Geluisterde boeken van februari: De fabriek van klootzakken en Pinkie

Deze maand luisterde ik eigenlijk gewoon 1 heel dik boek (en een kinderboek, maar dat was omdat het andere boek uit was) waar ik bijna de hele maand mee bezig was. Ik had de luistersnelheid maar weer gewoon op 1 gezet, want er gebeurde zo veel dat ik het anders echt niet had kunnen volgen. Een kort overzichtje dus deze keer.

Chris Kraus - De fabriek van klootzakken

Verhaal: De broers Hub en Koja Solm groeien tijdens het tumult van de Russische revoluties in Riga op. De oudste is extravert, de jongste gevoelig. Koja wil het liefst kunstenaar worden, net als zijn vader, maar aan die droom komt een eind als de Tweede Wereldoorlog begint en de politieke en financiële zorgen groter worden. Wanneer de nazi’s aan de macht komen, vindt Hub werk voor hen allebei bij de opkomende SS. Daarna worden ze spion voor de jonge Bondsrepubliek. Hun levens worden een steeds groter web van leugens en veranderende loyaliteit. Ook op het gebied van liefde. Door hun ingewikkelde relatie met Ev, die als kind in hun gezin wordt opgenomen en voor wie beide broers gevoelens hebben, komen ze tegenover elkaar te staan.

Mening: Dit boek is gebaseerd op het leven van de opa van Chris Kraus. Ik weet natuurlijk niet hoe veel er echt van waar is, maar wat een waanzinnig verhaal is dit. Het lijkt echt te bizar om te verzinnen. Kolja vertelt zijn levensverhaal aan Basti, de hippie die naast hem ligt in het ziekenhuis. Wilbert Gieske leest het boek voor en die blijkt daar een fijne stem voor te hebben. Het enige nadeel van het luisterboek is dat het echt heel lang duurt, vier delen zijn het en het duurt 27 uur. Maar het is wel de moeite waard. En kan ook niet anders, want het boek heeft meer dan 800 pagina’s. Het stripmagazine dat hierboven op de foto staat heb ik meegenomen uit de boekhandel en is een leuke aanvulling op het boek. Er staat informatie in over de personages en beeld, getekend, maar beeld.

Tjibbe Veldkamp - Pinkie

Verhaal: Ken je die boeken over paardenmeisjes? Die dromen van een eigen pony die Pinkie heet? En dat die droom dan uitkomt? En dat ze op het eind dan ook nog een wedstrijd winnen? Dit was zo’n boek! Gelukkig is het verbeterd. Iemand streepte woorden door, voegde tekstballonnen en tekeningen toe. Maak kennis met Pip en haar schetenlatende vampierpony Stinkie...

Mening: Het is natuurlijk een kinderboek en duurt niet zo lang, maar het was een aardig verhaaltje om te luisteren. Zeker omdat Tjibbe Veldkamp zelf het boek voorlas en Anne Lichthart nam Pip voor haar rekening en die kwam er steeds tussendoor. Erg grappig om te luisteren! Ik heb ook nog het ebook bekeken, om de tekeningen te zien en dat voegde in dit geval eigenlijk wel veel toe. Zeker omdat daar de verbeteringen van Pip ook goed waren te zien. Een leuk boekje om zelf te lezen voor paardenmeisjes vanaf 7 jaar.

Franco Faggiani - Soms zou ik de wind willen zijn

 

Bij Uitgeverij Signatuur kun je je iedere maand opgeven om ambassadeur van een boek te worden. En als er een interessant boek bij zit doe ik dat natuurlijk. En de boeken van Faggiani zijn eigenlijk altijd interessant. Ik las al eerder Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween (waar ik dit stukje over schreef) en De jongen die met wolken speelde (waar ik dit stukje over schreef) en die boeken waren prachtig! Dus ik gaf me snel op. En hoera, ik mag dit boek promoten!

Het verhaal

Francesca Capodiferro werkt voor de brandweer. Als enige vrouw stuurt zij een team van alleen maar mannen aan en werkt ze twee keer zo hard om zich te bewijzen. In de nacht van 24 augustus vindt er een aardbeving plaats in en rondom het stadje Amatrice. Francesca, die in haar eentje in de bergachtige omgeving kampeert voor een routineklus, is binnen een uur ter plekke. Ze doet wat ze kan, verzamelt vrijwilligers en zoekt naar de vermisten, tot er versterking van haar team uit Rome arriveert. Terwijl de ogen van de wereld op Amatrice gericht zijn, besluit Francesca om de kleine, omliggende dorpjes te helpen. Ze begint aan een eenzame, moeilijke reis langs onbekende plekken, waar de prachtige, machtige natuur zoveel heeft verwoest. 

De schrijver

Franco Faggiani woont in Milaan en werkt als journalist. Zijn debuutroman Tussen twee werelden veroverde de harten van veel lezers. Hij is ook de auteur van Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween, een ontroerende roman over een man die zichzelf in de natuur hervindt. Dat boek werd verkozen tot Boek van de Maand bij De Wereld Draait Door in januari 2020. Zijn derde boek De jongen die met wolken speelde, een avontuurlijk reisverhaal tijdens de Tweede Wereldoorlog, verscheen in januari 2021. Franco Faggiani wisselt zijn schrijven af met lange wandelingen in de bergen. 

Mening

Nou, dat promoten wordt niet zo heel lastig, want ook dit boek vond ik weer erg mooi. Heel anders dan de andere twee boeken qua onderwerp, maar op de een of andere manier is het zo rustig geschreven dat het gewoon indruk maakt. In dit boek draait het om Francesca Capodiferro, een vrouwelijke groepscommandant bij de brandweer. Daarnaast is ze geologe, waardoor ze gevraagd wordt metingen te komen doen in een aardbevingsgevoelig gebied in Italië, bij Amatrice (ongeveer ter hoogte van Rome op de kaart).

Het boek begint voor boekenliefhebbers goed met het beeld dat Francesca voor haar afspraak in Ascoli, waar ze de metingen in de buurt gaat doen, eerst een tweedehands boekwinkel in gaat, een boek koopt en dan in een café blijkt te hebben afgesproken waar Ernest Hemingway ook altijd kwam. De afspraak is dat ze sensoren gaat plaatsen om scheuren die zijn ontstaan onder invloed van de natuur en zo te meten of er grotere kans is op schade.

Samen met haar zoekhonden Rufus en Nuzzo (de ene hond ruikt levende, de andere dode mensen) gaat ze aan de slag. Ze kampeert op een berg als de grote aardbeving plaats vindt. Praktisch ingesteld als Francesca is, schiet ze meteen te hulp, organiseert haar eigen vrijwilligers en zet reddingsacties op. Na de eerste dagen te hebben geholpen, blijft ze in de omgeving om kleine dorpjes en gehuchten af te zoeken naar mensen die hulp nodig hebben. Het laat haar niet los. Ondertussen krijg je een goed beeld van einzelganger Francesca en ook een inkijkje in haar team.

Natuurlijk gebeurt er iets in het boek met Francesca, een verhaal in het verhaal, maar de nadruk ligt op de streek rond Amatrice, de schade van de aardbeving daar en haar aanhoudende inzet om mensen daar te willen helpen.

Ik vond de beschrijving van de natuur erg mooi, het geluid (en gevoel) van de galopperende paarden, het geluid dat kiezels maken in de branding van de zee (dat is echt een heerlijk geluid), het de wind willen zijn. “De bliksem is te zien, de sneeuw heeft een tastbaar leven, de regen voel je op je huid en de wolken nemen voortdurend andere vormen aan. De wind heeft slechts een stem en gaat op zoek naar iemand die naar hem luistert. En ik ben altijd bereid om dat te doen. Soms zou ik zelf een lichte bries willen zijn, zo een die langskomt, he streelt en geen spoor achterlaat.” (p.44)

En de wijze woorden van de moeder ga ik proberen te onthouden: “Groei, leer, verander, vlieg.” (p.22)

Bijzonder is dat het boek gebaseerd is op echte gebeurtenissen, met name de aardbeving en verhalen van mensen die als hulpverlener na de grote aardbeving geholpen hebben.

Leuk voor mij was dat het dorpsfeest ter ere van de pasta all’amatriciana genoemd werd. Dat is een van onze lievelingspasta’s waarvan we de saus zelf maken (met dank aan de receptbespreking van T16 in groep 8). 

Wederom een bijzonder mooi boek van Franco Faggiani! Dankjewel Uitgeverij Signatuur dat ik dit boek mocht lezen.

 

Boekinformatie

Titel: Soms zou ik de wind willen zijn

Auteur: Franco Faggiano

Oorspronkelijke titel: Tutto il cielo che serve

Vertaler: Saskia Peterzon-Korte

ISBN: 9789056727079

Uitgever: Signatuur

Verschijningsdatum: 18 januari 2022

Aantal pagina’s: 240

Prijs: € 20,99

Sosuke Natsukawa - Het verhaal van de kat die boeken wilde redden

Een Japans boek! Dat wil ik lezen natuurlijk! Maar het sneeuwde een beetje onder… Gelukkig was het nu echt tijd voor dit boek, in de vakantie! 

Het verhaal

De verlegen middelbare scholier Rintaro brengt veel tijd door in de tweedehandsboekhandel van zijn opa, de Natsuki Boekhandel. Als zijn opa overlijdt, erft hij de kleine winkel die verstopt zit in een achterafstraatje. Rintaro staat op het punt de boekhandel voorgoed te sluiten, tot er op een dag een kat verschijnt. Tot Rintaro’s grote verbazing blijkt de kat te kunnen praten. Hij overtuigt Rintaro om hem te helpen boeken van de ondergang te redden. Samen komen ze voor vier verschillende uitdagingen te staan. Zal het ze lukken, of zijn het juist de boeken die de mens beschermen? 

De schrijver

Sosuke Natsukawa (1978) is een arts uit Nagano, Japan. Daarnaast schrijft hij boeken. Het verhaal van de kat die boeken wilde redden was een bestseller in Japan en werd verkocht aan twintig landen. 

Mening

Wat een lief boekje is dit, vol levenswijsheden en echt Japans. Een sprookje is het wel.

Je valt meteen in de proloog met de deur in huis, de opa van Rintaro is overleden en Rintaro moet mijn zijn tante mee over een tijdje. Rintaro is een beetje verdoofd door alle gebeurtenissen en zijn schoolgenoten proberen hem nog wel naar school te krijgen, maar dat is lastig.

Over de opa van Rintaro lees je: “Om eerlijk te zijn was de oude man nogal zwijgzaam geweest, maar als hij over boeken sprak leefde hij plotseling op en speelde er een lach in zijn ogen, raakte hij enthousiast en vlogen de woorden uit zijn mond.” (p. 24)

Als opeens een mysterieuze kat verschijnt in de winkel begint het boek pas echt. Het is een zwaarlijvige kat met een gestreepte rossige vacht (een cyper) die praat en Tijger heet. Tijger heeft de hulp nodig van Rintaro bij het bevrijden van duizenden boeken. Ondertussen citeert Tijger nog even ‘De kleine prins’ “Alleen met je hart kun je goed zien. het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.” (p.29)

De kat neemt Rintaro mee om de boeken te redden in diverse doolhoven. Hierdoor komt hij in een soort sprookjeswerelden terecht via de verlengde winkel die er alleen is als Tijger hem om hulp vraagt. Rintaro begint alleen aan zijn doolhoven, maar krijgt later hulp van een klasgenootje.

Een belangrijke boodschap die Rintato, door zijn tante ook wel Rintje genoemd, meekreeg van zijn opa is: ‘“Hart hebben voor je medemens”, dat is de kracht van boeken.’ (p. 209).

Ik vond dit weer een heerlijk Japans wegdroomboekje. Zeker als je van boeken houdt (en van katten).

Wat ik erg opvallend vond, is dat er in het hele boek gesproken werd over de doolhof, terwijl ik altijd het doolhof zeg. Ik heb het nog even gecheckt maar de en het kan allebei voor doolhof. Ik zou zelf voor het hebben gekozen, maar de is dus ook goed. Gelukkig maar.

 

Boekinformatie

Titel: Het verhaal van de kat die boeken wilde redden

Auteur: Sosuke Natsukawa

Oorspronkelijke titel: Hon o mamoroutosuru neko no hanash

Vertaler: Geert van Bremen

ISBN: 9789056726713

Uitgever: Signatuur

Verschijningsdatum: 13 oktober 2020

Aantal pagina’s: 232

Prijs: € 15,99

Franco Faggiani - De jongen die met wolken speelde

Achter in de boeken van uitgeverij Signatuur staat altijd de vraag of je hebt genoten van het boek, met de opmerking dat je je kunt opgeven als ambassadeur van de uitgeverij. Dat heb ik vorig jaar gedaan en sindsdien heb ik al diverse boeken mogen lezen. Ik schrijf me bewust in op boeken, alleen die me interessant lijken. Op deze manier lees ik wat ik zelf leuk vind én lees ik ook buiten mijn comfortzone omdat ik eens andere boeken lees dan die ik normaal zou pakken. De ene keer pakt dat goed uit de andere keer minder. Maar het andere boek van Faggiani dat ik vorig jaar las (Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween) vond ik prachtig. Ik schreef er dit stukje over. Dus dit risico nam ik graag en schreef me in voor dit boek. Hoera!

Het verhaal

Rome, 1944. Archeoloog Filippo Cavalcanti heeft van de overheid de opdracht gekregen om een aantal kunstwerken naar Duitsland te verschepen. Cavalcanti gruwt bij het idee dat hij deze kostbare schilderijen en beeldhouwwerken aan de nazi’s moet geven. Als de oude professor een jongen uit Ischia, genaamd Quintino, ontmoet, besluiten de twee in een opwelling de kunstwerken naar Rome te smokkelen. Het is de start van een spannend avontuur, die het tweetal langs de bergen van de Apennijnen van het noorden naar het zuiden van Italië brengt.

In een poging de missie koste wat het kost te voltooien, verstoppen de twee mannen zich in het bos en zoeken ze onderdak in afgelegen kloosters. Ze komen mensen tegen die worstelen met oorlog, armoede en ontbering, in een van de donkerste tijden in de geschiedenis van Italië.

De schrijver

Franco Faggiani woont in Milaan en werkt als journalist. Zijn debuutroman Tussen twee werelden veroverde de harten van veel lezers. Hij is ook de auteur van Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween, een ontroerende roman over een man die zichzelf in de natuur hervindt. Dat boek werd verkozen tot Boek van de Maand bij De Wereld Draait Door in januari 2020. Zijn nieuwste boek De jongen die met wolken speelde, een avontuurlijk reisverhaal tijdens de Tweede Wereldoorlog, verscheen in januari 2021. Franco Faggiani wisselt zijn schrijven af met lange wandelingen in de bergen. 

Mening

Oh, wederom een mooi boek van Faggiani zeg! Ik heb zeker geen spijt van mijn aanmelding om ambassadeur te worden van dit boek!

Het verhaal speelt zich af in Italië aan het eind van de Tweede Wereldoorlog. Filippo, de hoofdpersoon van 72, is door de overheid (door een vroegere vriend die nu zijn meerdere is) naar het noorden van Italië gestuurd om daar te helpen met het verzendklaar maken van kunstwerken die naar Duitsland moeten worden verscheept van de Nazi’s. Een van deze kunstwerken blijkt een sarcofaag te zijn die hij zelf heeft opgegraven tijdens zijn werkzame leven als archeoloog. Door een speling van het lot ontmoet hij Quintino, een jonge Italiaan die als mecanicien voor de Duitsers moet werken. Ze maken een plan om de schilderijen naar Rome te smokkelen.

Het wordt een avontuurlijke rit door Italië waarbij Filippo steeds versteld staat van de plannen en bravoure van de jonge Quintino. Geholpen door de talenkennis van Filippo (hij spreekt naast Italiaans ook Duits en Engels) komen ze steeds goed weg. Ze logeren in kloosters, verstoppen zich in bossen en krijgen onderweg steeds onverwacht hulp of tegenstand, maar alles lijkt overkomelijk.

Het landschap van Italië wordt mooi beschreven, de weggetjes, het uitzicht, de onbegaanbaarheid van terrein. Daarnaast krijg je af en toe informatie over de tijdspanne. Het verhaal begint ergens in april 1944 en ook D-Day wordt genoemd.

Tijdens de reis belt Filippo af en toe met zijn huismeester en vriend, om te vragen hoe het gaat en vooral hoe het met Nelé zijn kan gaat. Hij hoort verontrustende berichten over de toestand in Rome, dus dat ze niet heel snel opschieten met hun smokkeltocht is niet zo erg.

Gedurende de reis kom je iets meer te weten over Quintino en Filippo, al is het een spaarzame vriendschap zo lijkt het. Filippo vertelt wel het verhaal over de sarcofaag, die “De jongen die met wolken speelde” heet en gevonden in in Volubilis, Marokko.

Ondanks dat Filippo zo zijn bedenkingen heeft bij Quintino, moet hij op blz. 70 toch bekennen dat de jongen alles goed had gepland met een strategische visie en hij hem meer moet vertrouwen. Gelukkig doet hij dat en wordt de reis een goede. Eenmaal terug in Rome blijkt hoe ver de vriendschap van de twee gaat. Dat maakt het wel bijzonder vond ik.

‘De jongen die met wolken speelde’ is een avonturen roman die niet bol staat van de actie, maar van de kleine avonturen. Je wordt er in meegesleept voor het enthousiasme van Quintino en de terughoudendheid bam Filippo. Een mooi verhaal over een aspect van de Tweede Wereldoorlog waar ik nog niet eerder over gelezen had, de kunstroof.

Ik vond met name het verhaal over de sarcofaag bijzonder, omdat ik in Volubilis ben geweest en de ruines daar nog zo voor me zie, inclusief het landschap er omheen, de mozaieken op de vloeren en de bogen.

Daarnaast vond ik het toch ook mooi dat de voormalige vrienden die in het begin tegenover elkaar stonden toen “de directeur” Filippo naar het noorden stuurde toch een band bleken te hebben. In feite heeft “de directeur” Filippo’s leven gered door hem weg te sturen. Al weet ik niet of Filippo dat ook zo ziet.

Ook dit boek van Faggiani is weer een aanrader!

 

Boekinformatie

Titel: De jongen die met wolken speelde

Auteur: Franco Faggiani

Oorspronkelijke titel: Non esistono posti lontani

Vertaler: Saskia Peterzon-Kotte

ISBN: 9789056726836

Uitgever: Uitgeverij Signatuur

Verschijningsdatum:

Aantal pagina’s: 288

Prijs: € 20,99

Ook verkrijgbaar als e-book en luisterboek

Michael Chritstie - Greenwood

Toen dit boek binnenkwam bij de boekhandel was ik meteen geïnteresseerd door de vormgeving. En dan met name vanwege de zijkant, waarop de bladzijdes jaarringen zijn gedrukt. Mooi! Dus dat boek mocht mee naar huis. Daar moest het wel even wachten om gelezen te worden, maar nu is het dan zo ver! 

Het verhaal

Ze komen voor de bomen. Het is 2038. Jacinda (Jake) Greenwood werkt als een overgekwalificeerde tourgids op Greenwood Island in een dan de laatst overgebleven bossen ter wereld na de grote Verdorring. De link tussen het eiland en haar familienaam leek altijd toeval, totdat er iemand met een boek over haar familiegeschiedenis verschijnt. We worden terug in de tijd genomen en ontmoeten de rest van de familie Greenwood: Liam, een gewonde timmerman die zijn dood in de ogen kijkt. Willow, een milieuactiviste die vastbesloten is de zonden van haar vader Harris, ooit een groot houtmagnaat, goed te maken. En Everett, een landlopen die een vondeling redt en daarmee het lot van de komende generaties bezegelt... 

De schrijver

Michael Christie schreef romans, een verhalenbundel, essays en boekrecensies voor onder andere The New York Times, The Washington Post, en The Globe & Mail. Zijn werk heeft verschillende prijzen gewonnen en is meerdere malen genomineerd voor de Scotiabank Giller Prize. Als voormalig timmerman en sociaal werker voor daklozen woont hij in een zelfgebouwd houten huis met zijn gezin. Greenwood is zijn meest recente roman. 

Mening

Wat een mooie familiegeschiedenis is dit. En wat een bijzondere familie ook. Je gaat vanuit de toekomst terug naar het verre verleden. En komt zo alle generaties tegen met hun verhaal. Ik vond het mooie eigenlijk dat je in maar 1 keer heen en weer gaat in de tijd. Van 2038 naar 2008, naar 1974, 1934 en 1908 en dan weer terug in die volgorde naar 2038. Daardoor blijft het in eerste instantie een beetje geheimzinnig wat er allemaal is gebeurd, waardoor je steeds door wilt lezen. En naarmate het verhaal vordert, kom je dus steeds een stukje geschiedenis te weten en die blijkt interessant. Je springt niet steeds heel erg heen en weer, waardoor de geschiedenis heel duidelijk is. En verrassend is het verhaal ook. En dat is hét grote pluspunt van het boek, het is geen doorsnee familie. Het verhaal heeft verschillende kanten en is daarom erg interessant.

Er zitten, voor Nederlanders, ook leuke details in. Zo heeft Jake (zoals Jacinda zich noemt, gestudeerd aan de Universiteit van Utrecht. En heeft Temple van Horne Nederlandse roots. Daarnaast vond ik de bewondering voor de papieren boeken mooi. Boeken zijn zeldzaam geworden sinds de Grote Verdorring en zijn wereldwijd grotendeels verpulpt voor o.a. Stofmaskers en luchtfilters. Boeken zijn veel waard. Dat zou toch een gruwel zijn, als alle boeken vernietigd zouden zijn!

Actueel is het al dan niet dragen van mondkapjes. In het boek speelde dat in het verleden bij een arts die tuberculose patiënten behandelde en door het niet dragen van een mondkapje zelf besmet raakte.

Mooi zijn de woorden aan het einde van het boek, dat een familie een boom vormt, of eigenlijk niet. Het is een bos, een verzameling individuen die hun voedingsstoffen delen middels vervlochten wortels die elkaar beschermen tegen droogte. (P. 519). Dat vond ik iets om bij stil te staan.

De vormgeving van het boek is echt bijzonder. Op de voor- en achterkant van het omslag zie je de bomen en het vuur. En, zoals eerder gezegd, op de snijkant van het boek (daar waar de bladzijdes los zijn) is de binnenkant van een boom gedrukt. Vooraan in net boek staat een dwarsdoorsnede van een enorme boom, waar de jaarringen aangeven welke jaren je tegen gaat komen in het boek. En bij ieder deel staat een passend deel van de bomen, naarmate je verder in de tijd komt, zijn er meer vertakkingen. Alle hoofdstukken hebben een passende naam. Alles valt samen.

Een aanrader als je tijd hebt, niet even tussendoor lezen dit boek!

Boekinformatie

Titel: Greenwood

Auteur: Michael Christie

ISBN: 9789056726294

Uitgever: Signatuur

Verschijningsdatum: 6 oktober 2020

Aantal pagina’s: 528

Prijs: € 24,99

Jonas Jonasson - Zoete zoete wraak bv

Toen dit boek uit kwam, had het iets aantrekkelijks. De combinatie van de titel met de Afrikaanse motieven op de voorkant ofzo. Geen idee wat het was, maar ik nam het boek mee naar huis.

Het verhaal

Het zorgvuldig opgebouwde leven van Victor Alderheim, een uitgekookte en succesvolle kunsthandelaar uit Stockholm, wordt op een dag volledig overhoop gegooid als hij te horen krijgt dat hij de vader van de zestienjarige Kevin is en voor hem moet zorgen. Victor was juist van plan om Jenny, de dochter van een galeriehouder, te trouwen - en weer te scheiden - om haar erfenis binnen te halen. In dat plaatje past geen buitenechtelijk kind en dus bedenkt hij een plan om van Kevin af te komen in de rimboe van Afrika als de jongen achttien wordt. Maar dat plan mislukt faliekant. Kevin wordt liefdevol door een medicijnman in zijn Masai-stam opgenomen. Vijf jaar later keert Kevin terug naar Zweden. Daar ontmoet hij Jenny, inmiddels Victors ex-vrouw. Allebei afgedankt bundelen ze hun krachten samen met het bedrijf Zoete Zoete Wraak bv om zich te wreken op de man die hun leven verwoest heeft…

De schrijver

Jonas Jonasson (1963) woont op het eiland Gotland, in de Oostzee. Hij is jarenlang journalist en mediaconsultant geweest. De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween is zijn debuutroman, waarmee hij internationaal doorbrak. Vanaf februari 2014 is de verfilming in de Nederlandse bioscopen te zien. Zijn tweede roman, De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje verscheen in december 2013 bij Signatuur. 

Mening

Na De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween, las ik eigenlijk geen ander boek meer van deze schrijver. En dat terwijl ik erg om dat boek gelachen heb. Toen ik dit boek in de winkel zag liggen, leek het me een goed idee om toch weer eens een boek van Jonasson te lezen. Gewoon, omdat het kan. En wederom heb ik erg gelachen om een boek.

In een aantal delen wordt het hele verhaal uiteen gezet. Ieder deel is een afgerond stuk, allemaal nodig als achtergrond of als onderdeel van het verhaal. Binnen de delen zijn ook hoofdstukken, dus je kunt het makkelijk weg leggen. Ook handig in deze drukke tijd. In het begin worden alle lijntjes uitgezet en iedereen voorgesteld. Wat ik zelf erg fijn vond is dat alles wat op de achterflap staat al op pagina 52 achter de rug is, zodat je verder onbevangen het boek kunt lezen.

Hoofdpersonen Victor, Jenny, Kevin, Hugo, Ole en agent Carlander komen allemaal goed uit de verf. Ook kunstenares Irma Stern wordt beschreven en een aantal van haar schilderijen zijn afgedrukt op de flappen van het boek. Ik denk alleen dat de schilderijen die genoemd worden in het boek, op “Het eeuwige kind” na, niet echt zijn, maar voor het verhaal bedacht (want daar kan ik geen afbeeldingen van vinden), maar dat doet niks af aan het verhaal.

Ik heb me erg vermaakt met dit humoristische boek waarbij alles van toevalligheden aan elkaar hangt. Dat zal voor sommige mensen misschien wat te veel zijn, maar ik vond het grappig.

Het boek gaat niet echt heel erg over kunst, meer over wraak nemen, maar Vincent van Gogh wordt nog wel even genoemd tijdens een korte uiteenzetting van het impressionisme en de brug die hij sloeg naar de volgende stroming in de kunst. Ook de kunstenaar met het wiel op de kruk komt nog even langs, zonder bij naam genoemd te worden. Hierdoor dacht ik weer even terug aan onze vakantie in Frankrijk, toen we in Rouen een tentoonstelling bezochten van Duchamp, die kunstenaar. 

Dit boek is een boek voor mensen die graag boeken met humor lezen. Tussendoor steek je ook nog wat op van kunst en verder is het gewoon een leuk verhaal. Ik ben blij dat ik weer eens zo’n boek gelezen heb!

 

Boekinformatie

Titel: Zoete zoete wraak bv

Auteur: Jonas Jonasson

ISBN: 9789056726621

Uitgever: Uitgeverij Signatuur

Verschijningsdatum: 15 september 2020

Aantal pagina’s: 368

Prijs: € 20,99

Ook als e-book en luisterboek verschenen