Jérôme Loubry - Verdoemd

Het zal jullie niet ontgaan zijn dat mijn boek van 2021 Toevluchtsoord van Jérôme Loubry was. Het tweede boek dat ik las in januari en echt, er was niks beters. (Mocht je het gemist hebben, ik schreef er dit stukje over.) De verwachtingen zijn dan ook hoog gespannen voor dit boek, waar ik al ruim een jaar op wacht. Ik mocht ook voor dit boek meedoen aan een leesclub van Thrillzone, dankjewel! 

Het verhaal

In een chique wijk in de Haïtiaanse hoofdstad Port-au-Prince wordt voor de tweede keer in een week een vermoord echtpaar aangetroffen. Hun verminkte lichamen liggen aan het voeteneinde van het bed. Alles wijst op een rituele moord. In Haïti, waar voodoo een officiële godsdienst is, berichten de kranten dan ook al snel over een voodoo-seriemoordenaar. Inspecteur Simon Bélage wil van die speculaties niets weten. In zijn ogen is voodoo puur bijgeloof en ligt het motief van de moorden eerder bij de kinderhandel en de corruptie die het land teisteren. Samen met zijn partner Manus en dochter Rachelle gaat hij op onderzoek uit. Hun zoektocht leidt naar een oud weeshuis dat de sinistere bijnaam ‘Het gelukkige graf’ draagt. Bélage duikt in het verleden van het allang gesloten weeshuis,en ontdekt meer dan hem lief is. Wat heeft zich al die jaren geleden tussen deze muren afgespeeld? En hoeveel mensen zullen daar nu nog de prijs voor moeten betalen? 

De schrijver

Jérôme Loubry debuteerde in 2018 met Le douzième chapitre. Inmiddels heeft hij verscheidene thrillerprijzen op zijn naam staan en verschijnt zijn werk in elf landen. Van zijn thriller Toevluchtsoord zijn de tv-rechten inmiddels verkocht. 

Mening

Ik durfde bijna niet te beginnen met lezen in dit boek. Ik was zo bang dat het tegen zou vallen. Dus ik begon met de achterflap en daarna de echte flap aan de voorkant. En toen was het al helemaal leuk! Want ik sta dus met een quote op die flap! Hoera! Nadat ik van dat heuglijke nieuws was bekomen, begon ik dan toch maar echt in het boek. En meteen zat ik er midden in, wederom blijdschap, want dat was waar ik op hoopte. 

In Haïti worden redelijk snel achter elkaar rijke blanke mensen vermoord aangetroffen. Ze lijken ritueel te zijn vermoord en de link met voodoo wordt snel gelegd, al wil inspecteur Bélage daar niet in mee gaan. Hij vindt dat maar bijgeloof en denkt aan de corruptie en kinderhandel als belangrijkste oorzaak. Ondertussen speelt er ook een verhaal in Parijs, waar de ouders van Méline zich op de een of andere manier niet helemaal veilig voelen en waar schoonzoon Vincent niet de vinger op kan leggen. Op zoek naar wat er is gebeurd stuit Bélage op een weeshuis dat al 20 jaar leeg staat. Wat is de link?

Het verhaal wordt voor het grootste gedeelte vanuit de derde persoon geschreven, steeds met een andere invalshoek. De ene keer ben je in Parijs in 2005, de andere keer in Haïti in 2009, dan weer in Parijs in 2007 en weer in Haïti in 1984. De delen van de ik-persoon worden snel duidelijk. Soms is er ineens een sin van een alwetende verteller, maar die stoort niet. Die draagt eigenlijk alleen maar bij aan de spanning.

Het boek is verdeeld in 4 delen, en eigenlijk zijn de titels van die delen het uitgangspunt waar je informatie van en over krijgt. Van Simon Bélage, de rechercheur op Haïti; Het Gelukkige Graf, het weeshuis; De mambo, de voordoopriesteres; en Eurydice in de onderwereld.

Ik heb weer veel aantekeningen gemaakt, maar die ga ik allemaal niet gebruiken hier. Omdat ik gewoon niet iets wil verklappen dat het plot weg kan geven. Net als bij het vorige boek is het advies: lees dit boek!

Ook in dit boek speelt een muziekstuk een belangrijke rol. Dit keer gaat het om “J’ai perdu mon Eurydice” gezongen door Maria Callas.

Door de verspringende hoofdstukken in plaats en tijd zit er veel vaart in het boek en krijg je steeds brokjes informatie. Er gebeurt veel, maar alles leidt tot een waanzinnig einde. Minder mind-blowing dan bij Toevluchtsoord, maar ook dit boek heeft me naderhand nog flink bezig gehouden.

Boekinformatie

Titel: Verdoemd

Auteur: Jérôme Loubry

Oorspronkelijke titel: De Soleil et de Sang

Vertaler: Saskia Taggenbrock

ISBN: 9789022594469

Uitgever: Boekerij

Verschijningsdatum: 18 maart 2022

Aantal pagina’s: 304

Prijs: € 20,99

Ik sta in een boek!!

Ik weet niet of jullie hebben meegekregen wat mijn boek van 2021 was… maar dat was dus Toevluchtsoord van Jérôme Loubry. Ik las dat vorig jaar begin januari en er is echt het hele jaar geen beter boek geweest dan dat. Ik was er zo van onder de indruk. Ik schreef er dit blogje over. 

Ik stond met een quote over dit boek in een advertentie op Facebook 

En met dezelfde quote stond ik ook in de aanbiedingsfolder van Boekerij/Meulenhoff. In diezelfde aanbiedingsfolder zag ik dat er een nieuw boek van Loubry zou komen. Dat is nu eindelijk verschenen. Verdoemd heet het. En ik was een beetje bang om er in te beginnen, omdat de verwachtingen zó hoog zijn.

En kennelijk schreef ik een hele goede quote, want toen ik nietsvermoedend het nieuwe boek van Jérôme Loubry opensloeg, zag ik gewoon mijn quote met naam en boekhandel, hoe cool is dat! Ik heb even een dansje gedaan en een heel mooi filmpje gemaakt (het is maar goed dat ik blog in plaats van vlog…)

 

Inmiddels ben ik lekker aan het lezen in het boek  en het is helemaal geweldig weer! Blogje volgt snel!

2021 in boeken

Net als vorig jaar was ook 2021 weer een fijn boekenjaar. Ik las maar liefst 103 boeken! Ik kwam ook nog eens precies uit met mijn laatste boek op 31 december, hoe fijn is dat. Wederom was mijn doelstelling van 54 boeken gehaald (dat haalde ik al in juni, dus eigenlijk valt het een beetje tegen dat ik niet verdubbeld heb). Voor dit jaar staat het doel ook gewoon weer op 54 (een boek per week plus twee in de vakantie), want ik wil geen leesstress krijgen. 

Ik heb meegedaan aan een aantal leesclubs bij hebban, waardoor ik boeken las die ik anders nooit zou hebben gelezen én waardoor ik mijn geheime goede voornemen een beetje beter heb kunnen uitvoeren: meer debuutromans lezen. Ik las ook weer leesexemplaren uit onze winkels, waardoor ik onder andere de young adult schrijver Alan Gratz ontdekte. 

Mijn boek van het jaar is Toevluchtsoord van Jérôme Loubry. (Voor het geval iemand dat blogje heeft gemist: je vindt het hier.) Het tweede boek dat ik las in 2021… er is het hele jaar niks in de buurt gekomen van dat boek. Frustrerend, want het was dus in januari eigenlijk al klaar dat lezen. Geweldig, omdat ik het aan heel veel mensen aan heb geraden en bijna alleen maar hele positieve reacties daarop terug kreeg. Net als op mijn roman van het jaar Het woud van wol en staal. Dat las ik in maart voor de tweede keer, nog steeds prachtig en ik schreef daar dit over.. 

Andere boeken die ik erg goed vond dit jaar waren De overlevenden van Alex Schulman (het blogje lees je hier), Verzamelde werken van Lydia Sandgren (dat blogje staat hier), De onscherpte van de wereld van Iris Wolff (waarvan het blogje hier te vinden is) en Luna van Pieter Koolwijk (blogje is hier!.)

Er was dit jaar maar 1 boek waar ik echt niet doorheen kwam. Na 2 weken worstelen door 100 pagina’s gaf ik het op, Het weekend van Charlotte Wood. Dat was duidelijk niet mijn boek. Het veroorzaakte wel een enorme terugval in gelezen boeken per maand omdat het andere boek zo enorm dik was dat ik daar twee weken over deed. 

Het goede nieuws is weer dat ik nog steeds een contract heb bij mijn boekhandel. Nu voor onbepaalde tijd. Hoera! Het minder goede van dit jaar is toch wel weer de lockdown, al is die nu minder hard dan begin vorig jaar. Een afhaalbalie is leuk, fijner ook dan hoe het vorig jaar was, maar het is toch echt anders… Hopelijk duurt ie dit keer minder lang! 

Een van de leukste boekendingen van 2021 was de Boekenweekchallenge die De Vries Van Stockum organiseerde in samenwerking met hebban. In 5 dagen lazen we 5 boeken en bespraken die (meer hierover vind je hier). Verschillende genres, verschillende diktes, meer en minder interessant maar allemaal nieuw. Ik hoop dat ze er dit jaar weer een organiseren. (Het tikte ook lekker aan voor mijn aantal gelezen boeken.) 

En voor dit jaar heb ik mijn leesdoel dus gewoon weer op 54 gezet. Mijn eerste boek is al uit. Mijn eerste leeslijstje hangt al weer op het prikbord en de te lezen boekenberg is hoger dan ooit.

Er zijn in ieder geval een paar boeken in 2022 waar ik erg naar uit kijk! Er komt in maart een nieuwe van Jérôme Loubry, Verdoemd, er komt een nieuwe Isabel Allende, een nieuwe Jennifer Egan én een nieuwe Mattias Edvardsson. Die laatste komt al op 19 januari als het goed is, tot die tijd koop ik geen nieuwe boeken (voor mezelf). 

Als laatste nog een oproep: koop lokaal! Kies een boekhandel bij je in de buurt en bestel via hun website. Weet je niet welke boekhandel je moet kiezen? Kies dan de mijne! Www.dekler.nl (ja sorry, maar dat wordt erg gewaardeerd)

Oh en nog een goed voornemen.... ook aan het eind van het jaar blogjes schrijven. Dat is er in 2021 door de drukte een beetje bij ingeschoten.

Jérôme Loubry - Toevluchtsoord

In de aanbiedingsfolder van uitgeverij Boekerij had ik dit boek al voorbij zien komen. Psychologische thriller stond erbij. Top! Meteen genoteerd op mijn lijstje van boeken die ik wil lezen. En ook op mijn verlanglijstje voor Sinterklaas gezet. En hoera, ik kreeg (onder andere) dit boek! Eerst nog even een paar andere boeken uitlezen, maar deze lag de hele tijd hoog op het stapeltje. En is nu dus van het stapeltje af. 

Het verhaal

De jonge journalist Sandrine heeft haar grootmoeder nooit gekend. Als ze hoort dat de vrouw is overleden, wil ze graag de plaats bezoeken waar haar grootmoeder vrijwel haar hele leven heeft gewoond: een eiland voor de Franse kust. Sandrine reist af naar het  koude, grijze eiland en maakt kennis met de bewoners. Die zijn  daar, net als haar grootmoeder, in 1946 komen wonen en  er nooit meer weggegaan.

Al snel realiseert Sandrine zich dat de bewoners een gruwelijk  geheim bewaren. Er is destijds iets vreselijks gebeurd, want  de bewoners zijn na al die jaren nog steeds doodsbang. Iets weerhoudt ze ervan het eiland te verlaten, alsof ze gevangenen zijn… Steeds sterker vermoedt Sandrine dat ook zijzelf door iets of iemand in de gaten wordt gehouden. Iemand die misschien ook een rol  heeft gespeeld in de onfortuinlijke dood van haar grootmoeder.

Wanneer inspecteur Damien Bouchard te horen krijgt dat er een  jonge vrouw op het strand is aangetroffen, treft hij haar zwaar  getraumatiseerd en onder het bloed aan. De vrouw, die Sandrine heet, beweert een vreselijke ontdekking te hebben gedaan  op een eiland niet ver van de Franse kust.

Het probleem? Niemand heeft ooit van dat eiland gehoord. 

De schrijver

Jérôme Loubry debuteerde in 2018 met Le douzième chapitre. Inmiddels heeft hij verscheidene thrillerprijzen op zijn naam staan, waaronder de prestigieuze Prix Cognac, en verschijnt zijn werk in acht landen. Toevluchtsoord geldt als zijn internationale doorbraak. Ook de tv-rechten zijn inmiddels verkocht.

Mening

Voor de fans van Karin Slaughter, Lee Child, J.D. Barker en Thomas Olde Heuvelt. Dat staat op de sticker die op de voorkant geplakt zit. Laat ik daar nou nog nooit wat van gelezen hebben en dat eigenlijk ook niet van plan zijn... Slaughter hoor ik alleen maar bloederige verhalen over en Olde Heuvelt wordt vergeleken met Stephen King en dat lees ik niet omdat dat te eng is. Hmm... dat stond volgens mij niet in die aanbiedingsfolder, of ik heb het toen genegeerd omdat er bij stond dat het een psychologische thriller zou zijn.

Maar goed, ik waag toch een poging. En word helemaal omver geblazen door dit boek. Wat? Hûh? Echt? Hoe dan?! Dat was mijn reactie toen ik het boek uit had. Ik heb echt voor me uit zitten staren en bedacht dat ik waarschijnlijk nu al mijn boek van het jaar heb gelezen. Het tweede boek dat ik las in 2021... en dat terwijl ik mijn boek van het jaar al wist. Dat is niet te vergelijken met dit boek overigens, dus dit is de thriller van het jaar.

Ik heb aantekeningen gemaakt om te gebruiken tijdens het schrijven van dit blog. Maar ik ga er gewoon niks over zeggen. Dit moet je zelf ervaren. Als je van psychologische thrillers houdt, stop met zoeken en lees dit boek. Sowieso: LEES DIT BOEK!

Het boek bestaat uit verschillende delen, bakens. En tijdens het lezen wordt je duidelijk waarom. Ik heb een paar dingen uit het boek die ik wel ga laten weten, omdat ik ze leuk vond.

Natuurlijk heb ik het lied opgezocht dat een rol speelt in het boek, en dat bestaat echt. Net als De Elfenkoning. En de genoemde boeken in het boek, o.a. Woeste Hoogten.

Sandrine, de hoofdpersoon, is gewoon een goed persoon. Ik kon me vooral identificeren met haar opmerking over dat ze niet uitging ‘s avonds en liever (alleen) thuis bleef. “Hoe ze ook probeerde uit te leggen dat ze zich zo beter voelde, alleen met zichzelf, en dat ze liever een boek las dan de kroegen en nachtclubs af te struinen, slechts weinigen begrepen het.” (P.27). Nou is het niet zo dat ik liever alleen ben, maar vooral dat liever boeken dan kroegen was vroeger bij mij wel zo. In plaats van geld uitgeven aan uitgaan, kocht ik liever een boek. En volgens mij ben ik best oké geworden, ook al ging ik niet veel uit.

Een ander ding dat me triggerde was het kunstwerk dat genoemd wordt op pagina 149: Jonge vrouw op haar sterfbed. En dan niet vanwege de opbeurende titel, maar vanwege het feit dat dat hangt in het Museum van Beeldende Kunst in Rouen, waar ik een paar jaar geleden was tijdens een vakantie. Ik kan met het schilderij niet herinneren, maar wel het gebouw. En dat soort dingen vind ik altijd leuk in boeken.

Ook de plaats waar het verhaal zich afspeelt, Villers-sur- Mer, lijkt me bekend, niet dat ik daar ben geweest, maar we zijn wel in de buurt (een stukje zuidelijker dan Caen, op vakantie geweest. Dus ook hier heb ik een idee hoe het eruit ziet.

En de toevluchtsoorden, die spelen op meer manieren een rol. En als voorbeeld wordt een boek lezen genoemd, dus ik verschans me constant in toevluchtsoorden... wat zou dat dan over mij zeggen? Geen idee. Maar na dit boek weet ik even niet wat ik wil gaan lezen. Normaal pak ik meteen het volgende boek, maar dat gaat nu even niet... mijn hoofd zit vol met dit. Geweldig!

En ja, het boek is spannend. Op een bepaald punt vond ik het zelfs eng. Maar niet eng genoeg om te stoppen met lezen gelukkig. Wat een boek is dit!

Ik zal het nog een keer zeggen: lees dit boek! 

Boekinformatie

Titel: Toevluchtsoord

Auteur: Jérôme Loubry

ISBN: 9789022591840

Uitgever: Boekerij

Verschijningsdatum: 3 november 2020

Aantal pagina’s: 336

Prijs: € 19,99