vrijdag 30 april 2021

Anna Hope - Verwachting

Dit boek lag te liggen in Voorschoten. En het ziet er heerlijk zomers uit. Daar snak ik inmiddels naar, naar de zomer! Bovendien vond ik de combinatie van Hope en Verwachting wel mooi. Mee naar huis dus dat boek! 

Het verhaal

Hannah, Cate en Lissa zijn jong, ambitieus en onafscheidelijk. Ze wonen samen in een huis in Oost-Londen. Hun dagen zijn gevuld met kunst en activisme en staan bol van liefde en uitgelatenheid. Ze hebben hun hele leven nog voor zich. Tien jaar later is alles anders. Hannah is tevreden met haar leven en met Nathan, maar heeft een allesverzengende kinderwens. Cate is naar Canterbury verhuisd na de geboorte van haar zoon en voelt dat ze zichzelf kwijtraakt. Lissa staat op het punt om door te breken als actrice, maar privé gaat het slecht. Alle drie worstelen ze met dezelfde vraag: wat is een zinvol leven, en hoe bereik je dat? 

De schrijver

Anna Hope (1974) werd geboren in Manchester, studeerde aan de universiteit van Oxford en woont tegenwoordig in Sussex, Engeland. Naast romanschrijver is ze acteur. ‘Je voelt de consequenties van je beslissingen sterker wanneer je in de dertig bent,’ zegt ze in een interview, over haar beweegredenen bij het schrijven van Verwachting.

Mening

De aanbeveling van Elizabeth Day op de voorkant deed me even twijfelen. Ik ben denk ik de enige die haar boek Het feest echt niks vond terwijl iedereen daar lyrisch over was, ik schreef er dit stukje over. Maar ik wilde weer eens wat anders dan mijn Japan-boeken en de berg thrillers die ik las. Daar was dit boek wel erg geschikt voor. En het was mooi! Helder geschreven, herkenbaar, in de buurt en niet spannend of vervreemdend. Gewoon een verhaal over 3 vriendinnen en hun levens, vanaf studententijd tot in de veertig. Hoe stonden ze in het leven, wat waren de verwachtingen en hoe is het nu. Het boek is verdeeld in verschillende hoofdstukken met jaartallen erbij. Het heden is gewoon normaal gedrukt en heeft alleen hoofdstuknummers. Binnen die hoofdstukken wordt steeds aangegeven wier leven je even volgt, Hannah, Lissa of Cate. En de hoofdstukken in het verleden zijn cursief gedrukt, hebben jaartallen en een titel die te maken heeft net het betreffende hoofdstuk.

Op deze manier spring je heen en weer tussen nu en vroeger en leer je de vriendinnen allemaal wel redelijk goed kennen. Met hun positieve en minder positieve dingen. En je weet hoe de verhoudingen liggen, en waardoor het zo gekomen is.

Wat ik zelf er leuk vond was het etentje in 1998 waar Hannah, Nathan, Lissa en Declan uit eten gaan “naar een Ethiopisch restaurant dat Lissa kent, waar ze het eten zonder bestek op een zuur platbrood serveren dat je met je vingers moet afscheuren en in de saus moet dopen...” (p. 105). Vroeger, voor er hier kinderen waren, gingen R en ik regelmatig in Delft eten bij Abessinië, een Ethiopisch restaurant. Dat was echt ons favoriete restaurant en is helaas ter ziele. Ik at er altijd Kitfo, geruld gekruid gehakt, en dan afgewisseld met andere gerechtjes, maar oh... het water loopt me nu al weer in de mond als ik alleen al aan die kitfo denk! Ik ga meteen zoeken naar een nieuw Ethiopisch restaurant nu.

Het boek zou zich eigenlijk wel overal af kunnen afspelen, ook in Nederland, maar op een gegeven moment is het wel echt Brits en grappig. Op een gegeven moment zit de volwassen Hannah achterin de auto bij haar ouders, haar vader rijdt en zij zit achter haar moeder. Ik zag onze auto voor ons, waar dochter rechts zit en zoon links achter de bestuurder. Dus zo zag ik Hannah en haar ouders ook zitten. “Vroeger zat ze ook altijd aan deze kant als ze met vakantie gingen: Jim zat rechts, met uitzicht op het achterhoofd van hun vader.” (p. 246) las ik toen. Precies andersom dan gedacht. Maar ja, dat is natuurlijk omdat ze in het Verenigd Koninkrijk wonen waar het stuur aan de andere kant van de auto zit. Daar moest ik erg om lachen.

Ik denk dat jet boek voor veel mensen een leuk boek is om te lezen. Heerlijk normaal, rustig, herkenbaar, problemen die iedereen herkent (al dan niet uit eigen ervaring) en vooral realistisch. Mooi boek!

 

Boekinformatie

Titel: Verwachting

Auteur: Anna Hope

Oorspronkelijke titel: Expectation

Vertaler: Gerda Baardman

ISBN: 9789026352850

Uitgever: Ambo|Anthos

Verschijningsdatum: 20 januari 2021

Aantal pagina’s: 336

Prijs: € 20,99

dinsdag 27 april 2021

Ilja Leonard Pfeijffer - Quarantaine; Dagboek in tijden van besmetting

Een hele tijd geleden (ruim 2 jaar) las ik het boek Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer en dat blies me omver. Nog steeds is het een van de mooiste boeken die ik ooit las. Ik schreef er toen dit stukje over. Nadat ik hem van de zomer in Zomergasten op tv zag, was ik helemaal verkocht. Wat een leuke man! Dus kocht ik nog een boek van hem (La Superba) wat ik nog moet lezen. En toen kwamen de columns uit eind vorig jaar. Op het verlanglijstje dus! Dit boek heb ik mezelf cadeau gedaan voor kerst. Het lag dus al een tijdje klaar om gelezen te worden. Gek dat wij thuis wel het NRC hebben en dat ik geen enkele column heb gelezen. Ik lees liever boeken dan de krant zullen we maar zeggen. Dus nu zijn de columns gebundeld en ga ik ze lezen! 

Het verhaal

‘In de eerste zin van zijn verslag van de Peloponnesische Oorlog zegt Thucydides dat hij meteen bij het uitbreken van het conflict is begonnen te schrijven, omdat zijn inschatting was dat de gebeurtenissen ingrijpend zouden zijn en belangrijker om te vertellen dan veel uit het verleden. In mijn geval duurde het iets langer. Aanvankelijk bagatelliseerde ik de dreiging van het virus en schudde ik mijn hoofd in ongeloof over de paniek die om zich heen begon te grijpen. Maar zodra ik inzag dat ik een kolossale inschattingsfout had gemaakt en besefte dat mensen stikten op brancards in de gangen van ziekenhuizen in Noord-Italië en dat extreme maatregelen onafwendbaar waren, ben ik begonnen aan dit dagboek met dezelfde gedachte die Thucydides in zijn tijd had.’ Dat schreef Ilja Leonard Pfeijffer op 20 april in zijn ‘Viraal dagboek’, dat van 9 maart tot en met 26 juni 2020 in dagelijkse aflevering in NRC Handelsblad en De Standaard verscheen. Dat dagboek is voor deze boekuitgave aangevuld met de ontbrekende zaterdagen. Dit is een uniek dagelijks verslag van de ontwrichtende gevolgen van het SARS-CoV-2-virus, dat zich weliswaar mondiaal verspreidde maar keihard toesloeg in Noord-Italië, met name ook in Genua, waar Pfeijffer woont en werkt. 

Foto: Stephan van Fleteren

De schrijver

Ilja Leonard Pfeijffer schrijft romans, verhalen, gedichten, columns, essays, kritieken, theaterstukken en songteksten. Hij woont en werkt in Genua. Pfeijffer was tot 2004 werkzaam als classicus aan de Universiteit Leiden. Hij is gespecialiseerd in het werk van de klassieke dichter Pindarus. In 1998 won hij de C. Buddingh’-prijs voor zijn dichtbundel Van de vierkante man. Voor de Boekenweek 2000 stelde hij de bundel De Antieken: Een korte literatuurgeschiedenis samen. In 2014 won hij de Libris literatuurprijs met zijn roman La Superba (2013). Hij heeft internationaal naam gemaakt met een veertigtal boeken waaronder Grand Hotel Europa, de roman die al lange tijd de bestsellerlijsten dicteert.

In 2015 was Pfeijffer de auteur van het Poëziegeschenk en toerde hij in het voorjaar door Nederland en Vlaanderen met Tommy Wieringa, Dimitri Verhulst, Gustaaf Peek en Thé Lau met het theaterprogramma The Pursuit of Happiness. 

Mening

Ik had bedacht om dit boek precies een jaar later te gaan lezen. En dan iedere dag een stukje. Maar dat ging natuurlijk meteen al mis, want ik zat midden in andere boeken en was mijn idee al weer een beetje vergeten. Begin april begon ik aan dit boek, met het nieuwe idee om bij te lezen tot begin april en dan iedere dag een stukje. En dat ging ook mis, ik las het achter elkaar uit.

Wat een fijn toegankelijk dagboek is dit en wat geeft het een bijzonder beeld van het begin van de Coronacrisis. Het idee dat we over een paar jaar niet kunnen geloven dat dit gebeurde en dat Pfeijffer het daarom schreef. In het boek zijn ook de zaterdagen opgenomen die niet in de krant stonden. Je krijgt dus echt een weekoverzicht.

Confronterend is het ook, dat we nu nog steeds in ongeveer dezelfde situatie zitten als een jaar geleden. Al heeft Genua (met Noord-Italië) natuurlijk wel een grotere klap gekregen dan (mijn gedeelte van) Nederland. En hoe snel er ook weer vergeten wordt...

Het dagboek loopt van 2 dagen voor de quarantaine (maandag 9 maart 2020), via 68 dagen quarantaine, naar 40 dagen na de quarantaine (vrijdag 26 juni 2020). Je ziet hoe Pfeijffer met zijn vriendin Stella door deze tijd probeert te komen, met onzekerheden, besmettingen, smetvrees, de vrees om besmet te raken en alles. En hoe het is om na de lockdown weer iets te gaan doen. Sommige dingen zijn herkenbaar, andere minder. Maar het boek geeft een goed beeld van een zeer onzekere tijd.

Het terugkeren van (niet de beste) straatmuzikant en het stukje over hoekschoppen vond ik erg grappig en zijn me heel erg bijgebleven. De verbazing over de drukte op straat terwijl de niet-essentiële winkels dicht zijn is herkenbaar. Net als de smetvrees die sommigen op hebben gelopen tijdens deze gehele periode. Gelukkig neemt die bij mij inmiddels iets af, maar er zijn liters zeep, ontsmettingsmiddel én handcrème doorheen gegaan hier.

Eigenlijk moet ik dit boek volgend jaar nog een keer lezen, in de hoop dat het dan vervreemdend is en niet meer normaal waar je over leest.

 

Boekinformatie

Titel: Quarantaine, Dagboek in tijden van besmetting (Privé-domein 313)

Auteur: Ilja Leonard Pfeijffer

ISBN: 9789029540320

Uitgever: Arbeiderspers

Verschijningsdatum: 3 november 2020

Aantal pagina’s: 228

Prijs: € 22,50

vrijdag 23 april 2021

Will Dean - De jacht (Tuva)

Collega Marion vond dit boek erg goed. En toen ik er een leesexemplaar van zag liggen, in Voorschoten deze keer, nam ik Tuva dus maar snel mee naar huis. 

Het verhaal 

HOREN Tuva Moodyson, een dove verslaggever van een lokaal Zweeds krantje, is op zoek naar het verhaal dat haar carrière kan lanceren, in de hoop eindelijk het piepkleine dorp Gavrik te verlaten.

ZIEN Twee lichamen liggen diep in de bossen bij een afgelegen Zweeds dorpje. Hun ogen ontbreken.

ZWIJGEN Een web van leugens. Een onopgeloste moord van twintig jaar geleden. 

Kan Tuva de moordenaar te slim af zijn voor ze diens laatste slachtoffer wordt? Ze wil het graag geloven. Maar daarvoor moet ze haar ergste angsten overwinnen en diep de bossen in trekken. 

De schrijver

Will Dean groeide op in de East Midlands en had op achttienjarige leeftijd al in negen verschillende dorpen gewoond. Na zijn studie Rechten werkte hij een tijd in Londen, voor hij voor de liefde naar Zweden emigreerde. Voor zijn gezin bouwde hij er eigenhandig een houten huis, diep in de bossen in een zeer afgelegen stuk van het land. Het dichtstbijzijnde dorp is enkele uren rijden. Vanuit deze basis schrijft hij zijn thrillers. Will is eveneens een obsessief lezer. Zijn debuutthriller Dark Pines was een internationale bestsellersensatie, en eindelijk mogen we ook in Nederland kennismaken met Will Deans dove heldin Tuva Moodyson. 

Mening

Ja, op het laatste gedeelte van de flaptekst die hierboven staat weet je het antwoord voor je gaat lezen eigenlijk al, omdat het deel een van de serie over Tuva is. Dus het laatste slachtoffer zal ze niet worden. Dat is een beetje jammer, want daardoor is het net wat minder spannend. Maar goed dat weet je al voor je aan het boek begint, dus soit.

Het verhaal speelt in oktober 2015, waar de (bijna) dove Tuva Moodyson verslag doet voor het lokale nieuwsblad van de moord die in het bos heeft plaatsgevonden. De lokale invalshoek is het uitgangspunt. Daarvoor gaat Tuva vaak langs bij de bewoners van Mossen, een gehucht is het dichte bos vlak bij Gavrik waar ze woont. En omdat het oktober is, is dat vaak al in het donker met slecht weer. Goede ingrediënten voor een Scandinavische thriller. Is er een link met de Medusa-moorden van 20 jaar geleden?

Je leert Tuva (26) best redelijk kennen. Ze is naar Zweden gekomen om dichter bij haar zieke moeder te zijn, maar verlangt stiekem terug naar Londen. Ze is vastbesloten goed verslag te doen van de gebeurtenissen in Gavrik en Mossen, zodat er geen foute informatie naar buiten wordt gebracht. Daar heeft ze haar redenen voor.

De bewoners van Mossen worden goed neergezet. De vijf huizen worden goed beschreven en hun verschillen worden duidelijk gemaakt, net als de bewoners en hun eigenschappen. Tuva leeft voor haar werk en heeft in het stadje, waar ook een dropfabriek staat waardoor de hele stad naar drop ruikt, eigenlijk maar twee vrienden. Tammy van de foodtruck en Lena, de eindredacteur van de krant. Als er nog een lijk wordt gevonden gaat Tuva nog meer op onderzoek uit.

Het hele boek is in de ik-vorm geschreven, vanuit Tuva. Dat is op zich niet erg, ware het niet dat ze echt de hele tijd met haar gehoorapparaatjes bezig is. Dat zal een echt slechthorend persoon ook wel doen, maar tot vervelens toe gaan die dingen aan/uit/leeg, storen ze, moeten ze in droogbakjes en mogen ze vooral niet nat worden. Daar stoorde ik me nogal aan, wat een beetje ten kost ging van het leesplezier. “Jaja, nou weten we het wel” dacht ik na een kwart van het boek al... Jammer, want het voegt voor mijn gevoel niet echt iets toe aan het verhaal het wel of niet doof zijn van de hoofdpersoon. En alle winegums brengen wel wat kleur in de duisternis, en ik weet welke smaak het twee na lekkerst is (ik vind overigens de sinaasappel winegums de enige lekkere) maar ook dit voegt niet echt iets toe aan het verhaal en ze komen te pas en te onpas voor in het boek. In tegenstelling tot drop, wat je eigenlijk verwacht als er een dropfabriek in de stad is die ook veel genoemd wordt.

Anyway, het verhaal op zich is prima. Je weet lang niet wie de dader is, maar je voelt dat er iets niet helemaal lekker zit in dat bos. 

Terugkerende woorden zijn: “ze hadden een goede economie” als in “ze hebben het goed voor elkaar daar”.

Ik heb me niet verveeld met dit boek, maar las dit jaar al betere. Toch ben ik benieuwd naar het vervolg, dat verschijn vooralsnog in september 2021. 

Boekinformatie

Titel: De jacht - Tuva

Auteur: Will Dean

Oorspronkelijke titel: Dark Pines

Vertaler: Catalien en Willem van Paassen

ISBN: 9789400512108

Uitgever: A.W.Bruna

Verschijningsdatum: 7 januari 2021

Aantal pagina’s: 416

Prijs: € 21,99

Ook verkrijgbaar als e-book en luisterboek

dinsdag 20 april 2021

Marcel van de Ven - Onder de radar

In het najaar keken wij hier in huis naar het programma Hunted waar mensen een paar weken lang onder de radar moeten blijven. Ik zag dat een van de hunters, Marcel van de Ven, een jeugdboek had geschreven met als titel Onder de radar. Een goed cadeau voor M12. (En fijn fat ik het daarna ook mocht lezen.) 

Het verhaal

Alex, Hannah en Elin zitten bij elkaar in de klas, maar hebben weinig met elkaar te maken. Ze hebben ieder hun eigen leven. En hun eigen problemen. Alex vindt het maar niks dat zijn neef Sam zo stoer doet de laatste tijd. Hij heeft het steeds over wapens, drillrap en ‘jagen’. Alex vertrouwt het niet, maar ja, Sam is wel zijn neef. Elin wordt gechanteerd door haar ex-vriendje. Sinds het uit is, dreigt hij om een bepaald filmpje van haar te verspreiden. Dus doet ze maar wat hij van haar vraagt. Nieuwkomer Hannah heeft het thuis en op school niet gemakkelijk. Als haar klasgenoten een gemene prank met haar uithalen, weet ze niet meer wat ze moet doen. Ze raakt in paniek en slaat op de vlucht. Alex, Hannah en Elin leren elkaar pas écht kennen als alles uit de hand loopt… 

Foto: Nico Kroon

De schrijver

Marcel van de Ven is bekend van diverse televisieprogramma’s, zoals Hunted, Ontvoerd en Op de vlucht. Hij werkte jarenlang bij de politie, waar hij wereldwijd geheime, zeer risicovolle undercoveroperaties uitvoerde en leiding gaf aan onder andere de afdeling Zedenzaken en Forensische Opsporing. Marcel werkte daarnaast aan vele spraakmakende rechercheonderzoeken op het gebied van de zware georganiseerde misdaad. Dit boek is gebaseerd op zijn ervaring met actuele jeugdzaken. Hij schreef ook een boek voor volwassenen, De kooi

Mening

Zo, wat een actie in dit boek zeg. Er gebeurt heel veel in zeer korte tijd.

Het boek begint met een voorwoord van Officier van Justitie Annelies van Loon. Zij vertelt waar het boek over zal gaan (groepsdruk, wapenbezit, huislijk geweld en sexting) en hoe je daar mee om kunt gaan als minderjarige. Klink heftig, en dat is het eigenlijk ook. Maar meteen wordt er melding gemaakt van hulpkanalen die achter in het boek staan.

Het boek speelt zich af in een week, van maandag tot en met de maandag erna. Dat zijn de delen. Binnen die delen hebben de hoofdstukken de naam van degene vanuit wiens oogpunt je leest. Dus dat is allemaal helder. De drie klasgenootjes Hannah, Elin en Alex zijn de personages waar het om draait. Snel leer je ze een beetje kennen, met hun diverse achtergronden en de vooroordelen die ze over elkaar hebben. Wat natuurlijk allemaal niet zo blijkt te zijn. Het verhaal gaat snel, het is een heftige week zullen we maar zeggen. Maar je krijgt een goed beeld van wat er tegenwoordig allemaal kan gebeuren onder druk en vooral met sociale media en al die mobiele telefoon. Het verhaal, daar kan ik weinig meer over laten weten dan de flaptekst die hierboven staat, anders geef ik het hele plot weg. Maar het komt binnen, duidelijke taal en levensecht beschreven.

Soms voel ik me dan oud hoor, want dat hadden wij vroeger allemaal niet. Wel groepsdruk, maar niet die constante controle en angst om iets te missen dankzij telefoontjes.

In het nawoord benadrukt Marcel van de Ven nog een keer dat dit verhaal verzonnen is, maar wel gebeurd zou kunnen zijn. Omdat deze problemen veel vaker voorkomen dan iedereen denkt. Daarna volgt per onderwerp een informatief stukje over wat het inhoudt en of iets strafbaar is. En als laatste een aantal instanties die je kunne helpen in geval van nood. Nuttig!

Een boek dat laat zien wat de gevaren zijn van groepsdruk en daarmee samenhangende acties die kinderen kunnen doen. Een goede waarschuwing, die voor kinderen inzichtelijk maakt wat er kan gebeuren en wat ze er zelf (met hulp) tegen kunnen doen.

Met name geschikt voor kinderen in vanaf de brugklas. (Anders is het nogal heftig.) 

Boekinformatie

Titel: Onder de radar

Auteur: Marcel van de Ven

ISBN: 9789020622485

Uitgever: Kluitman

Verschijningsdatum: november 2020

Aantal pagina’s: 184

Prijs: € 15,99

vrijdag 16 april 2021

Peter Römer - Een meesterstuk

De voorkant, altijd weer die voorkant.... die ziet er interessant uit, het Rijksmuseum! En dus mag dit boek met me mee. Het duurt even voor ik aan lezen toekom, maar nu is het zo ver! 

Het verhaal 

Jacques en Anton, twee oude vrienden, vinden kort na elkaar de dood. De een pleegt zelfmoord, de ander sterft twee maanden later aan een hartaanval. Een tragische samenloop van omstandigheden, naar het zich laat aanzien. In elk geval legt niemand een verband met de opzienbarende ontdekking die de twee mannen kort daarvoor hebben gedaan. Wat ook niet kan, want ze hebben hun vondst angstvallig geheim gehouden… dachten ze. Dertig jaar later wordt op klaarlichte dag de Amsterdamse kunsthandelaar Louis Post in zijn winkel in de Nieuwe Spiegelstraat vermoord. Professor Arjen Hageveld denkt te weten waarom. Het heeft te maken met het schilderij van de relatief onbekende achttiende-eeuwse schilder Isaac Pietersz waar een van zijn studenten al maandenlang onderzoek naar doet. Een schilderij met een geheim dat de professor enkele dagen eerder met de kunsthandelaar had gedeeld. Katja Hiemstra heeft in eerste instantie geen flauw idee hoe opzienbarend de ontdekking is die ze tijdens haar afstudeerproject heeft gedaan. Voor haar heeft het schilderij van Pietersz vooral persoonlijke waarde – het doek heeft ooit toebehoord aan haar grootvader Anton. Maar het proces dat zij onbewust in gang heeft gezet, valt niet meer te stoppen. Er staat veel op het spel, te veel, en niemand – niet in Genève, niet in St Petersburg en zeker niet in Den Haag – kan zich veroorloven te verliezen… 

De schrijver 

Peter Römer is acteur, regisseur en schrijver op het gebied van radio, televisie en het toneel. Hij schreef en regisseerde in die hoedanigheid een aantal toneelstukken, hoorspelen en vele televisieseries. Van 1990 tot 2010 was hij producent drama bij Endemol Nederland. Daar bedacht en produceerde hij comedy- en dramaseries waaronder het zeer populaire Baantjer. Sinds 2010 verschenen er drie moordromans van zijn hand en zette hij de Baantjer-boekenreeks voort. Samen met Annet Hock, met wie hij al meer dan dertig jaar getrouwd is, schreef hij de thrillers En nu ik! en Oog om oog.

Mening

Eh, ja, een mening... Laten we het erop houden dat het leest als een trein, filmisch is geschreven en vol avontuur zit. Dat vat het geel wel goed samen. En door de filmische beschrijvingen blijft er weinig over om zelf een beeld bij te vormen. Het wordt óf al helemaal beschreven óf is al weer voorbij voor je er ook maar over na kunt denken.

Er worden in heel korte tijd heel veel personages geïntroduceerd, waarbij een notitieboekje geen overbodige luxe is om in het begin de verbanden tussen de diverse personages te kunnen leggen. De twee gangsters hebben beiden een trauma (een uit zijn jeugd, een uit zijn leven als marinier in het leger) en zijn eigenlijk beiden geen echte gangsters, maar draaien wel door. De andere personages (Katja, Professor Hageveld, Hubert Vreeman, Nina, Michiel) worden voorzien van minimale achtergronden waardoor je een beetje begrijpt waar ze vandaan komen, maar echt uitgewerkt wordt niemand. Ook Anton en Jacques komen er bekaaid vanaf, als ontdekkers van een geheim 30 jaar geleden en aanleiding van het afstudeeronderwerp van Katja. Er is wel echt iets van De Nachtwacht van Rembrandt afgesneden, maar die stukken zijn nooit meer gevonden, wat dat betreft is het leuk bedacht dit.

Het boek is opgedeeld in 5 delen met doorlopend genummerde hoofdstukken. Ieder deel heeft een zin als titel, die in het betreffende deel terug komt. Er spelen heel veel belangen een rol in dit boek en als lezer onderga je dat allemaal maar net zoals Katja, want eigenlijk weet je niet wat je overkomt omdat het zo snel gaat. Te snel, naar mijn mening, want op een gegeven moment ben ik opgehouden met aantekeningen maken omdat het daardoor niet duidelijker werd en ben ik gewoon gaan lezen. Ik heb me prima vermaakt met dit boek, dat wel. Maar ik ga een volgend boek van Peter Römer denk ik niet lezen. Ik hou van iets meer diepgang in de karakters van personages. Ik denk trouwens dat ik dit verhaal beter had gevonden als ik het als film had gezien.  

Boekinformatie

Titel: Een meesterstuk

Auteur: Peter Römer

ISBN: 9789400510234

Uitgever: A.W.Bruna

Verschijningsdatum: 22 januari 2021

Aantal pagina’s: 384

Prijs: € 18,99, vanaf 19 april 2021 € 21,99

dinsdag 13 april 2021

Yoko Ogawa - De geheugenpolitie

Tja, de winkels zijn nog steeds niet echt open. Dus werk ik nog steeds minder. Maar gelukkig is mijn berg boeken onuitputtelijk en komen er steeds nieuwe boeken uit om te lezen. Zo ook dit boek. Japans! Dat wil ik lezen! Zo gezegd, zo gedaan...

Het verhaal

Op een eiland verdwijnt op mysterieuze wijze steeds meer: hoeden, vogels, boeken, rozen... En de verdwijningen blijven serieuzere proporties aannemen. Telkens wordt het straatbeeld weer wat leger en vertoont het geheugen van de inwoners grotere gaten. De enkelen die blijven herinneren, vrezen voor hun leven. Ze zijn bang voor de draconische geheugenpolitie die de taak heeft over deze collectieve vergetelheid te waken en te zorgen dat wat verdwenen is, vergeten blijft. Vervolgingen zijn aan de orde van de dag. Wanneer een jonge schrijver ontdekt dat haar redacteur in gevaar is voor de geheugenpolitie, maakt ze een schuilplaats onder haar vloer om hem te verbergen. Terwijl angst en verlies hen omringen, klampen ze zich samen vast aan haar schrijven als een laatste redmiddel om het verleden te bewaren. 

De schrijver 

Yoko Ogawa (Okayama, 1962) is een Japanse schrijver en won met haar oeuvre elke grote Japanse prijs. Toen Ogawa als eenzame tiener Het dagboek van Anne Frank ontdekte was ze er zo door gegrepen dat ze zelf een dagboek begon bij te houden en aan Anne schreef alsof ze een dierbare vriendin was. Om het soort fysieke gevangenschap op te roepen dat Anne ervoer, kroop ze met een notitieboekje in de hand in een kast of onder een met een quilt gedrapeerde tafel. Jaren later gebruikte Ogawa haar beeld van Annes wereld voor De geheugenpolitie. De roman betekende haar doorbraak in de Engelssprekende wereld: The Memory Police behaalde vorig jaar de shortlist van de National Book Award for Translated Fiction en dit jaar de shortlist van de International Booker Prize. Yoko Ogawa studeerde aan de Universiteit van Waseda en woont tegenwoordig in Ashiya, Hyōgo, met haar man en zoon. 

Mening 

Oh, die Japanse boeken blijven maar trekken en schreeuwen “Lees mij!” En echt, ik ben weer enorm blij dat ik dit boek las. Wat een bijzonder verhaal.

De ik-persoon krijgt geen naam, maar is ik. De andere twee hoofdpersonen zijn R, de redacteur van de boeken van ik, en de oude man, de man van de overleden huishoudster van de familie van ik. Deze bijna drie-eenheid houdt zo lang mogelijk vol en gaat om met de voortschrijdende uitwissingen. De ik spreekt de oude man aan met jij, de oude man spreekt de ik aan met u. Dat zal wel door de oude machtsverhoudingen komen, maar inmiddels voelen ze als gelijken en voelen ze zich ook verantwoordelijk voor elkaar. Ik maakt een perfecte schuilplaats voor R in haar huis en R probeert ik te helpen met haar nieuwste roman. En met het in leven blijven houden van voorwerpen die worden uitgewist, maar dat is nog niet makkelijk.

Bijzonder zijn de uitwissingen, ineens zijn de bloesems uitgewist en lopen alle mensen van het eiland met bloemen naar de rivier die de bloesems wegvoert naar de zee. En als alle bloesems weg zijn, verdwijnt ook de herinnering en het geestelijk vermogen om bij dat wat verdwijnt iets te voelen. De geheugenpolitie jaagt op mensen die hun herinneringen niet kwijt raken en komt 5 jaar na de dood van de vader van ik toch nog het hele huis doorzoeken als de vogels uitgewist worden (vader was vogelonderzoeker).

Tijdens het boek is ik bezig aan haar vierde roman en daar lees je ook stukken uit. Soms gaat dat over in een hoofdstuk van het boek dat je leest, soms staat het los. Maar ook dat is een vervreemdend verhaal en ook in de ik-vorm geschreven. Toch is het duidelijk wanneer je in de nieuwe roman zit en wanneer niet.

De mensen in het boek gaan vooral praktisch met de uitwissingen om. Als de ferry naar het vaste land niet meer vaart, gaat de schipper met pensioen, als de romans uitgewist worden wordt de ik typiste, het is niet anders... bizar!

Deprimerend is de beschrijving over de romans die de hoofdpersoon schrijft, want eigenlijk zit niemand te wachten op romans, boeken worden niet gelezen, geleend of verkocht. (Boehoehoe)

Verzet tegen de uitwissingen en geheugenpolitie is er nauwelijks openlijk, maar bij een uitwissing roept iemand: “De herinnering aan verhalen kan niemand wissen!” (p. 210) en die persoon had een ding op haar hoofd. Een ding dat later op de grond ligt en heel langzaam dringt tot ik door dat dat een hoed is. Ze zegt dat tegen de oude man, maar die herinnert zich dat ding niet.

Ik merk dat het lastig is om te beschrijven wat er gebeurt zonder al te veel te verraden. Dus het blijft een beetje raadselachtig, maar dat is het boek eigenlijk ook. Want hoe kan dit nou? En waarom kan ik dit wel lezen en kan ik een Avengersfilm niet kijken zonder me af te vragen waarom er dingen gebeuren... geen idee. Maar de onverklaarbare gebeurtenissen en uitwissingen van steeds essentiëlere dingen kloppen gewoon met het verhaal en de sfeer in het boek. 

De vertaler van het boek is Vlaams en dat merk je aan hele kleine dingen qua uitdrukkingen of woorden die wij in Nederland niet vaak gebruiken, maar het past eigenlijk precies in de sfeer van het boek. Ik heb er meer voorbeelden van gezien die ik niet terug kan vinden, maar een van de zinnen gaat over een verkleurde broek die rafelig is “...maar de maat past perfect en hij staat er goed mee.” (p. 274)

Toen ik van de week ging wandelen zag ik allemaal bloemblaadjes op een sloot liggen. Ik dacht meteen aan dit boek, de bloesem die uitgewist werd. Gelukkig komt de bloesem hier volgend jaar gewoon weer terug! 

Oordeel: Prachtig vervreemdend boek! Aanrader! Ze schreef trouwens nog een boek, De huishoudster en de professor, wat ik meteen maar even reserveerde bij de bieb.

Boekinformatie

Titel: De geheugenpolitie

Auteur: Yoko Ogawa

Oorspronkelijke titel: Hisoyaka na Kessho

Vertaler: Luk Van Haute

ISBN: 9789059369450

Uitgever: Uitgeverij Cossee

Verschijningsdatum: 8 februari 2021

Aantal pagina’s: 320

Prijs: € 22,99

vrijdag 9 april 2021

Jannie Regnerus - Het wolkenpaviljoen

Dit boekje had ik bij het verschijnen al een paar keer vast gehad en steeds weer terug gelegd. Nu zag ik het in Wassenaar en kon ik het lenen van collega Eva. Tja, dan neem ik het toch even mee.

Het verhaal

Met het stranden van zijn huwelijk komt een architect tot een confronterend inzicht: waar hij voor andere gezinnen huizen ontwerpt, is hij zijn eigen thuis verloren. Niets lijkt meer voor de eeuwigheid, zijn ontwerpen krijgen op de tekentafel al een houdbaarheidsdatum opgelegd. Hij ervaart niet alleen een uitholling van zijn vak, maar ook van zijn ziel. Om zijn inspiratie te hervinden keert hij terug naar Japan, naar de tempels en tuinen die hem als jonge architect hebben gevormd. Hij verdiept zich in de rituelen rond de Ise Jingu-tempel, het heiligdom van tweeduizend jaar oud dat iedere twintig jaar wordt afgebroken en nieuw opgebouwd. Tegen de achtergrond van de Japanse cultuur reflecteert hij op zijn wortels, hoe het landschap van zijn jeugd van invloed is geweest op de loop van zijn leven.

De schrijver

Jannie Regnerus (1971) is schrijver en beeldend kunstenaar. Zij debuteerde met boeken over haar verblijven in Mongolië en Japan. Haar romans, De ent, Het lam en Nachtschrijver, zijn veelgeprezen. Het lam stond op de longlist van de Libris Literatuur Prijs en werd door Wim Brands de mooiste roman van het jaar genoemd. 

Mening

Dit boekje lees je erg snel, maar heeft wel een mooie inhoud. Het is erg dun, met korte hoofdstukjes waarin geen woord te veel staat. In heldere zinnen schetst Regnerus de strijd die Luut aan het leveren is om een nieuw (t)huis te maken voor zichzelf en zijn dochter die halve weken bij hem en halve weken bij haar moeder aan de overkant van de gracht woont. Zo dichtbij, maar tegelijk ook zo ver weg.

In het eerste hoofdstuk is Luut terug gegaan naar Japan waar hij de Jingu-tempel bezoekt. Deze wordt iedere 20 jaar volledig gerenoveerd (afgebroken en opnieuw opgebouwd met nieuw materiaal). Tijdens het verhaal blik je terug op de relatie van Luut en Kris, en leer je Luit wat kennen. Natuurlijk speelt architectuur een belangrijke rol, maar voor mij gaat het over een (t)huis vinden en maken. De Sagrada Familia in Barcelona wordt genoemd, een nomadenfamilie en hoe die trekken en een nest van staal. En het Wolkenpaviljoen kan natuurlijk niet ontbreken, net als het ouderlijk huis van Luut. Allemaal plekken die voor mensen een (t)huis zijn. Het wolkenpaviljoen is ontstaan in de fantasie van Luut, die zijn vaders werk als metselaar nooit zag maar dacht dat hij een Wolkenpaviljoen zou maken “Een slanke toren met een stenen wenteltrap die hem dag voor dag een stukje dichter bij de wolken bracht, zo hoog dat hij ze bijna kon aanraken.” (p. 77)

De voorkant doet wat somber aan, met bruin en zwart, maar het is eigenlijk niet zo zwaar. Een mooi boekje voor als je eens echt wat anders wilt lezen! 

 

Boekinformatie

Titel: Het wolkenpaviljoen

Auteur: Jannie Regnerus

ISBN: 9789028210370

Uitgever: Van Oorschot

Verschijningsdatum: 15 mei 2020

Aantal pagina’s: 101

Prijs: € 20,-

dinsdag 6 april 2021

Elvin Post - De cursus

Dit boek ziet er interessant uit... ik kan niet uitleggen waarom. Ik las nog niet eerder een boek van Elvin Post, terwijl ik van andere studiegenoten de boeken wel las. Misschien omdat hij in een ander jaar zat en ik hem niet persoonlijk ken ofzo. Maar dit boek wilde ik echt lezen, vanwege die voorkant dus. 

Het verhaal

Carol Arrington heeft een droom: schrijfster worden. Door omstandigheden en uitstelgedrag is het er nog niet van gekomen. Dan wijst een vriendin haar op Kill Your Darlings, een jaarlijkse schrijfcursus op Big Rock Island van bestsellerauteur Victor Aster. Carol besluit ervoor te gaan. Maar wanneer op het eiland vlak na elkaar twee cursisten om het leven komen en communicatie met het vasteland onmogelijk blijkt, begint ze al snel te begrijpen dat haar doel om een boek van de grond te krijgen weleens zou kunnen veranderen in een strijd voor haar leven. 

De schrijver

Elvin Post (1973) won in 2004 als jongste schrijver ooit de Gouden Strop met Groene vrijdag. Ook zijn tweede thriller, Vals beeld, werd genomineerd voor die prijs. Met Roomservice won hij de Diamanten Kogel, de belangrijkste Vlaamse thrillerprijs. Zijn werk is uitgegeven in het Duits, Frans, Spaans, Turks, Hebreeuws en Indonesisch. Arizona Blues (2018) werd lovend ontvangen.

Mening

Ik denk dat ik meer boeken van Elvin Post moet gaan lezen, deze was fijn!

Het boek begint met “De aanleiding” waarin Carol wordt geïntroduceerd en de reden waarom ze de cursus wil gaan volgen. De schrijfcursus van Victor Aster, een beroemde thrillerschrijver die op het verlaten Big Rock Island in Canada woont.

Daarna begint de cursus en volgen we dag voor dag wat er gebeurt. Met op dag 1 de kennismaking van alle cursisten. Dat is even veel informatie, niet allemaal even belangrijk, maar wel erg leuk om een beeld te krijgen bij de personages. Je weet van sommige medecursisten waarom ze er zijn, wie hun favoriete auteur is en de leeftijd. Het blijkt een gevarieerde groep mensen. Het verhaal draait om de 9 cursisten, Victor Aster (cursusleider), Lawrence Montgomery (assistent) en verder komen de schipper die de cursisten overzet naar het eiland en de vriend van Carol ook in het verhaal voor. De korte hoofdstukken, die per dag zij ingedeeld, zijn meestla vanuit Carol geschreven, maar soms ook vanuit Mark (de vriend van Carol, vanuit Montgomery, Victor en Dex (een medecursist). Op deze manier krijg je een gevarieerd beeld op het verhaal.

Ik kan er verder niet veel over zeggen, zonder dingen weg te geven en dat zou zonde zijn. Het boek leest prettig en de spanning wordt goed opgebouwd.

De titel van de schrijfcursus is erg grappig “Kill your darlings” vanwege het continue schappen in de tekst wat schrijvers steeds moeten doen. De cursisten kunne die titel ook wel waarderen tot op zekere hoogte en tot een bepaalde tijd.

Ik vond de verwijzingen naar diverse auteurs, boeken, personages en films erg leuk. En ik ben geen Stephen King kenner, maar die titels en personages komen kennelijk ook veel voor.

Een spannende thriller die smaakt naar meer!

 

Boekinformatie

Titel: De cursus

Auteur: Elvin Post

ISBN: 9789041419699

Uitgever: Ambo|Anthos

Verschijningsdatum: 10 maart 2021

Aantal pagina’s: 376

Prijs: € 20,99

vrijdag 2 april 2021

Cho Nam-Joo - Kim Jiyoung, geboren in 1982

Dit boekje zag ik als klant-bestelling voorbij komen in een van onze winkels. Meteen was mijn interesse gewekt, alleen al door de voorkant. Omdat ik niet alles kan kopen, echt ik steun de boekhandel heel graag, zeker die waar ik werk, maar het is niet te doen.. reserveerde ik dit boek bij de bieb. Het was even wachten, maar je weet dat het uiteindelijk komt. En nu lezen maar!

Het verhaal

In een klein, net appartement aan de rand van de metropool Seoul woont Kim Jiyoung, een dertigjarige millennial die onlangs haar kantoorbaan heeft opgegeven om fulltime voor haar pasgeboren dochter te kunnen zorgen. Maar al snel begint ze vreemde symptomen te vertonen die haar man, ouders en schoonouders verontrusten: Jiyoung imiteert de stemmen van andere vrouwen – levend en zelfs dood. Terwijl ze dieper in deze psychose duikt, stuurt haar echtgenoot haar naar een psychiater. Jiyoungs hele leven komt voorbij. Een verhaal doordrenkt van frustratie, doorzettingsvermogen en onderwerping. De rode draad: haar gedrag wordt altijd gecontroleerd door de mannelijke figuren om haar heen. 

De schrijver

Cho Nam-Joo was negen jaar lang een scenarioschrijver voor televisie. Door het gigantische succes van haar debuutroman Kim Jiyoung, geboren 1982, geldt ze als een centrale stem binnen de wereldwijde #MeToo-beweging. Ze woont in Korea. 

Mening

Wat als eerste opvalt aan dit boekje is dat de hoofdstukken beginnen op de linkerpagina, waar dat “normaal” altijd rechts is. Dat blijft het hele boek zo, vond ik bijzonder en ook al intrigerend.

De inhoudsopgave bestaat uit jaren, voor iedere fase van het leven van Jiyoung. Je begint in de herfst van 2015. Jiyoung is dan 33 jaar (of 34, volgens de Koreaanse jaartelling), ze is getrouwd met Jeong Daehyeon en heeft een dochtertje van 1. Het lijkt normaal, maar op 8 september praat Jiyoung als haar moeder en een paar dagen later als haar overleden studiegenoot. Ze is zichzelf niet meer.

Vanaf hier ga je chronologische de verschillende levensfasen van Jiyoung af en kom je te weten hoe het zo ver heeft kunnen komen. Je merkt dat haar hele leven mannen belangrijker zijn dan vrouwen, in alles. Van het kleine broertje dat niks hoeft te doen, omdat hij kleiner is. “‘Hij is de jongste van het gezin.’ ‘Onzin. Hij is de zoon van het gezin, daar gaat het om!’” (p. 52)

Het hele boek is vergeven van de voorbeelden hoe vrouwen in Korea achtergesteld zijn en via voetnoten hoe de overheid daar al dan niet de hand in heeft. In echt iedere fase (lagere school, middelbare school, studie, werk) moet ze hier tegenop boksen.

‘Jiyoung ontdekte dat ze niet zo introvert was als ze altijd had gedacht. Ze zei gewoon weinig omdat ze nooit de kans had gehad om voor zichzelf te denken en haar eigen mening te vormen. In feite bleek ze een mensen,ens: ze was vriendelijk, sociaal begaafd en stond graag in het middelpunt.’ (p. 74)

Het laatste gedeelte van het boek speelt in 2016, waarbij er ineens een ik-persoon is. Die persoon vat het leven van Jiyoung samen in de vorm van het boek. En net als je denkt “wat fijn dat ze bij de psycholoog is” komt de genadeklap. Oef... 

Wat ben ik blij dat ik in Nederland geboren ben en niet in Zuid-Korea. Dat gevoel had ik de hele tijd tijdens het lezen van dit boek. Het is prachtig schrijnend, niet te bevatten hoe vrouwen in Zuid-Korea leven. Wat een vrijheid hebben we dan als vrouw in Nederland, ook al is het hier ook niet allemaal even vrouw-vriendelijk.

 

Boekinformatie

Titel: Kim Jiyoung, geboren in 1982

Auteur: Cho Nam- Joo

Oorspronkelijke titel: Palsip yi nyeon saeng Kim Yiyeong

Vertaler: Mattho Mandersloot

ISBN: 9789038809441

Uitgever: Nijgh & Van Ditmar

Verschijningsdatum: 13 oktober 2020

Aantal pagina’s: 160

Prijs: € 20,-