geleden. En we kregen zowaar een leesexemplaar binnen! Die nam ik mee naar huis. Het heeft even geduurd, maar gelukkig (voor mij dan) werd de verschijningsdatum verschoven van 19 januari naar 2 maart. Dus had ik wat extra tijd om het te gaan lezen. En dat is nu dus! 

Het verhaal

“Ik ben Alexandra Gracie en ik ben 15 jaar. U moet de politie bellen.” Talloze keren oefende Lex Gracie deze zinnen voordat ze ui het huis van haar ouders wist te ontsnappen: gewond, vuil en ernstig vermagerd. Als haar moeder jaren later in de gevangenis overlijdt en het ouderlijk huis aan haar kinderen nalaat, maakt Lex - inmiddels een volwassen advocaat - samen met haar zusje Evie plannen om de horrorplek uit hun jeugd om te toveren tot iets positiefs. Maar eerst moet ze in het reine komen met haar broers en zussen en het verleden dat ze met elkaar delen. Alles wat ze jarenlang onderdrukte, moet ze nu onder ogen zien: haar geheimen, haar angsten - en haar identiteit als Meisje A., het meisje dat ontsnapte. 

De schrijver

Abigail Dean werd geboren in Manchester. Ze studeerde Engelse literatuur aan Cambridge University en werkte als boekhandelaar bij Waterstones en later bij een afvocatenfirma in New York. Vlak voor haar dertigste verjaardag maakte ze - in between jobs - tijd vrij om aan haar debuutroman te werken, ze werkt tegenwoordig als advocaat voor Google. Meisje A. zal in meer dan 25 landen verschijnen en de filmrechten werden reeds verkocht aan Sony. 

Mening

Oh, wat een heftig onderwerp heeft dit boek! De auteur zegt aan het begin dat ze fan is van waargebeurde misdaadverhalen en dat invloeden daarvan in dit boek terug te vinden zouden kunnen zijn. Dat klopt wel. Het heeft wel wat weg van een waargebeurd verhaal, maar dan van een afstandje. Want nergens kom je eigenlijk heel dichtbij de familie, behalve bij Meisje A.

In verschillende hoofdstukken vertelt Alexandra Gracie wat haar is overkomen. De hoofdstukken hebben de namen van haar broertjes en zusjes (met daarbij de vermelding welk kind ze zijn als Jongen C) is maar zijn allemaal vanuit Lex beschreven. Het verhaal begint met Alexandra die naar de gevangenis gaat om de spullen van haar overleden moeder op te halen. Ze blijkt ook executeur-testamentair te zijn van de erfenis (het ouderlijk huis en £ 20.000,-). Samen met zus Evie bedenkt ze een plan om iets positiefs te doen met het horror-huis waar ze hebben gewoond. Alleen moeten ze daarvoor wel toestemming krijgen van de andere broers en zussen. Alexandra gaat al haar broers en zussen af en je leest over haar ontmoetingen, haar herinneringen en hoe zij de gevangenschap beleefd heeft. Je komt te weten hoe de godsdienstwaanzinnige vader een steeds grotere druk uitoefent op zijn gezin, over de tijd van vastbinden en ketenen. De echt gruwelijke details blijven je als lezer bespaard, maar misschien maakt dat het verhaal juist iets minder indrukwekkend. Al ben ik blij dat het hierbij bleef, aangezien ik een visueel ingestelde lezer ben die alles voor zich ziet wat ze leest.

Feitelijk gebeurt er in het heden niet zo heel veel. Je krijgt wel een redelijk beeld van hoe de verschillende kinderen om zijn gegaan met het verwerken van hun jeugd. Met natuurlijk aan het eind nog een plotwending die voor mij verrassend was.

De zin die mij het meest bij bleef: “In het begin - en aan het eind - waren Ethan en ik de enigen. Als eerste geboren en als laatste geadopteerd.” P.38

En wat mij opviel was de rol van boeken. Daar werd waarde aan gehecht, vooral door Alexandra. Fijn dat boeken je altijd helpen (hoe klein de impact ook, ze hielpen wel).

Al met al een aardig boek. Het is trouwens echt een psychologische roman en geen thriller. Al vind ik de voorkant meer een spannend-boek-uitstraling hebben eigenlijk. Misschien komt dat door de combinatie van de foto en de titel. En de letter in de naam doet natuurlijk denken aan hoe criminelen worden weergegeven in de media. Anyway, het blijft een aardig boek.

 

Boekinformatie

Titel: Meisje A.

Auteur: Abigail Dean

Oorspronkelijke titel: Girl A.

Vertaler: Erica Disco

ISBN: 9789402706390

Uitgever: HarperCollins

Verschijningsdatum: 2 maart 2021

Aantal pagina’s: 384

Prijs: € 21,99 

Kelly Ngai en Mikki Lish - Het mysterieuze huis op de heuvel

Leesexemplaren van kinderboeken liggen in de winkel meestal op mij te wachten. Hierdoor lees ik, zeker bij kinderboeken, vaak boeken die ik normaal zelf niet zou kiezen. Soms valt het mee, soms valt het tegen. Ik was dus wel benieuwd naar dit boek.

Het verhaal

Wanneer broer en zus Spencer en Hedy berichten op stoffige fotolijsten ontvangen, verandert Kerstmis in het griezelige huis van hun opa op slag in een missie om het mysterie van de verdwijning van hun oma op te lossen. Houdt hun opa misschien iets voor hen achter? Met de hulp van een (pratend) hertenhoofd, een (ook pratend) berenkleed en andere (momenteel) lichaamloze geesten moeten Spencer en Hedy het opnemen tegen waterspuwers, raven en mysterieuze magiërs om achter de waarheid te komen. 

De schrijvers

De Australische co-auteurs Mikki Lish en Kelly Ngai creëren samen werelden, ook al wonen ze niet op hetzelfde continent. Mikki woont in Amerika met haar man, hond en katten. Kelly woont met haar twee zoons in Australië en wordt graag wakker met de verhaalideeën die Mikkie ’s nachts heeft gestuurd.

Mening

Toen ik aan dit boek begon was ik er een beetje huiverig voor, een tijdje geleden las ik ook een kinderboek dat een fantasy-achtige achtergrond had en dat vond ik toen echt te veel voor mij (ik lees eigenlijk nooit fantasy). Dit boek deed me er een beetje aan denken. Maar niets bleek minder waar! Het was wel fantasy, maar op een hele leuke manier. Vooral op een echte manier zeg maar. Niet dat het kan, wat er gebeurt in het verhaal, maar de karakters zijn echter. Hedy en Spencer logeren bij hun opa. Oma is verdwenen. Niet zomaar, maar tijdens een goocheltruc van opa, jaren geleden. Opa John is daardoor veranderd en nogal stug. De kinderen mogen nergens aan zitten in het huis, maar ja. Ze ontdekken op de eerste dag al bijzondere dingen. Die heel normaal lijken als je het leest. Hert Stanley en Beer Mattias zijn erg innemende figuren, die de kinderen consequent welpen noemen en samen enorm grappig zijn. Het grote avontuur begint met de woorden ‘zoek mij’ die op mysterieuze wijze in het stof op een fotolijstje verschijnen. Dat laten Hedy en Spencer zich geen twee keer zeggen, al zijn ze wel wat bang voor wat er allemaal kan gaan komen. Het is een groot avontuur het hele boek. Heerlijk! En echt, een pratend hert en berenvel hoort er gewoon bij. 

De titel van het boek slaat op de manier waarop in het dorp wordt gepraat over het huis van opa John. Het is het mysterieuze huis op de heuvel. De lie-vogels vond ik ook erg leuk, en kwamen goed van pas. Het boek is erg humoristisch geschreven, en dat maakt denk ik de echt spannende dingen een beetje minder spannend, waardoor het voor kinderen vanaf een jaar of 10 erg geschikt is. Al zullen ze sommige dingen er niet uithalen, die zijn dan voor de ouders weer heel leuk. (Het gevit van Stan en Matt op elkaar bijvoorbeeld vond ik erg grappig.)

In 28 genummerde hoofdstukken, allemaal met een titel die verwijst naar een stukje uit het betreffende hoofdstuk, beleef je een bijzonder en magisch avontuur.

De illustratie op de voorkant geeft het verhaal goed weer, donker en mysterieus, maar met lichte tonen (van o.a. de witte raaf).

Een aanrader voor kinderen vanaf 10 jaar die niet bang zijn aangelegd. Want het is niet eng, maar wel spannend! 

Boekinformatie

Titel: Het mysterieuze huis op de heuvel

Auteur: Kelly Ngai en Mikki Lish

Oorspronkelijke titel: The house on Hoarders Hill

Vertaler: Esther Ottens

ISBN: 9789000374335

Uitgever: Uitgeverij Van Goor

Verschijningsdatum: oktober 2020

Aantal pagina’s: 288

Prijs: € 17,99

Tina Frennstedt - Countdown

Dit boek is het tweede deel van de serie Cold Case. Het eerste deel, Verdwenen, las ik ruim een jaar geleden met best wat plezier. Ik schreef er toen dit stukje over.Dus toen ik dit tweede deel zag, reserveerde ik het in de bieb. 

Het verhaal

Op de ochtend van Goede Vrijdag wordt een controversiële kunstenares dood gevonden bij de vuurtoren van een nationaal park aan de kust. Op de plaats delict wordt bewijs gevonden dat teruggrijpt naar een moordzaak in Ystad van vijftien jaar geleden, waarbij een jonge pianist doodgestoken werd. Tess Hjalmarsson en haar collega Marie Erling van het coldcaseteam in Malmö duiken in beide zaken, maar vinden verder geen overeenkomsten die de slachtoffers met elkaar in verband brengen. Tegelijkertijd dringt de tijd, omdat hun leidinggevende het coldcaseteam wil opheffen. Het nieuws over de moordzaak brengt echter een kettingreactie op gang. Zo begint een moeder van twee jonge kinderen te vermoeden dat haar echtgenoot niet is wie hij zegt te zijn… 

De schrijver

Tina Frennstedt is een van de meest geprezen misdaadjournaliste van Zweden, Ze was redacteur bij Svenska Dagbladet, misdaadreporter bij Expressen en werkt nu als omroepmanager voor Crime Ventral op de Zweedse televisie. Ze groeide op in Zuid-Zweden en woon tegenwoordig met haar dochter in Stockholm. 

Mening

Dit boek is het tweede deel in de serie Cold Case, over onopgeloste moordzaken waar een cold case team op wordt gezet. Het eerste deel beviel zo goed, dat ik dit ook wilde lezen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het na het eerste hoofdstuk even weg heb gelegd. Dat kwam alleen niet door het boek zelf, maar omdat ik er in begon na Toevluchtsoord. En tja, dat was niet eerlijk... en aangezien dit ook een thriller is, leek het even te veel op elkaar. Daar moesten dus wat andere boeken tussendoor. En gelukkig maar, want u las ik het in 3 dagen uit.

Het boek is goed los te lezen, maar er komen wel personages uit het eerste deel in voor. Ik vond dat wel weer leuk. Het was te lang geleden om precies te weten hoe het ook al weer zat, maar al lezend kwam dat wel weer terug. En ook de zaak uit het vorige boek wordt genoemd, maar speelt geen rol in het verhaal. Ik zou wel nieuwsgierig zijn naar die zaak als ik alleen dit tweede deel zou lezen.

Het boek speelt zich af van dinsdag 16 april 2019 tot en met vrijdag 10 mei. Zo kun je dag voor dag de vorderingen in het onderzoek volgen. Daarnaast zijn er hoofdstukken die in 2004 spelen, waarin je Max volgt. De cold-case van 2019, omdat er een link blijkt te zijn met de moord van nu. En er zijn hoofdstukken van ‘De echtgenote’. Daarvan weet je erg lang niet wie het is, maar heb je wel een beetje dader-informatie.

Er worden moorden gepleegd in het nu, die dus te linken zijn aan een moord in 2004. Maar het verband is heel lang niet duidelijk. Het verhaal is gebaseerd op een echte cold-case in Zweden. Ik blijf een beetje vaag over de inhoud merk ik, maar ja, anders geef ik al dingen weg misschien en dat maakt het lezen minder leuk.

Naast de moordzaken kom je ook weer een beetje meer te weten over Tess Hjalmarsson, de rechercheur en hoofdpersoon uit het boek, en haar leven. Dat maakt het wat mij betreft een beter boek, het geeft meer diepgang aan de karakters.

De oorspronkelijke titel, Vär 9, past eigenlijk beter bij het boek dan Countdown vind ik persoonlijk, maar ik snap dat Weg 9 niet echt een pakkende titel is. Die snap je pas als je het boek gelezen hebt.

Ik vond dit boek weer fijn om te lezen. Niet super eng spannend, maar wel met een spanningsopbouw die goed naar het einde toewerkt. Ik ben benieuwd of er nog meer delen gaan volgen in deze serie.

 

Boekinformatie

Titel: Count down

Auteur: Tina Frennstedt

Oorspronkelijke titel: Väg 9

Vertaler: Conny van Bree

ISBN:9789402706499

Uitgever: HarperCollins

Verschijningsdatum: 20 oktober 2020

Aantal pagina’s: 400

Prijs: € 21,99