Ik heb dus echt nog nooit eerder iets van Griet Op de Beeck gelezen. Bij de genomineerde boeken van de NS-Publieksprijs zat, toen ik in de jury zat, een van haar boeken. Daar ben ik in begonnen, maar ik hoorde haar stem de hele tijd tijdens het lezen, dus na 40 pagina’s heb ik da5 boem weggelegd en laten liggen. Nu zag ik in Wassenaar een leesexemplaar van dit boek en besloot ik toch nog een poging te wagen.
Het verhaal
Het was niet altijd zo. Vroeger werd er gelachen en gepraat en feestgevierd. Dat dénkt Lexi niet alleen, dat wéét ze, want er bestaan foto’s van. Van mama in een kanariegele jurk, een sigaret in de ene hand, een glas in de andere. Ze kijkt recht in de camera en steekt haar tong uit. Niet om gemeen te zijn, maar om gek te doen, dat kan je zien. En er is er een van mama die danst terwijl iedereen kijkt. En van mama die op papa’s knieën zit terwijl ze allebei praten met andere mensen die maar half op de foto staan. Halve mensen die ze waarschijnlijk zijn vergeten. Lexi heeft ze in elk geval nooit gezien. Maar dat is allemaal heel lang geleden. Lexi was toen nog niet geboren, en Lexi vindt dat ze al heel lang heeft geleefd. Zij wel, dat is het probleem.
 |
| Foto: Koen Broos |
De schrijver
Griet
Op de Beeck is de bejubelde auteur van de romans Vele hemels boven de zevende
(2013), Kom hier dat ik u kus (2014), Gij nu (2016), Het beste wat we hebben
(2017) en Let op mijn woorden (2019), waarvan meer dan een miljoen exemplaren
zijn verkocht. In 2018 schreef zij het Boekenweekgeschenk Gezien de feiten.
Mening
Op
de achterkant van het boek staat ook nog: “Jij mag alles zijn is een
verhaal voor jonge lezers en voor mensen die wel eens in het hoofd van een
negenjarige willen wonen. Het is een ontroerend boek over een meisje dat dapper
doet wat ze denkt dat van haar verwacht wordt, zelfs als dat ingewikkelde
dingen zijn. Een verhaal over ouders en kinderen, over verdriet dat maar niet
lijkt te willen overgaan, over de zoektocht naar alle soorten beter. En over
liefde, en wat dat eigenlijk echt is, of zou moeten zijn.”
Maar
eerlijk, ik vind dit geen verhaal voor jonge lezers. Vanaf een jaar of 12 kan
wel, maar jonge lezers, daar vind ik het veel te zwaar voor eigenlijk. Want het
is wel een beetje een depressief boek, met een mooi eind en ook leuke dingen
erin, maar alle hoofdpersonen hebben het zwaar. De tekeningen van Linde Faas
zijn echt heel mooi en ondersteunen het verhaal, maar ook deze zijn donker.
Precies zoals de sfeer in het boek. De lijstjes die Lexi maakt vind ik een
leuke toevoeging.
Maar
wat rust er een wereld aan verdriet op de schouders van Lexi, allemaal
onbedoeld, maar ik snap dat ze dat allemaal meetorst. Ze probeert en probeert,
bij haar moeder lukt het niet, maar bij tante Arizona helpen haar acties wel.
Ik weet niet of ik het gemist heb in het verhaal, maar mij viel op dat het niet
echt over Lexi’s gevoelens gaat, maar over hoe ze denkt dat ze alles op moet
lossen. Het feit dat zij een van een tweeling is waarvan de andere helft er
niet meer is, lijkt zij persoonlijk niet te merken (de wereld om haar heen des
te meer). Alleen dacht ik dus altijd dat tweelingen het voelen als de ander er
niet is. Geen idee waarom, want ik ben niet 1 van 2 dus ik heb echt geen idee.
Aan het eind komt dat wel erg terug trouwens, dat er een mist, maar weer vanuit
wat Lexi denkt dat ze moet doen voor anderen. Gelukkig maar misschien, anders
zou het helemaal een verdrietig boek zijn geweest.
Ik
vond het een heel mooi boek, maar vraag me af of kinderen dit zelf zouden
kiezen om te lezen. Ik vond Gozert wat dat betreft veel toegankelijker en
luchtiger, ondanks dat ook zware thema in dat boek.
Ik ben blij dat ik dit boek gelezen heb zonder dat Griet het in mijn hoofd voorlas. Wie weet geef ik dat andere boek dan ook nog wel een kans.
Boekinformatie
Titel:
Jij mag alles zijn
Auteur:
Griet Op de Beeck
ISBN:
9789044649192
Uitgever:
Uitgeverij Prometheus
Verschijningsdatum:
2 september 2021
Aantal
pagina’s: 208
Geen opmerkingen:
Een reactie posten