Een
ontmoeting met wie? Nou, je weet wel: Nino Haratischwili van Brilka!
Al
geruime tijd staat het boek
Het achterste leven (voor Brilka) op mijn “wil ik
lezen” lijst. En ik ben er ook een keer in begonnen, maar toen kwam er van
alles tussen door. Tot nu! Want ik won via
hebban.nl een ontmoeting met deze
auteur.
Nino
was begin november in Nederland en maakte een toer langs een aantal boekhandels ter promotie
van haar nieuwste boek De kat en de generaal. Een van de boekhandels die ze
aandeed was Boekhandel Jimmink in Amsterdam. En voor die avond was ik
uitgenodigd. Helaas kon er niemand mee, maar ik wist dat er een leesmaatje van
onze NS-Publieksprijs Leesclub, Perron 9, ook zou gaan, dus ik was niet alleen.
Die
dinsdag hoefde ik maar een halve dag te werken bij Boekhandel De Kler in
Wassenaar. Dus ik kon meteen door en was ruim op tijd (maar alsnog met file) in
Amsterdam. Vlak bij de boekhandel kon ik (betaald) parkeren, er was genoeg
plek. Ik besloot een stukje te gaan wandelen op zoek naar een leuke plek om wat
te eten. Maar eerst liep ik naar het Merwedeplein, wat achter de boekhandel
ligt. Daar woonde Anne Frank met haar familie voor ze moesten onderduiken en nu
zijn daar de stolpersteine van de familie te vinden.
(Stolpersteine,
ook wel bekend als struikelstenen, is een project dat opgestart is door de
Duitse kunstenaar Gunter Demnig. Het is een over heel Europa verspreid monument
voor de slachtoffers van het Nationaal Socialisme. In de wijk waar Boekhandel
Jimmink zit, liggen heel veel stolpersteine, omdat het een Joodse wijk was
vroeger.)
Na
de stolpersteine was het toch echt etenstijd. Ik kwam uit in de Maasstraat bij
GOOS. Ik koos een plekje aan de bar waar ik lekker ongestoord kon lezen en eten
zonder tafeltjes bezet te houden. Ik zit er heerlijk rustig en lees nog een
flink stuk in Het achtste leven (voor Brilka) terwijl ik mijn brood en pasta
eet. Ondertussen deel ik nootjes uit en kleurplaten, want daar blijk ik naast
te zitten en kinderen vinden dat erg leuk. Prima!
Vlak
voor half 8 is het tijd om weer terug richting de boekhandel te gaan, want
vanaf half 8 is de inloop. Mijn leesclubmaatje van Perron 9 is er ook, samen
met een collega. Dus ik ben niet alleen. We wurmen ons op een stoeltje (die
stonden een beetje krapjes opgesteld, maar met wat bewegen en schuiven was het
toch goed zitten) en laten alles over ons heen komen.
De
eigenaar van de boekhandel heet ons hartelijk welkom en vertelt wat over de
winkel. Bijzonder, de winkel bestaat al heel lang én het is de winkel waar Anne
Frank haar dagboek kocht waardoor ze zo bekend is geworden.
Daarna
wordt mijn vraag al beantwoord: Hoe spreek je Haratischwili uit? Nou gewoon...
ha-ra-TISCH-wili. Wili is iets als “zoon of dochter van”.
Nelleke
Geel (uitgeefster van Meridiaan Uitgevers, waar het nieuwste boek van Nino is
uitgegeven) interviewde Nino in het Engels. Er werd natuurlijk gesproken over
Brilka (zoals we het gemakshalve maar noemden) en hoe dat boek haar leven heeft
veranderd. En ook over De kat en de generaal, haar nieuwste boek. En dat
allemaal zonder spoilers van het nieuwe boek, omdat veel van de aanwezigen
(waaronder ik) dat nog niet hadden gelezen. Het was een interessante avond over
Nino en hoe ze zich steeds opnieuw wil verrassen met haar boeken door iets
totaal anders te schrijven dan de vorige keer. Er zijn twee boeken in het
Nederlands vertaald, maar ze heeft er nog meer geschreven begreep ik tijdens
deze avond. Haratischwili komt oorspronkelijk uit Georgië, maar woont al lang
in Duitsland. haar boeken schrijft ze dan ook in het Duits, waar ze vloeiend in
leest en schrijft. Toch krijgt ze van mensen wel de reactie dat ze merken dat
ze niet oorspronkelijk uit Duitsland komt, omdat ze zinnen net anders schrijft
dan “native” Duitsers. Voor Nino is dat geen probleem, zij speelt graag met
taal en kan dat beter doen doordat ze niet oorspronkelijk Duits is. Meewerken
aan de Georgische vertaling van Brilka vond ze maar lastig trouwens. Want als
een boek af is, is het ook echt af. Na de laatste punt is het klaar en wil ze
iets anders. Nu ze meewerkte aan de vertaling was ze nog steeds met een “oud”
boek bezig, waar ze dus voor haar gevoel al lang klaar mee was.
Voor
het boek De kat en de generaal, heeft Haratischwili onderzoek gedaan in
Tsjetsjenië, waar het boek zich afspeelt. Ze is een aantal dagen daar geweest
en heeft zich verbaasd over Poetin die op iedere straathoek levensgroot
aanwezig is als grote leider die de mensen dankbaar moeten zijn, terwijl de
mensen dat echt niet zijn en zich onderdrukt voelen. Wat haar tijdens haar reis
het meeste opviel was het gescheiden leven van de mannen en de vrouwen. Alsof
dat twee aparte werelden zijn, die niks met elkaar te maken hebben.
Vervreemdend.
Nino
is een gepassioneerd schrijver die niet over alledaagse dingen kan schrijven.
Wel over extreme situaties, zoals te lezen is in beide boeken. Er gebeurt iets
met de generaal, of met de kat, of met de journalist (of met de dochter van de
generaal) wat kennelijk extreem is. Hoog tijd om dat eens uit te gaan zoeken
(zodra mijn berg boeken die ik nog wil lezen iets kleiner is geworden).
De
avond werd afgesloten met cadeautjes voor haar twee kinderen (een Nijntje
t-shirt voor de oudste en het prentenboek van De gele ballon voor haar kindje
van net 4 maanden dat mee was op tournee) en natuurlijk een signeersessie. Ook
waren er heerlijke hapjes en drankjes om het napraten gezelliger te maken (wat
zeer goed is gelukt).
Ik
heb genoten van de avond en ben blij dat ik hier via
hebban.nl naar toe kon
gaan. Een mooie winkel met een bijzondere geschiedenis waar ik anders nooit was
gekomen én een interessante schrijfster waar ik meer van ga lezen!
