Ontmoeting met Nino Haratischwili

Een ontmoeting met wie? Nou, je weet wel: Nino Haratischwili van Brilka!

Al geruime tijd staat het boek Het achterste leven (voor Brilka) op mijn “wil ik lezen” lijst. En ik ben er ook een keer in begonnen, maar toen kwam er van alles tussen door. Tot nu! Want ik won via hebban.nl een ontmoeting met deze auteur.

Nino was begin november in Nederland en maakte een toer langs een aantal boekhandels ter promotie van haar nieuwste boek De kat en de generaal. Een van de boekhandels die ze aandeed was Boekhandel Jimmink in Amsterdam. En voor die avond was ik uitgenodigd. Helaas kon er niemand mee, maar ik wist dat er een leesmaatje van onze NS-Publieksprijs Leesclub, Perron 9, ook zou gaan, dus ik was niet alleen.

Die dinsdag hoefde ik maar een halve dag te werken bij Boekhandel De Kler in Wassenaar. Dus ik kon meteen door en was ruim op tijd (maar alsnog met file) in Amsterdam. Vlak bij de boekhandel kon ik (betaald) parkeren, er was genoeg plek. Ik besloot een stukje te gaan wandelen op zoek naar een leuke plek om wat te eten. Maar eerst liep ik naar het Merwedeplein, wat achter de boekhandel ligt. Daar woonde Anne Frank met haar familie voor ze moesten onderduiken en nu zijn daar de stolpersteine van de familie te vinden.

(Stolpersteine, ook wel bekend als struikelstenen, is een project dat opgestart is door de Duitse kunstenaar Gunter Demnig. Het is een over heel Europa verspreid monument voor de slachtoffers van het Nationaal Socialisme. In de wijk waar Boekhandel Jimmink zit, liggen heel veel stolpersteine, omdat het een Joodse wijk was vroeger.)

Na de stolpersteine was het toch echt etenstijd. Ik kwam uit in de Maasstraat bij GOOS. Ik koos een plekje aan de bar waar ik lekker ongestoord kon lezen en eten zonder tafeltjes bezet te houden. Ik zit er heerlijk rustig en lees nog een flink stuk in Het achtste leven (voor Brilka) terwijl ik mijn brood en pasta eet. Ondertussen deel ik nootjes uit en kleurplaten, want daar blijk ik naast te zitten en kinderen vinden dat erg leuk. Prima!

Vlak voor half 8 is het tijd om weer terug richting de boekhandel te gaan, want vanaf half 8 is de inloop. Mijn leesclubmaatje van Perron 9 is er ook, samen met een collega. Dus ik ben niet alleen. We wurmen ons op een stoeltje (die stonden een beetje krapjes opgesteld, maar met wat bewegen en schuiven was het toch goed zitten) en laten alles over ons heen komen.

De eigenaar van de boekhandel heet ons hartelijk welkom en vertelt wat over de winkel. Bijzonder, de winkel bestaat al heel lang én het is de winkel waar Anne Frank haar dagboek kocht waardoor ze zo bekend is geworden.

Daarna wordt mijn vraag al beantwoord: Hoe spreek je Haratischwili uit? Nou gewoon... ha-ra-TISCH-wili. Wili is iets als “zoon of dochter van”.

Nelleke Geel (uitgeefster van Meridiaan Uitgevers, waar het nieuwste boek van Nino is uitgegeven) interviewde Nino in het Engels. Er werd natuurlijk gesproken over Brilka (zoals we het gemakshalve maar noemden) en hoe dat boek haar leven heeft veranderd. En ook over De kat en de generaal, haar nieuwste boek. En dat allemaal zonder spoilers van het nieuwe boek, omdat veel van de aanwezigen (waaronder ik) dat nog niet hadden gelezen. Het was een interessante avond over Nino en hoe ze zich steeds opnieuw wil verrassen met haar boeken door iets totaal anders te schrijven dan de vorige keer. Er zijn twee boeken in het Nederlands vertaald, maar ze heeft er nog meer geschreven begreep ik tijdens deze avond. Haratischwili komt oorspronkelijk uit Georgië, maar woont al lang in Duitsland. haar boeken schrijft ze dan ook in het Duits, waar ze vloeiend in leest en schrijft. Toch krijgt ze van mensen wel de reactie dat ze merken dat ze niet oorspronkelijk uit Duitsland komt, omdat ze zinnen net anders schrijft dan “native” Duitsers. Voor Nino is dat geen probleem, zij speelt graag met taal en kan dat beter doen doordat ze niet oorspronkelijk Duits is. Meewerken aan de Georgische vertaling van Brilka vond ze maar lastig trouwens. Want als een boek af is, is het ook echt af. Na de laatste punt is het klaar en wil ze iets anders. Nu ze meewerkte aan de vertaling was ze nog steeds met een “oud” boek bezig, waar ze dus voor haar gevoel al lang klaar mee was.

Voor het boek De kat en de generaal, heeft Haratischwili onderzoek gedaan in Tsjetsjenië, waar het boek zich afspeelt. Ze is een aantal dagen daar geweest en heeft zich verbaasd over Poetin die op iedere straathoek levensgroot aanwezig is als grote leider die de mensen dankbaar moeten zijn, terwijl de mensen dat echt niet zijn en zich onderdrukt voelen. Wat haar tijdens haar reis het meeste opviel was het gescheiden leven van de mannen en de vrouwen. Alsof dat twee aparte werelden zijn, die niks met elkaar te maken hebben. Vervreemdend.

Nino is een gepassioneerd schrijver die niet over alledaagse dingen kan schrijven. Wel over extreme situaties, zoals te lezen is in beide boeken. Er gebeurt iets met de generaal, of met de kat, of met de journalist (of met de dochter van de generaal) wat kennelijk extreem is. Hoog tijd om dat eens uit te gaan zoeken (zodra mijn berg boeken die ik nog wil lezen iets kleiner is geworden).

De avond werd afgesloten met cadeautjes voor haar twee kinderen (een Nijntje t-shirt voor de oudste en het prentenboek van De gele ballon voor haar kindje van net 4 maanden dat mee was op tournee) en natuurlijk een signeersessie. Ook waren er heerlijke hapjes en drankjes om het napraten gezelliger te maken (wat zeer goed is gelukt).

Ik heb genoten van de avond en ben blij dat ik hier via hebban.nl naar toe kon gaan. Een mooie winkel met een bijzondere geschiedenis waar ik anders nooit was gekomen én een interessante schrijfster waar ik meer van ga lezen!