Jet van Vuuren - Vluchtweg
Het verhaal: In Vluchtweg van Jet van Vuuren verdrinkt tijdens een zeiltocht in Friesland de mooie zeventienjarige Femke voor de ogen van haar zusje Judy. Ze belandt door een klap van de giek in het water en komt om het leven, Judy kan net op tijd worden gered. Het drama ontwricht Judy’s leven ernstig en ze houdt er een groot trauma aan over. Twintig jaar later, wanneer Judy denkt haar trauma te hebben verwerkt, is ze terug in Friesland. Tijdens haar verblijf dringen zich steeds meer onverwerkte beelden van de zeiltocht aan haar op. Is het waar wat ze ziet, en is Femke niet door een noodlottig ongeluk omgekomen, maar vermoord? Wie heeft Judy indertijd dan doen geloven dat het een zeilongeluk was, en waarom? In haar verwarring gaat Judy op zoek naar de waarheid. Al snel stuit ze op duistere zaken en personen uit hun Friese verleden die onlosmakelijk zijn verbonden met het zeilongeluk. Hoe meer de waarheid zich ontvouwt, hoe banger Judy wordt dat zij haar zus zelf heeft omgebracht. Is dat zo? En als dat niet zo is, wie helpt haar dan om dat idee te weerleggen? De echte moordenaar…?
Mening:
Tot nu toe vond ik de boeken van Jet van Vuuren altijd wel leuk, maar dit boek
viel me een beetje tegen. Omdat je al weet dat de dader een vrouw is (want dat
wordt steeds gezegd, dat ze boeken schrijft over vrouwen waar iets mee is), is
die spanning al weg. Al zit het verhaal wel iets anders in elkaar dan gedacht,
echt heel verrassend was het wat dat betreft niet. Het onderwerp blijkt wel
heftig vind ikzelf, maar daar kom je eigenlijk pas laat achter, wat het
precieze onderwerp is. Wat ik persoonlijk jammer vond aan het luisterboek was
dat er een personage een bepaald piepstemmetje kreeg steeds. En als de
hoofdpersoon in paniek raakte, praatte zij ineens ook met datzelfde piepstemmetje.
Voor mij zijn verschillende stemmen opzetten niet nodig als het verhaal door 1
voorlezer wordt voorgelezen. Bij Bonuskind van Saskia Noort waren er twee
voorlezers, een voor moeder en een voor dochter, dat was prima. Maar hier vond
ik het niks toevoegen, dat andere stemmetje. Ik vond dit zelf een van de
mindere boeken van Jet van Vuuren. Jammer! Maar je kunt niet alles goed vinden
wat je leest (of luistert in dit geval).
Kazou Ishiguro - Klara en de zon
Het verhaal: Klara en de Zon van Kazuo Ishiguro (winnaar Nobelprijs voor de Literatuur 2017) gaat over Klara, een zogenaamde Kunstmatige Vriendin met een uitstekend waarnemingsvermogen, die vanaf haar plek in de winkel nauwkeurig het gedrag gadeslaat van de kinderen die binnenkomen om rond te neuzen met hun ouders. Klara blijft hopen dat een kind haar zal kiezen. Wanneer dat eindelijk gebeurt, en haar bestaan voorgoed lijkt te veranderen, krijgt ze bij haar vertrek naar haar nieuwe gezin de waarschuwing dat ze niet al te veel waarde moet hechten aan de beloften van mensen. Maar Klara houdt haar eigen ideeën erop na. Klara en de Zon is een adembenemend mooie roman die ons een blik gunt op onze veranderende wereld door de ogen van een onvergetelijke buitenstaander. Zoals vaker in zijn vindingrijke, verfijnde, aangrijpende oeuvre onderzoekt Kazuo Ishiguro ook hier wat het betekent om écht van iemand te houden.
Mening: Dit boek had ik al vaker in mijn handen in de boekhandel, maar ik heb zo veel boeken liggen dat ik die toch echt eerst moet gaan lezen van mezelf voor ik weer iets nieuws koop. Maar ja, als ik een nieuw luisterboek kan kiezen hoef ik met die stapel geen rekening te houden. Ik zag dit boek voorbij komen en de keuze was snel gemaakt. Ik had alleen niet helder de achterflap voor de geest, dus ik heb me de eerste tijd wel afgevraagd waar KV voor stond. al was uit de context wel op te maken dat het een robot zou zijn. Het kleek dus Kunstmatige Vriend te zijn. Het boek is erg interessant, want hoe zou het zijn als al die KV's er echt waren. Je merkt goed dat ze erg intelligent zijn, maar emoties lukken niet. Tenminste, niet op een menselijke manier. Ik heb het boek met veel tussenpozen geluisterd, wat wel wat onhandig was om echt het verhaal goed te kunnen volgen. Misschien ga ik, mocht ik ooit door mijn stapel boeken heen komen, dit boek nog wel eens echt lezen.
Claudia de Breij - Amalia
Het verhaal: "Ons eerste echte gesprek voeren we in de werkkamer van haar moeder. Zij op de donkerblauwe bank, ik in een dito fauteuil, onhandig krabbelend in het opschrijfboekje op mijn schoot. Het is een nieuwe Leuchtturm, z'on chique met lijntjes en paginanummering, door deze schrijfwarenfetisjist speciaal voor dit doel aangeschaft. De bladzijden leeg, het omslag geel. ‘Waarom niet oranje?’ vraagt Amalia. Pas als ik haar aankijk, zie ik haar spottende blik." Met Amalia zet Claudia de Breij de traditie voort die begon met Hella Haasse die een portret van Beatrix schreef (1955) en Renate Rubinstein die Willem-Alexander portretteerde in 1985 ter gelegenheid van hun achttiende verjaardag. De prinses heeft Claudia de Breij meegenomen naar plekken die voor haar belangrijk zijn, waaronder de Koninklijke Stallen, het strand en haar school. Ze hebben gesprekken gevoerd over haar motivatie om af te zien van haar toelage, over zingen voor jezelf, cocktails maken, over hoe paardrijden helpt je hoofd leeg te maken en over de voor- en nadelen van sociale media. Ook kwam aan de orde wat het koningschap en haar toekomstige rol momenteel voor haar betekenen. Het boek laat zien wie Amalia nu is - door de ogen van Claudia de Breij. Amalia verschijnt als een gebonden boek met stofomslag inclusief foto's uit het privéarchief van de prinses.
Mening: Ik zou dit boek echt nooit gelezen hebben als ik niet net een abonnement op Storytel had genomen. Ik was op zoek naar een ander boek dan een thriller (want dat las ik op dat moment al) ter afwisseling en was een beetje zoekende. Ik luisterde een paar proefstukjes van verschillende boeken en zag toen ineens deze titel staan. Maar 2 uur luistertijd, dat is ideaal om uit te proberen, want het wandeldoel is 10 km. Ik heb alleen niks met Claudia de Breij, en zij leest haar eigen boek voor. Maar de stem is best oké, dus ik waag een poging. En het hele boekje viel me alles mee. Het was best leuk om iets meer te weten te komen over Amalia, al vond ik de ik (Claudia dus) ook wel erg aanwezig in het boek. Ik heb naderhand in de winkel nog wel even de foto’s bekeken, want die mis je in het luisterboek natuurlijk, maar dat maakt voor het verhaal niet uit. Het was een aardig boekje. En we wandelen weer verder.
