Elvin Post - Geen weg terug

Van Elvin Post las ik vorig jaar De cursus, en dat was voor mij een aangename kennismaking met deze schrijver. Nu is er zijn eerste YA-boek en aangezien M13 wel voor dit soort boeken te porren is, ga ik het eerst lezen en dan in het zicht leggen voor haar. 

Het verhaal

Wanneer Eva en haar vriendinnen Anna, Fleur en Kim middenin de nacht na een schoolfeest naar huis fietsen, stuiten ze op een auto die met geopende portieren op de weg staat. Ernaast liggen twee mannen in een grote plas bloed. Als Eva de politie wil bellen, ziet Fleur een tas met geld in de auto. Hoewel Eva en Anna er geen goed gevoel bij hebben, neemt Fleur de tas mee. Maar dan blijkt dat een van de mannen nog leeft. Hij hoort bij een groep zware criminelen… 

De schrijver

Elvin Post (1973) won in 2004 als jongste schrijver ooit de Gouden Strop met Groene vrijdag. Ook zijn tweede thriller, Vals beeld, werd genomineerd voor die prijs. Met Roomservice won hij de Diamanten Kogel, de belangrijkste Vlaamse thrillerprijs. Zijn werk is uitgegeven in het Duits, Frans, Spaans, Turks, Hebreeuws en Indonesisch. Arizona Blues (2018) werd lovend ontvangen. 

Mening

Ik las nog niet eerder boeken uit de “politienietbetreden”serie, een reeks boeken waar allemaal een rood/wit gestreepte elastieken band op zit met Politie daarop. M13 was tegelijk met mij bezig in een ander boek uit deze reeks, dus ik kan eigenlijk meteen door. Ik las wel eerder een boek van Elvin Post, De cursus, waar ik dit stukje over schreef. En daardoor was ik ook wel nieuwsgierig naar hoe hij voor jongeren zou schrijven.

Dit boek vond ik eigenlijk gewoon goed voor de doelgroep, jongeren van 13-17 jaar (al is het voor die van 13 misschien lastiger in te leven omdat de hoofdpersonen hier 17 zijn en uit gaan). Het is snel geschreven, veel actie, geloofwaardig plot en een fijn eind.

Van de vriendinnengroep die je op de voorkant ziet, staan bij ieder hoofdstuk dezelfde silhouetten waarvan er steeds 1 zwart is, degene die aan het woord is. Dat zijn afwisselend Eva en Anna. De andere twee vriendinnen spelen ook een grote rol, maar die leer je via de andere meiden kennen.

Het verhaal is zeker herkenbaar voor middelbare scholieren, met pauzes, groepsdruk, schoolfeesten, vriendjes en examens. Het gegeven van langs neergeschoten mannen fietsen hoop ik toch dat ze hier thuis niet mee gaan maken. De bijkomende angst van Eva na deze acond wordt goed beschreven, de dynamiek van de vriendinnengroep ook. Het is ook wel eens fijn om Rotterdam als omgeving in een boek te hebben, en dankzij Blijdorp heb je (of nou ja, ik in ieder geval) een idee van waar in de stad je bent.

Een geslaagde uitstap naar een young-adult! Ik ben benieuwd of het eenmalig is, of dat Elvin Post meer YA gaat schrijven, naast zijn boeken voor volwassenen. 

Boekinformatie

Titel: Geen weg terug

Auteur: Elvin Post

ISBN: 9789026160141

Uitgever: De Fontein

Verschijningsdatum: 22 februari 2022 (2e druk: 17 maart 2022)

Aantal pagina’s: 256

Prijs: € 15,99

Thomas Olde Heuvelt - Orakel

Dit boek was dus het enige boek van de longlist van de hebban-thrillerprijs waarvan ik echt hoopte dat ik het niet zou hoeven lezen. Maar het was een van de boeken die ik kreeg toegewezen. En ja, ik zat in die jury, dus ik las het ook gewoon. Maar ik een beetje bang dat ik het echt heel eng zou vinden. Met frisse tegenzin begon ik dus aan dit boek… 

Het verhaal

Op een mistige winterochtend zien Luca Wolf en Emma Reich een achttiende-eeuws zeilschip in een bollenveld bij de duinen liggen. Orakel, staat er op de achtersteven. Het ligt er, in alle opzichten, verkeerd. Emma kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en gaat het luik op het hellende dek binnen. Niemand ziet haar nog terug. Luca blijft verbijsterd achter: hij wilde haar wel achternagaan, maar iets hield hem tegen. De uitdrukking op haar gezicht toen ze door het luik ging, maakte hem bang…

Niet veel later zijn er elf mensen verdwenen, worden Luca en zijn moeder afgeschermd van de wereld vastgehouden en staan de geheime diensten voor een raadsel. Alles moet uit de kast worden gehaald om een mediastorm te voorkomen. Maar als men graaft in een ver verleden om het mysterie van de Orakel te ontrafelen, blijkt het schip een voorbode te zijn van iets onheilspellends. 

De schrijver

Thomas Olde Heuvelt (1983) won in 2015 als eerste Nederlandse auteur een Hugo Award. In 2016 brak hij internationaal door met HEX, waarvan de vertaalrechten verkocht zijn aan meer dan 25 landen. Hierna schreef hij het alom geprezen Echo. 

Mening

Nou, ik begon inderdaad met frisse tegenzin aan dit boek en merkte dat ik me er, zeker in het begin, steeds echt toe moest zetten om te lezen. Maar waarom eigenlijk? Want het was steeds niet echt eng of spannend terwijl ik las en het las als een trein. Dus kreeg ik er gaandeweg steeds meer plezier in. Dat was een meevaller! En de grootste meevaller was dat het eigenlijk helemaal niet eng bleek te zijn! Nou weet ik dus niet zo goed of ik vanaf nu gewoon maar Stephen King zal gaan lezen omdat ik dit niet eng vond, of dat dit boek niet representatief is voor de boeken van Olde Heuvelt. Dat ga ik dus eerst nog even aan kenners vragen voor ik over ga op enge boeken. 

Anyway, dit boek. Ik merkte dat ik, ondanks de tegenzin het boek dus niet los kon laten. Het is dus goed geschreven, het pakt en wegleggen is moeilijk.

Het boek is opgedeeld in 5 delen, met een deelnaam en daarin hoofdstukken die steeds opnieuw genummerd zijn. Tussendoor zijn er diverse intermezzo’s waarvan ik eerst niet wist wat ik er mee moest, maar dat werd gaandeweg duidelijk.

Het boek is herkenbaar qua omgeving. Het speelt in Katwijk en Noordwijk en ik woonde vroeger daar in de buurt. Dus ik wist waar ik zo ongeveer was. En, hoera, het grootste gedeelte speelt gewoon in het heden. Dat merk je aan opmerkingen over Rutte en Ollongren en het feit dat mensen op zondagavond naar ‘Heel Holland bakt’ kijken.

De hoofdpersoon is een jongen van 13, Luca Wolf, die op weg naar school in de dichte mist een scheepswrak ziet liggen aan de verkeerde kant van de duinen (er is geen zee die daar komt). Samen met zijn vriendin Emma, op wie hij stiekem verliefd is, fietst hij naar school en ze stoppen bij het wrak. En Emma verdwijnt. Niet alleen Emma, maar nog redelijk wat mensen. En dan komt de extreem geheime dienst in beeld. En loopt alles uit de hand eigenlijk. Je wordt van de ene in de andere situatie gegooid zo ongeveer, nergens is echt rust.

Het bovennatuurlijke in het boek, waarvan ik dus eigenlijk dacht dat dat het enge zou zijn, was een mooie tegenhanger voor die snelheid. Maar werd dus nergens eng. Dat vond ik wel raar, maar ook wel prettig, want nou kon ik het ook gewoon ‘s avonds in bed lezen. 

Waar ik me wel echt aan stoorde in het hele boek waren de dure moeilijke woorden die gebruikt werden. Nergens voor nodig om het steeds over obsidiaan zwart te hebben, dat zegt niemand (toch? Of jullie wel?) en al zeker een jongen van 13 niet. Dat taalgebruik kwam niet overeen met de belevingswereld van mijn M13 bijvoorbeeld, zelfs niet in de taal van T16. Zij hebben het echt nooit over een ricocherend geluid.

Het boek De ondergrondse van Colson Whitehead als leesclubboek vond ik dan weer wel leuk. Moet ik ook nog lezen. Misschien dat ik dat nog eerder ga lezen dan andere boeken van Olde Heuvelt, want ik was dus niet echt onder de indruk. Ik ben benieuwd of dit boek de shortlist heeft gehaald. Dat weet ik nog niet op het moment van schrijven.  

Extra informatie

Ik mocht (weer) naar het Boekenbal begin april en sprak daar kort met Thomas Olde Heuvelt. Dit boek is niet per se eng, meer spannend vertelde hij mij, nadat ik had gevraagd of het aan mij lag dat het niet eng was. Ik moest Hex maar proberen want daar speelt Robert Grim ook een rol in, en als dat te eng was, even laten weten. Dus... Hex komt op mijn lijstje, maar wanneer ik er aan toe kom weet ik nog niet. En hij moest erg lachen toen ik zei dat ik het helemaal niet eng vond, gelukkig maar.

Boekinformatie

Titel: Orakel

Auteur: Thomas Olde Heuvelt

ISBN: 9789022591109

Uitgever: Boekerij

Verschijningsdatum: 23 maart 2021

Aantal pagina’s: 456

Prijs: € 21,99

Jérôme Loubry - Verdoemd

Het zal jullie niet ontgaan zijn dat mijn boek van 2021 Toevluchtsoord van Jérôme Loubry was. Het tweede boek dat ik las in januari en echt, er was niks beters. (Mocht je het gemist hebben, ik schreef er dit stukje over.) De verwachtingen zijn dan ook hoog gespannen voor dit boek, waar ik al ruim een jaar op wacht. Ik mocht ook voor dit boek meedoen aan een leesclub van Thrillzone, dankjewel! 

Het verhaal

In een chique wijk in de Haïtiaanse hoofdstad Port-au-Prince wordt voor de tweede keer in een week een vermoord echtpaar aangetroffen. Hun verminkte lichamen liggen aan het voeteneinde van het bed. Alles wijst op een rituele moord. In Haïti, waar voodoo een officiële godsdienst is, berichten de kranten dan ook al snel over een voodoo-seriemoordenaar. Inspecteur Simon Bélage wil van die speculaties niets weten. In zijn ogen is voodoo puur bijgeloof en ligt het motief van de moorden eerder bij de kinderhandel en de corruptie die het land teisteren. Samen met zijn partner Manus en dochter Rachelle gaat hij op onderzoek uit. Hun zoektocht leidt naar een oud weeshuis dat de sinistere bijnaam ‘Het gelukkige graf’ draagt. Bélage duikt in het verleden van het allang gesloten weeshuis,en ontdekt meer dan hem lief is. Wat heeft zich al die jaren geleden tussen deze muren afgespeeld? En hoeveel mensen zullen daar nu nog de prijs voor moeten betalen? 

De schrijver

Jérôme Loubry debuteerde in 2018 met Le douzième chapitre. Inmiddels heeft hij verscheidene thrillerprijzen op zijn naam staan en verschijnt zijn werk in elf landen. Van zijn thriller Toevluchtsoord zijn de tv-rechten inmiddels verkocht. 

Mening

Ik durfde bijna niet te beginnen met lezen in dit boek. Ik was zo bang dat het tegen zou vallen. Dus ik begon met de achterflap en daarna de echte flap aan de voorkant. En toen was het al helemaal leuk! Want ik sta dus met een quote op die flap! Hoera! Nadat ik van dat heuglijke nieuws was bekomen, begon ik dan toch maar echt in het boek. En meteen zat ik er midden in, wederom blijdschap, want dat was waar ik op hoopte. 

In Haïti worden redelijk snel achter elkaar rijke blanke mensen vermoord aangetroffen. Ze lijken ritueel te zijn vermoord en de link met voodoo wordt snel gelegd, al wil inspecteur Bélage daar niet in mee gaan. Hij vindt dat maar bijgeloof en denkt aan de corruptie en kinderhandel als belangrijkste oorzaak. Ondertussen speelt er ook een verhaal in Parijs, waar de ouders van Méline zich op de een of andere manier niet helemaal veilig voelen en waar schoonzoon Vincent niet de vinger op kan leggen. Op zoek naar wat er is gebeurd stuit Bélage op een weeshuis dat al 20 jaar leeg staat. Wat is de link?

Het verhaal wordt voor het grootste gedeelte vanuit de derde persoon geschreven, steeds met een andere invalshoek. De ene keer ben je in Parijs in 2005, de andere keer in Haïti in 2009, dan weer in Parijs in 2007 en weer in Haïti in 1984. De delen van de ik-persoon worden snel duidelijk. Soms is er ineens een sin van een alwetende verteller, maar die stoort niet. Die draagt eigenlijk alleen maar bij aan de spanning.

Het boek is verdeeld in 4 delen, en eigenlijk zijn de titels van die delen het uitgangspunt waar je informatie van en over krijgt. Van Simon Bélage, de rechercheur op Haïti; Het Gelukkige Graf, het weeshuis; De mambo, de voordoopriesteres; en Eurydice in de onderwereld.

Ik heb weer veel aantekeningen gemaakt, maar die ga ik allemaal niet gebruiken hier. Omdat ik gewoon niet iets wil verklappen dat het plot weg kan geven. Net als bij het vorige boek is het advies: lees dit boek!

Ook in dit boek speelt een muziekstuk een belangrijke rol. Dit keer gaat het om “J’ai perdu mon Eurydice” gezongen door Maria Callas.

Door de verspringende hoofdstukken in plaats en tijd zit er veel vaart in het boek en krijg je steeds brokjes informatie. Er gebeurt veel, maar alles leidt tot een waanzinnig einde. Minder mind-blowing dan bij Toevluchtsoord, maar ook dit boek heeft me naderhand nog flink bezig gehouden.

Boekinformatie

Titel: Verdoemd

Auteur: Jérôme Loubry

Oorspronkelijke titel: De Soleil et de Sang

Vertaler: Saskia Taggenbrock

ISBN: 9789022594469

Uitgever: Boekerij

Verschijningsdatum: 18 maart 2022

Aantal pagina’s: 304

Prijs: € 20,99

Steven van Belleghem - De upgrade

 Ook dit jaar mocht ik een aantal boeken lezen van de longlist van de hebban-thrillerprijs. Ik kreeg 4 willekeurige boeken van de longlist toegewezen om te lezen. Van de 15 genomineerde boeken had ik er 5 al gelezen. En van de longlist had ik wel zo mijn voorkeur van boeken die ik nog zou willen lezen. Maar het werden er 2 die ik al had gelezen en 2 die ik niet zou hebben gekozen. Wat op zich dus wel leuk is, want buiten mijn comfortzone lezen is helemaal zo gek nog niet. Soms… 

Het verhaal

Vier jaar na haar ontslag bij X-COM leidt Romy Bell een internationale organisatie die toeziet op het ethische kader bij medische ontwikkelingen. Dankzij de indrukwekkende technologische evolutie zijn baby’s op maat allang geen uitzondering meer. Maar bij een undercoveroperatie in een DNA-lab in Londen ontdekken Romy en haar team iets anders: virussen op maat. Voor wie zijn deze virussen bedoeld? Waarom worden ze gemaakt? En wie zit achter dat hele idee van een gepersonaliseerd virus? Wanneer in Parijs de eerste dode valt, moet Romy een strijd tegen de klok aangaan om het virus klein te krijgen en de onbekende doelwitten te beschermen. 

De schrijver

Steven Van Belleghem is ondernemer, professor marketing aan de Vlerick Business School en docent aan de London Business School. Hij schreef vijf managementboeken die internationale bestsellers zijn en is een wereldwijde autoriteit als spreker en inspirator om bedrijven te laten nadenken over de toekomst en de impact van technologie op het zakenleven en de maatschappij. En hij schreef Eternal, het boek dat vooraf gaat aan De Upgrade.

Mening

De laatste tijd las ik om de een of andere reden meer boeken die in de toekomst spelen en speculatief zijn. En eigenlijk is dat helemaal niet zo mijn ding. Dus toen ik dit boek toegewezen kreeg, zag ik ook hier een beetje tegenop. Maar goed, lezen buiten de normale kaders is ook goed, dus ik begon volg goede moet. Ik las het e-book. Normaal lees ik liever van papier, maar in dit geval was ik blij met een digitale versie, want nu zag ik niet de hele dag de voorkant van het boek. Een hoofd, een DNA-streng en een spuit. En dat was het enge aan het boek, die spuit. Gelukkig viel dat mee tijdens het lezen. En ik werd aangenaam verrast door dit boek! Ik had het echt in no-time uit, wilde er niet in stoppen omdat ik gewoon moest weten hoe het verder ging.

In eerste instantie schrok de inhoudsopgave me wel een beetje af. Allemaal Romeins-genummerde hoofdstukken met datum, tijd en plaats. En dat waren er veel! Tijdens het lezen is dat eigenlijk alleen maar fijn, veel vaart en je kunt makkelijk nog “even” een hoofdstukje (of 5) lezen.

In het begin is het even je weg zoeken in alle personages, maar die vallen vrij snel op hun plaats. Het verhaal speelt van 12 maart tot en met 23 maart (en 2 juni) 2045 in o.a. Londen, Parijs, Oslo en Aix en Provence.

 Het boek speelt in 2045 en de dagaanduidingen kloppen gewoon met de dagen zoals ze dan gaan vallen (dat heb ik even opgezocht). De toekomst is eigenlijk helemaal niet zo vervreemdend mer zelfrijdende auto’s, virtuele assistenten en koffierobots. En de verwijzing naar een oud liedje van het Songfestival in 2020 ofzo vond ik weg grappig (Voila, de Franse inzending van vorig jaar).

In hoofdstuk I maak je kennis met Sibley en Marshall Daniels, een stel dat bezig is met een kind krijgen en daarvoor zijn ze bij dokter Miller in het laboratorium van Reproductieve Geneeskunde en Genetische Modificatie. En vanuit daar gaat het verhaal van start.

En het gaat snel, er gebeurt echt enorm veel in korte tijd. Maar door de korte hoofdstukken en het heen en weer gaan tussen personages is dat eigenlijk prima te overzien. Het komt de spanning ten goede. 

Het boek is geschreven door een Vlaming, wat je soms een beetje merkt in de zinsopbouw als “dan nemen ze elkaars handen vast” en “komaan”, maar verder heeft dat geen invloed op de leeservaring.

Het boek is een vervolg op Eternal, wat ik niet heb gelezen, waar heel af en toe naar verwezen wordt. Je kunt de boeken kennelijk ook gewoon los lezen, want ik heb niet echt iets gemist qua achtergrond. Alles wat je van vroeger nodig had is goed en kort verwerkt in dit verhaal.

Ik vond dit boek een aangename verrassing. Ik ben echt blij dat ik het gelezen heb. Tegen de tijd dat dit blogje geplaatst wordt weten we of het boek de shortlist heeft gehaald. Ik heb het er wel voor genomineerd in ieder geval. Van de vier boeken die ik mocht lezen, was dit mijn nummer twee. 

Boekinformatie

Titel: De upgrade

Auteur: Steven Van Belleghem

ISBN: 9789022337943

Uitgever: Manteau

Verschijningsdatum: 21 oktober 2021

Aantal pagina’s: 360

Prijs: € 22,50

(Ik las het e-book)

Ik luisterde in maart: Janke Reitsma

Eh, ik luisterde eigenlijk bijna niks en maart. Ik heb veel gewerkt en dan blijft er minder tijd over om te wandelen. En eerlijk gezegd had ik door de oorlog van Rusland in Oekraïne begin maart ook helemaal nergens zin in, mijn hoofd was te vol daarmee. Dus deze maand luisterde ik maar 1 boek, maar dat was wel een heel mooi boek.

Janke Reitsma - Niets ontgaat ons

Het verhaal: Niets ontgaat ons van Janke Reitsma is een overrompelend gezinsdrama dat zich afspeelt aan de waddenkust. Koen leidt samen met zijn ouders een geïsoleerd bestaan. Als zijn moeder zwanger raakt en met haar medicijnen stopt, keren haar psychische klachten terug. Aukje wordt geboren met een ernstige chromosoomafwijking, waardoor ze niet lang te leven heeft. Terwijl zijn vader op de achtergrond raakt, besluit Koen de zorg voor zijn zusje op zich te nemen. Een verantwoordelijkheid die zo ver voert dat hij besluit Aukje naar het wad te brengen, de plek die hij als het paradijs op aarde beschouwt en waarvan hij vindt dat ze die één keer moet zien.

Mening: wat een mooi boek! Hartverscheurend. Koen is een jaar of 13 en een eenling. Dat komt vooral door de thuis situatie, ze wonen nogal afgelegen en beide ouders hebben zo hun eigen problemen, waardoor Koen en voor zijn gevoel alleen voor staat. Dat gevoel komt zo duidelijk naar voren steeds. Omdat niemand voor zijn zusje Aukje zorgt (en ook geen oog heeft voor hem), doet Koen dat zo goed als hij kan. Koen heeft één vriendin op school. Ook een beetje een eenling die verder weg woont, want ze zitten samen in de bus naar school. Zij is een mooie steun voor hem.

Je beleeft het verhaal door zijn ogen. Je voelt de wanhoop in alles wat hij doet. Het boek is echt prachtig, ondanks het trieste verhaal. Want eigenlijk ontgaat iedereen alles en dobbert het gezin los van elkaar rond in de Waddenzee lijkt het. Aanrader!