Een van de schrijvers die ik echt al heel lang en met heel veel plezier lees is Vonne van der Meer. Ik las niet alles, maar haar laatste twee romans las ik wel. Over Vindeling schreef ik dit stukje en over Naar Lillehammer schreef ik dit stukje. Dit boekje trok, mede vanwege de eenvoudige tekening op de voorkant, meteen mijn aandacht. En ik kreeg het voor Sinterklaas. Het lag eventjes op de immer groeiende stapel te lezen boeken, maar niet overdreven lang.
Het verhaal
Letselschadeadvocaat
Palthe bijt zich vast in zijn laatste zaak: een jonge vrouw, die vanaf haar
middel verlamd is geraakt. Om een zo hoog mogelijke schadeclaim bij de
Zwitserse fabrikant van haar ski’s te kunnen indienen, moet hij alles over haar
te weten komen. Over het leven voor haar dwarslaesie, maar ook over haar
toekomst. Hoe die eruit had kunnen zien. Zij verzet zich hiertegen, maar
waarom? In geconcentreerde scènes volgt Van der Meer de ontwikkeling van een
vrouw wier leven muurvast lijkt te zitten. Een loodsteile afdaling terug in de
tijd.
De schrijver
Vonne
van der Meer (Eindhoven 1952) bouwde met 13 romans, verhalenbundels, novellen
en toneel een indrukwekkend oeuvre op dat hogelijk gewaardeerd wordt om haar
lucide, beeldende stijlen haar scherpe psychologische inzicht. Haar werk bevat
onvergetelijke personages, die verwikkeld raken in herkenbare maar nooit
voorspelbare situaties. Door haar lichte toon, juist waar het om grote kwesties
gaat, is zij een onverwisselbare stem in de Nederlandse literatuur.
In
1985 debuteerde Van der Meer met de verhalenbundel Het limonadegevoel en andere
verhalen. Vanaf dat moment publiceerde zij elke twee, drie jaar een nieuwe
novelle, roman of verhalenbundel. Hoewel zij met romans als De reis naar het
kind (1989) van meet af aan een vaste lezersschare aan zich wist te binden,
werd zij in 1999 bekend bij een groter publiek met de roman-in-verhalen
Eilandgasten. Twintig jaar later, in januari 2019, verscheen Eilandgasten met
De avondboot en Laatste seizoen gebundeld in een jubileumeditie. In 2019
verscheen de roman Vindeling en in 2021 Naar Lillehammer.
Bron: vonnendermeer.nl
Mening
Ook
dit is weer een bijzonder boekje van Vonne van der Meer. Ik hou er wel van. In
14 genummerde hoofdstukken lees je afwisselend in de ik-vorm een gedeelte van
het verhaal vanuit Lucia, de jonge vrouw die een dwarslaesie, en Palthe, de
letselschadeadvocaat. Er staat niet duidelijk bij wie er aan het woord is, maar
dat maakt het wel interessant. En omdat het ook niet steeds eerst Lucia en dan
Palthe is, moet je je hoofd er wel bij houden. Binnen de hoofdstukken wordt wel
met een sterretje aangegeven wanneer er van perspectief veranderd wordt.
Door het rapport wat Palthe aan het samenstellen is om te komen tot een goede schadeclaim komt de achtergrond van Lucia breed aan bod. En ook de rest van haar “wat als dit niet was gebeurd” leven. En daar schuurt het, want Palthe zet hoog in en Lucia weet niet wat ze daar mee moet. En naast de geschiedenis van Lucia, zit ook de pijn van Palthe over het verlies van zijn vrouw in het boek. Beiden rouwen. En toch vond ik het niet echt een zwaar boek.
Wat
me wel opviel, dit is het derde boek dat ik las in hele korte tijd, waarbij er
geen gebruik wordt gemaakt van aanhalings- en sluitingstekens bij gesproken
tekst. Is dat een nieuwe hype? In dit boek werden gesproken zinnen wel op een
nieuwe regel geplaatst met een - ervoor, maar toch, waarom? Ik begrijp het niet
zo goed en vind het ook gewoon jammer.
Boekinformatie
Titel:
Letselschade
Auteur:
Vonne van der Meer
ISBN:
9789025473167
Uitgever:
atlas contact
Verschijningsdatum:
november 2022
Aantal
pagina’s: 112
Geen opmerkingen:
Een reactie posten