Mattias Edvardsson - Familietragedie

De twee eerdere boeken van Mattias Edvardsson vond ik echt geweldig! Ik keek dan ook enorm uit naar dit derde boek. Ik las al Een heel gewoon gezin waar ik dit stukje over schreef en Goede buren waar ik dit stukje over schreef. De verwachtingen waren dus hooggespannen. Ik mocht dit boek lezen voor de leesclub op thrillzone, mijn eerste keer dat ik daar een boek voor las. Dank! 

Het verhaal

Drie jonge mensen. Twee moorden. Eén waarheid? Bill Olsson zit financieel aan de grond. Hij kan zijn dochter nauwelijks onderhouden en voor extra inkomsten verhuurt hij een kamer aan rechtenstudente Karla. Karla Larsson maakt als bijbaan schoon bij kinderarts Steven Rytter en zijn vrouw Regina. Al snel heeft ze in de gaten dat er iets niet klopt bij het echtpaar. Waarom komt Regina de donkere slaapkamer niet uit? Jennica Jungstedt zit in een dertigerscrisis. Via Tinder ontmoet ze Steven Rytter en wordt halsoverkop verliefd. Zou dit dan de ware zijn? Dan worden Steven en Regina dood in hun huis aangetroffen en Bill Olsson lijkt de enige verdachte. Wat doet wanhoop met een mens? Hoe sterk is de invloed van je familie? En kun je er ooit vanaf komen, als je dat zou willen? 

foto: Gabriel Liljevall

De schrijver

Mattias Edvardsson is niet alleen schrijver, maar ook docent op een middelbare school. Een heel gewoon gezin is zijn doorbraak en verkocht in Zweden al meer dan 100.000 exemplaren, een ongekend aantal voor de Zweedse markt. Inmiddels wordt het verhaal in meer dan 30 landen uitgegeven. Edvardsson woont met zijn – gelukkig heel gewone – gezin in Löddeköpinge, Zweden. Na Een heel gewoon gezin verscheen Goede Buren. Familietragedie is zijn nieuwe thriller.  

Mening

Oh, oh, oh, wat een interessant boek was ook dit weer. Maar, zoals wel vaker, in mijn ogen totaal geen thriller maar een ijzersterke psychologische roman. Dus helemaal aan de verwachting voldeed het wat spanning betreft niet, maar ik vond het toch een heerlijk boek. Lekker in de hoofden van personages kruipen. Drie ook maar liefst!

Je wordt in het eerste hoofdstuk op het verkeerde been gezet, door de schrijfwijze en de informatie die je leest, maar dat zet je meteen op scherp. En daarna begint het boek natuurlijk pas echt. Je maakt kennis met Bill, alleenstaande vader van Sally, die het erg zwaar heeft om het hoofd financieel boven water te houden maar alles wil doen voor zijn dochter. Heel herkenbaar voor mij was het verhuizen in zijn jeugd en de wens om dat Sally niet aan te doen. (Bij mij was het niet dramatisch hoor, maar ook ik heb bedacht dat ik mijn kinderen dat niet aan wil doen.) Daarnaast heb je Karla, de studente die een kamer huurt bij Bill en een moeilijke jeugd heeft gehad en nu alles op alles zet om rechter te kunnen worden. Bill vergelijkt haar met een paardenbloem: “Een kind dat zich tegen alle verwachtingen in staande heeft gehouden. Je weet wel, van die hardnekkige paardenbloemen die overal kunnen groeien.” (p. 107)

En er is Jennica, bijna 30, nog steeds studerend en spiritueel adviseur in de avonduren die (helaas een minpuntje in het boek) Bruce Springsteen ouwelullenrock vindt.

Bill, Karla en Jennica hebben ieder hun eigen hoofdstukken en die zijn allemaal in de ik-vorm geschreven. Je komt dus heel dicht bij ze in de buurt. Maar, omdat ze onderling niet heel erg verbonden zijn met elkaar voel je toch een beetje afstand. Ze hebben overigens wel allemaal een soortgelijke achtergrond én Bill kennen Karla en Jennica allebei. De drie hoofdpersonages hebben alle drie goede en slecht kanten, zodat het makkelijk is om je in ze te kunnen verplaatsen. De andere personages van belang (Steven, Regina en Waheeda) worden minder goed uitgewerkt, maar zijn sterk genoeg voor hun rollen.

De hoofdstukken zijn kort en vertellen het verhaal vanuit de drie hoofdpersonages. Tussendoor zijn er ook fragmenten van politieverhoren opgenomen die afkomstig zijn van heel veel personen en die steeds een ander licht werpen op de situatie. Je krijgt zo een completer beeld van Bill, Karla en Jennica door informatie van buitenstaanders en hoe zij naar de hoofdpersonages kijken.

Die combinatie van hoofdstukken in de eerste persoon en de politieverhoren maakt dat je het boek maar heel moeilijk weg kunt leggen.

Het boek moet het niet hebben van de pure spanning, maar van de psychologische spanning die opgebouwd wordt. Je blijft lezen tot de laatste bladzijde en wordt verrast door dit verhaal van Edvardsson.

De volgende boeken van Mattias Edvardsson ga ik zeker weer lezen. Dankjewel thrillzone dat ik mee mocht lezen met deze leesclub, 

Boekinformatie

Titel: Familietragedie

Auteur: Mattias Edvardsson

Oorspronkelijke titel: En familjetragedi

Vertaler: Bianca Cornelissen

ISBN: 9789024597826

Uitgever: Luitingh Sijthoff

Verschijningsdatum:19 januari 2021

Aantal pagina’s: 400

Prijs: € 21,99

2021 in boeken

Net als vorig jaar was ook 2021 weer een fijn boekenjaar. Ik las maar liefst 103 boeken! Ik kwam ook nog eens precies uit met mijn laatste boek op 31 december, hoe fijn is dat. Wederom was mijn doelstelling van 54 boeken gehaald (dat haalde ik al in juni, dus eigenlijk valt het een beetje tegen dat ik niet verdubbeld heb). Voor dit jaar staat het doel ook gewoon weer op 54 (een boek per week plus twee in de vakantie), want ik wil geen leesstress krijgen. 

Ik heb meegedaan aan een aantal leesclubs bij hebban, waardoor ik boeken las die ik anders nooit zou hebben gelezen én waardoor ik mijn geheime goede voornemen een beetje beter heb kunnen uitvoeren: meer debuutromans lezen. Ik las ook weer leesexemplaren uit onze winkels, waardoor ik onder andere de young adult schrijver Alan Gratz ontdekte. 

Mijn boek van het jaar is Toevluchtsoord van Jérôme Loubry. (Voor het geval iemand dat blogje heeft gemist: je vindt het hier.) Het tweede boek dat ik las in 2021… er is het hele jaar niks in de buurt gekomen van dat boek. Frustrerend, want het was dus in januari eigenlijk al klaar dat lezen. Geweldig, omdat ik het aan heel veel mensen aan heb geraden en bijna alleen maar hele positieve reacties daarop terug kreeg. Net als op mijn roman van het jaar Het woud van wol en staal. Dat las ik in maart voor de tweede keer, nog steeds prachtig en ik schreef daar dit over.. 

Andere boeken die ik erg goed vond dit jaar waren De overlevenden van Alex Schulman (het blogje lees je hier), Verzamelde werken van Lydia Sandgren (dat blogje staat hier), De onscherpte van de wereld van Iris Wolff (waarvan het blogje hier te vinden is) en Luna van Pieter Koolwijk (blogje is hier!.)

Er was dit jaar maar 1 boek waar ik echt niet doorheen kwam. Na 2 weken worstelen door 100 pagina’s gaf ik het op, Het weekend van Charlotte Wood. Dat was duidelijk niet mijn boek. Het veroorzaakte wel een enorme terugval in gelezen boeken per maand omdat het andere boek zo enorm dik was dat ik daar twee weken over deed. 

Het goede nieuws is weer dat ik nog steeds een contract heb bij mijn boekhandel. Nu voor onbepaalde tijd. Hoera! Het minder goede van dit jaar is toch wel weer de lockdown, al is die nu minder hard dan begin vorig jaar. Een afhaalbalie is leuk, fijner ook dan hoe het vorig jaar was, maar het is toch echt anders… Hopelijk duurt ie dit keer minder lang! 

Een van de leukste boekendingen van 2021 was de Boekenweekchallenge die De Vries Van Stockum organiseerde in samenwerking met hebban. In 5 dagen lazen we 5 boeken en bespraken die (meer hierover vind je hier). Verschillende genres, verschillende diktes, meer en minder interessant maar allemaal nieuw. Ik hoop dat ze er dit jaar weer een organiseren. (Het tikte ook lekker aan voor mijn aantal gelezen boeken.) 

En voor dit jaar heb ik mijn leesdoel dus gewoon weer op 54 gezet. Mijn eerste boek is al uit. Mijn eerste leeslijstje hangt al weer op het prikbord en de te lezen boekenberg is hoger dan ooit.

Er zijn in ieder geval een paar boeken in 2022 waar ik erg naar uit kijk! Er komt in maart een nieuwe van Jérôme Loubry, Verdoemd, er komt een nieuwe Isabel Allende, een nieuwe Jennifer Egan én een nieuwe Mattias Edvardsson. Die laatste komt al op 19 januari als het goed is, tot die tijd koop ik geen nieuwe boeken (voor mezelf). 

Als laatste nog een oproep: koop lokaal! Kies een boekhandel bij je in de buurt en bestel via hun website. Weet je niet welke boekhandel je moet kiezen? Kies dan de mijne! Www.dekler.nl (ja sorry, maar dat wordt erg gewaardeerd)

Oh en nog een goed voornemen.... ook aan het eind van het jaar blogjes schrijven. Dat is er in 2021 door de drukte een beetje bij ingeschoten.

Lisa Jewell - Toen was ze weg

Ik las twee jaar geleden het boek Ik volg je van deze schijver, ik schreef er dit stukje over. En vorig jaar De mensen boven ons, waar ik dit stukje over schreef. Nu is er een nieuw boek van Jewell. En omdat die andere twee zo goed bevallen waren, wilde ik deze natuurlijk ook lezen.

 

Het verhaal

Ze was vijftien, haar moeders oogappel. Ze had haar hele leven nog voor zich. En toen, in een oogwenk, was Ellie verdwenen. Tien jaar later heeft Laurel de hoop nog altijd niet opgegeven dat ze Ellie zal vinden. Als ze een charismatische man leert kennen voor wie ze als een blok valt, brengt dit wat licht in haar leven. Maar wat haar volledig de adem beneemt is zijn negenjarige dochter. Want dat meisje is het evenbeeld van Ellie. En alle onbeantwoorde vragen die Laurel al zo lang achtervolgen komen in volle vaart terug. Wat is er met Ellie gebeurd? En wie heeft er nog steeds geheimen prijs te geven?

De schrijver

Lisa Jewell (Londen, 1968) schreef haar eerste roman, Ralph’s Party, n.a.v. een weddenschap. Het werd in 1998 uitgegeven door Penguin en was dat jaar het bestverkopende debuut. Sindsdien heeft ze 16 boeken geschreven. Enkele jaren geleden is ze van genre veranderd – van chicklit naar steeds donkerder romans naar psychologische thrillers. Met haar laatste thriller belandde ze in Engeland op #1 in de bestsellerlijst en in Amerika in de top tien.

Mening

Een sterke psychologische roman was dit weer. Er zit veel onderhuidse spanning in, je voelt gewoon dat er met een aantal personages wat mis is. Maar echt eng spannend was het weer nergens. Misschien moet ik toch maar de term “suspense novel” voor dit soort boeken aan gaan houden, zoals Matthias Edvardsson zijn boek Goede buren noemde tijdens de Scandi Crome night waar ik dit stukje over schreef. Ik heb er nog steeds niet een juiste Nederlandse term voor. Maar thriller voldoet niet. Anyway, ik ben dol op psychologische romans, dus ook dit boek vond ik weer heerlijk. In 5 delen lees je het verhaal van Laurel die haar jongste dochter Ellie plotseling kwijt raakt en hoe ze haar leven op de rails probeert te houden al 10 jaar lang. En dan vooral nu, nu er ineens schot in de vermissingszaak van Ellie komt en Laurel vanuit het niets een leuke man leert kennen. Vanuit verschillende perspectieven en in verschillende tijden (heden en vroeger, aangegeven met Toen) wordt steeds een beetje meer duidelijk wat er allemaal gebeurd is met Ellie. De verhaallijnen zijn in verschillende vormen geschreven, de derde persoon, maar soms ook de eerste. De dochter van de nieuwe vriend van Laurel zet alles eigenlijk weer op scherp, want ze lijkt zo op Ellie dat de hele geschiedenis weer naar boven komt. Er zijn vier hoofdpersonages, waaronder Laurel, Floyd en Poppy, die alle puzzelstukjes uiteindelijk samen voegen. Je weet lang niet helemaal hoe het in elkaar steekt en dat is op zich wel knap. Het is net anders dan je denkt. Maar niet minder bizar eigenlijk. Er zitten in het begin wel wat aanwijzingen in het boek, bedacht ik achteraf. Maar die heb ik niet genoeg opgeslagen om daar tijdens het lezen iets mee te doen. (Naderhand zag ik ze wel natuurlijk.)

Mooi is de veranderende familieband tussen Laurel, haar ex, haar kinderen, haar nieuwe vriend en zijn dochter. Hoe deze mensen een invloed op elkaar hebben en hoe dat in relatief korte tijd anders wordt. Door de gebeurtenissen van nu? Door de dochter van Floyd? Door de combinatie ban die twee denk ik.

Er zijn, behalve fysiek, opvallende gelijkenissen tussen het dochtertje van Floyd en Ellie. Waarvan ik de boekgerelateerde eruit pikte (op blz 116 en 117): “‘Wat vind je zo fijn aan fictie?’ Poppy houdt het boek stevig vast. ‘Verhalen,’ zegt ze, ‘zijn de enige dingen in het leven die echt zijn. De rest is een droom.’ Laurel en Paul knikken glimlachend. Dan kijken ze elkaar weer even aan. Geen wrange blik deze keer, maar een verontruste. Ellie las vroeger ook twee boeken in de week en als zij haar weleens plaagden omdat ze altijd met haar neus in een boek zat, zei ze altijd: ‘Als ik een boek lees, lijkt dat het echte leven, en als ik het boek neerleg, ben ik weer terug in de droom.’”

Ik vond dit boek wel weer heerlijk om te lezen, ondanks dat er geen hele erge spanning in zat. Dus, hou je van psychologische romans, lees dot boek gerust!

Ik ben me alleen wel af gaan vragen wat de verleden tijd is van afschrikken, want ik zou schrok af zeggen in plaats van schrikte af. Maar dat is vast fout, als het meerdere malen (oké, twee keer, maar toch) voorkomt in het boek.

 

Boekinformatie

Titel: Toen was ze weg

Auteur: Lisa Jewell

Oorspronkelijke titel: Then She Was Gone

Vertaler: Ineke de Groot

ISBN: 9789400513655

Uitgever: A.W.Bruna

Verschijningsdatum: 5 juli 2021

Aantal pagina’s: 320

Prijs: € 18,99

2020 in boeken

Ook dit jaar was weer een fijn boekenjaar! Ik las (tot het moment van schrijven) dit jaar 79 boeken en denk er nog eentje aan toe te kunnen voegen. Daarmee haalde ik ruim mijn jaarlijkse doelstelling van 1 boek per week plus 2 extra, want in de vakantie lees ik meer, dus twee extra.

Ik las mee voor de hebban thrillerprijs, de hebban debuutprijs, een paar leesclubs op hebban (met wisselend succes) en won hier en daar wat boeken bij prijsvragen. Daardoor las ik ook wat boeken die niet helemaal mijn ding waren, maar dat maakt het wel leuk. Ook sommige leesexemplaren die ik meenam uit de winkels waren niet helemaal mijn ding, maar goed om ook eens iets meer fantasy-achtige dingen te lezen. Al bevestig ik daarmee alleen maar dat het echt niet mijn genre is.

Mijn boek van het jaar in Rodham van Curtis Sittenfeld. Daarnaast krijgen een paar boeken een eervolle vermelding, omdat ik daar ook erg van genoten heb. Ach, zal ik een top 5 maken? Dat vind ik zo moeilijk, omdat het vergelijken van boeken zo lastig is. Maar goed, dit is mijn top 5 van 2020:

1. Rodham - Curtis Sittenfeld (Lees hier mijn stukje over dit boek.)
2. Verloren grond - Murat Isik (Lees hier mijn stukje over dit boek.)
3. Goede buren - Mattias Edvardsson (Lees hier mijn stukje over dit boek.)
4. Het meisje in de witte kimono - Anna John (Lees hier mijn stukje over dit boek.)
5. Ons kasteel aan zee - Lucy Strange (Lees hier mijn stukje over dit boek.)

Er waren natuurlijk ook boeken die een beetje tegenvielen. Zoals De stagiair van Helen Monks Takhar en Tarifa van Kiki van Dijk. Van beide boeken had ik iets anders verwacht.

Het goede nieuws is dat ook dit jaar mijn contract in de boekhandel verlengd is. Nog een jaar erbij als oproepkracht! Hopelijk mogen de winkels weer snel open. Want dat is wel raar hoor, werken in Corona-tijd. Dat zal voor iedereen wel zijn, maar voor mij was het na de eerste lockdown vooral met een heel andere instelling werken: houden mensen afstand, nemen ze een mandje, houden mensen afstand, sta ik achter mijn kuchscherm, houden mensen afstand, heb ik mijn handen schoongemaakt na het aannemen van genoeg geld, houden mensen eigenlijk wel afstand?! En het enorme werk dat er komt kijken bij het schoonmaken van mandjes... maar toen dat eenmaal een beetje liep, ging het weer over boeken. En dat was fijn.

Inmiddels zitten we al een paar weken in de harde lockdown, en hoe essentieel boeken ook voor mij zijn.... dat zijn ze niet voor de overheid. Dus zijn onze winkels nu dicht. En bezorgen wij aan huis. Een leuke uitdaging en ik vind het echt een super service. Mensen zijn erg enthousiast en hopelijk blijft het lokale kopen een vast iets na alle coronaperikelen.

Het allertofste bam dit boekenjaar was toch echt dat ik met een vriendin mee mocht naar het Boekenbal! HET BOEKENBAL!!!! Dat was een paar dagen voor de intelligente lockdown in ging, dus ik ben dankbaar dat ik daar bij mocht zijn. Wat was dat een bijzondere belevenis.

En 2021? De plannen zijn weer gewoon een boek per week en twee extra, dus 54. Ik kijk uit naar de nieuwe boeken van Kim Moelands en Jens Vern. Hopelijk komt er ook een nieuwe Esther Verhoef (daar is ze mee bezig, maar nog geen publicatiedatum bekend) en vorige week las ik dat er een nieuwe Jessica Durlacher komt! Maar waar ik het meest naar uitkijk: Het woud van wol en staal verschijnt eindelijk in januari! Dat wordt mijn boek van het jaar! Dat weet ik bijna zeker. Ik las het namelijk al in mei, als voorpublicatie, en toen werd de datum steeds verschoven. Ik ga het in januari nog een keer lezen, kijken of het dan nog steeds zo geweldig is.

Voor nu ga ik nog even verder in mijn laatste boek van 2020, Het huis met de kersenbloesem. Weer een aziatisch boek, al is het dit keer niet Japans maar Koreaans. 

Als laatste nog een oproep: koop lokaal! Kies een boekhandel bij je in de buurt en bestel via hun website. Weet je niet welke boekhandel je moet kiezen? Kies dan de mijne! Www.dekler.nl (ja sorry, maar dat wordt erg gewaardeerd)

 

 

Scandi Crime Night met Mattias Edvardsson

 Op facebook zag ik een oproep voorbij komen voor een online event met Mattias Edvardsson ter ere van zijn nieuwe boek Goede buren. Ik heb zijn eerdere boek, Een heel gewoon gezin, vorig jaar gelezen en vond dat een van de beste boeken die ik vorig jaar las. Dit boek wilde ik dus ook lezen én die meet en greet zou helemaal leuk zijn. 

Inschrijven en duimen dus maar. Gelukkig hoefde ik niet heel lang op de uitslag te wachten, ik zat bij de gelukkige deelnemers! (Geen idee hoe veel mensen zich opgeven voor zoiets trouwens, maar ik was erg blij dat ik erbij zat.)

Ik kreeg een leesexemplaar toegestuurd met een survivalpakketje voor de avond zelf. Hoe leuk!

Meteen toen het boek binnen was heb ik het gelezen en het was geweldig! (Blogje gemist? Kijk naar de vorige post, daar staat 'ie!)

Opdracht vooraf 

Een week voor de leesclub kregen we info over hoe de Teams meeting zou gaan en welke vragen we in ieder geval konden voorbereiden. Oh ja, het zou in het Engels zijn die avond. Nou, dat is fijn, want mijn Zweeds is niet zo goed.

En het antwoord op die vragen bedenken was ook nog wel een uitdaging eigenlijk.

Welk personage vond je het leukst en waarom? Eh... tja, ik zou ze allemaal niet willen zijn, vond van allemaal wel iets leuk en iets minder. Maar een favoriet personage weet ik niet.

Zou het verhaal zich ook in Nederland af kunnen spelen? Ja, dat denk ik wel, zeker in van die nieuwe eco-wijken die gebouwd worden waar veel gezamenlijk gaat. En dan niet in de grote stad, want daar kennen mensen elkaar gewoon minder.

Familie is in beide boeken van Edvardsson belangrijk, kun je je daarin vinden qua situatie, en welke situatie het meeste? Dat is helemaal lastig! Maar ik denk toch dat je veel, zo niet alles, wilt doen om je kinderen veilig en gezond te houden.

De avond zelf 

En toen was het zo ver. Met ongeveer 50 mensen in een team-meeting werd het boek besproken. En gelukkig weten de meeste mensen inmiddels hoe zo’n meeting werkt, dus er waren nauwelijks afleidende microfoons die per ongeluk aanstonden. Handje opsteken als je een bijdrage wilde leveren en hup, daar gingen we! 

Mijn eerste vraag buiten de vooraf gestelde vragen om werd eigenlijk meteen al beantwoord zonder dat ik iets hoefde te vragen. Mattias had het namelijk over zijn “suspense” novel, wat neerkomt op spannende roman. En ik weet dat we dat in Nederland vertalen met literaire thriller, maar een thriller hoort voor mij echt eng te zijn terwijl dit boek psychologisch weer voortreffelijk is maar niet eng. Dus ik ga dat suspense er maar gewoon inhouden, dan klopt het wel prima namelijk. 

Links Hedde van de uitgeverij, rechts Mattias Edvardsson

Eigenlijk begonnen we gewoon met het behandelen van de vooraf gestelde vragen. En iedereen die aan het woord kwam had ongeveer dezelfde indruk van het boek als ik. Alle personages hebben goed en slecht in zich, moeilijk om je in alles te herkennen. De favoriete personages waren Fabian en Micke. Edvardsson vertelde dat hij graag personages met meerdere kanten gebruikt in zijn boeken, niet te simpel en geen sprookjesfiguren die alleen maar goed of slecht zijn.

De plek waar het verhaal zich afspeelt is gebaseerd op zijn eigen woonplaats, een doodlopende weg met 5 huizen eraan, het lijkt er een beetje op. De buren zouden wel iets van de locatie herkennen, maar niet van de gebeurtenissen, gelukkig maar!

Omdat we met zoveel waren, werden de meeste vragen via de chat gesteld en door degene van de uitgeverij (links op de foto) werden die gecombineerd en doorgespeeld aan Mattias. Al kon hij de meeste vragen zelf ook lezen omdat ze in het engels werden gesteld en pikte hij er zelf ook dingen uit.  

Een interessant gegeven is dat Edvardsson het boek heeft geschreven op de manier waarop het gepubliceerd is, dus niet chronologisch. Dat deed hij om het ook voor zichzelf leuk te houden. Rechttoe rechtaan schrijven is niet zo zijn ding. 

Sinds Een heel gewoon gezin kan Edvardsson leven van zijn schijven en zit hij dagelijks in zijn werkkamer (een uitgebouwde kast zo omschreef hij die) waar het rustig en stil is. Geen muziek, geen foto’s, geen geeltjes op de muur met aantekeningen en plotwendigen, alleen hij en zijn pc. Voor zijn grote doorbraak schreef hij andere boeken (kinderboeken voor zover ik kan nagaan) en war hij daarnaast leraar. Na zijn doorbraak met zijn vorige boek, was de druk van buitenaf wel groot om iets nieuws te schrijven en dat ws lastig. Maar nu, na dit boek, kan hij weer gewoon schrijven, omdat hij weet dat het lukt. 

Het boek is geschreven in de eerste persoon, vanuit 3 hoofdpersonen. Dus je hebt drie verschillende ikken zeg maar. Bewust, om zo minder afstand te creëren en makkelijker in het hoofd van de lezer te komen. Dat vindt niet iedereen fijn lezen, maar ik kan dat prima. Wat mij betreft blijft hij dat doen, want de personages zaten zeker in mijn hoofd.

De avond is voorbij gevlogen, het was echt heel leuk om eens mee te maken op deze manier. De auteur is echt super enthousiast en vertelt graag over zijn boek. In het echt zou het nog leuker zijn geweest, want dan had ik mijn boeken kunnen laten signeren, maar dit was een goed alternatief. Mocht er een derde boek komen, waar hij aan bezig is, maar niks over wilde zeggen omdat nog niemand iets gelezen had, dan ga ik dat zeker lezen. Hopelijk zijn dan alle Corona-perikelen voorbij en kan ik deze man eens in het echt ontmoeten. Aan zijn enthousiasme voor het schrijven en mijn enthousiasme over zijn boeken zal het niet liggen. 

Bijzaken

Wat ook erg grappig was, waren de mede-leesclubleden waarvan ik er maar een stuk of 10 heb gezien. Sommigen waren zich niet bewust van de camera en zaten heel erg te wiebelen, of heel dicht bij de camera waardoor je maar een stuk hoofd met oor zag. En ja, de ene mevrouw die de hele tijd kauwgom zat te kauwen en bellen zat te blazen was ook grappig. Ik ben benieuwd wat anderen hebben gezien aan mij. Hopelijk dat ik het erg leuk vond om erbij te zijn en blij ben met het mooie boek.

Dank Mattias Edvardsson voor de leuke avond en extra informatie die je ons gaf en dank aan Luitingh-Sijthoff voor het organiseren van deze avond! 

Mattias Edvardsson - Goede buren

Nadat ik vorig jaar het boek Een heel gewoon gezin had gelezen van deze auteur, was ik helemaal blij. Wat een goede psychologische roman! Ik schreef er dit stukje over. En nu is daar een tweede boek, dit keer onder de noemer thriller. Ik hoop dat het psychologisch net zo sterk in elkaar zit! 

Het verhaal

Micke en Bianca Andersson verhuizen naar een idyllische buitenwijk die perfect lijkt voor hun gezin. Maar als ze hun buren leren kennen, komt er langzaam een gevoel van onbehagen op. Als Bianca ernstig gewond raakt, lijkt het in eerste instantie een tragisch ongeluk. Terwijl ze worstelt voor haar leven in het ziekenhuis, groeit de twijfel bij de politie en de buurt. Micke heeft altijd in gerechtigheid geloofd. Maar wat gebeurt er als de enige uitweg lijkt te zijn om het recht in eigen hand te nemen? 

De schrijver 

Mattias Edvardsson is niet alleen schrijver, maar ook docent op een middelbare school. Een heel gewoon gezin is zijn doorbraak en verkocht in Zweden al meer dan 100.000 exemplaren, een ongekend aantal voor de Zweedse markt. Inmiddels wordt het verhaal in meer dan 30 landen uitgegeven. Edvardsson woont met zijn – gelukkig heel gewone – gezin in Löddeköpinge, Zweden. Inmiddels is er een tweede boek: Goede buren.  

Mening

Waaaahhhh, het was weer zo goed! Echt, qua psychologie weer zo sterk! En dan meteen de maar.... het is geen thriller. Dat vind ik zelf echt helemaal niet erg, want ik las dit boek in 3 dagen uit, maar als je een spannend boek verwacht kun je beter iets anders lezen. Het is echter wel een ijzersterke psychologische roman. En laat dat nou nét zijn wat ik het liefste lees. Dus ik ben blij!

Goed, het boek. Eigenlijk beslaat het verhaal maar 5 dagen in het heden. Van vrijdag 13 tot en met dinsdag 17 oktober 2017. Aangeduid in hoofdstukken met daarbij vanuit welke persoon het hoofdstuk verteld wordt en de datum erbij. Er zijn ook heel veel hoofdstukken in het verleden, vanaf 2015 tot 2017. Ook staat bij ieder hoofdstuk een aanduiding: voor het ongeluk, na het ongeluk. Je weet dus meteen dat het ongeluk cruciaal is voor het boek. De hoofdstukken worden verteld door Micke, Jacqueline en Fabian. Micke woont met zijn vrouw Bianca en hun twee kinderen William en Bella in de Kabaalstraat. Een rustig woonerf met een aantal buren, waaronder Jacqueline en haar zoon Fabian.

De saamhorigheid op het erf is groot, maar of ze ook echt goede buren zijn? Je merkt al gauw dat de onderlinge relaties wat gespannen zijn, helemaal na het ongeluk. Langzaam maar zeker kom je erachter wat er allemaal speelt en gespeeld heeft. Je leert Micke, Jacqeline en Fabian goed kennen. En via Micke leer je ook veel van Bianca en hoe haar kijk op de wereld hun leven beïnvloedt. De spanning wordt goed opgebouwd en voor mij was lang niet duidelijk hoe het precies zat, al had ik wel een onderbuikgevoel. Maar dat bleek maar deels te kloppen. Ik ga er verder niks over zeggen, alles zou iets kunnen verraden en dar doet af aan het verhaal. Maar echt, lees dit boek!

Een aanrader als je van psychologische romans houdt! 

Leuk nieuws: Ik mocht meedoen aan de Scandi Crime Night van Luitingh-Sijthoff op 13 oktober, waar we met de auteur samen in een online bijeenkomst het boek gingen bespreken. Natuurlijk schrijf ik daar ook iets over, dus misschien kom ik dan nog wel tot nieuwe inzichten. Wordt vervolgd...

Omdat ik mee mocht doen aan de Scandi Crime Night kreeg ik van de uitgeverij een ongecorrigeerd exemplaar toegestuurd, zodat we het al konden lezen voor het boek echt uitkwam. In het echt staat die tekst dus niet op de voorkant.

Ik heb er meteen een leestip voor gemaakt voor in de winkel!

 

Boekinformatie

Titel: Goede buren

Auteur: Mattias Edvardsson

ISBN: 978902453317

Uitgever: Luitingh-Sijthoff

Verschijningsdatum: 13 oktober 2020

Aantal pagina’s: 448

Prijs: € 20,99

Leestips op de website

Vorige maand was De Kler tijdelijk gesloten in verband met het Corona-virus. Inmiddels zijn de winkels gelukkig weer open en heb ik al weer een paar keer mogen werken. Met de nodige aanpassingen is dat goed te doen. Al is het wel anders werken dan voorheen. Maar goed, ook dit went vast wel en dan gaat het daarna, als we allemaal gewend zijn, vast  wel weer over boeken.

In de tussentijd werd er gevraagd om leestips voor op de website. Leuk natuurlijk! Dus ik heb meteen drie leestips opgestuurd. Inmiddels staan die op de site. Weer een leuk stapje genomen in mijn hernieuwde boekhandelscarrière! En sinds van de week sta ik ook met een van die tips op Facebook kijk maar eens hier.

Jullie kennen die leestips natuurlijk allemaal al lang, want het zijn boeken die ik hier heb besproken. Maar ik vond het toch weer zo leuk dat ik het hier even wilde melden. Op de site staan ook leestips van andere collega's, dus kijk gerust eens rond. Wie weet zie je een boek waarvan je het bestaan niet wist en wat je nu ineens heel leuk lijkt om te lezen!

Mattias Edvardsson - Een heel gewoon gezin

Zoals jullie misschien nog weten, was ik eind augustus bij De Beste Boeken Live (waar ik dit stukje over schreef). Ik nam daar dus een tas met boeken mee, waar ik nog steeds van geniet. Deze keer koos ik voor het boek Een heel gewoon gezin, omdat het net in de winkel lag en het me er interessant leek. Eens kijken of ik daar nog steeds zo over denk nadat ik het gelezen heb.

Het verhaal

Ze zijn een heel gewoon gezin: Adam, zijn vrouw Ulrika en hun negentienjarige dochter Stella. Ze leiden een gerieflijk leven in een villawijk, met goedbetaalde banen en een uitgebreide vriendenkring. Tot Stella wordt gearresteerd op beschuldiging van moord op een man van bijna tweemaal haar leeftijd. Hoe kende ze deze zakenman, en vooral, welke reden zou ze hebben gehad om hem te doden? Adam gelooft in zijn dochters onschuld. Ulrika denkt echter dat ze iets verbergt. En Stella? Wat is haar kant van het verhaal? Hoe goed kennen Adam en Ulrika hun dochter, en elkaar? En hoe ver gaan ze om haar te beschermen?

De schrijver

Mattias Edvardsson is niet alleen schrijver, maar ook docent op een middelbare school. Een heel gewoon gezin is zijn doorbraak en verkocht in Zweden al meer dan 100.000 exemplaren, een ongekend aantal voor de Zweedse markt. Inmiddels wordt het verhaal in meer dan 30 landen uitgegeven. Edvardsson woont met zijn – gelukkig heel gewone – gezin in Löddeköpinge, Zweden, waar hij werkt aan zijn volgende roman.

  

Mening

Wat een geweldig goede psychologische roman is dit! Ik kon het nauwelijks wegleggen en heb (bijna) ieder vrij moment benut om te kunnen lezen. En nu is het al uit... jammer!

Het verhaal van dit gewone gezin wordt in drie dele vertelt door de gezinsleden, waardoor je Adam (de vader, priester van beroep), Ulrika (de moeder en advocaat van beroep) en Stella (de enige dochter, sparend voor een reis naar Azië) goed leert kennen. En in ieder deel van het boek wordt een tipje van de sluier opgelicht zodat je aan het eind pas weet hoe het verhaal precies in elkaar zit.

Belangrijke bijrollen zijn er voor Amina (de beste vriendin van Stella) en Linda (de ex van Chris Olsen, het slachtoffer).

De drie gezinsleden beschrijven allemaal hoe vanuit hun eigen gezichtspunt hun gezin is en functioneert. Dat biedt zeer verschillende perspectieven op hetzelfde verhaal. Maar hoe ver ze ook uit elkaar lijken te staan, ze blijven een gezin, dat tot voor kort eigenlijk een heel gewoon gezin was.

Het eerste deel heet De vader, en wordt verteld door Adam. Je leest wat hij mee maakt, hoe hij tot zijn daden komt en hoe hij het verleden en de toekomst in overweging neemt bij alles wat hij doet.

Deel twee wordt verteld door Stella terwijl ze in de cel zit en wacht op wat komen gaat. Ook haar leer je goed kennen door hoe ze vertelt over wat er gebeurd is en hoe ze dat ervaart.

Het derde deel is voor de moeder, zij werpt weer een heel andere blik op hun gezin. Ook haar motieven worden duidelijk gaande weg.

Er is een proloog, die al alles op scherp zet. Je weet niet wat er gaat gebeuren...

Als allerlaatste is er een epiloog vanuit Stella geschreven. En tot die tijd is het verhaal ook niet af. Het is echt het ontbrekende stukje van de puzzel die Edvardsson heeft uitgezet.

Door de verschillende perspectieven, allemaal in de ik-vorm geschreven, leer je de hoofdpersonen en hun beweegredenen goed kennen. Heerlijk in de hoofden van anderen zit je dus! Dit is hoe ik mijn boeken het liefst heb, echt.

Wat een geweldig boek! Ik ga deze auteur echt in de gaten houden, want er wordt gezegd dat hij bezig is met een nieuw boek. Dát moet ik lezen!

En van dit boek schreef ik mijn eerste leestip bij Boekhandel De Kler. Hoera!

Boekinformatie

Titel: Een heel gewoon gezin

Auteur: Mattias Edvardsson

ISBN: 9789024583294

Uitgever: Luitingh-Sijthoff

Verschijningsdatum: 17 oktober 2019

Aantal pagina’s: 448

Prijs: € 20,99