dinsdag 20 oktober 2020

Scandi Crime Night met Mattias Edvardsson

 Op facebook zag ik een oproep voorbij komen voor een online event met Mattias Edvardsson ter ere van zijn nieuwe boek Goede buren. Ik heb zijn eerdere boek, Een heel gewoon gezin, vorig jaar gelezen en vond dat een van de beste boeken die ik vorig jaar las. Dit boek wilde ik dus ook lezen én die meet en greet zou helemaal leuk zijn. 

Inschrijven en duimen dus maar. Gelukkig hoefde ik niet heel lang op de uitslag te wachten, ik zat bij de gelukkige deelnemers! (Geen idee hoe veel mensen zich opgeven voor zoiets trouwens, maar ik was erg blij dat ik erbij zat.)

Ik kreeg een leesexemplaar toegestuurd met een survivalpakketje voor de avond zelf. Hoe leuk!

Meteen toen het boek binnen was heb ik het gelezen en het was geweldig! (Blogje gemist? Kijk naar de vorige post, daar staat 'ie!)

Opdracht vooraf 

Een week voor de leesclub kregen we info over hoe de Teams meeting zou gaan en welke vragen we in ieder geval konden voorbereiden. Oh ja, het zou in het Engels zijn die avond. Nou, dat is fijn, want mijn Zweeds is niet zo goed.

En het antwoord op die vragen bedenken was ook nog wel een uitdaging eigenlijk.

Welk personage vond je het leukst en waarom? Eh... tja, ik zou ze allemaal niet willen zijn, vond van allemaal wel iets leuk en iets minder. Maar een favoriet personage weet ik niet.

Zou het verhaal zich ook in Nederland af kunnen spelen? Ja, dat denk ik wel, zeker in van die nieuwe eco-wijken die gebouwd worden waar veel gezamenlijk gaat. En dan niet in de grote stad, want daar kennen mensen elkaar gewoon minder.

Familie is in beide boeken van Edvardsson belangrijk, kun je je daarin vinden qua situatie, en welke situatie het meeste? Dat is helemaal lastig! Maar ik denk toch dat je veel, zo niet alles, wilt doen om je kinderen veilig en gezond te houden.

De avond zelf 

En toen was het zo ver. Met ongeveer 50 mensen in een team-meeting werd het boek besproken. En gelukkig weten de meeste mensen inmiddels hoe zo’n meeting werkt, dus er waren nauwelijks afleidende microfoons die per ongeluk aanstonden. Handje opsteken als je een bijdrage wilde leveren en hup, daar gingen we! 

Mijn eerste vraag buiten de vooraf gestelde vragen om werd eigenlijk meteen al beantwoord zonder dat ik iets hoefde te vragen. Mattias had het namelijk over zijn “suspense” novel, wat neerkomt op spannende roman. En ik weet dat we dat in Nederland vertalen met literaire thriller, maar een thriller hoort voor mij echt eng te zijn terwijl dit boek psychologisch weer voortreffelijk is maar niet eng. Dus ik ga dat suspense er maar gewoon inhouden, dan klopt het wel prima namelijk. 

Links Hedde van de uitgeverij, rechts Mattias Edvardsson

Eigenlijk begonnen we gewoon met het behandelen van de vooraf gestelde vragen. En iedereen die aan het woord kwam had ongeveer dezelfde indruk van het boek als ik. Alle personages hebben goed en slecht in zich, moeilijk om je in alles te herkennen. De favoriete personages waren Fabian en Micke. Edvardsson vertelde dat hij graag personages met meerdere kanten gebruikt in zijn boeken, niet te simpel en geen sprookjesfiguren die alleen maar goed of slecht zijn.

De plek waar het verhaal zich afspeelt is gebaseerd op zijn eigen woonplaats, een doodlopende weg met 5 huizen eraan, het lijkt er een beetje op. De buren zouden wel iets van de locatie herkennen, maar niet van de gebeurtenissen, gelukkig maar!

Omdat we met zoveel waren, werden de meeste vragen via de chat gesteld en door degene van de uitgeverij (links op de foto) werden die gecombineerd en doorgespeeld aan Mattias. Al kon hij de meeste vragen zelf ook lezen omdat ze in het engels werden gesteld en pikte hij er zelf ook dingen uit.  

Een interessant gegeven is dat Edvardsson het boek heeft geschreven op de manier waarop het gepubliceerd is, dus niet chronologisch. Dat deed hij om het ook voor zichzelf leuk te houden. Rechttoe rechtaan schrijven is niet zo zijn ding. 

Sinds Een heel gewoon gezin kan Edvardsson leven van zijn schijven en zit hij dagelijks in zijn werkkamer (een uitgebouwde kast zo omschreef hij die) waar het rustig en stil is. Geen muziek, geen foto’s, geen geeltjes op de muur met aantekeningen en plotwendigen, alleen hij en zijn pc. Voor zijn grote doorbraak schreef hij andere boeken (kinderboeken voor zover ik kan nagaan) en war hij daarnaast leraar. Na zijn doorbraak met zijn vorige boek, was de druk van buitenaf wel groot om iets nieuws te schrijven en dat ws lastig. Maar nu, na dit boek, kan hij weer gewoon schrijven, omdat hij weet dat het lukt. 

Het boek is geschreven in de eerste persoon, vanuit 3 hoofdpersonen. Dus je hebt drie verschillende ikken zeg maar. Bewust, om zo minder afstand te creëren en makkelijker in het hoofd van de lezer te komen. Dat vindt niet iedereen fijn lezen, maar ik kan dat prima. Wat mij betreft blijft hij dat doen, want de personages zaten zeker in mijn hoofd.

De avond is voorbij gevlogen, het was echt heel leuk om eens mee te maken op deze manier. De auteur is echt super enthousiast en vertelt graag over zijn boek. In het echt zou het nog leuker zijn geweest, want dan had ik mijn boeken kunnen laten signeren, maar dit was een goed alternatief. Mocht er een derde boek komen, waar hij aan bezig is, maar niks over wilde zeggen omdat nog niemand iets gelezen had, dan ga ik dat zeker lezen. Hopelijk zijn dan alle Corona-perikelen voorbij en kan ik deze man eens in het echt ontmoeten. Aan zijn enthousiasme voor het schrijven en mijn enthousiasme over zijn boeken zal het niet liggen. 

Bijzaken

Wat ook erg grappig was, waren de mede-leesclubleden waarvan ik er maar een stuk of 10 heb gezien. Sommigen waren zich niet bewust van de camera en zaten heel erg te wiebelen, of heel dicht bij de camera waardoor je maar een stuk hoofd met oor zag. En ja, de ene mevrouw die de hele tijd kauwgom zat te kauwen en bellen zat te blazen was ook grappig. Ik ben benieuwd wat anderen hebben gezien aan mij. Hopelijk dat ik het erg leuk vond om erbij te zijn en blij ben met het mooie boek.

Dank Mattias Edvardsson voor de leuke avond en extra informatie die je ons gaf en dank aan Luitingh-Sijthoff voor het organiseren van deze avond! 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten