2020 in boeken

Ook dit jaar was weer een fijn boekenjaar! Ik las (tot het moment van schrijven) dit jaar 79 boeken en denk er nog eentje aan toe te kunnen voegen. Daarmee haalde ik ruim mijn jaarlijkse doelstelling van 1 boek per week plus 2 extra, want in de vakantie lees ik meer, dus twee extra.

Ik las mee voor de hebban thrillerprijs, de hebban debuutprijs, een paar leesclubs op hebban (met wisselend succes) en won hier en daar wat boeken bij prijsvragen. Daardoor las ik ook wat boeken die niet helemaal mijn ding waren, maar dat maakt het wel leuk. Ook sommige leesexemplaren die ik meenam uit de winkels waren niet helemaal mijn ding, maar goed om ook eens iets meer fantasy-achtige dingen te lezen. Al bevestig ik daarmee alleen maar dat het echt niet mijn genre is.

Mijn boek van het jaar in Rodham van Curtis Sittenfeld. Daarnaast krijgen een paar boeken een eervolle vermelding, omdat ik daar ook erg van genoten heb. Ach, zal ik een top 5 maken? Dat vind ik zo moeilijk, omdat het vergelijken van boeken zo lastig is. Maar goed, dit is mijn top 5 van 2020:

1. Rodham - Curtis Sittenfeld (Lees hier mijn stukje over dit boek.)
2. Verloren grond - Murat Isik (Lees hier mijn stukje over dit boek.)
3. Goede buren - Mattias Edvardsson (Lees hier mijn stukje over dit boek.)
4. Het meisje in de witte kimono - Anna John (Lees hier mijn stukje over dit boek.)
5. Ons kasteel aan zee - Lucy Strange (Lees hier mijn stukje over dit boek.)

Er waren natuurlijk ook boeken die een beetje tegenvielen. Zoals De stagiair van Helen Monks Takhar en Tarifa van Kiki van Dijk. Van beide boeken had ik iets anders verwacht.

Het goede nieuws is dat ook dit jaar mijn contract in de boekhandel verlengd is. Nog een jaar erbij als oproepkracht! Hopelijk mogen de winkels weer snel open. Want dat is wel raar hoor, werken in Corona-tijd. Dat zal voor iedereen wel zijn, maar voor mij was het na de eerste lockdown vooral met een heel andere instelling werken: houden mensen afstand, nemen ze een mandje, houden mensen afstand, sta ik achter mijn kuchscherm, houden mensen afstand, heb ik mijn handen schoongemaakt na het aannemen van genoeg geld, houden mensen eigenlijk wel afstand?! En het enorme werk dat er komt kijken bij het schoonmaken van mandjes... maar toen dat eenmaal een beetje liep, ging het weer over boeken. En dat was fijn.

Inmiddels zitten we al een paar weken in de harde lockdown, en hoe essentieel boeken ook voor mij zijn.... dat zijn ze niet voor de overheid. Dus zijn onze winkels nu dicht. En bezorgen wij aan huis. Een leuke uitdaging en ik vind het echt een super service. Mensen zijn erg enthousiast en hopelijk blijft het lokale kopen een vast iets na alle coronaperikelen.

Het allertofste bam dit boekenjaar was toch echt dat ik met een vriendin mee mocht naar het Boekenbal! HET BOEKENBAL!!!! Dat was een paar dagen voor de intelligente lockdown in ging, dus ik ben dankbaar dat ik daar bij mocht zijn. Wat was dat een bijzondere belevenis.

En 2021? De plannen zijn weer gewoon een boek per week en twee extra, dus 54. Ik kijk uit naar de nieuwe boeken van Kim Moelands en Jens Vern. Hopelijk komt er ook een nieuwe Esther Verhoef (daar is ze mee bezig, maar nog geen publicatiedatum bekend) en vorige week las ik dat er een nieuwe Jessica Durlacher komt! Maar waar ik het meest naar uitkijk: Het woud van wol en staal verschijnt eindelijk in januari! Dat wordt mijn boek van het jaar! Dat weet ik bijna zeker. Ik las het namelijk al in mei, als voorpublicatie, en toen werd de datum steeds verschoven. Ik ga het in januari nog een keer lezen, kijken of het dan nog steeds zo geweldig is.

Voor nu ga ik nog even verder in mijn laatste boek van 2020, Het huis met de kersenbloesem. Weer een aziatisch boek, al is het dit keer niet Japans maar Koreaans. 

Als laatste nog een oproep: koop lokaal! Kies een boekhandel bij je in de buurt en bestel via hun website. Weet je niet welke boekhandel je moet kiezen? Kies dan de mijne! Www.dekler.nl (ja sorry, maar dat wordt erg gewaardeerd)

 

 

Naar het Boekenbal!

Ik heb er geen, maar áls ik een bucket-list zou hebben had het Boekenbal daar toch echt vrij hoog op gestaan. En dan had ik ‘m nu dus gewoon af kunnen vinken!! Want ja: ik mocht dit jaar naar het Boekenbal!!!!!

Boekenbal outfit

Een week voor het Boekenbal stuurde Marjolein, een van mijn NS Publieksprijs leesvriendinnen, me een appje dat ze via de NS kaartjes had gewonnen voor het Boekenbal. Of ik misschien mee wilde als haar man dat niet wilde... aaaaahhhhh, jaaaaaaa! Natuurlijk wil ik mee! Ik heb geduimd dat haar man nee zou zeggen. En zo waar, hij zei echt nee! Toen heb ik echt heel hard rondjes gesprongen door de kamer. En kwam de stress.... Ik had namelijk al bedacht (in die ene dag dat ik moest wachten of ik mee mocht) dat ik lekker mijn Frida Kahlo-jurkje aan zou doen. Dat is wel een rebels type, toch? Helaas bleek er een heuse dresscode te zijn: black-tie. Slik. Maar dat heb ik niet in mijn kast hangen. Stressssss, wat moet ik aan??? Een snelle speurtocht op internet zei lange jurk, pumps, geen horloge. Aan dat laatste kan ik wel voldoen. Toch ook maar 4 jurken besteld (sorry stenen winkels, als ik iets meer tijd had gehad, had ik echt bij jullie gezocht, maar een week met gewoon werken, kinderen, paardrijlessen enzo.) en wachten hoe die zouden zijn. Bij de eerste twee die binnen kwamen wist ik het al: hier ga ik me erg ongelukkig in voelen... de andere ook nog laten komen natuurlijk, maar ondertussen even verder gezocht en ergens gevonden dat een broekpak ook mag. Hoera! Dus ook die besteld, en eigenlijk meteen de goede gevonden. Weg stress! (Het was alleen wel al woensdag toen, dus die stress heeft best 5 dagen geduurd.) alleen nog de vraag of ik mijn sneakers of hakken aan zou doen. Op de dag zelf, 6 maart, besloot ik dat het mijn sneakers werden. Toch nog iets rebels.

Marjolein en ik hadden om 18 uur afgesproken op Amsterdam CS, maar zagen elkaar gezellig al in de trein. Wat waren we allebei zenuwachtig! Gelukkig hadden we daardoor lekker veel te kletsen en besloten we iets te gaan eten bij Palladium, vlak bij de Stadsschouwburg (die nu anders heet...). Nog even nieuwe lippenstift op (haha, ik en lippenstift, maar ook dat is gelukt) en op naar de rij voor de ingang. De prijswinnaars (er waren er 4, die allemaal iemand mee mochten nemen) werden geacht om stipt 20.00 uur aanwezig te zijn bij de vip-balie. Zo kwam het dus dat we serieus als tweede groepje op het Boekenbal arriveerden. Het feest kon beginnen!

Gelukkig was ik aanhang van de winnaar en kon ik lekker rustig om me heen kijken zonder steeds gefilmd te worden. Wat een belevenis! Meteen na de garderobe was er een Literaire kakofonie van schrijvers waar je letterlijk doorheen liep. Allemaal filmpjes van schrijvers (o.a. Kluun, Faberyayo, Peter Buwalda, Marieke Lucas Rijneveld) die tegen elkaar werden afgespeeld, waardoor je niks verstond. Je werd meteen weggeblazen. Daarna linksaf naar de rode loper, heerlijk binnen, waar Marjolein gefilmd werd door de NS en ze diverse vragen moest beantwoorden. In de tussentijd zag ik Annejet van der Zijl binnen komen, en Winnie Sorgdrager, Geert Mak, Jan Siebelink, Yvonne Kroonenberg en nog veel meer schrijvers (en ook niet-schrijvers trouwens). Na alle plichtplegingen, mochten we door naar boven. Ondertussen onze ogen uitkijkend, want wat was er veel te zien. Spandoeken met quotes van schrijvers, schilderijen (die echt in de schouwburg hoorden) en canvassen met rebelse teksten erop. Op weg naar onze plek in de zaal, via een heus writers-block en de spiegelzaal, spraken we onze verbazing uit over hoe uniek het wel niet was dat we hierbij mochten zijn.

Om 21 uur begon het zaalprogramma. Eerst een filmpje "Op weg naar het Boekenbal" waarna De directeur van de CPNB, Evelien Aendekerk, Jan Cremer, Özcan Akyol, Annejet van der Zijl en Ellen Deckwitz speciaal noemde. Daarna volgde de rest van het programma, met bijdragen bam Extinction Rebellion, Maxim Februari, Arjan Lubach en Fresku, nog wat filmpjes en uiteindelijk iemand die de dansvloer opende en daarmee het bal. Tof om mee te maken!!

Na afloop van het zaalprogramma werden we opgevangen door de mensen van de NS. Marjolein kreeg de opdracht om schrijvers te zoeken met wie ze op de foto wilde. Die foto mocht ik dan maken en dat werd dan weer gefilmd door en voor de NS. Op die manier hebben we nog wat schrijvers gesproken die je normaal gesproken met rust zou laten. Maar hé, voor een gewonnen kaartje doe je natuurlijk wel wat. Ik heb zelf ook nog wat schrijvers aangesproken, waarvan de leukste Sander Verheijen (oprichter van hebban.nl en inmiddels ook bekend als Jens Vern) was. Ik sprak hem aan en zei dat hij waarschijnlijk niet mee wist wie ik was. “Jawel hoor, jij bent Pleun!” Hoera! Wij zaten samen op de middelbare school. Toen ik nog dacht dat ik echt de enige was die interesse in boeken en lezen had. Wat hadden wij een leuke gesprekken kunnen hebben als we dat toen van elkaar geweten hadden! Maar goed, met Sander wilde ik wel op de foto. Super leuk ook om hem even zo te zien en te spreken.

Toen we eenmaal met alle benodigde schrijvers op de foto waren geweest, liepen we zelf ook nog de nodige rondjes. “Oh kijk, daar is die!” En “Weet jij nog wie dat is?” “Die ken ik, maar waarvan ook alweer?” (De laatste bleek de vriend van Heleen van Royen😂)

Boekenbal oogst

Om half 12 mocht Marjolein nog een afsluitend filmpje opnemen en daarna besloten we dat het wel goed was zo. Dan maar geen banieren mee voor in de etalage (vanaf 00.00 uur mag je de versiering meenemen, eerder niet), maar wel een fijne trein naar huis zodat we niet 2 uur hoeven te wachten.

Natuurlijk hebben we kleine dingen meegenomen, waardoor we echte aandenkens aan deze bijzondere avond hebben. En als je dan als afsluiting ook nog Geert Mak in dezelfde tram naar het station ziet stappen, weet je dat het goed was.

Het Boekenbal heeft alle verwachtingen waargemaakt. Volgend jaar wil ik weer! (Wie kan mij aan een kaartje helpen?)