Jet van Vuuren - Liegbeest

Net als met de boeken van Suzanne Vermeer heb ik een soort haat-liefde verhouding met de boeken van Jet van Vuuren. De ene keer pakt het wel, de andere keer minder. Ik was dus toch wel weer nieuwsgierig naar haar nieuwste boek, Liegbeest. Ik reserveerde het bij Bibliotheek Westland en gelukkig hoefde ik er niet lang op te wachten. Lekker lezen dus!

Het verhaal 

Jochem Nijhoff is vermogend, drieënveertig, advocaat en een bal. Samen met zijn oud-jaargenoten van het Utrechts studentencorps verheugt hij zich op hun vijfde lustrum dat dit keer in zijn buitenhuis op de Veluwe gevierd wordt. Toch verloopt niet alles even feestelijk als gepland. Vlak voor het lustrum valt een van zijn studievrienden van zijn paard en komt te overlijden. De politie twijfelt over de doodsoorzaak en er volgt een onderzoek.

Kort daarna wordt Jochem met de dood bedreigd en krijgen ook de andere jaargenoten vreemde appjes waaruit blijkt dat iedereen het volgende slachtoffer kan zijn. Jochem geeft zijn secretaresse Roos de opdracht op zoek te gaan naar een betrouwbare poetsvrouw voor zijn weekendfeestje. Een vrouw die de rotzooi van hem en zijn vriendjes opruimt en tevens haar mond houdt.

Die vrouw is Hannah, een kennis van Roos. Hannah is gescheiden, bijna even oud als Roos en een alleenstaande moeder met een forse hypotheek. Jochem betaalt goed en Hannah kan het geld goed gebruiken. Bovendien kan ze zwijgen, heeft ze tegen Jochem gezegd toen hij vertelde dat er tijdens het lustrum vaak herinneringen aan hun groentijd worden opgehaald. Maar spreekt Hannah de waarheid als ze zegt haar mond te houden?

En hoe oprecht is Roos naar haar werkgever? Hoe zit het met de leugens van Jochem en zijn vrienden als ze stuk voor stuk iets voor elkaar te verbergen hebben?

Niemand is eerlijk, iedereen liegt; iedereen heeft een reden om te liegen en Hannah nog het meest…

De schrijver

Sinds 2011 schrijft Jet van Vuuren (Amsterdam 28-12-1956) thrillers voor uitgeverij Karakter. Na het verschijnen van haar debuut ‘Zomerdruk’ wordt Jet in datzelfde jaar gevraagd een thrillerpocket voor het tijdschrift Margriet te schrijven. Het wordt het begin van een lange reeks thrillers en een groeiende lezersschare.

Alle thrillers van Jet kenmerken zich door een ogenschijnlijke luchtigheid. Er vloeit weinig bloed en er wordt nauwelijks in geschoten. Het venijn zit in de alledaagsheid van de verhalen. Personages die stuk voor stuk een vriend, familielid of kennis van je kunnen zijn ontpoppen zich tot vileine karakters. Hierdoor word je als lezer meteen in het verhaal gezogen.
Voor het decor blijft Jet dicht bij huis. Ook hier speelt herkenbaarheid een grote rol. Het oer-Hollandse landschap is dusdanig goed beschreven dat je je op de plek waant waar het verhaal zich afspeelt. Daardoor spelen de verhalen zich als een film voor je ogen af.
Jet heeft een fantasievolle vertelwijze zonder ongeloofwaardig te worden, haar boeken worden omschreven als pageturners en horen thuis in het rijtje vrouwenthrillers. (Bron: artisfun.nl)
Jet van Vuuren is een pseudoniem.

Mening

Het boek kent twee verhaallijnen die onderling met elkaar verbonden zijn. De ene lijn speelt vanaf 1993, de andere in de zomer van 2017 Het eerste hoofdstuk is meteen heftig, een actie van zinloos geweld door leden van een studentenvereniging, echte corpsballen. En daar heb ik nou toch zo’n hekel aan, aan die jaarclubjes. Dat gebral en geschreeuw, verschrikkelijk. Dus de personen van het jaarclubje stonden meteen al met 5-0 achter. En sympathiek zijn ze niet geworden ook door het lezen van het boek.

Interessant waren de dames in het boek Hannah en Roos. Beiden hebben een rekening te vereffenen met Jochem. Langzaam maar zeker komt er duidelijkheid in het verhaal waar eigenlijk iedereen met een verborgen agenda rondloopt. Dat maakt het soms onnodig ingewikkeld, maar levert wel de onderhuidse spanning.

 Ik vond het wel een van de betere boeken van Jet moet ik zeggen. De volgende ga ik lekker ook weer lezen.