De bekendmaking van de NS Publieksprijs bij DWDD

Pleuntje, samen met de rest van Perron 9, op avontuur.

Het is al weer een week geleden dat we met onze leesclub, Perron 9, naar de bekendmaking van de NS Publieksprijs mochten komen om dat live mee te maken. Ik wilde jullie natuurlijk meteen deelgenoot maken van deze avond, maar de foto's waar we als leesclub op stonden zag ik gisteren pas verschijnen. En met foto's is een blog natuurlijk veel leuker!

Wat gebeurde er voor de uitzending van DWDD?

Nou, ik was echt net op tijd binnen om het begin van het programma mee te maken. Het was een feestje op zich om de andere leden van Perron 9 weer te zien. Na afloop van onze installatie op woensdag 24 oktober riepen we bij wijze van grap naar elkaar: "We zien elkaar de 21e weer bij Matthijs!" Hoe leuk was het om daar daadwerkelijk weer te staan samen en te merken dat we echt een groep zijn geworden.

Leesclub Perron 9 ziet elkaar weer bij Mattijs

Het enthousiaste welkom kon maar heel kort duren, want ik moest nog van mijn feestjeskleding in mijn "tenue de ville" springen om daarna te luisteren naar Hans Smit over het verloop van de campagne. De genomineerde auteurs waren weer aanwezig en werden geïnterviewd over de campagne. En gelukkig/natuurlijk ging het ook over de leesclubs van dit jaar en hoe goed die bevallen waren. Er was te zien in het aantal binnengehaalde stemmen, dat de leesclubs beter werken om stemmen te werven dan de losse kernjuryleden. Of wij, Perron 9, even naar voren wilden komen om toch eens te vertellen hoe dat allemaal was gegaan. 

De hele leesclub schoof mij naar voren als aanvoerder. En oké, met de meeste individuele stemmen die ik binnen haalde was ik dat misschien ook wel. Dus ik werd ondervraagd. "Hoe heb je dat toch voor elkaar gekregen, zo veel stemmen?" "Nou, Kasper van der Laan (cabaretier) zei tegen ons bij het inspireren dat we maar een gijzeling moesten organiseren en dat mensen pas naar buiten mochten bij 10 aangebrachte stemmen. Dat vond ik wat heftig, maar ik heb wel iedereen die in Naaldwijk binnenkwam bij Bibliotheek Westland vriendelijk aangesproken of ze misschien wilden stemmen. En dat is gelukt!" "Maar dan nog? Zo veel stemmen?" "Persoonlijk aanspreken helpt én een laptop of IPad met daarop steeds het stemformulier via mijn link klaarzetten zodat er echt alleen maar een boek gekozen hoefde te worden en naam en mailadres ingevuld, hielp zeker ook. Zo kostte stemmen maar heel weinig tijd." Met verbazing en bewondering werd er geluisterd, wat een idee meteen je link al klaar zetten! (Dat is dé tip voor de leesclubs van volgend jaar!)

Na het interview mochten we allemaal op het podium plaatsnemen en ontvingen wij de cheque met onze prijs en natuurlijk onze eervolle titel: Leesclub van het jaar 2018. Hoera! Applaus! Blij (en vooral met het iedere maand een boek uit mogen kiezen natuurlijk)!

Wij met onze prijs

Walking diner en de opnames

Na deze festiviteiten was het tijd voor het walking diner. Heerlijke kleine hapjes kwamen voorbij die samen een goed diner vormden. En door al het kletsen en eten waren we bijna te laat in de studio bij Matthijs! We werden verdeeld neergezet door de studio heen, maar ik heb me toch naast de helft van mijn mede-leesclub-genoten weten te wurmen (met dank aan de uitgevers van Meulenhoff die wel even wilden opschuiven). Het was erg leuk om eens een opname bij te wonen en te zien hoe dat allemaal in zijn werk gaat. De studio is klein en laag, de stoelen hoog en erg dicht bij elkaar, en onze plekjes ook vrij dicht bij het stoppen van de verhoging wat voor knusse zitplaatsen zorgde.

Zoekplaatje, ik sta er echt op.

Ik zat recht tegenover Paul de Leeuw, die tafelheer was die avond, dus die heb ik goed kunnen zien. De gasten wat minder, maar horen ging wel goed. Gelukkig waren het interessante gasten ook deze keer, Robbert Dijkgaaf en Bram Vermeulen. En natuurlijk alle genomineerde auteurs, voor zover aanwezig, en de plaatsvervangers (voor Astrid Holleeder en Hendrik Groen). De dames naast mij waren dolgelukkig met de winnaar, Zolang er leven is van Hendrik Groen, want dat was door hen uitgegeven. Dat was ook wel grappig om daarnaast te zitten, die ontlading toen ze hoorden dat ze hadden gewonnen! De leden van Perron 9 hadden trouwens bijna allemaal op Nazomer van Esther Verhoef gestemd.

Wat deden we na de uitzending?

Na de uitzending hebben we nog lekker nagepraat over alles. Dat het jammer was dat we niet genoemd waren in de uitzending, dat het fijn was dat we niks hoefden te zeggen tijdens de uitzending, dat de hapjes weer lekker waren, hoe we aan een uitrijkaart voor de parkeergarage konden komen, welke schrijvers er nog waren en dat ik zeker onze cheque mee naar huis moest nemen.

Ik ben nog even naar Esther Verhoef gegaan om te zeggen dat ik echt mijn best voor haar heb gedaan, maar dat het niet genoeg is geweest.... En ik heb nog even met haar dochter gesproken over het Sarah gebeuren voor haar moeder. Eens kijken of daar nog wat van terecht gaat komen.

Esther en ik.

Hoe kijk ik op de NS Publieksprijs 2018 terug?

Het was een super avond en een leuke ervaring.
Niet alleen de laatste avond was leuk trouwens. Ik heb met volle teugen genoten van de hele campagneperiode en het als een feestje ervaren om ambassadeur te zijn voor de NS Publieksprijs.
Ik ga me volgend jaar gewoon weer opgeven!

Ik heb nog gevraagd of we op de een of andere manier konden achterhalen wat de winnaar van onze stemmers was, maar dat ging niet. Bij mij zelf kan ik niet een winnaar aanwijzen, want er is heel wisselend gestemd voor zover ik het kon zien.

En verder?

En ik ga door met bloggen én een project opzetten voor Bibliotheek Westland waarvan ik de vorm nu nog niet helemaal weet. Maar ik hou jullie op de hoogte!
En Griet... ik ga je boek lezen als er meer rust is. Het lijkt me namelijk heel mooi, maar voor mij was het onleesbaar met tijdsdruk erbij. Dus ergens na 5 december ben je aan de beurt!

De eerste twee foto's zijn gemaakt door Julie Hrudova trouwens. Mooi zijn die!

Dagboek van een getuige - Astrid Holleeder

Lezen voor de NS Publieksprijs, boek 1:

Dagboek van een getuige - Astrid Holleeder

Als ambassadeur van de NS Publieksprijs las ik de afgelopen dagen het boek Dagboek van een getuige van Astrid Holleeder. Het boek kreeg ik vorige week tijdens de installatie van de Leesclub. Astrid Holleeder was zelf, om redenen die je nog meer gaat begrijpen als je het boek leest, niet aanwezig bij de bekendmaking. Wel was er een filmpje gemaakt waarin René Fokker, die Astrid speelt in het toneelstuk Judas, de nominatie in ontvangst neemt. René vertelt dat het zelfs te gevaarlijk is om een filmpje te maken met Astrid zelf, maar dat ze erg blij is met de nominatie.
En wat voor ons, als leesclubleden, een leuke verrassing is, is dat Astrid het boek wel heeft gesigneerd.

Renée Fokker neemt de nominatie in ontvangst

Waar gaat het boek over?

Waar het boek Judas over het leven van de familie Holleeder ging, gaat Dagboek van een getuige voornamelijk over Astrids leven als getuige tegen haar broer. En dan over hoe het getuige zijn haar leven beïnvloedt en daarmee ook het leven van haar familie. De kleinkinderen mogen niet weten wat de achternaam van hun oma is, een bezoekje aan het strand is meteen bij aankomst al voorbij wanneer de bekende dochter van Astrid al herkend is door mede strandgangers en Astrid noodgedwongen meteen weer verder gaat om herkenning te voorkomen.

Het boek is eigenlijk een aanklacht tegen het Nederlandse Rechtssysteem, waar voor getuigen onvoldoende bescherming wordt geboden vanwege “het systeem” waar Astrid en haar mede-getuigen eigenlijk tussen twee beschermingsprogramma’s in vallen en dus zelf maar een beetje moeten uitzoeken hoe ze kunnen overleven.
Maar de aanhouder wint, waardoor er volgens Astrid nu wel gaatjes ontstaan in “het systeem” waardoor de bescherming van haar en haar familie eindelijk een beetje op gang komt.

Het boek leest als een trein, zit vol met bizarre gebeurtenissen en het taalgebruik is stukken beter dan in Judas.
Een interessant boek als je meer wilt weten over de Holleeders. En dat zullen veel mensen best willen, gezien het succes van beide boeken van Astrid Holleeder.

Wil je op dit boek stemmen voor de NS Publieksprijs? Dat kan! Stem via https://www.nspublieksprijs.nl/vp/616ec43e669a4abb5ba7a85f7cf82d82b5400dd3 en maak kans op een jaar lang gratis boeken en een jaar lang gratis reizen met de trein.

Oordeel: 

Ik ga zelf waarschijnlijk op een ander boek stemmen. Ik vond dit boek een tussendoortje. Een inkijk in een bizarre wereld, waarbij ik me steeds afvroeg hoe ver Astrid zou gaan om te blijven getuigen. Heel ver dus, eigenlijk kan ze volgens mij ook niet meer terug inmiddels. Ik had het boek zelf niet uitgekozen om te lezen, want dan had ik dat wel eerder gedaan. Ik weet nu ook dat ik het zonder NS Publieksprijs ook echt niet had gelezen. Of ik was er eerder in gestopt, vanwege de vele overlap met het eerste boek. Toch heb ik wel bewondering voor haar strijd, want dat ze veel opoffert is duidelijk.