Dit boek schreeuwde iedere keer dat ik in de winkel was: Koop mij, koop mij! Ik heb ongeveer een week weerstand kunnen bieden en toen ging ik voor de bijl, gekocht! En toen moest het eventjes op een stapeltje voordat het gelezen kon worden... en riep het steeds: Lees mij, lees mij! Dat duurde dus niet zo heel lang want ik kan het gewoon niet meer laten liggen.
Het verhaal
In
een steegje in Tokio zit al meer dan honderd jaar een café dat zorgvuldig
gebrouwen koffie schenkt. Dit cafeetje biedt de klanten een unieke ervaring: de
kans om terug in de tijd te reizen. Voordat de koffie koud wordt beschrijft
vier prachtige verhalen van cafégasten die het verleden een bezoekje willen
brengen.
De
eerste wil de man die haar verliet confronteren, de tweede wil een brief
terugvinden van haar man wiens geheugen is verdwenen door de ziekte van
Alzheimer, de derde wil haar zus voor een laatste keer spreken en de vierde wil
haar dochter voor de eerste keer ontmoeten.
Maar
de reis naar het verleden is niet zonder risico: de gasten moeten naar het
heden terugkeren voordat hun kopje koffie koud geworden is.
De schrijver
Toshikazu Kawaguchi (1971) is regisseur en schreef verschillende toneelstukken, waaronder Voordat de koffie koud wordt, waarvoor hij de 10th Suginami Drama Festival grand prize in ontvangst mocht nemen. Zijn gelijknamige debuutroman is gebaseerd op dit toneelstuk en werd een bestseller in Japan. Inmiddels is het boek verschenen in meerdere landen en werd het in 2018 verfilmd.
Mening
Wat
een prachtig boek! Kleine setting, intieme verhalen, bijzonder hoor.
Het
woord café doet vermoeden dat het een grote ruimte is, maar het hele boek
speelt zich af op een paar vierkante meter. Er zijn in Funiculì Funiculà maar 3
tafeltjes voor 2 en 3 barkrukken. En aan een van de tafeltjes zit altijd een
vrouw in een witte jurk. Het café wordt in elk van de vier verhalen weer
beschreven, waardoor je een goede indruk krijgt (van de drie klokken die
allemaal anders staan, de sepia kleur, de ingang).
De
vier verhalen staan los van elkaar, maar de personen komen wel in ieder verhaal
voor, met steeds iemand anders als hoofdpersoon. De mensen hebben allemaal hun
eigen reden om terug te gaan in de tijd en wachten (bijna) allemaal geduldig
tot de mysterieuze vrouw haar plaats verlaat.
De
verhalen zijn mooi, het café is een rustpunt in het drukke Tokio en geven een
mooi kijkje in de wereld van de personages. Ook hun gedachten zijn helder, en
duidelijk aangegeven door de cursief gedrukte tekst.
Leuk
vond ik dat de shogun Tsunayoshi Tokugawa genoemd werd, die naam gecombineerd
met 1850 zorgde voor herkenning van het boek De vrouw van de shogun wat ik
laatst las en ook zo mooi vond. Ik schreef daar dit stukje over.
En
hoewel ik eigenlijk niet van fantasy en dat soort dingen ben, boeit dit boek me
enorm. Ook al kan het natuurlijk niet, dat tijdreizen, het doet nergens
geforceerd aan. En een legende moet je maar geloven dan... Japanse fantasy kan ik kennelijk wel aan. Dat was bij De moord op Commendatore van Murakami ook al het geval. Wat zou dat zijn, dat dit wel kan en Harry Potter niet?
Aanrader! (en ik ga eens zoeken naar de film, dat mag, want ik heb eerst het boek gelezen :-))
Boekinformatie
Titel:
Voordat de koffie koud wordt
Auteur:
Toshikazu Kawaguchi
ISBN:
9789029093668
Uitgever:
Meulenhoff
Verschijningsdatum:
11 augustus 2020
Aantal
pagina’s: 256
Prijs:
€ 19,99
Geen opmerkingen:
Een reactie posten