Begin maart werd met veel bombarie de nieuwe roman van Peter Buwalda uitgegeven. Al lang wachtte iedereen op deze veelbelovende roman. Ook ik. Tijdens de Boekenweek was dit boek een van mijn aankopen. De nominatie van deze titel voor de NS Publieksprijs was de reden om dit boek eindelijk eens te lezen, want wie weet was dit boek beter dan Wees onzichtbaar van Murat Isik of Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer. Al zou dat erg moeilijk worden natuurlijk. Vol verwachting begon ik...
Het verhaal
De
jonge Shell-employé Ludwig Smit kruipt steeds dichter op de huid van zijn
vader, Johan Tromp, die tweeëndertig jaar lang de grote onbekende in zijn leven
is geweest. Meester en knecht raken tot elkaar veroordeeld op Sakhalin Island,
waar Johan Tromps daverende carrière in de oliebusiness wankelt als journaliste
Isabelle Orthel zich aandient. Ludwig en zij delen een kortstondig maar
pijnlijk verleden in Twente – en ook Tromp is op zijn hoede voor deze vrouw,
die hij onder beroerd gesternte leerde kennen in de Nigerdelta. Intussen rijst
de vraag of het verstandig is dat Ludwig de gedreven journaliste toegang
verleent tot zijn wereldberoemde stiefbroer, de concertpianist Dolf Appelqvist.
Appelqvists aan waanzin grenzende licht lijkt – eindelijk – dovende, ware het
niet dat hij in het bezit is van een verloren gewaand derde deel van Beethovens
pianosonate opus 111.De schrijver
Peter
Buwalda debuteerde in 2010 met Bonita Avenue. Het boek werd genomineerd voor
twaalf literaire prijzen, waarvan hij er vijf won. De roman voerde de
bestsellerlijsten aan, verkocht meer dan 350.000 exemplaren en werd wereldwijd
vertaald en bejubeld. Zijn tweede roman, Otmars zonen, verscheen op 5 maart
2019.Mening
Wat
zullen we hier eens over zeggen... het is uit, dat wel. Maar met hangen en
wurgen hoor. Waar ik Bonita Avenue nog goed vond (waarom? Geen idee meer...),
vond ik dit boek eigenlijk 3 keer niks. En het erge is dat het een trilogie
wordt waardoor ik nu op een derde van het verhaal met alleen maar losse eindjes
zit. Dan maar losse eindjes, alhoewel ik wel benieuwd ben naar het verhaal van
Ludwig en zijn vader.
Daar
zou dit boek over gaan, over de zonen van Otmar (Dolf en
Dolf-die-Ludwig-wordt). En eigenlijk had wat mij betreft de tekst op de
achterflap kunnen volstaan als boek. Het dekt de lading voldoende wat betreft
de interessante stukken. Maar ruim 600 pagina’s met dit verhaal is te veel van
het goede. Vind ik dan hè.
De
zoektocht van Ludwig naar zijn echte vader is op zich interessant, het verhaal
over Ludwig en zijn stiefbroer Dolf ook. Ik snap de aanwezigheid van Isabelle
Orthel, maar dat is een op zichzelf staand verhaal eigenlijk, op de gezamenlijke
maanden in Twente na, heeft zij nauwelijks iets met het verhaal van doen dat er
geschetst zou worden.
Het
boek bestaat uit 2 delen, met doorlopende hoofdstuknummering, waarbij opvalt
dat de hoofdstuknummers aflopen in plaats van op. Dat is dan wel weer grappig.
Verder
is het soms wat lastig te weten in wiens hoofd je zit, omdat de personages
midden in alinea’s overgaan in elkaar. Als de ene de andere ziet, gaat het
verhaal soms ineens vanuit die ander verder. Dat is wat verwarrend. Veel “dure”
woorden gebruikt Buwalda ook, maar zoals altijd schrikt dat niet af, is het
goed voor de woordenschat en vraag je je af en toe af waarom het nodig is. Maar
goed...
Dit
was dus duidelijk niet mijn boek. Ik heb het uitgelezen en weet nu nog niet hoe
het met Otmars zonen gaat. En dat zal ik waarschijnlijk ook niet meer te weten
komen, want de volgende delen sla ik over. Er zijn namelijk zat boeken waar ik
wel heel blij van word.
Boekinformatie
Titel:
Otmars zonen
Auteur:
Peter Buwalda
ISBN:
9789403123004
Uitgever:
De Bezige Bij
Verschijningsdatum:
5 maart 2019
Aantal
pagina’s: 608
Prijs:
€ 27,50 (paperback)
Ook
verkrijgbaar als hardcover, e-book en luisterboek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten