Boekenweek lees-uitdaging met De Vries Van Stockum

Eigenlijk zou het vorige week Boekenweek zijn, maar helaas (en logischerwijs) werd die verplaatst naar de zomer. Er kwamen toch allerlei initiatieven om boeken in het zonnetje te zetten in, zoals het nu heette, Het Voorwoord van de Boekenweek.

Zo ook bij Boekhandel De Vries Van Stockum, met winkels in Haarlem en Den Haag. Zij organiseerden een lees-challenge. Voor 40 euro kon je een stapeltje dunnen boekjes kopen die ingepakt waren. Van 8 tot en met 12 maart mocht je iedere dag een boekje uitpakken, dat lezen en er ‘s avonds over discussiëren. Hebban omarmde dat idee en hostte de leesclubomgeving. Ik twijfelde of ik mee wilde doen, ongeveer 20 minuten, want toen wist ik het al, sliep er nog een nachtje over en bestelde het pakketje.

 Een week voor de start arriveerde dat mooie stapeltje boeken. Het heeft de hele tijd op de eettafel gelegen, naast mijn plekje, zodat ik er goed van kon genieten. Het plan was om iedere ochtend bij het ontbijt het pakje open te maken en dan na het ontbijt (als de kinderen al dan niet online naar school waren) op hebban de introductie te bekijken. Dat is de hele week goed gelukt. Daarna maakte ik een wandeling en daarna kon eindelijk het lezen beginnen. Iedere dag was er rond 16.00 uur verdiepingsmateriaal te vinden over het betreffende boekje (met altijd extra leestips als je verder wilde met het thema) en ‘s avonds kwamen er per boekje 3 discussievragen online waar iedereen op kon reageren. Wat was dat een superleuk concept!

 En dan nu: de gelezen en besproken boeken!

Maandag 8 maart: Kunnen we praten - Joris Luyendijk

In Kunnen we praten nodigt Joris Luyendijk de lezers uit om met elkaar in gesprek te gaan over de politiek, met name de mensen die net als hij het vertrouwen in de traditionele politieke partijen grotendeels of helemaal kwijt zijn. En over hoe het verder moet.

Verdiepingsmateriaal: Dat was deze keer een interview van de boekhandelaar die dit boekje had aangedragen met Joris Luyendijk. Ze gingen onder andere in op dit boekje en er werd gezegd dat het samen praten hierover eigenlijk was mislukt, omdat er alleen gelijkgestemden werden bereikt. En dat was eigenlijk nou weer net niet de bedoeling geweest. Ook dat zette mij aan het denken.

Mening: Oké, dat zijn geen flauwe boekjes die we deze week gaan lezen. Het boekje gaat over dat het vertrouwen in de gevestigde orde weg is bij Luyendijk en dat hij in de war is. Over hoe de Westerse wereld de mond vol heeft over de dictaturen die er zijn en dat dat niet kan, maar dat ze wel die dictaturen steunen (met wapenleveranties). Over hoe onafhankelijk de journalisten eigenlijk nog zijn. Over het wegvallen van de solidariteit tussen burgers en landen, over schaalvergroting en immigratie. En al die onderwerpen in zo’n klein boekje. Je ogen gaan open als je dit leest, zou het echt allemaal zo zijn? Hoe zijn we zo ver gekomen? Aan het einde is er nog steeds geen echt antwoord, maar ga je wel nadenken. 

Dinsdag 9 maart: En elke ochtend wordt de weg naar huis steeds langer - Fredrik Backman

In dit boekje schetst Fredrik Backman een ontzettend ontroerend beeld van de strijd die een oude man levert om zijn geliefde herinneringen niet kwijt te raken, en van de pogingen van zijn familie om voor hem te zorgen terwijl ze tegelijkertijd ook al een beetje afscheid moeten nemen.

Verdiepingsmateriaal: De schrijver van dit boekje is eigenlijk vooral bekend van zijn boek Een man die Ole heet. Dat boek is verfilmd en daarvan was de trailer te zien.

Mening: Dit boekje kwam nogal dichtbij qua onderwerp. Dementie. Maar het is echt prachtig geschreven. Zou het zo gaan? Zou er zo gedacht worden. Het verdriet van vader en zoon is zo voelbaar en de kleinzoon houdt ze bij elkaar en ontwapent. Bijzonder om ook hier een beladen onderwerp in zo’n klein boekje zo mooi verwoord te zien. 

Mooie citaten uit dit boekje:

“Dan verlaten opa’s tranen zijn wimpers. ‘We zijn in mijn hersenen, Noahnoah. En die zijn vannacht weer kleiner geworden.’” (p 16)

“ ‘Wanneer hersenen doven duurt het een hele tijd voor het lichaam dat doorheeft...” (p 23)

“De jongen had voor haar gezongen, de laatste avond voor ze stierf, Haar lichaam hield er eerder mee op dan haar hersenen. Bij opa is het andersom.” (p. 26)

 

Woensdag 10 maart: De kleine prins - Antoine de Saint-Exupéry

De verteller, een piloot, verhaalt hoe hij na een noodlanding met zijn vliegtuig in de woestijn de kleine prins ontmoet. De wijze en betoverende verhalen die de kleine prins vertelt over de planeet waar hij woont met een hooghartige bloem, over de andere planeten die hij bezoekt met hun merkwaardige bewoners en over zijn gevecht met de slechte zaadjes, maken de kleine prins tot een verrukkelijke en onvergetelijke figuur. 

Verdiepingsmateriaal: Ook dit boekje is verfilmd en die verfilming staat nu op Netflix. De trailer van die film was opgenomen als materiaal en lijkt me best leuk. Die ga ik binnenkort dus even bekijken. En er was een interview met Erik van Muiswinkel met leuke achtergronden bij de vertaling.

Mening: Een klassieker! En eentje die ik dus nog nooit had gelezen. Leuk dus dat ik dit boekje op deze manier toch eindelijk eens las. 

Een boek vol levenslessen. Met als (een van de) mooiste: “ je kan alleen echt goed zien het je hart. Waar het echt om gaat, kan je niet zien met je ogen.” (p 93)

En: “Grote mensen begrijpen nooit iets uit zichzelf, en voor kinderen is het knap vermoeiend om ze elke keer opnieuw alles uit te moeten leggen.” (p.9)

Wij lazen de nieuwe vertaling van Erik van Muiswinkel. En dat is de enige vertaling die ik ken, dus ik kan niet vergelijken. Ik vind het een tijdloos verhaal, zeker als je nagaat dat het al in 1935 is geschreven, op een paar kleine details na, zou het ook nu geschreven kunnen zijn.

Donderdag 11 maart: We moeten allemaal feminist zijn - Chimamanda Ngozi Adichie

In 2013 gaf Chimamanda Ngozi Adichie een TEDx-lezing over wat het betekent om vandaag de dag feminist te zijn. Het filmpje werd bijna drie miljoen keer bekeken en gedeeld, Beyoncé gebruikte een sample van Adichie in een van haar nummers en ook in boekvorm is haar pleidooi een grote bestseller in Amerika en Engeland. Het is geen wonder dat We moeten allemaal feminist zijn zoveel mensen aanspreekt: Chimanada Ngozi Adichie schrijft op humorvolle en toegankelijke wijze en biedt een nieuwe, unieke definitie van het feminisme in de eenentwintigste eeuw. 

Verdiepingsmateriaal: Het materiaal van deze dag bestond uit een TedTalk van de schrijfster, maar niet degene van dit boekje. Omdat ik het een beetje veel vond, heb ik dat nog niet bekeken. Gelukkig staat het materiaal nog even online, dus ook dat ga ik nog bekijken.

Mening: Tja, wat vond ik van dit boekje. Het was op zich wel leuk geschreven, verbijsterend om te lezen hoe er met vrouwen wordt omgegaan en wat vrouwen en mannen hieraan zouden kunnen doen. Niet al te veel diepgang, niet al te veel oplossingen, wel veel voorbeelden. Het woordje ‘moeten’ in de titel stuitte bij mij (en bij andere lezers) op wat weerstand, want ik moet helemaal niks. Ik denk dat ik wel een soort feministe ben, maar niet zo uitgesproken.

Vrijdag 12 maart: Het kleine meisje van meneer Linh - Philippe Claudel

Meneer Linh ontvlucht zijn door oorlog geteisterde land, op zoek naar een betere toekomst voor zijn kleindochter. De toewijding waarmee hij zich over het kleine meisje ontfermt maakt hem tot mikpunt van de spot van zijn kamergenoten in het asielzoekerscentrum. Meneer Linh voelt zich niet thuis in het vreemde land, tot hij op een dag meneer Bark ontmoet. Meneer Bark praat vooral over zijn vrouw die kort daarvoor is overleden. Meneer Linh verstaat hem niet maar hij luistert, met zijn kleine meisje op schoot. Ze blijven elkaar dagelijks op hetzelfde bankje in het park treffen. Tot op een dag meneer Linh en zijn kleindochter plotseling worden overgeplaatst naar een gesloten inrichting, elders in de stad. Hoe moet hij nu zijn vriend terugvinden? Met gevaar voor eigen leven onderneemt hij een ontsnappingspoging, die uitmondt in een dramatische ontknoping. 

Verdiepingsmateriaal: Hierbij lag de nadruk op het vluchtelingenprobleem. Dat snap ik op zich wel, maar daar weet ik wel het een en ander vanaf, dus ik heb het nog niet bekeken. Er was ook een trailer te zien van verfilmd werk van de bekende schrijver.

Mening: Wat een prachtig boekje is dit. Twee mannen die allebei een enorm verlies moeten verwerken vinden elkaar in het er gewoon zijn. Een luisterend oor bieden, zonder dat ze elkaar verstaan. Geen oordeel over de ander hebben. Bijzonder boekje.

Conclusie 

Al met al was het een geweldige leesweek. Erg intensief, iedere dag een boek(je) lezen en er een mening over vormen bij de discussievragen en dan ook nog reageren op wat andere lezers vonden. Maar het was echt super leuk om te doen. Met z’n allen tegelijk, op dezelfde dag, een boek lezen heeft wel iets. Ik schrijf me volgend jaar zonder een moment te aarzelen gewoon weer in!