Meulenhoff Matinee (uitje naar de uitgeverij!)

Wat ben ik blij dat ik in de boekhandel werk, dat is jullie vast niet ontgaan. En helemaal omdat er, naast het werken in de winkel, ook allerlei andere dingen bijkomen. Zoals leesexemplaren, de eeuwige verleiding van alle boeken die je nog wilt lezen en daarom wilt kopen én leuke uitjes als De Beste Boeken Live. Deze keer was het weer tijd voor een leuk uitje, naar de Meulenhoff Matinee.

Samen met collega en vriendin Nanja toog ik dus naar Amsterdam voor een leuke middag bij uitgeverij Meulenhoff Boekerij.

De weg naar de Mondriaantoren, waar de uitgeverij op de 16e verdieping huist, was er eentje met een klein hobbeltje. Het laatste stukje reed er geen trein. In plaats van de metro te nemen, besloten we te gaan lopen. Heerlijk met de resten van storm Ciara die om ons heen woelde liepen we het laatste stuk naar de uitgeverij. En nog een klein stukje verder (want ja, er lag een geocache voor de deur!) maar daarna toch snel naar binnen.

Daar werden we verwelkomd door Peter van de Bogaert, die ons meenam naar de 16e etage. Wat meteen opviel was het geweldige uitzicht. Vroeger zaten de meeste uitgeverijen op de grachten in Amsterdam (Heren-, Keizers- en Prinsengracht), maar inmiddels verplaatsen ze zich dus ook. En ook deze locatie heeft dus wel wat. Er stonden heerlijke broodjes voor iedereen klaar, en langzaam maar zeker (want er reden wel meer treinen niet of anders) druppelden diverse boekhandelaren binnen.

Laurent Binet

Toen iedereen voorzien was van broodjes en een zitplaats begon de middag. De eerste gast was Laurent Binet, bekend van zijn boek HhhH (waarvan ik moet toegeven dat ik het niet heb gelezen). Hij werd geïnterviewd door Margot Dijkgraaf over zijn nieuwe boek dat in maart gaat verschijnen, Beschavingen. Dat boek gaat over de alternatieve wereldgeschiedenis. Een wat-als?-roman. Wat als de inca’s wel paarden, ijzer en anti-virussen voor Europese ziektes hadden gehad? Dan was er een invasie van Europa door de Inca’s geweest. En dat beschrijft Binet. Het was de eerste keer dat hij in het buitenlands in het Engels over zijn nieuwe boek praatte, waardoor er soms gezocht moest worden naar de goede Engelse vertaling van woorden, maar dat maakte de man alleen maar leuker. Hij zat met een grote lach te vertellen over zijn boek en hoe hij bijvoorbeeld Cervantes er nog in had kunnen krijgen omdat hem dat leuk leek. Binet zag die dag ook voor het eerst de omslag van de Nederlandse vertaling van zijn boek en was ook daar mee in zijn nopjes. Ik zou dit boek wel willen lezen!

Gebrouwen door vrouwen

Na Laurent Binet was het tijd voor een van de zussen van Gebrouwen door vrouwen. Do en Tessel de Heij zijn zussen en hadden als hobby bierbrouwen in hun eigen huis. Dat beviel zo goed en de biertjes vielen zo in de smaak dat er al gauw werd gevraagd of ze grotere hoeveelheden konden brouwen. Het was een leuk en enthousiast verhaal over ondernemen, risico nemen, geloven in jezelf en vooral lol hebben in wat je doet. Do straalde uit dat ze er plezier in had en de verhalen, die je in hun boek Gebrouwen voor vrouwen kunt lezen, werden heerlijk verteld. Het is dat ik geen bier lust...

Toen was het tijd voor pauze, waarin volop bier geproefd kon worden (door anderen dus).

Nanja, ik en Jung Chang.

Na de pauze was het tijd voor Jung Chang. Hoera! De schrijfster van Wilde Zwanen, het boek waardoor ze bekend werd over haar oma, heeft een nieuw boek geschreven: Dochters van China. Drie zussen uit Shanghai vormden voor een belangrijk deel van de twintigste eeuw het middelpunt van de macht in China. Kleine zus, Mei-ling, was mevrouw Chiang Kai-shek, first lady van het precommunistische nationalistische China en zelf ook zeer actief in de politiek. Grote zus, Ei-ling, was Chiangs officieuze belangrijkste adviseur. Ze zorgde ervoor dat zijzelf de rijkste vrouw van China werd en haar man de eerste minister onder Chiang. Rode zus, Ching-ling, trouwde met Sun Yat-sen, oprichter van de Chinese republiek en later rechterhand van Mao. Drie tegenpolen volgens mij. Chang kon geweldig vertellen, de interviewster hoefde maar een halve vraag te stellen of er kwam een heel verhaal uit. Erg uitnodigend om het boek te gaan lezen binnenkort. Na afloop signeerde Jung Chang ook nog haar boek. Pleuntje bleek een lastige naam, maar haar naam in Chinese letters was ook erg lastig vertelde ze me.

Omdat de treinen nog steeds niet lekker reden, wandelden Nanja en ik samen weer gezellig naar Station Duivendrecht. Helaas was de wind gedurende de dag gedraaid, maar het was nog droog. We waren precies op tijd voor onze trein en hebben samen heerlijk gekletst en nagenoten van deze erg leuke middag. Wanneer kunnen we weer??!!