Liane Moriarty - Appels vallen niet

 Een van de boeken die ik mee nam tijdens de Sneak Peak bij de WPG (weet je nog? ik schreef er dit over) was een leesexemplaar van Appels vallen niet. De eerdere boeken van Liane Moriarty las ik allemaal met veel plezier, dus ik was erg benieuwd naar dit boek. Het duurde even (en er kwamen 2 boeken van hebban tussendoor), maar eindelijk las ik het. Hoera! 

Het verhaal

Zo op het eerste oog zijn de Delaneys een gezin om jaloers op te zijn. De voormalige tennisleraren Joy en Stan winnen nog altijd elk toernooi waaraan ze meedoen, en nu ze hun familiebedrijf verkocht hebben, is er alle tijd om te leren ‘ontspannen’. Hun vier volwassen kinderen hebben ieder hun eigen drukke leven, en hoewel het de vraag is of zij daar alles uit halen, wordt dit nooit hardop gezegd. Maar dan verdwijnt Joy Delaney. En de kinderen bekijken het huwelijk van hun ouders en hun eigen verleden met nieuwe, geschrokken ogen. Heeft haar verdwijning misschien te maken met die mysterieuze logee, een jaar geleden? Was alles wel zo’n rozengeur en maneschijn in huize Delaney…? 

De schrijver

Liane Moriarty woont in Sydney met haar gezin. Ze brak door met haar vijfde roman, Het geheim van mijn man, die binnen twee weken op #1 stond in Amerika en daar langer dan een jaar in de bestsellerlijst bleef staan. Wereldwijd zijn er inmiddels ruim 2,5 miljoen exemplaren verkocht en de vertaling verschijnt in meer dan 36 landen. De twee romans die ze hierna schreef, Grote kleine leugens (verfilmd door HBO) en Bijna echt gebeurd, kwamen direct in de bestsellerlijst terecht. 

Mening

Nou zeker hoera voor dit boek! Heerlijk is het weer. En ik heb niks met tennis, toch was het leuk. Het verhaal speelt in het nu (met een lichte invloed van Corona) en in september en oktober ervoor. Door deze wisseling in tijd houdt het boek zijn vaart in de soms uitgebreiden vertelstijl van Moriarty (die ik altijd kan waarderen). In het nu wordt Joy, moeder Delaney, vermist en haar man Stan en haar kinderen weten allemaal niet zo goed wat ze moeten en willen denken. Je leert van de kinderen de verschillende achtergronden kennen en komt te weten waar ze doorheen (zijn ge)gaan. Door het verleden leer je ook Joy en Stan kennen en de logee, waarvan niemand lijkt te weten wie het is.

Het boek is geen thriller, ondanks de verdwijning van Joy. Het is eigenlijk gewoon een familieroman waar je de gezinsleden leert kennen en de kijk van de kinderen op het huwelijk van hun ouders en hun onderlinge banden leest. Heerlijk! Sommige dingen zijn heel herkenbaar. Zo heeft Brooke een favoriete parkeerplaats op het parkeerterrein. (Is dat voor meer mensen herkenbaar, of alleen voor mij?)

Ik vond het leuk dat je dus echt heel lang niet weet hoe het met de verdwijning van Joy is gegaan, zonder dat daar echt haast mee gemaakt wordt om het op te lossen. De agenten komen wel af en toe in het boek naar voren, maar de reacties van de familieleden zijn het belangrijkste in het boek. En daar hou ik dus wel van, dat psychologische. Al zou ik dit niet echt een psychologische roman noemen trouwens. Geen idee hoe dan wel, misschien een feelgood met een randje? Anyway, het was weer een fijne Moriarty! 

Boekinformatie

Titel: Appels vallen niet

Auteur: Liane Moriarty

Oorspronkelijke titel: Apples never fall

Vertaler: Anna Livestro

ISBN: 9789400514447

Uitgever: A.W.Bruna

Verschijningsdatum: 3 november 2021

Aantal pagina’s: 560

Prijs: € 22,99

Mirjam Oldenhave - Boutje van de rommelberg

 

Tijdens de sneak peak bij de WPG, waar ik dit stukje over schreef, presenteerden Mirjam Oldenhave en Rick de Haas samen hun nieuwe boek. Een voorleesboek deze keer (zelf lezen kan ook natuurlijk…) 

Het verhaal

Boutje woont met zijn vader bij de rommelberg. Dat is een torenhoge stapel van allemaal oude spullen: stoelen, stofzuigers, koelkasten, speelgoed en nog veel en veel meer. Wat een troep, denken de meeste mensen. Maar voor Boutje is het een paradijs, want hij is de knutselkoning. Hij kan alles verzinnen én maken, ook dingen die nog niet bestaan. Als hij op een dag tussen de rommel een gouden beeldje vindt, beginnen de problemen. Maar ook de avonturen!

De schrijver

Mirjam Oldenhave (1960) was vroeger juf. Ze gaf toneel- en muziekles aan kinderen in het speciaal onderwijs. Ook nu ze full-time schrijfster is, speelt ze nog steeds accordeon in een bandje en staat ze op het toneel met de Mees Kees Show. Op dit moment schrijft Mirjam Oldenhave drie dagen per week op haar lap-top in de keuken. De andere dagen bezoekt ze scholen en bibliotheken om te vertellen over het schrijven en over haar boeken. 

De illustrator

Rick de Haas is in 1960 geboren als Hindrik, vernoemd naar zijn opa. Na de middelbare school ging hij naar de kunstacademie in Den Bosch. Nu woont Rick in Tilburg, waar hij werkt als illustrator van kinderboeken. Meestal zijn dat boeken van anderen, maar soms tekent hij bij een verhaal dat hij zelf heeft geschreven.

Mening

Wat een heerlijk boek is dit! Het staat bol van de avonturen en vooral van de leuke uitvindingen die Boutje doet, samen met Sisi en uiteindelijk ook met meneer Sjan en Kartof. Natuurlijk is het wel een beetje zielig dat Boutje alleen is en dat zijn vader in de gevangenis zit. Dat merk je ook wel aan hem want hij mist Ed best wel, maar Boutje zit niet bij de pakken neer en bedenkt iedere keer weer iets. En hij heeft Sisi, Ali en Rambo. Een plan om op bezoek te gaan bij zijn vader of een ontsnapping voorbereiden kan allemaal. Er wordt steeds een plan bedacht en uitgevoerd. Samen met buurmeisje Sisi en meneer Sjan verzint Boutje uiteindelijk het ultieme plan om zijn vader vrij te krijgen, want onschuldig vast zitten kan natuurlijk niet.

De uitvindingen in het boek zijn echt geweldig, een kandelaar van een paraplu bijvoorbeeld, heel handig want je kunt ‘m aan het plafond hangen en als je ‘m niet meer nodig hebt klap je ‘m gewoon in.

Grappig is dat Sisi besluit dat Boutje vast gewoon Boudewijn heet, want zo heet haar oom ook. (p.42) Dat vind ik zelf vooral grappig omdat Boudewijn voor mij een speciale naam is en ik zelf nooit die link had gelegd. Boutje zegt overigens dat dat helemaal niet zo is.

En wijze raad zit er ook in. Als Boutje zegt dat hij iets niet durft zegt Sisi: “Dingen die je niet durft, kun je toch nog wel gewoon doen.” (p.79), waarbij ik een beetje aan Pippi Langkous moest denken.

De illustraties passen goed bij het verhaal. Rick en Mirjam hebben dan ook echt goed samen beeld en tekst gemaakt. En de uitvindingen in de kantlijnen zijn ook briljant (zoals de visvoermachine).

Tijdens de sneak peak bij de WPG zagen we een aantal van de uitvindingen ook in het echt. Dat was helemaal geweldig. Ik ben het boek, na de enthousiaste presentatie van Mirjam en Rick, vrijwel meteen gaan lezen. En ik vind het dus echt een aanrader. Voorlezen kan al vanaf een jaar of 5 en zelf lezen vanaf 8. Maar je wilt het eigenlijk vooral voorlezen, om niks van het avontuur te missen. Ik kijk uit naar het aangekondigde tweede deel ook.

 

Boekinformatie

Titel: Boutje van de rommelberg

Auteur: Mirjam Oldenhave

Illustrator: Rick de Haas

ISBN: 9789021681894

Uitgever: Ploegsma

Verschijningsdatum: 15 juni 2021

Aantal pagina’s: 160

Prijs: € 18,99

Iris Wolff - De onscherpte van de wereld

Bij de Sneak Peak van de WPG was ik als een Pleuntje in een boekwinkel! Overal nieuwe boeken, de ene nog mooier dan de andere. Ik wilde alles wel meenemen… EN DAT MOCHT! (Ik heb het wel even gecheckt, maar het mocht echt én ik mag de volgende keer gewoon weer komen, lucky me!) Een van de meegenomen boeken was deze, De onscherpte van de wereld. En om de een of andere reden had ik zin om dit boek snel te lezen. Zo gezegd, zo gedaan!

Het verhaal

Hoe is het om in een dorp te leven waar de lange arm van Ceausescu nog reikt? Zouden Florentine en Hannes de twee jonge reizigers uit de DDR net zo hartelijk ontvangen hebben, als ze hadden geweten welke rol dat bezoek nog zou spelen in hun leven? Zou hun zoon Samuel zijn beste vriend Oz nog net zo hebben gesteund als hij de gevolgen van zijn beslissing had kunnen voorzien? Door de ogen van zeven familieleden van Samuel volgen we zijn lotgevallen en hoe ze als familie, zelfs op grote afstand van elkaar, naar elkaar kijken.

De schrijver

Iris Wolff (1977) werd geboren in Roemenië en verhuisde als kind naar Duitsland. Ze studeerde taal en literatuur, religie en kunst, en publiceerde drie eerdere romans die veel lof oogstten en waarmee ze meerdere literaire prijzen won. De onscherpte van de wereld werd genomineerd voor de Deutscher Buchpreis 2020, de Bayerischen Buchpreis 2020 en Wilhelm Raabe-Literaturpreis 2020 en won de Solothurn Literaturpreis 2021. Iris Wolff is lid van de internationale Exil-PEN. 

Mening

Wat een mooi boekje is dit! Ik heb genoten! In zeven delen, met steeds een titel die terug komt in dat deel van het boek, maak je kennis met mensen die op de een of andere manier te maken hebben met Samuel. Op die manier wordt zijn leven in beeld gebracht, maar krijg je ook een beeld over Roemenië, het afbrokkelen van het communisme en de val van Ceauçescu. Je leest stukken door de ogen van Florentine, Karline, Hannes, Stana,Oz, Benedict en Livia. Allemaal in de derde persoon en overal komt Samuel in voor. De verhalen hebben ook allemaal wel een link met elkaar, personen komen in diverse delen voor en worden de onderlinge verbanden duidelijk.

Samuel praat niet zo veel, wat hij zeer waarschijnlijk van zijn moeder heeft. Ze kan makkelijk omgaan met stilte. “Florentine hield van zulke zinnetjes. Kleine constateringen die het zwijgen rechtvaardigden en in stand hielden.” (p.34)

Weetjes uit Roemenië, ook altijd leuk om iets over het land te leren waar je over leest: “In elke wind zit een duivel, zeiden de Roemenen. Vandaag was dat de twijfel.” (p.49).

Een stukje uit het hoofdstuk met Karline: “Herinnering is een kamer met vele deuren. Soms word je getroffen door de schaduw van een berg, soms door een woord. Je loopt een heuvel op, je draagt een mand met appelen, wast je haar - en opeens gaat een van die deuren open. Op een dag wil je niet meer opstaan, heb je nergens meer zin in. Omdat de herinnering genoeg is.” (p.69)

En wat het allerleukste aan het boek is? Dat er een boekhandelaar in zit, eentje die aan leestips doet! Er wordt met veel liefde over deze boekhandelaar en zijn boekhandel geschreven, helemaal fijn!

Een boek over familie, vrienden, beslissingen (voor jezelf en voor een ander) en de gevolgen daarvan. Prachtig!

 

Boekinformatie

Titel: De onscherpte van de wereld

Auteur: Iris Wolff

Oorspronkelijke titel: Die Unschärfe der Welt

Vertaler: Chiara Tissen

ISBN: 9789056726874

Uitgever: Uitgeverij Signatuur

Verschijningsdatum: 6 oktober 2021

Aantal pagina’s: 214

Prijs: € 21,99

Sneak Preview WPG! (boekenuitje!)

Eindelijk was er weer een leuk boekenuitje! Eerst was er de teleurstelling dat De Beste Boeken Live niet door kon gaan, maar een maand later was er wel een Sneak Peak bij de WPG, de Weekblad Pers Groep, waar verschillende uitgeverijen onder vallen. Ik gaf me op, er werd me een goodiebag aan het eind beloofd, en er bleek nog een collega interesse te hebben, gezellig!

Eind september troffen we elkaar op de Wibautstraat in Amsterdam, waar de uitgeverij gevestigd is. En daar hadden we echt een hele toffe dag! Met veel schrijvers, BN-ers (die een boek hebben geschreven) en vooral ook heel veel nieuwe boeken! 

We begonnen de ochtend met Mirjam Oldenhave en Rick de Haas die samen het boek Boutje hebben gemaakt. Mirjam vertelde over het ontstaan en intussen tekende Rick live scenes uit het boek. Erg leuk ok te zien en een heel leuk verhaal was het ook. Het boek heb ik inmiddels gelezen en dat blogje volgt! Boutje doet allerlei leuke uitvindingen in het boek en ze hadden er twee bij zich! Een fluitketel met trompet erop, en eentje die het aroma van koekjes door de zaal verspreidde. Beide op afstand bestuurbaar, erg tof. Mirjam vertelde dat ze geïnspireerd was door Pluk van de Petteflat, altijd actie ondernemen. Doordat zowel Mirjam als Rick zo enthousiast waren over het boek, heeft dat niet heel lang hoeven wachten om gelezen te worden. En nu al goed nieuws, er komen meer delen van Boutje!

 

Daarna was het tijd voor André Kuipers! Hij vertelde over zijn nieuwe boek Hoe word ik astronaut, wat hij samen met Govert Schilling heeft geschreven. Wat een enthousiaste man is André! Het doel van dit boek is om kinderen van alle leeftijden te interesseren voor techniek. En door het videobellen zijn zijn zoontje vanuit de ruimte is André begonnen met verhalen vertellen, ok de aandacht vast te houden. Zo is hij schrijver geworden, door die verhalen uit te werken. Leuk weetje: André heeft wel hoogtevrees, maar in de ruimte heeft hij daar helemaal geen last van, omdat hij weet dat hij daar niet kan vallen. 

Na André kwam Anne Eekhout vertellen over het boek Mary, dat gaat over de schrijfster van Frankenstein. Niet helemaal mijn ding, maar goed. Het leuke is dat Mary een wedstrijd won in de zomer van 1816, die geen zomer had net als dit jaar eigenlijk, die de schrijver Byron had bedacht waarbij ze enge verhalen moesten verzinnen. Anne las een stuk voor en vertelde over hoe het boek tot stand was gekomen.

Harmen van Straaten las zijn vernieuwde versie van Spuit Elf voor, niet meer op rijn, maar nog net zo leuk. En hij vertelde over andere projecten waar hij mee bezig was. Een boek voor iets oudere kinderen (Thomas Tucker - Ontdekkingsreiziger van beroep) dat goed aansloot bij de Kinderboekenweek. Wat een grappige man is die Harmen! Hij keek uit naar het voorlezen om 7 uur in de ochtend wat hij later die week nog zou gaan doen, voor wie wist hij nog niet😂

Als laatste in het ochtendprogramma stond Jeroen de Rijke geprogrammeerd. Nooit van gehoord, maar ik bleek hem wel te kennen! Hij is een van de leden van het techteam van het programma "Hunted", waarbij ze “voortvluchtige” mensen moeten opsporen. Hij schreef een boek over zijn leven en dan met wijsheden voor coaching. Ook niet echt helemaal iets voor mij, maar toch weer leuk. Er worden echte zaken in zijn boek gebruikt om inzichten te geven, maar die brengen geen schade aan lopende zaken of huidige mensen die undercover werken (want dat doet Jeroen inmiddels niet meer). 

In de pauze hadden we even tijd om alles te laten bezinken, lekker te lunchen en te praten met collega boekhandelaren. En om eens te snuffelen bij die mooie boekentafels die er stonden. Vol nieuwe, net verschenen of bijna te verschijnen boeken en posters (en brandweerhelmpjes van Spuit Elf!) een waar boekenwalhalla… Maar goed, na de lunch gewoon weer verder met de leuke presentaties!

Meester Mark kwam vertellen over zijn nieuwe boek Taalfoutjes, erg vermakelijk. Per thema zijn er verschillende ingezonden taalfoutjes verzameld en voorzien van een korte uitleg. Je ziet ze voorbij komen op zijn social media, maar voor zijn boek heeft hij ook nieuwe aanwinsten gebruikt die daar nog niet zijn verschenen. Ik zag Meester Mark al eerder in de bieb, toen ik een avond met hem organiseerde, en hij is in al die jaren niks veranderd, nog even enthousiast en van de hak op de tak springerig vol anekdotes. Dat wordt vast weer een leuk boek! 

In januari verschijnt het boek Het huis aan het einde van Arwin Droog, hij kwam hierover vertellen. Arwin is een half jaar naar een bijna onbewoond eilandje in Noorwegen geweest, waar hij woonde nadat hij reageerde op een Facebook oproep om het eiland te komen promoten. Dat kon makkelijk, want of hij nou thuis werkte of in Noorwegen maakte tijdens de lockdown toch ook niet meer uit.Mooie foto’s illustreerden de rust daar op die afgelegen plek. Voor een half jaar was het prima. Maar soms ook onhandig zonder wifi, en als het stormde voer de boot niet en werd er dus geen voorraad voor het enige winkeltje geleverd. Het klonk idyllisch, maar uiteindelijk bleek hij Amsterdam toch wel te missen. Inmiddels is Arwin dus weer terug en schreef hij dit boek. Klinkt interessant!

Auke Kok ken ik eigenlijk alleen van zijn voetbalboeken, en nu heeft hij een roman geschreven, over zichzelf nog wel. Flinke jongen heet het. Wat als non-fictieboek was bedoeld over het seizoen ‘68-‘69 werd een historische roman over zijn eigen leven. En dat vond hij eigenlijk best eng, want hij praatte voor het eerst voor een publiek over dit boek en dus over zichzelf. En dat deed hij eigenlijk best goed.

Debutante Lisa Weeda schreef Aleksandra, een familiegeschiedenis over het leven van haar Nederlands-Oekraïense oma. En ze was ook al zo zenuwachtig! Ze had wodka meegenomen en samen met Jasper Henderson (die de dag aan elkaar praatte) moest ze tijdens haar presentatie daar drie glaasjes van drinken. Ze las een stuk voor uit haar boek, waar ook de wodka in voor kwam, en vertelde dat haar oma nog wel familie heeft in de Oekraïne, maar nooit meer terug is geweest. En wat bleek na de drie glaasjes wodka? Het is minimaal 3 glaasjes drinken tegen het ongeluk (volgens haar oma). Hier bleef het bij drie, maar meestal werden het er wel meer vertelde ze. 

Hierna was het de beurt aan Jolande Withuis (ze schijnt bekend te zijn, maar dat is mij even ontgaan) die een boek schreef over Jeanne Bieruma Listing, een vrouwelijke schilder uit de jaren ‘30. Jolande kreeg het idee voor deze biografie al in 1990, toen ze op bezoek was bij deze excentrieke vrouw om een aquarel uit te zoeken. Withuis beschreef de artiest als een klein morsig vrouwtje van 90 met een sigaret. Ze was haar tijd ver vooruit als feministe en meldde Jolande dat ze toch geen twee heren kon dienen. (Haar man en haar promotie, waarvoor ze die aquarel uit mocht zoeken.) Dat fascineerde Withuis, maar beangstigde haar ook. Toch wilde ze meer weten, met als resultaat het boek Geen tijd te verliezen. Een interessant verhaal, met als illustratie heel verschillende werken van deze Jeanne. Wederom geen boek voor mij, maar toch leuk om te horen. 

Toen volgde er een film van een minuut of 15 waarin Chris Krauss werd geïnterviewd over zijn net verschenen boek De fabriek van klootzakken. En dat lijkt me dan wel weer heel interessant. Het gaat over zijn opa en hoe die fout was in de oorlog, wat ze allemaal wel wisten. Maar hij bleek daarna ook nog fout te zijn geweest door spion te worden en kwam daardoor tegenover zijn eigen broer te staan, die volgens mij ook niet echt helemaal zuiver was. 

Daarna was het weer BN-er tijd, met Loiza Lamers (van o.a. Hollands next top model) en haar moeder Mirjam. Zij namen een ghostwriter is de hand die voor hun het boek Loiza schreef. Een boek ter inspiratie over hoe je als gezin kunt omgaan met het feit dat een van je kinderen in het verkeerde lichaam is geboren. Ze noemden het expliciet geen handleiding, maar een inspiratiebron. Op deze manier werkte het allemaal voor hun gezin. En dat kwam vooral door liefde. Dit boek verschijnt in december. 

Als uitsmijter stond Johan Goossens op het programma (cabaretier en oud deelnemer van Wie is de mol?) en hij vertelde in razend grappig tempo verhalen uit zijn bundel Met mensen werken, waarin hij anekdotes vertelt over allerlei uiteenlopende baantjes die hij heeft gehad. Van Jonkheer die eigenlijk poffertjesontdooier was in Het land van Ooit, het Mexicaanse restaurant gerund door mensen die nog nooit in Mexico waren geweest en zijn zelfverzonnen impresariaat. Het klonk in ieder geval erg grappig en zou eigenlijk goed als theatershow kunnen, maar we moeten gewoon tot januari wachten op het boek. 

En toen… Die goodiebag aan het einde was een grapje, want je mocht zelf de hele dag die goodiebag samenstellen door boeken die er lagen mee te nemen. Hoera! Dat heb ik natuurlijk gedaan. Na even een paar keer checken of het echt de bedoeling was dat ik al die boeken mee naar huis ging slepen. Ik mocht ook nog bijna een kartonnen André Kuipers meesjouwen, maar dat bleek niet nodig want we stonden op de verzendlijst (een ander winkel dan waar ik sta, maar wel een De Kler). Dat was eigenlijk maar goed ook, want het regende nogal hard en ik had ook nog wat boeken en posters om mee te nemen… Bij het naar buiten gaan mochten we nog een verrassingsboek uitzoeken op basis van de beginzin van de ingepakte boeken. (En de ene goodiebag werden er twee..)

Het was echt een super leuke dag! Vele gezien, gehoord, gekregen en vooral inspiratie opgedaan! 

En inmiddels is die dag al een tijdje geleden, dus ik heb ook al wat gelezen van de berg boeken. Blogjes volgen!

De oogst...