dinsdag 28 september 2021

Spel: Azul

 I❤️azulejos! Dus dit spel moest er komen…

Over het spel

Als tegelschilder in Azul ben je uitgedaagd om de muren van het Koninklijk Paleis van Evora te versieren. De azulejos (oorspronkelijk witte en blauwe keramische tegels), die werden geïntroduceerd door de Moren, werden volledig omarmd door de Portugezen toen hun koning Manuel I, tijdens een bezoek aan het Alhambra-paleis in Zuid-Spanje, gebiologeerd was door de adembenemende schoonheid van de Moorse decoratieve tegels. De koning, diep onder de indruk van de innerlijke schoonheid van het Alhambra, gaf onmiddellijk opdracht om zijn eigen paleis in Portugal te verfraaien met soortgelijke muurtegels. 

Je speelt Azul in meerdere rondes. Het spel gaat door totdat er één speler een horizontale rij gevuld heeft met tegeltjes! Iedere ronde bestaat uit 3 fases! Beginnend met het de fase van het fabrieksaanbod waarin je tegels gaat verzamelen en op je patroonlijnen gaat neerleggen.

In de volgende fase, de muurbekleding, kijk je als speler welke patroonlijnen helemaal vol zijn. Van deze lijnen mag je 1 tegel op je muur leggen waarna je de punten gaat tellen.

Vervolgens gaan we naar de 3e fase en dat is de voorbereiding op de nieuwe ronde waarbij je simpelweg de fabrieksschijven weer vult met 4 tegels in iedere fabriek.

Het spel begint opnieuw en dit gaat zo verder tot het moment dat er minstens 1 speler is die een horizontale lijn met tegels compleet heeft. Vervolgens worden alle punten geteld en de speler met de meeste punten wint het spel! 

Inhoud

  • Vier spelersborden
  • Negen fabrieksschijven
  • 100 Azulejos (vierkante tegeltjes, 20 van elke kleur)
  • Een stoffen zak voor de tegeltjes
  • Vier scorestenen
  • Een startsteen
  • Spelhandleiding 


Ervaring

Dit spel ligt al een tijdje bij ons thuis. Ik gaf het een paar jaar geleden cadeau aan mijn man, maar dat was eigenlijk omdat ik zó dol ben op die Portuguese tegeltjes dat ik vond dat we dit spel in huis moesten hebben. En het is al eerder gespeeld ook, alleen deed ik nooit eerder mee (waarom? Geen idee…). Maar vandaag wilde T15 een spel spelen en hij had ook al besloten dat het dit moest worden. Zo gezegd, zo gedaan. De spelregels werden goed voorgelezen en je speelt het spel in 3 delen. Omdat die drie delen zou duidelijk los staan van elkaar besloten we om de spelregels ook per deel door te nemen.

Dus we begonnen met de fabriekstegels in een cirkel en daarop 4 tegeltjes. De eerste ronde was duidelijk. Iedereen had zijn eigen strategie van tegeltjes pakken en op je speelbord neerleggen. Zodra alle fabriekstegels leeg waren en er geen losse tegeltjes meer te pakken waren, was het einde deel 1. Toen werd het tijd voor deel 2, muurtje metselen… alleen van de volle rijen mag 1 tegel op de muur geplaatst worden. De rest gaat uiteindelijk terug in het spel. Niet volle rijen blijven liggen tot de volgende ronde. En meteen na het muurtje metselen is het punten tellen in deel 3. (Dat bleek nog wel een dingetje in de volgende rondes, want welk tegeltje had ik nou ook alweer neergelegd in ronde 2…) Scoretegeltje verzetten en hup, op naar ronde twee.

Je speelt per spel 5 rondes (als het meezit, ik denk dat 6 ook kan, maar wij speelden er 5) omdat het spel af is zodra de eerste speler een horizontale rij vol heeft. Dan komt de eindafrekening, want dan tellen niet alleen de tegeltjes apart, maar ook de rijen en kolommen. 

Wat een leuk spel! En niet alleen omdat ik de mannen hier in huis flink heb ingemaakt. Wat meer geluk dan wijsheid was, of misschien heb ik gewoon een gigantisch wiskundig inzicht.

Het is denken, tactiek, hopen dat anderen niet dezelfde tegeltjes willen en volgens mij ook een portie geluk qua tegeltjes die op de fabriekstegels terecht komen. Ik hou van die motiefjes van de tegeltjes en de mozaïek die je zelf maakt (niks creatiefs aan, staat allemaal voorgedrukt).

Het spel is inderdaad makkelijk te leren, alleen de puntentelling vond ik nogal een ding, omdat ik na 3 rondes echt niet meer precies wist welke tegels ik in die ronde op de muur had geplaatst. Maar ook dat is goed gekomen. De speelduur klopte ook prima en is een fijne speeltijd. Omdat je steeds afwisselend bezig bent, verveelt het ook niet. Aanrader! 

Speleigenschappen 

Titel: Azul

Soort spel: Bordspel, familiespel

Leeftijd: 8+

Aantal spelers: 2-4

Merk: Asmodee Netherlands

EAN code: 5413407050038

Tijdsduur: 30-45 minuten

Eigenschappen: strategisch, creatief

Prijs: € 39,99

vrijdag 24 september 2021

Pieter Koolwijk - Luna

Na de vorige boeken van Koolwijk, Prutje (waar ik dit stukje over schreef) en Gozert (waar ik dit stukje over schreef), keek ik al reikhalzend uit naar dit boek, het vervolg op Gozert. Ik mocht het lenen van collega Eva en het is echt gigantisch voorgedrongen. Meteen gelezen! 

Het verhaal

Luna hoort stemmen die haar lastigvallen. Stemmen die niemand anders kan horen. Daarom zit ze in Huize Hoopvol. Toch is haar leven sinds kort iets beter: ieder weekend mag ze bij Ties logeren. Zijn ouders denken niet dat ze gek is. Bovendien is Gozert daar: de onzichtbare vriend van Ties, die Luna ook kan horen. Maar er komt een einde aan die fijne periode als Luna’s moeder haar meeneemt naar het verlaten vakantiepark van haar vader. Daar is helemaal niets te beleven. Hoewel… Gozert is meegekomen. En het vakantiepark blijkt toch niet zo verlaten…

De schrijver

Pieter Koolwijk (1974) is een fantasyfanaat. Zijn korte verhalen zijn in verschillende bladen gepubliceerd, en voor één ervan ontving hij in 2009 de Unleash Award. Hij brak door in de kinderboekenwereld met zijn boeken over Vlo en Stiekel. 

De illustrator

Linde Faas studeerde cum laude af aan de kunstacademie van Breda. Ze werkt als animator van tekenfilms en als kunstenares, en internationaal als illustrator. Voor Lemniscaat illustreerde ze onder meer de boeken van Pieter Koolwijk over Vlo en Stiekel, Prutje en Gozert, en de non-fictietitels Colafonteinen en spetterende verfbommen en Spuitende slagaders en overstromende fonteinen met Jesse Goossens. Na haar prentenboekendebuut Ik neem je mee verscheen in 2019 De jongen en de walvis.

Mening

Wat een pareltje is ook dit boek weer! Heerlijk! Deze keer lezen we over Luna, die we al kennen uit Gozert. Maar het boek is prima los te lezen. Er zitten verwijzingen in, maar je mist niet echt iets in dit verhaal als je het niet gelezen hebt.

Luna woont in Huize Hopeloos, zoals ze het zelf noemt, en logeert ieder weekend bij Ties. Daar voelt ze zich veilig, mag ze zijn wie ze is. Totdat haar moeder besluit dat ze Luna bij zich wil hebben, omdat ze een betere moeder wil zijn. Samen gaan ze naar een vakantiehuisje in het vakantiepark van haar vader. Maar of Luna daar nou zo blij van wordt is van minder belang. Want ze is wel weg uit Huize Hopeloos, maar zit nu vast bij haar moeder. Gelukkig is Gozert mee, waardoor het toch weer een groot avontuur wordt. Een fantastisch boek over jezelf zijn, voor jezelf opkomen, fantasie en verandering. En natuurlijk over Gozert, maar vooral over Luna. Met prachtige tekeningen van Linde Faas die weer naadloos aansluiten bij de sfeer van het boek. Het verhaal speelt eind oktober als de Dia de los Muertos gevierd wordt. En die sfeer ademt het boek uit door de tekeningen. Zó mooi!

Goed aangegeven zijn de woorden van Gozert in het blauw, en de stemmen die Luna hoort in het grijs/zwart.

Dit boek is wederom een aanrader! Voor kinderen vanaf een jaar of 10. (En iedereen die ouder is en een heel mooi kinderboek wil lezen!)

Dankjewel voor het lenen Eva!

Boekinformatie

Titel: Luna

Auteur: Pieter Koolwijk

Illustrator: Linde Faas

ISBN: 9789047712503

Uitgever: Lemniscaat

Verschijningsdatum: 4 juni 2021

Aantal pagina’s: 248

Prijs: € 15,99

dinsdag 21 september 2021

Sosuke Natsukawa - Het verhaal van de kat die boeken wilde redden

Een Japans boek! Dat wil ik lezen natuurlijk! Maar het sneeuwde een beetje onder… Gelukkig was het nu echt tijd voor dit boek, in de vakantie! 

Het verhaal

De verlegen middelbare scholier Rintaro brengt veel tijd door in de tweedehandsboekhandel van zijn opa, de Natsuki Boekhandel. Als zijn opa overlijdt, erft hij de kleine winkel die verstopt zit in een achterafstraatje. Rintaro staat op het punt de boekhandel voorgoed te sluiten, tot er op een dag een kat verschijnt. Tot Rintaro’s grote verbazing blijkt de kat te kunnen praten. Hij overtuigt Rintaro om hem te helpen boeken van de ondergang te redden. Samen komen ze voor vier verschillende uitdagingen te staan. Zal het ze lukken, of zijn het juist de boeken die de mens beschermen? 

De schrijver

Sosuke Natsukawa (1978) is een arts uit Nagano, Japan. Daarnaast schrijft hij boeken. Het verhaal van de kat die boeken wilde redden was een bestseller in Japan en werd verkocht aan twintig landen. 

Mening

Wat een lief boekje is dit, vol levenswijsheden en echt Japans. Een sprookje is het wel.

Je valt meteen in de proloog met de deur in huis, de opa van Rintaro is overleden en Rintaro moet mijn zijn tante mee over een tijdje. Rintaro is een beetje verdoofd door alle gebeurtenissen en zijn schoolgenoten proberen hem nog wel naar school te krijgen, maar dat is lastig.

Over de opa van Rintaro lees je: “Om eerlijk te zijn was de oude man nogal zwijgzaam geweest, maar als hij over boeken sprak leefde hij plotseling op en speelde er een lach in zijn ogen, raakte hij enthousiast en vlogen de woorden uit zijn mond.” (p. 24)

Als opeens een mysterieuze kat verschijnt in de winkel begint het boek pas echt. Het is een zwaarlijvige kat met een gestreepte rossige vacht (een cyper) die praat en Tijger heet. Tijger heeft de hulp nodig van Rintaro bij het bevrijden van duizenden boeken. Ondertussen citeert Tijger nog even ‘De kleine prins’ “Alleen met je hart kun je goed zien. het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.” (p.29)

De kat neemt Rintaro mee om de boeken te redden in diverse doolhoven. Hierdoor komt hij in een soort sprookjeswerelden terecht via de verlengde winkel die er alleen is als Tijger hem om hulp vraagt. Rintaro begint alleen aan zijn doolhoven, maar krijgt later hulp van een klasgenootje.

Een belangrijke boodschap die Rintato, door zijn tante ook wel Rintje genoemd, meekreeg van zijn opa is: ‘“Hart hebben voor je medemens”, dat is de kracht van boeken.’ (p. 209).

Ik vond dit weer een heerlijk Japans wegdroomboekje. Zeker als je van boeken houdt (en van katten).

Wat ik erg opvallend vond, is dat er in het hele boek gesproken werd over de doolhof, terwijl ik altijd het doolhof zeg. Ik heb het nog even gecheckt maar de en het kan allebei voor doolhof. Ik zou zelf voor het hebben gekozen, maar de is dus ook goed. Gelukkig maar.

 

Boekinformatie

Titel: Het verhaal van de kat die boeken wilde redden

Auteur: Sosuke Natsukawa

Oorspronkelijke titel: Hon o mamoroutosuru neko no hanash

Vertaler: Geert van Bremen

ISBN: 9789056726713

Uitgever: Signatuur

Verschijningsdatum: 13 oktober 2020

Aantal pagina’s: 232

Prijs: € 15,99

maandag 20 september 2021

Op excursie naar: Boekhandel Gianotten Mutsaers in Tilburg

Als ik op vakantie ga, neem ik altijd te veel boeken mee om te lezen. En voordat de kinderen pubers waren, namen ook zij genoeg boeken mee. Nu niet meer natuurlijk. Met moeite namen T15 en M12 ieder een boek mee. T15 heeft er niet eens naar omgekeken, maar M12 had haar boek al na twee dagen uit. Probleem! Of nee, kans! Want ja, er moer een nieuw boek komen natuurlijk, zodat ze door kan lezen. En aangezien we op vakantie zijn is dat voor mij een kans om een nieuwe boekhandel te bekijken. 

Het werd Gianotten-Mutsaers in Tilburg. Op een nogal regenachtige maandagmiddag, waarop Tilburg niet heel erg sprankelde en we door de bouwput moesten zoeken naar de winkel. Maar toen we die eenmaal hadden gevonden waren we alle vier blij. Lekker neuzen tussen de boeken! 

Wat meteen opvalt is de carrousel midden in de winkel waar nieuwe boeken, leestips en boeken in de belangstelling op staan. En aan de achterkant vind je de kassa’s. Vanuit de kassa kun je volgens mij niet de ingang zien, wat mij wat bevreemde, maar het werkt kennelijk.


De boeken staan duidelijk per genre in de kasten en liggen erbij op tafels, in stapels, fijn! En de aanduidingen zijn niet alleen in het Nederlands, maar ook in het Engels. Veel boekgerelateerde dingen zijn er ook, tassen, notitieboeken, van alles en (natuurlijk) tafeltjes waar je je koffie kunt drinken die je daar koopt.

De kinderen inspecteerden de jeugdafdeling en waren te spreken over de young-adult afdeling. Veel keus! De boeken voor kinderen van 12 tot 14 stonden apart. En fijn de jeugdboeken over de Tweede Wereldoorlog apart op een plank, dat vond ik een goede zet.


Er is ook een redelijk grote afdeling met Antiquariaat, helemaal achter in de winkel en duidelijk anders dan het gewone winkelaanbod. 

Opvallend vond ik de leestips van de medewerkers, buikbandjes mét een foto van de betreffende medewerker die de leestip schrijft. (Dat wil ik ook!) Het vergroot de herkenbaarheid van de medewerkers en je weet aan wie je tips kunt vragen, want iedereen heeft zijn/haar eigen specialiteit.

En er waren informatiepunten waar echt een medewerker kon zitten om vragen te beantwoorden, bijna zoals in de bibliotheek. Ik weet niet wat ik fijner vind, een informatiebalie of een medewerker die alle achterflappen van boeken staat te lezen en zo aanspreekbaar is. Ik ben in de boekhandels waar ik werk (en werkte vroeger) geen informatiepunt gewend, maar ook geen achterflap-lezende medewerkers. Dus het viel mij beiden op.

De stapel met boeken die mee naar huis ging was aanzienlijk voor even snuffelen. Maar iedereen was blij. Al had ik graag een papieren zakje om mijn boek gehad, maar dat is persoonlijk. Want het paste ook gewoon in mijn tas. (Maar nou heeft mijn boek wel een beetje gebogen puntjes…) 



Het is een toffe winkel! En ik ga er zeker nog een keer kijken als de transformatie van de passage klaar is en ze niet meer in een soort bouwput zitten.

zaterdag 11 september 2021

Catherine Steadman - De verdwijning

De vorige twee boeken van Steadman heb ik met veel plezier gelezen. Psychologisch zaten die boeken goed in elkaar. Dus toen ik zag dat er een nieuw boek uit zou komen, noteerde ik die titel meteen op mijn verlanglijstje. Over De duik schreef ik dit stukje en over Mr. Nobody schreef ik dit stukje . En nu is er dus De verdwijning!

Het verhaal

Actrice Mia Eliot is vanuit Londen naar LA gekomen om auditie te doen – haar kans om definitief door te breken. Ze voelt zich een buitenbeentje in de stad vol beroemde filmsterren en meedogenloze competitie, tot ze Emily ontmoet. Ook zij is actrice, maar ze is vriendelijk en oprecht en Mia kan het onmiddellijk goed met haar vinden. Maar dan verdwijnt Emily plotseling en Mia blijkt de laatste persoon te zijn die haar heeft gezien. Er duikt een vrouw op die beweert dat ze Emily is, maar Mia weet meteen dat dit niet waar is. Waarom doet iemand zich als Emily voor? Mia heeft een herinnering aan iemand die ze maar één keer heeft gezien en het verstikkende gevoel dat er iets heel, heel erg mis is. De politie gelooft niet dat de echte Emily vermist is, dus gaat Mia zelf op zoek naar antwoorden. Ze begint een eenzame en wanhopige zoektocht in een vreemde stad, waar niemand haar gelooft en zijzelf niet meer weer wie ze kan vertrouwen…

De schrijver

Catherine Steadman is actrice en auteur. Ze speelde hoofdrollen in bekende tv-series, zoals Downton Abbey, en stond op het toneel in West End in Londen. In haar derde boek De verdwijning geeft ze de lezer een duister maar razend spannend inkijkje in de wereld van films en celebrity’s. 

Mening

Wederom een psychologisch verhaal van Steadman, al vond ik het ook wederom niet echt spannend… je wilt wel weten hoe het in elkaar zit, maar om het nou een thriller te noemen. Ik ga de term suspense novel er maar weer voor gebruiken, want dat was het wel, een spannende roman.

In de proloog vraag de ik-persoon of je je wel eens hebt afgevraagd wat voor verhaal jouw levensverhaal is. De ik dacht dat het een bildungsroman zou zijn, maar of dat zo is… en dat komt terug in het boek, hoe fijn!

Het verhaal speelt zich af van vrijdag 5 tot en met dinsdag 16 februari. Met nog twee afsluitende hoofdstukken een stukje later. Alles gaat dus eigenlijk in een sneltreinvaart. Mia gaat als veelbelovend actrice naar Hollywood om audities te doen, krijgt een nieuw instagram-account waarvoor de gesponsorde posts moet maken (met haar mooie Audi die ze mag lenen daar) en niks is meer zoals het in Londen was. Vriend weg, nauwelijks bekenden, snel van auditie naar auditie en steeds maar het verkeer dat vast staat.

Je kunt aan dit boek duidelijk merken dat Steadman weet hoe het er aan toe gaat in de filmwereld. Zeker qua audities. Ik had er nooit bij nagedacht dat er voor een rol allemaal dezelfde type actrices auditie zouden doen. Mij lijkt juist verschil handiger in dat geval, maar zo werkt het dus duidelijk niet. Er lopen steeds dezelfde types rond, wat bijdraagt aan de verwarring over Emily. En waar komt Nick ineens zo handig vandaan? Er zijn veel dingen die je aan het twijfelen brengen, maar uiteindelijk valt alles mooi op zijn plaats.

Een goede spannende roman dus van Steadman, ik kijk nu al uit naar haar volgende boek!

 

Boekinformatie

Titel: De verdwijning

Auteur: Catherine Steadman

Oorspronkelijke titel: The Disappearing Act

Vertaler: Frank van der Knoop

ISBN: 9789401615129

Uitgever: Xander Uitgevers

Verschijningsdatum: 10 juni 2021

Aantal pagina’s: 352

Prijs: € 20,99

dinsdag 7 september 2021

Kim Moelands - Schaduwleven

Ik las alle eerdere boeken van Kim Moelands, ook haar biografische, en vond ze allemaal goed. Deze vrouw kan schrijven! En op dit boek zat ik al heel lang te wachten, maar het werd steeds uitgesteld. Gelukkig werd mijn wachten beloond. En nu kan ik het dan ook eindelijk gaan lezen. 

Het verhaal

De jonge naïeve en getraumatiseerde Elena kan haar geluk niet op als de populaire Daniël interesse in haar toont. Hij is charmant, slim en zelfverzekerd. Alles wat zijzelf niet is. Hij geeft haar de aandacht die ze in haar jeugd heeft moeten missen en wanneer hij haar ten huwelijk vraagt, zegt ze natuurlijk ja. Maar al in de wittebroodsweken beginnen de problemen. Daniël blijkt een narcistische persoonlijkheidsstoornis te hebben en begint gevaarlijke trekjes te vertonen. Hij manipuleert, intimideert, isoleert haar van haar omgeving, zet hun kinderen tegen haar op en neemt haar stukje bij beetje alles af.

Elena raakt verstrikt in een nachtmerrie van intimidatie en geweld. Niemand gelooft haar en niemand helpt haar. Ze is helemaal alleen, want naar de buitenwereld toe is Daniël nog steeds die charmante, leuke man op wie ze destijds verliefd werd. Als ze op een avond moet vluchten van huis en haard omdat ze haar leven niet meer zeker is, ontmoet ze Valerie, een gepensioneerde psychologe die gespecialiseerd is in narcistische mannen. Valerie wint Elena’s vertrouwen en neemt haar liefdevol op in haar huis. Maar net zo plotseling als ze in Elena’s leven komt, verdwijnt Valerie weer. Elena blijft met veel vragen zitten en gaat op zoek naar antwoorden. Antwoorden die ze misschien wel liever niet had willen vinden… 

De schrijver

Kim Moelands (Goirle, 1975) is auteur en voormalig recensent en journalist. Ze schreef twee autobiografische romans, Ademloos en Grenzeloos, en was twee maal jurylid van de Gouden Strop. In 2010 kwam haar eerste thriller uit, Weerloos, in 2012 gevolgd door Verdieping X. In het voorjaar van 2015 verscheen haar derde thriller: De vrouw in de spiegel.

Mening

Ik kon maar niet stoppen met lezen in dit boek. Misschien kwam het omdat ik lekker in een hangmatje lag, maar het had zeker ook te maken met het fascinerende verhaal. Het is even schakelen tussen de verschillende personages Elena, Amber, Luna en (heel af en toe) Sheila, die ieder in de ik-vorm hun verhaal doen. Op deze manier leer je het verhaal van Elena in het heden, van haar jeugd, van haar recente verleden en vanuit een ander perspectief kennen. Ik kan er niet te veel over zeggen om niet te veel weg te geven.

Het begint met Elena die op weg is naar de rechtbank en is echt heel bang voor alles. Achteraf begrijp je waarom, eigenlijk vrij snel al. Gelukkig kan ik me geen voorstelling maken hoe het is om met een narcistisch persoon te leven. Maar het lijkt me de hel. Dat heeft Kim Moelands goed overgebracht in dit boek. Het leek zo mooi, maar de aanwijzingen dat het dat niet is komen al snel. Op p. 33: “‘Om te winnen is alles geoorloofd. Dan maak je krom wat recht is. […]”Ben je bereid om grenzeloos voor én met me te leven?”’ Zijn handen klemmen pijnlijk strak om mijn polsen en hij leunt zwaar op me.”

Maar Elena heeft meegekregen van haar broer (p. 40): “‘Doorzettingsvermogen, […], dat heb je nodig om verder te komen in de wereld. Soms moet je afzien om je doel te bereiken. Probeer dat te onthouden, ook als ik er niet meer ben om je dat te helpen herinneren.’”

En dan realiseert Elena zich (p. 59): “Ik begrijp de wereld om me heen niet meer. Niets klopt. Het is alsof het in de zomer sneeuwt.” (En dat zou eerst de titel van het boek zijn, voor alle uitstel.) En Valerie, de gepensioneerde psychologe, blijkt ook zo haar eigen agenda te hebben.

Verder ga ik niets over de inhoud zeggen, want je moet het eigenlijk gewoon echt zelf lezen. Het is echt bizar hoe ver mensen gaan voor zichzelf en voor anderen. Aanrader! 

 

Boekinformatie

Titel: Schaduwleven

Auteur: Kim Moelands

ISBN: 9789400513600

Uitgever: A.W.Bruna

Verschijningsdatum: 11 mei 2021

Aantal pagina’s: 320

Prijs: € 20,99

vrijdag 3 september 2021

Alex Michaelides - De nimfen

Een paar jaar geleden las ik het boek De stille patiënt van deze schrijver. Dat vond ik toen erg goed en ik schreef er dit stukje over. Genoeg reden dus om ook dit boek te willen lezen! 

Het verhaal

Edward Fosca is een moordenaar, dat weet psycholoog Mariana Andros zeker. Maar Fosca is ongenaakbaar. Hij is professor Grieks drama aan de universiteit van Cambridge, en zeer geliefd bij zowel collega’s als studenten. Hij heeft zelfs een mysterieuze groep vrouwelijke aanhangers, die zichzelf De Nimfen noemen.

Het nichtje van Mariana Andros roept de hulp in van haar briljante, maar ook getroebleerde tante als een van haar vriendinnen, die tot De Nimfen behoort, vermoord wordt. Al snel raakt Mariana geobsedeerd door Fosca. Is hij in staat om zijn studentes te vermoorden? En verklaart dat zijn passie voor Persephone en haar reis naar de onderwereld?

Als er nog een lichaam wordt gevonden, wil Mariana koste wat kost Fosca's schuld bewijzen. Ze zet alles op het spel: haar geloofwaardigheid, haar vriendschappen, en zelfs haar leven.

De schrijver

Alex Michaelides (Cyprus, 1977) studeerde Engelse literatuur in Cambridge en scenarioschrijven aan het American Film Institute in Los Angeles. Ook studeerde hij drie jaar psychotherapie en werkte hij in een gesloten inrichting voor jongeren. Zijn debuut De stille patiënt werd een internationale bestseller, waarvan wereldwijd meer dan 2,5 miljoen exemplaren zijn verkocht.

Mening

Oké, heel anders dan zijn vorige boek, maar daarom niet minder goed! Ik heb genoten van dit boek.

In 6 delen, met ieder een eigen hoofdstuknummering, ga je met Mariana mee op speurtocht naar bewijzen. Bewijzen die er zijn om professor Fosca aan te duiden als moordenaar. Aanwijzingen zijn er genoeg namelijk, maar ja…

Het boek is geschreven in de derde persoon, al zijn er een paar hoofdstukken die in de ik-vorm zijn als een soort brief van iemand (maar van wie?).

De Griekse linken zijn overal in het boek. Te beginnen met de half Griekse Mariana (nu 36), psychotherapeute die groepstherapie geeft, die in het begin van het boek de spullen van haar vorig jaar plotseling overleden man aan het opruimen is. Henry, een van haar cliënten, claimt haar nogal en Mariana weet dat ze daar iets aan moet doen. Maar dan belt haar nichtje Zoë en verdwijnt alles naar de achtergrond. Hals over kop vertrekt Mariana van Londen naar Cambridge om haar nichtje bij te staan. Zo raakt ze betrokken bij de moord door de professor, waar ze door middel van haar Big Mind groepstherapie bij wil dragen aan het vinden van de dader. Of dat nou helpt?

De verwijzingen naar de Griekse mythologie komt steeds naar voren in het boek. Niet zo gek ook, want de “moordenaar” is professor in Grieks Drama en zijn “nimfen” horen daar natuurlijk bij. Diverse Griekse goden komen voorbij en spelen een rol van betekenis is het boek.

Ik had lang niet door hoe het precies in elkaar zat in dit boek, er waren veel mogelijkheden en twijfelgevallen. Goed gedaan.

Leuk vond ik de verwijzing naar het eerste boek van deze auteur, maar dat heb je alleen door als je dat boek gelezen hebt. Dit boek heeft helemaal niks te maken met De stille patiënt en is volledig los te lezen. Het eind vond ik bijzonder, zou er een vervolg komen?

Fijn boek weer van deze auteur! 

 

Boekinformatie

Titel: De nimfen

Auteur: Alex Michaelides

Oorspronkelijke titel: The Maidens

Vertaler: Els Franci-Ekeler

ISBN: 9789403142012

Uitgever: Cargo

Verschijningsdatum: 6 juli 2021

Aantal pagina’s: 352

Prijs: € 20,99