Ook dit boek kreeg ik (van mezelf) voor kerst. De voorkant bleef zo trekken. Ik begon al een keer eerder aan dit boek, maar toen was het niet de goede tijd. Te druk ofzo? Nu was het wel de goede tijd!
Het verhaal
Op een eiland vlak voor de adembenemende kust van Noorwegen groeit Ingrid Barrøy op. Het ruwe eilandleven verloopt volgens zijn eigen wetten, met zware winters en heldere zomers. Een leven dat, net als het landschap zelf, van een grootse, broze schoonheid is, met in de verte de rest van de wereld. Ingrids vader droomt ervan een kade te bouwen die hen verbindt met het vasteland, maar zo dicht bij de rest van de wereld zijn blijft niet zonder gevolgen. Haar moeder heeft haar eigen dromen: meer kinderen, een kleiner eiland, een ander leven. En er blijft altijd één vraag die Ingrid haar nooit mag stellen. Wanneer Ingrid oud genoeg is, wordt ze naar het vasteland gestuurd om voor een van de rijke families aan de kust te werken. Maar dan gebeurt er iets tragisch en moet ze noodgedwongen terugkeren naar de plek die ze dacht achter zich gelaten te hebben.
De schrijver
Roy Jacobsen (Oslo, 1954) schrijft romans, korte verhalen en kinderboeken en wordt gezien als een van de belangrijkste auteurs uit Noorwegen. De onzichtbaren wordt in meer dan twintig landen vertaald en stond op de shortlist van de Man Booker International Prize en de International Dublin Literary Award.
Mening
De
familie Barrøy woont op hun gelijknamige eiland, van alles en iedereen
verlaten. Het vaste land is wel bereikbaar en ze hebben ook contact, maar het
gaat voornamelijk om het leven op het eiland. Alle familieleden lijken nogal op
zichzelf te zijn, ze hebben niet veel nodig om te kunnen leven. De natuur op
het eiland wordt mooi beschreven, de constante strijd met de elementen (zoals
stormen, sneeuw, ijs, gebrek aan daglicht) is steeds aanwezig en je leest over
het leven op het eiland. Het boek is op zich mooi, maar ook traag, er gebeurt
nauwelijks iets. Als je de flaptekst (en de bovenstaande tekst over het
verhaal) leest denk je meer te weten te komen over diverse personages. Maar
helaas. Ze worden niet echt uitgediept of voorzien van achtergronden. Ingrid
gaat pas op blz. 178 (van de 258) naar haar betrekking op het vaste land en is
op blz. 189 al weer terug. Dat is een lange aanloop naar iets wat nauwelijks
uitgewerkt wordt maar wel belangrijk genoeg is om al te melden voor je het boek
open slaat. Net als de dromen van haar moeder Maria. Ik dacht de hele tijd dat
ik die had gemist, of dat ik het verhaal niet begreep omdat ik dei verlangens
er niet uithaalde. Maar in het laatste hoofdstuk worden ze genoemd. Voor het
verhaal hoef je het boek dus niet te lezen. Wel is het mooi als je van
natuurbeschrijvingen houdt, zeker op afgelegen plaatsen voor de Noorse kust. De
beschrijving van de stormen vond ik boeiend, veel vogels worden genoemd, de
luchten, het uitzicht, het wordt mooi beschreven. De mensen waren inderdaad een
beetje onzichtbaar.
Gelukkig
heb ik nog wel een regel met een verwijzing naar boeken gevonden. Bij het
bouwen van een pakhuis wilde Martin niet aan de leisteen, “dat zou gewoon
wegwaaien, als de bladzijden van een boek zonder kaft, en in zee verdwijnen.”
(p. 105).
De
Noorse woorden zijn eigenlijk logisch in het boek en passen goed bij het
verhaal. Het verschil tussen een riek en een hooivork is mij nog niet helemaal
duidelijk, maar ach, ook daar lees ik doorheen.
Op
zich een erg rustgevend boek, maar voor mij iets te rustig geloof ik.
Oh en het omslag geeft erg goed weer waar het boek over gaat. Past precies!
Boekinformatie
Titel:
De onzichtbaren
Auteur:
Roy Jacobsen
Oorspronkelijke
titel: De usynlige
Vertaler:
Paula Stevens
ISBN:
9789403196602
Uitgever:
De bezige bij
Verschijningsdatum:
18 juni 2020
Aantal
pagina’s: 256
Prijs:
€ 21,99
Geen opmerkingen:
Een reactie posten