2020 in boeken

Ook dit jaar was weer een fijn boekenjaar! Ik las (tot het moment van schrijven) dit jaar 79 boeken en denk er nog eentje aan toe te kunnen voegen. Daarmee haalde ik ruim mijn jaarlijkse doelstelling van 1 boek per week plus 2 extra, want in de vakantie lees ik meer, dus twee extra.

Ik las mee voor de hebban thrillerprijs, de hebban debuutprijs, een paar leesclubs op hebban (met wisselend succes) en won hier en daar wat boeken bij prijsvragen. Daardoor las ik ook wat boeken die niet helemaal mijn ding waren, maar dat maakt het wel leuk. Ook sommige leesexemplaren die ik meenam uit de winkels waren niet helemaal mijn ding, maar goed om ook eens iets meer fantasy-achtige dingen te lezen. Al bevestig ik daarmee alleen maar dat het echt niet mijn genre is.

Mijn boek van het jaar in Rodham van Curtis Sittenfeld. Daarnaast krijgen een paar boeken een eervolle vermelding, omdat ik daar ook erg van genoten heb. Ach, zal ik een top 5 maken? Dat vind ik zo moeilijk, omdat het vergelijken van boeken zo lastig is. Maar goed, dit is mijn top 5 van 2020:

1. Rodham - Curtis Sittenfeld (Lees hier mijn stukje over dit boek.)
2. Verloren grond - Murat Isik (Lees hier mijn stukje over dit boek.)
3. Goede buren - Mattias Edvardsson (Lees hier mijn stukje over dit boek.)
4. Het meisje in de witte kimono - Anna John (Lees hier mijn stukje over dit boek.)
5. Ons kasteel aan zee - Lucy Strange (Lees hier mijn stukje over dit boek.)

Er waren natuurlijk ook boeken die een beetje tegenvielen. Zoals De stagiair van Helen Monks Takhar en Tarifa van Kiki van Dijk. Van beide boeken had ik iets anders verwacht.

Het goede nieuws is dat ook dit jaar mijn contract in de boekhandel verlengd is. Nog een jaar erbij als oproepkracht! Hopelijk mogen de winkels weer snel open. Want dat is wel raar hoor, werken in Corona-tijd. Dat zal voor iedereen wel zijn, maar voor mij was het na de eerste lockdown vooral met een heel andere instelling werken: houden mensen afstand, nemen ze een mandje, houden mensen afstand, sta ik achter mijn kuchscherm, houden mensen afstand, heb ik mijn handen schoongemaakt na het aannemen van genoeg geld, houden mensen eigenlijk wel afstand?! En het enorme werk dat er komt kijken bij het schoonmaken van mandjes... maar toen dat eenmaal een beetje liep, ging het weer over boeken. En dat was fijn.

Inmiddels zitten we al een paar weken in de harde lockdown, en hoe essentieel boeken ook voor mij zijn.... dat zijn ze niet voor de overheid. Dus zijn onze winkels nu dicht. En bezorgen wij aan huis. Een leuke uitdaging en ik vind het echt een super service. Mensen zijn erg enthousiast en hopelijk blijft het lokale kopen een vast iets na alle coronaperikelen.

Het allertofste bam dit boekenjaar was toch echt dat ik met een vriendin mee mocht naar het Boekenbal! HET BOEKENBAL!!!! Dat was een paar dagen voor de intelligente lockdown in ging, dus ik ben dankbaar dat ik daar bij mocht zijn. Wat was dat een bijzondere belevenis.

En 2021? De plannen zijn weer gewoon een boek per week en twee extra, dus 54. Ik kijk uit naar de nieuwe boeken van Kim Moelands en Jens Vern. Hopelijk komt er ook een nieuwe Esther Verhoef (daar is ze mee bezig, maar nog geen publicatiedatum bekend) en vorige week las ik dat er een nieuwe Jessica Durlacher komt! Maar waar ik het meest naar uitkijk: Het woud van wol en staal verschijnt eindelijk in januari! Dat wordt mijn boek van het jaar! Dat weet ik bijna zeker. Ik las het namelijk al in mei, als voorpublicatie, en toen werd de datum steeds verschoven. Ik ga het in januari nog een keer lezen, kijken of het dan nog steeds zo geweldig is.

Voor nu ga ik nog even verder in mijn laatste boek van 2020, Het huis met de kersenbloesem. Weer een aziatisch boek, al is het dit keer niet Japans maar Koreaans. 

Als laatste nog een oproep: koop lokaal! Kies een boekhandel bij je in de buurt en bestel via hun website. Weet je niet welke boekhandel je moet kiezen? Kies dan de mijne! Www.dekler.nl (ja sorry, maar dat wordt erg gewaardeerd)

 

 

Murat Isik - Verloren grond (NS Publieksprijsaankoop 5)

In mei 2019 kocht ik dit boek van mijn prijzengeld van de NS Publieksprijs. Het was mijn vijfde aankoop die ik deed. En lezen kwam er maar niet van. De andere boeken van Isik vond ik geweldig (zie mijn eerdere stukje stukje over Mijn moeders strijd en Wees onzichtbaar las ik voor ik blogde dus daar schreef ik niks over, maar vond ik geweldig!) dus waarom ik zo lang heb gewacht is me eigenlijk een raadsel. Anyway, nu was de tijd daar!

Het verhaal

Oost-Turkije, jaren zestig. De dertienjarige Mehmet groeit op in een dorp dat ooit door de Armenen werd gesticht. Zijn zachtaardige vader, die in de Eerste Wereldoorlog bijna zijn hele familie verloor, is een geliefd verhalenverteller, zijn moeder een krachtige vrouw die door iedereen gevreesd wordt vanwege haar scherpe tong. Samen met Mehmets broer en zusje vormen ze een hecht gezin. Maar daar komt abrupt verandering in als zijn vader een ongeluk krijgt met tragische gevolgen. Hij besluit halsoverkop met zijn gezin terug te keren naar zijn geboortedorp, maar daar wacht hun een allerminst hartelijke ontvangst. Integendeel, het gezin moet een strijd leveren op leven en dood.

Verloren grond, losjes geïnspireerd op de familiegeschiedenis van Murat Isik zelf, is een epische roman over een gezin dat deels door het lot, deels door eigen toedoen uiteen wordt geslagen. Een aangrijpend vader-zoonverhaal over vriendschap, verlies en hoop. Voor Verloren grond kreeg Isik de Bronzen Uil Publieksprijs. Het boek werd vertaald in het Duits, Zweeds en Turks.

De schrijver

Murat Isik (1977) debuteerde in 2012 met de roman Verloren grond. Hij ontving er de Bronzen Uil Publieksprijs mee en werd genomineerd voor de Academica Literatuurprijs. Verloren grond werd vertaald in het Duits, Zweeds en Turks.

In 2017 verscheen zijn nieuwe roman Wees onzichtbaar. Hij won hiermee de prestigieuze Libris Literatuur Prijs 2018. Tevens werd de roman het Boek van het jaar 2017 bij NRC Handelsblad en bol.com. Bovendien won het de Boekhandelsprijs 2018 en De Inktaap 2019. Tevens werd Wees onzichtbaar genomineerd voor BNG Bank Literatuurprijs, Halewijnprijs en de NS Publieksprijs 2019. In februari 2020 ging de theaterbewerking van Wees onzichtbaar in première.

In 2019 was hij de auteur van het Boekenweekessay Mijn moeders strijd. In 2020 verscheen hiervan een herziene uitgebreide versie.

Mening

Wat is Murat Isik toch een fijne schrijver. Ik vloog echt door dit boek heen. De schrijfstijl is prettig, mooie beschrijvingen en een boeiend verhaal.

Oost-Turkije in de jaren ‘60, daar had ik nooit over nagedacht. Maar nu weet ik hoe het er was. Tenminste, ik heb een beeld. Misschien wel mijn eigen beeld, maar het is ontstaan uit de beschrijvingen in het boek.

Het is eigenlijk een grote droeve familiegeschiedenis, maar zó mooi beschreven. Van de tegenstellingen die er in de jaren ‘60 al waren tussen de steden en het platteland in het oosten van Turkije, de Zaza’s en de Turken. Het opgedrongen Turks leren op school terwijl niemand dat in het dorp Sobyan spreekt gaat zo ver dat Miran Mehmet wordt, eenTturkse naam krijg die zijn moeder weigert te gebruiken. De broer die weg gestuurd wordt en eigenlijk helemaal niet meer terug wil. En natuurlijk het noodlot dat toeslaat waardoor de familie Sobyan gaat verlaten en eigenlijk nog verder afglijdt. In Sobyan laat de vader al over zich heenlopen, maar op de nieuwe plek (de geboorteplaats van de vader) wordt het allemaal nog erger. Wederom is de moeder in dit verhaal eigenlijk de sterkste persoon, heel ongebruikelijk.

Uiteindelijk is er natuurlijk toch hoop, maar daarvoor moet je wel echt tot het einde doorlezen. En dat vond ik echt geen probleem. Ik heb genoten van dit boek. Isik is een ware dengbej, een verhalenverteller.

Het was mijn vijfde NS Publieksprijs aankoop die ik deed in mei 2019. En nu heb ik het eindelijk gelezen. Ik kijk nu al uit naar het volgende boek van Murat Isik, en dat blijft echt niet zo lang liggen!

 Boekinformatie

Titel: Verloren grond

Auteur: Murat Isik

ISBN: 9789026347337

Uitgever: Uitgeverij Ambo|Anthos

Verschijningsdatum: 1 april 2019 (deze versie)

Aantal pagina’s: 376

Prijs: € 15,-

Vijfde NS Publieksprijs aankoop!

Wat geniet ik toch met volle teugen van de prijs die we met onze leesclub Perron 9 wonnen voor het stemmen werven voor de NS Publieksprijs. Het is nog steeds iedere maand een feestje om een boek uit te mogen zoeken. Voor april had ik eigenlijk een ander boek in gedachten, maar de verschijningsdatum daarvan is verschoven naar mei. Dus dat wordt waarschijnlijk de aankoop van volgende maand. Welk boek dat is, houd ik nog even geheim.

Gisteren was het dus weer tijd om naar Boekhandel De Kler in Zoetermeer af te reizen voor een nieuw boek.
Deze maand was de keuze eigenlijk al weer snel gemaakt. Nadat ik vorig jaar al Wees onzichtbaar had gelezen en kort geleden het essay Mijn moeders strijd, wil ik ook heel graag het eerste boek van Murat Isik lezen. En dat is kort geleden opnieuw uitgegeven. Mooi gebonden en heel fijn geprijsd ook nog eens! Dus, mijn aankoop van april, mijn vijfde aankoop van het prijzengeld van de NS Publieksprijs is geworden: Verloren grond van Murat Isik.

En omdat ik nog een stapeltje andere boeken heb liggen die ik ook wil lezen, denk ik dat het even duurt voor ik aan dit boek toe kom. Maar dat is op zich fijn, want het duurt ook nog 2 jaar (meen ik dat hij zei tijdens de brunch) voor zijn nieuwe boek gaat verschijnen. Dan kan ik dus mooi in die wachttijd dit boek een keer gaan lezen. Ik laat jullie natuurlijk weer weten wat ik er van vind!