Vonne van der Meer - Naar Lillehammer

Vonne van der Meer is een van de fijnste schrijfsters die ik ken. Ik heb erg veel van haar boeken gelezen en ze zijn allemaal heerlijk. Het begon met het verhaal Take me to the bullfight (uit de bundel Het limonadegevoel en andere verhalen) waarover ik op de middelbare school een werkstuk maakte. Geen idee meer waar het precies over ging, maar ik heb sindsdien bijna al haar boeken gelezen. (Zoals bijvoorbeeld Vindeling, waar ik twee jaar geleden dit stukje over schreef.) Dus toen ik dit boek zag, ging het meteen op mijn wil-ik-lezen-lijst. En toen het een,aal binnen was van de bieb, meteen op mijn leeslijst. Het heeft niet zo lang hoeven wachten! 

Het verhaal 

Op een gewone, normale, niet bijzondere dag, vraagt een moeder op een kinderspeelplaats een wildvreemde vrouw even op haar driejarige dochter te passen. Wanneer de moeder niet meer komt opdagen, neemt de kinderloze Cécile eerst alleen de zorg voor het kind op zich, maar algauw krijgt ze de moeder erbij: de Nigeriaanse Gladys wil met haar oude leven breken en voelt zich in de stad niet langer veilig. Zelfs in een afgelegen vakantiehuis in de bossen bij Lunteren ontkomt ze niet aan de macht van haar pooier. Gaandeweg wordt het Cécile duidelijk waarom naar Lillehammer vluchten zo moeilijk voor Gladys is.

Foto: Annaleen Louwes

De schrijver 

Vonne van der Meer (Eindhoven 1952) bouwde met 13 romans, verhalenbundels, novellen en toneel een indrukwekkend oeuvre op dat hogelijk gewaardeerd wordt om haar lucide, beeldende stijlen haar scherpe psychologische inzicht. Haar werk bevat onvergetelijke personages, die verwikkeld raken in herkenbare maar nooit voorspelbare situaties. Door haar lichte toon, juist waar het om grote kwesties gaat, is zij een onverwisselbare stem in de Nederlandse literatuur.

In 1985 debuteerde Van der Meer met de verhalenbundel Het limonadegevoel en andere verhalen. Vanaf dat moment publiceerde zij elke twee, drie jaar een nieuwe novelle, roman of verhalenbundel. Hoewel zij met romans als De reis naar het kind (1989) van meet af aan een vaste lezersschare aan zich wist te binden, werd zij in 1999 bekend bij een groter publiek met de roman-in-verhalen Eilandgasten. Twintig jaar later, in januari 2019, verscheen Eilandgasten met De avondboot en Laatste seizoen gebundeld in een jubileumeditie. In 2019 verscheen de roman Vindeling. Haar nieuwste roman, Naar Lillehammer is gepubliceerd in 2021. (Bron: vonnevandermeer.nl) 

Mening

En, zoals verwacht, ook dit was weer een fijn boek van Vonne van der Meer.

In vijftien, Romeins genummerde, hoofdstukken volg je een paar weken het leven van Cécile dat volledig op zijn kop staat in het begin en door een onverwachte gebeurtenis (meteen in het begin van het boek) weer structuur krijgt. Cécile is 49, net verhuisd want gescheiden én net haar baan kwijt. Op een dag, die net vakantie lijkt want ze hoeft eigenlijk niks, vraagt een vrouw in de speeltuin of ze even haar dochter op de schommel wil duwen, want ze moet even ‘daar’ heen. Zonder nadenken doet Cécile dat en raakt zo betrokken bij het leven van de peuter Faith die op de schommel zit. En dat van haar moeder, die gelukkig wel weer opduikt na een paar dagen. In de tussentijd begint er een relatie tussen Rogier (een man die Cécile ontmoet op een terras) en Cécile, komt Brian van de kinderboerderij in het leven van Faith, wordt er een lijk gevonden en is de moeder van Faith weer weg. Eigenlijk weet je als lezer natuurlijk wel waarom Gladys niet weg kan, dus dat komt niet als een verrassing.

Het is een beetje veel wat er in korte tijd gebeurt en soms wat te toevallig of gemakkelijk allemaal, het gaat een beetje snel, maar nergens echt vreemd. Het past gewoon in dit boek. Al vraag ik me wel af hoe het verder zou gaan met iedereen en is het niet echt realistisch dat iemand van 49 binnen een week een volledige relatie heeft die zo ver gaat als in het boek. Dat doet allemaal niet af aan het verhaal, zoals ik al zei, voor het verhaal klopt het. Het is gewoon weer een fijn leesboek van Van der Meer. 

Er zitten meerdere mooie stukken in het boek, maar de stukjes die ik voor mezelf gemarkeerd heb zijn deze:

P. 91: “Tegelijkertijd vond ze dat schroomvolle kloppen op de deuren voor je er binnenging aandoenlijk. Meer dan dat: van respect getuigen. Alsof er altijd wel iets van een vorige bezoeker - dood of niet - in een ruimte was blijven hangen. Noem het sfeer of ziel.”

P. 164: “Er waren al genoeg mensen die ongevraagd haar hoofd binnenkropen. Levende wezens maar ook die uit films en boeken. Se betrokken haar bij wat ze meemaakten, deden en dachten. Voor nog meer geesten was er domweg geen ruimte in haar leven.”

Herkenbaar is dat laatste. Al die mensen die ik ontmoet in alle boeken die ik lees, ik ga er graag mee op avontuur, maar soms ook niet. En sommige willen er ook gewoon niet in, zoals een inktvisachtig monster in een van de Marvelfilms die ik laatst zag. Ik snap nog steeds niet waarom dar ding daar was. (Ja, om batterijen te stelen, maar dat had een goed afgerichte hond ook kunnen doen bijvoorbeeld...) 

Anyway, een fijn boek over een normale vrouw die iets niet normaals meemaakt maar daar redelijk normaal mee om weet te gaan. 

Boekinformatie

Titel: Naar Lillehammer

Auteur: Vonne van der Meer

ISBN: 9789025470593

Uitgever: Atlas Contact

Verschijningsdatum: 11 maart 2021

Aantal pagina’s: 208

Prijs: € 21,99