Geluisterde boeken

Tijdens mijn (bijna) dagelijkse wandelingen ben ik begonnen met het luisteren naar luisterboeken. Sommige mensen zweren inmiddels bij podcastst, maar ik hou wel van een boek (goh, echt) dus luister ik daar liever naar. Nadeel is dat ik geen aantekeningen kan maken tijdens het wandelen, dus ik laat alleen even weten wat ik luisterde en wat ik van het geluisterde boek vond en waarom. Daar gaan we! 

Nina Haratischwili - Het achtste leven (voor Brilka)

Verhaal: ‘Het achtste leven (voor Brilka)’ van Nino Haratischwili is een monumentaal, tolstojaans familie-epos dat zes generaties omspant tussen 1900 en nu. Dit verhaal over acht levens van één Georgische familie begint in een kleine stad tussen Georgië en Azerbeidzjan, waar een getalenteerde chocolatier zijn dochters grootbrengt en en passant een recept bedenkt voor een verrukkelijke chocoladedrank met gevaarlijke krachten. Het brengt hem rijkdom en aanzien, maar dat betekent in die tijd ook al spoedig gevaar. Nitsa is de achterkleindochter van Stasia, een van de dochters van de chocolatier. Ze woont in Berlijn en vertelt op meeslepende wijze, en ook met veel ironie en humor, de dramatische geschiedenis van haar familie en die van de ‘rode’ twintigste eeuw.

Mening: ik heb het begin en het eind van dit boek geluisterd, de rest las ik als e-book en in het gewone boek. In het begin was het leuk om te horen hoe je alle namen uitspreekt qua klemtonen enzo. Daarna besloot ik het te lezen omdat ik naar een schrijversavond met de auteur ging en zelf lezen echt sneller is dan luisteren. Ik kwam een heel eind, maar op 400 pagina’s voor het eind strandde ik. Omdat er gewoon andere boeken ook gelezen wilden worden. Het heeft lang geduurd voor ik weer verder ging luisteren, een jaar ofzo. Maar nu is het wel uit. En het is echt een prachtig boek!

 

Kluun - Familieopstelling

Verhaal: Stijn van Diepen (Komt een vrouw bij de dokter) is terug: 55 jaar oud, maar niet veel wijzer. Hij besluit op zoek te gaan naar zichzelf, zijn roots en de Ware. Nu echt. Achttien jaar nadat zijn vrouw Carmen is overleden en zeven jaar nadat zijn huwelijk met Roos op de klippen is gelopen, blijkt ook de zoveelste nieuwe liefde van Stijn van Diepen niet de ware te zijn. Terwijl hij nog altijd van feest naar feest strompelt, wordt zijn moeder met alzheimer in een verzorgingstehuis opgenomen, dreigt zijn beste vriend Frenk hem te laten vallen en moet hij de verjaardag van zijn dochter Luna, die eenentwintig wordt, organiseren. Een crisis lijkt onvermijdelijk. Waarom is zijn (liefdes)leven zo'n puinhoop? Het is tijd om eens grondig in de spiegel te kijken. In een hilarische en ontroerende zoektocht naar zichzelf keert Stijn terug naar zijn jeugd in Noord-Brabant, stuit hij op een aangrijpende familiegeschiedenis en belandt uiteindelijk op het Ierse platteland in een ultieme poging antwoorden te vinden op zijn vragen. Zal hij op zijn vijfenvijftigste zichzelf weten te vinden? En belangrijker nog: de liefde?

Mening: tja, een typische Kluun is dit boek eigenlijk. Her werd voorgelezen door Kluun zelf en gelukkig heeft hij wel een prettige stem. Bovendien komt er veel Tilburgs dialect in het boek voor, wat hij perfect leest. Dat scheelt een berg irritatie over mensen met een harde G die de zachte proberen na te doen. Aardig, maar niet wereldschokkend. 

Maren Stoffels - Ik moet dit doen

Verhaal: Ik kijk naar de stoeptegels onder mijn gympen. Linkertegel, boventegel, rechtertegel, ondertegel, middentegel. Tik, tik, tik, tik, tik. Simon heeft een dwangstoornis. Hij moet altijd alles controleren en ontwijkt bepaalde getallen. Tijdens een dwang-kamp leert hij Jasmin kennen, een meisje met extreme smetvrees. Als Jasmin wegloopt, is Simon de enige die haar kan vinden. Alleen moet hij daarvoor wel eerst zijn eigen dwang opzijzetten…

Mening: M12 had dit boek uitgekozen in de boekhandel een tijd geleden en dat maakt dan altijd dat ik het eigenlijk ook wel wil lezen. Gewoon, zodat ik weet wat zij leest en we er over kunnen praten. M las het papieren boek, ik luisterde het mijne. Het werd voorgelezen door Maren Stoffels zelf. Het verhaal wordt verteld door Simon en Jasmin, steeds wisselend per hoofdstuk. Ik heb zelf nooit last gehad van dwangstoornissen (in ieder geval niet in die mate), maar wat kan dat heftig zijn zeg. De verschillende personages hebben allemaal hun eigen stoornis en om hun eigen reden. Stukje bij beetje kom je meer te weten over iedereen en ontstaat er een soort van vriendschap. Zeker tussen Jasmin en Simon. Een toegankelijk boek over jongeren met een dwangstoornis. Dwangjongeren, zoals Simon zegt. Goed boek voor 12 plussers. 

Saskia Noort - Bonuskind

Verhaal: Vijftienjarige Lies wordt op een ochtend wakker met het gevoel dat haar moeder Jet iets is overkomen. Haar bed is niet beslapen en ze heeft haar mobiele telefoon thuis laten liggen. De vierentwintig uur die volgen ontvangt Lies geen enkel teken van leven. Haar vader en zijn nieuwe vriendin Laura schakelen de politie in, ze geloven dat het te maken heeft met haar mentale toestand: ze zou de scheiding nooit te boven zijn gekomen en heeft daarom besloten te verdwijnen. Of erger. Lies weet echter zeker dat ze dat nooit zou doen en gaat zelf op onderzoek uit. met alle gevolgen van dien.

Mening: ooit, eens, vroeger, vond ik de boeken van Saskia Noort nog wel oké. Maar ik merk dat ik ze tegenwoordig gewoon minder goed vind. Ook dit verhaal viel me een beetje tegen. Het grootste deel wordt verteld door dochter Lies, sommige hoofdstukken door moeder Jet. In het luisterboek zijn dat ook twee verschillende personen die dat voorlezen en dat is wel fijn. Zo hoor je wie er aan het woord is. Maar het verhaal is nogal ongeloofwaardig eigenlijk. Het is nogal vergezocht hoe de dochter dit allemaal aanpakt. Het verhaal van de moeder (een psycholoog) lijkt ook nogal vreemd, ze zou beter moeten weten. En Bonuskind vond ik al helemaal een rare titel, want het gaat over een echte moeder en dochter. Weliswaar zijn de ouders gescheiden, maar de hoofdpersonen zijn nergens de bonus van. Ik zou dit boek niet echt aanraden…

Ontmoeting met Nino Haratischwili

Een ontmoeting met wie? Nou, je weet wel: Nino Haratischwili van Brilka!

Al geruime tijd staat het boek Het achterste leven (voor Brilka) op mijn “wil ik lezen” lijst. En ik ben er ook een keer in begonnen, maar toen kwam er van alles tussen door. Tot nu! Want ik won via hebban.nl een ontmoeting met deze auteur.

Nino was begin november in Nederland en maakte een toer langs een aantal boekhandels ter promotie van haar nieuwste boek De kat en de generaal. Een van de boekhandels die ze aandeed was Boekhandel Jimmink in Amsterdam. En voor die avond was ik uitgenodigd. Helaas kon er niemand mee, maar ik wist dat er een leesmaatje van onze NS-Publieksprijs Leesclub, Perron 9, ook zou gaan, dus ik was niet alleen.

Die dinsdag hoefde ik maar een halve dag te werken bij Boekhandel De Kler in Wassenaar. Dus ik kon meteen door en was ruim op tijd (maar alsnog met file) in Amsterdam. Vlak bij de boekhandel kon ik (betaald) parkeren, er was genoeg plek. Ik besloot een stukje te gaan wandelen op zoek naar een leuke plek om wat te eten. Maar eerst liep ik naar het Merwedeplein, wat achter de boekhandel ligt. Daar woonde Anne Frank met haar familie voor ze moesten onderduiken en nu zijn daar de stolpersteine van de familie te vinden.

(Stolpersteine, ook wel bekend als struikelstenen, is een project dat opgestart is door de Duitse kunstenaar Gunter Demnig. Het is een over heel Europa verspreid monument voor de slachtoffers van het Nationaal Socialisme. In de wijk waar Boekhandel Jimmink zit, liggen heel veel stolpersteine, omdat het een Joodse wijk was vroeger.)

Na de stolpersteine was het toch echt etenstijd. Ik kwam uit in de Maasstraat bij GOOS. Ik koos een plekje aan de bar waar ik lekker ongestoord kon lezen en eten zonder tafeltjes bezet te houden. Ik zit er heerlijk rustig en lees nog een flink stuk in Het achtste leven (voor Brilka) terwijl ik mijn brood en pasta eet. Ondertussen deel ik nootjes uit en kleurplaten, want daar blijk ik naast te zitten en kinderen vinden dat erg leuk. Prima!

Vlak voor half 8 is het tijd om weer terug richting de boekhandel te gaan, want vanaf half 8 is de inloop. Mijn leesclubmaatje van Perron 9 is er ook, samen met een collega. Dus ik ben niet alleen. We wurmen ons op een stoeltje (die stonden een beetje krapjes opgesteld, maar met wat bewegen en schuiven was het toch goed zitten) en laten alles over ons heen komen.

De eigenaar van de boekhandel heet ons hartelijk welkom en vertelt wat over de winkel. Bijzonder, de winkel bestaat al heel lang én het is de winkel waar Anne Frank haar dagboek kocht waardoor ze zo bekend is geworden.

Daarna wordt mijn vraag al beantwoord: Hoe spreek je Haratischwili uit? Nou gewoon... ha-ra-TISCH-wili. Wili is iets als “zoon of dochter van”.

Nelleke Geel (uitgeefster van Meridiaan Uitgevers, waar het nieuwste boek van Nino is uitgegeven) interviewde Nino in het Engels. Er werd natuurlijk gesproken over Brilka (zoals we het gemakshalve maar noemden) en hoe dat boek haar leven heeft veranderd. En ook over De kat en de generaal, haar nieuwste boek. En dat allemaal zonder spoilers van het nieuwe boek, omdat veel van de aanwezigen (waaronder ik) dat nog niet hadden gelezen. Het was een interessante avond over Nino en hoe ze zich steeds opnieuw wil verrassen met haar boeken door iets totaal anders te schrijven dan de vorige keer. Er zijn twee boeken in het Nederlands vertaald, maar ze heeft er nog meer geschreven begreep ik tijdens deze avond. Haratischwili komt oorspronkelijk uit Georgië, maar woont al lang in Duitsland. haar boeken schrijft ze dan ook in het Duits, waar ze vloeiend in leest en schrijft. Toch krijgt ze van mensen wel de reactie dat ze merken dat ze niet oorspronkelijk uit Duitsland komt, omdat ze zinnen net anders schrijft dan “native” Duitsers. Voor Nino is dat geen probleem, zij speelt graag met taal en kan dat beter doen doordat ze niet oorspronkelijk Duits is. Meewerken aan de Georgische vertaling van Brilka vond ze maar lastig trouwens. Want als een boek af is, is het ook echt af. Na de laatste punt is het klaar en wil ze iets anders. Nu ze meewerkte aan de vertaling was ze nog steeds met een “oud” boek bezig, waar ze dus voor haar gevoel al lang klaar mee was.

Voor het boek De kat en de generaal, heeft Haratischwili onderzoek gedaan in Tsjetsjenië, waar het boek zich afspeelt. Ze is een aantal dagen daar geweest en heeft zich verbaasd over Poetin die op iedere straathoek levensgroot aanwezig is als grote leider die de mensen dankbaar moeten zijn, terwijl de mensen dat echt niet zijn en zich onderdrukt voelen. Wat haar tijdens haar reis het meeste opviel was het gescheiden leven van de mannen en de vrouwen. Alsof dat twee aparte werelden zijn, die niks met elkaar te maken hebben. Vervreemdend.

Nino is een gepassioneerd schrijver die niet over alledaagse dingen kan schrijven. Wel over extreme situaties, zoals te lezen is in beide boeken. Er gebeurt iets met de generaal, of met de kat, of met de journalist (of met de dochter van de generaal) wat kennelijk extreem is. Hoog tijd om dat eens uit te gaan zoeken (zodra mijn berg boeken die ik nog wil lezen iets kleiner is geworden).

De avond werd afgesloten met cadeautjes voor haar twee kinderen (een Nijntje t-shirt voor de oudste en het prentenboek van De gele ballon voor haar kindje van net 4 maanden dat mee was op tournee) en natuurlijk een signeersessie. Ook waren er heerlijke hapjes en drankjes om het napraten gezelliger te maken (wat zeer goed is gelukt).

Ik heb genoten van de avond en ben blij dat ik hier via hebban.nl naar toe kon gaan. Een mooie winkel met een bijzondere geschiedenis waar ik anders nooit was gekomen én een interessante schrijfster waar ik meer van ga lezen!

Negende NS Publieksprijs-aankoop

Zo koop je maanden geen boek, zo koop je er 3 vlak na elkaar. Mijn negende aankoop van het prijzengeld van de NS Publieksprijs is geworden:
Het achtste leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili!
Al mijn zelfopgelegde regels lapte ik aan mijn laars bij deze aankoop. Geen Nederlandse auteur én een boek waar ik al eens eerder geld aan heb uitgegeven.
Dit boek staat al heel lang op mijn "wil ik nog lezen"-lijst. Het lijkt me zó mooi! En dat lijkt me dus al sinds ik alleen de voorkant zag.

Ik heb het boek al eerder in huis gehad. Geleend van de bibliotheek. Alleen wist ik toen ik het reserveerde niet hoe dit het was. En dan zijn de meeste bibliotheekboeken ook nog speciaal ingebonden, waardoor het nog dikker en vooral zwaarder werd. Ik had in die tijd echt een enorme berg boeken liggen die ik nog ging lezen (hahaha, alsof ik ooit zonder zo'n berg zit, maar toen was 'ie echt heel hoog) en begon wel in dit boek, maar vond het te zwaar om lekker in bed te kunnen lezen. Ik lees namelijk overal, dus ook in bed. En dan liggend op mijn rug en het boek omhoog houdend. Dat ging dus voor geen meter met dit zware boek.
Ik heb 30 pagina's gelezen, vond het mooi, maar zo niet praktisch dat ik het toch maar weer inleverde. En meteen het e-book heb gekocht.
Ook dat ging niet helemaal goed. Want ja, een e-book zie ik niet iedere keer én kan ik niet overal mee naartoe slepen. Dus het bleef op mijn iPadje staan voor in de vakantie. Waar het ook niet werd gelezen, omdat ik dan zo veel fysieke papieren boeken mee neem, dat ik aan een e-book helemaal niet toe kom.

Tot een maand geleden, toen moest ik wel! Want ik heb bij hebban.nl een meet en greet met de auteur gewonnen. Maar ja... dan moet ik toch wel een flink eind zijn in dat boek, vind ik dan weer zelf.
Ik downloadde het luisterboek via de bibliotheek luisterboekenapp en begon te luisteren, maar dat schoot niet op (al werd het wel mooi voorgelezen), dus toch dat e-book er weer bij gepakt.
En toen ging er toch weer iets knagen... geen schermpje mee naar boven vanwege te veel licht vlak voor het slapen gaan, weerhield mij ervan flink op te schieten in het boek. En een e-book kan ik natuurlijk ook niet laten signeren. En ik heb nog een berg prijzengeld liggen waar ik boeken voor mag kopen.
Dus eigenlijk was de keus voor mijn negende aankoop snel gemaakt! Want nu lees ik weer lekker op papier, én kan ik het boek laten signeren!
Ik laat jullie later weten hoe de avond met Haratischwili is geweest (en hoe je haar naam nou uit moet spreken)!