Het verhaal
Francesca Capodiferro werkt voor de brandweer. Als enige vrouw stuurt zij een team van alleen maar mannen aan en werkt ze twee keer zo hard om zich te bewijzen. In de nacht van 24 augustus vindt er een aardbeving plaats in en rondom het stadje Amatrice. Francesca, die in haar eentje in de bergachtige omgeving kampeert voor een routineklus, is binnen een uur ter plekke. Ze doet wat ze kan, verzamelt vrijwilligers en zoekt naar de vermisten, tot er versterking van haar team uit Rome arriveert. Terwijl de ogen van de wereld op Amatrice gericht zijn, besluit Francesca om de kleine, omliggende dorpjes te helpen. Ze begint aan een eenzame, moeilijke reis langs onbekende plekken, waar de prachtige, machtige natuur zoveel heeft verwoest.
De schrijver
Franco Faggiani woont in Milaan en werkt als journalist. Zijn debuutroman Tussen twee werelden veroverde de harten van veel lezers. Hij is ook de auteur van Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween, een ontroerende roman over een man die zichzelf in de natuur hervindt. Dat boek werd verkozen tot Boek van de Maand bij De Wereld Draait Door in januari 2020. Zijn derde boek De jongen die met wolken speelde, een avontuurlijk reisverhaal tijdens de Tweede Wereldoorlog, verscheen in januari 2021. Franco Faggiani wisselt zijn schrijven af met lange wandelingen in de bergen.
Mening
Nou,
dat promoten wordt niet zo heel lastig, want ook dit boek vond ik weer erg
mooi. Heel anders dan de andere twee boeken qua onderwerp, maar op de een of
andere manier is het zo rustig geschreven dat het gewoon indruk maakt. In dit
boek draait het om Francesca Capodiferro, een vrouwelijke groepscommandant bij
de brandweer. Daarnaast is ze geologe, waardoor ze gevraagd wordt metingen te
komen doen in een aardbevingsgevoelig gebied in Italië, bij Amatrice (ongeveer
ter hoogte van Rome op de kaart).
Het
boek begint voor boekenliefhebbers goed met het beeld dat Francesca voor haar
afspraak in Ascoli, waar ze de metingen in de buurt gaat doen, eerst een
tweedehands boekwinkel in gaat, een boek koopt en dan in een café blijkt te
hebben afgesproken waar Ernest Hemingway ook altijd kwam. De afspraak is dat ze
sensoren gaat plaatsen om scheuren die zijn ontstaan onder invloed van de
natuur en zo te meten of er grotere kans is op schade.
Samen
met haar zoekhonden Rufus en Nuzzo (de ene hond ruikt levende, de andere dode
mensen) gaat ze aan de slag. Ze kampeert op een berg als de grote aardbeving
plaats vindt. Praktisch ingesteld als Francesca is, schiet ze meteen te hulp,
organiseert haar eigen vrijwilligers en zet reddingsacties op. Na de eerste
dagen te hebben geholpen, blijft ze in de omgeving om kleine dorpjes en
gehuchten af te zoeken naar mensen die hulp nodig hebben. Het laat haar niet
los. Ondertussen krijg je een goed beeld van einzelganger Francesca en ook een
inkijkje in haar team.
Natuurlijk
gebeurt er iets in het boek met Francesca, een verhaal in het verhaal, maar de
nadruk ligt op de streek rond Amatrice, de schade van de aardbeving daar en
haar aanhoudende inzet om mensen daar te willen helpen.
Ik
vond de beschrijving van de natuur erg mooi, het geluid (en gevoel) van de
galopperende paarden, het geluid dat kiezels maken in de branding van de zee
(dat is echt een heerlijk geluid), het de wind willen zijn. “De bliksem is te
zien, de sneeuw heeft een tastbaar leven, de regen voel je op je huid en de
wolken nemen voortdurend andere vormen aan. De wind heeft slechts een stem en
gaat op zoek naar iemand die naar hem luistert. En ik ben altijd bereid om dat
te doen. Soms zou ik zelf een lichte bries willen zijn, zo een die langskomt,
he streelt en geen spoor achterlaat.” (p.44)
En
de wijze woorden van de moeder ga ik proberen te onthouden: “Groei, leer,
verander, vlieg.” (p.22)
Bijzonder is dat het boek gebaseerd is op echte gebeurtenissen, met name de aardbeving en verhalen van mensen die als hulpverlener na de grote aardbeving geholpen hebben.
Leuk voor mij was dat het dorpsfeest ter ere van de pasta all’amatriciana genoemd werd. Dat is een van onze lievelingspasta’s waarvan we de saus zelf maken (met dank aan de receptbespreking van T16 in groep 8).
Wederom een bijzonder mooi boek van Franco Faggiani! Dankjewel Uitgeverij Signatuur dat ik dit boek mocht lezen.
Boekinformatie
Titel:
Soms zou ik de wind willen zijn
Auteur:
Franco Faggiano
Oorspronkelijke
titel: Tutto il cielo che serve
Vertaler:
Saskia Peterzon-Korte
ISBN:
9789056727079
Uitgever:
Signatuur
Verschijningsdatum:
18 januari 2022
Aantal
pagina’s: 240
