Posts tonen met het label Lydia Sandgren. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Lydia Sandgren. Alle posts tonen

dinsdag 4 januari 2022

2021 in boeken

Net als vorig jaar was ook 2021 weer een fijn boekenjaar. Ik las maar liefst 103 boeken! Ik kwam ook nog eens precies uit met mijn laatste boek op 31 december, hoe fijn is dat. Wederom was mijn doelstelling van 54 boeken gehaald (dat haalde ik al in juni, dus eigenlijk valt het een beetje tegen dat ik niet verdubbeld heb). Voor dit jaar staat het doel ook gewoon weer op 54 (een boek per week plus twee in de vakantie), want ik wil geen leesstress krijgen. 

Ik heb meegedaan aan een aantal leesclubs bij hebban, waardoor ik boeken las die ik anders nooit zou hebben gelezen én waardoor ik mijn geheime goede voornemen een beetje beter heb kunnen uitvoeren: meer debuutromans lezen. Ik las ook weer leesexemplaren uit onze winkels, waardoor ik onder andere de young adult schrijver Alan Gratz ontdekte. 

Mijn boek van het jaar is Toevluchtsoord van Jérôme Loubry. (Voor het geval iemand dat blogje heeft gemist: je vindt het hier.) Het tweede boek dat ik las in 2021… er is het hele jaar niks in de buurt gekomen van dat boek. Frustrerend, want het was dus in januari eigenlijk al klaar dat lezen. Geweldig, omdat ik het aan heel veel mensen aan heb geraden en bijna alleen maar hele positieve reacties daarop terug kreeg. Net als op mijn roman van het jaar Het woud van wol en staal. Dat las ik in maart voor de tweede keer, nog steeds prachtig en ik schreef daar dit over.

Andere boeken die ik erg goed vond dit jaar waren De overlevenden van Alex Schulman (het blogje lees je hier), Verzamelde werken van Lydia Sandgren (dat blogje staat hier), De onscherpte van de wereld van Iris Wolff (waarvan het blogje hier te vinden is) en Luna van Pieter Koolwijk (blogje is hier!.)

Er was dit jaar maar 1 boek waar ik echt niet doorheen kwam. Na 2 weken worstelen door 100 pagina’s gaf ik het op, Het weekend van Charlotte Wood. Dat was duidelijk niet mijn boek. Het veroorzaakte wel een enorme terugval in gelezen boeken per maand omdat het andere boek zo enorm dik was dat ik daar twee weken over deed. 

Het goede nieuws is weer dat ik nog steeds een contract heb bij mijn boekhandel. Nu voor onbepaalde tijd. Hoera! Het minder goede van dit jaar is toch wel weer de lockdown, al is die nu minder hard dan begin vorig jaar. Een afhaalbalie is leuk, fijner ook dan hoe het vorig jaar was, maar het is toch echt anders… Hopelijk duurt ie dit keer minder lang! 

Een van de leukste boekendingen van 2021 was de Boekenweekchallenge die De Vries Van Stockum organiseerde in samenwerking met hebban. In 5 dagen lazen we 5 boeken en bespraken die (meer hierover vind je hier). Verschillende genres, verschillende diktes, meer en minder interessant maar allemaal nieuw. Ik hoop dat ze er dit jaar weer een organiseren. (Het tikte ook lekker aan voor mijn aantal gelezen boeken.) 

En voor dit jaar heb ik mijn leesdoel dus gewoon weer op 54 gezet. Mijn eerste boek is al uit. Mijn eerste leeslijstje hangt al weer op het prikbord en de te lezen boekenberg is hoger dan ooit.



Er zijn in ieder geval een paar boeken in 2022 waar ik erg naar uit kijk! Er komt in maart een nieuwe van Jérôme Loubry, Verdoemd, er komt een nieuwe Isabel Allende, een nieuwe Jennifer Egan én een nieuwe Mattias Edvardsson. Die laatste komt al op 19 januari als het goed is, tot die tijd koop ik geen nieuwe boeken (voor mezelf). 

Als laatste nog een oproep: koop lokaal! Kies een boekhandel bij je in de buurt en bestel via hun website. Weet je niet welke boekhandel je moet kiezen? Kies dan de mijne! Www.dekler.nl (ja sorry, maar dat wordt erg gewaardeerd)


Oh en nog een goed voornemen.... ook aan het eind van het jaar blogjes schrijven. Dat is er in 2021 door de drukte een beetje bij ingeschoten.

dinsdag 23 november 2021

Lydia Sandgren - Verzamelde werken

 Toen ik dit boek zag, besloot ik dat het echt te dik was. Ik sleep mijn boek dat ik lees namelijk overal mee naartoe en dat wordt wat lastig als het zo dik is. Maar, het is wel interessant. Hmm… maar te dik, toch. Tot het het boek van de maand werd in de Mezza bij het AD. En er een leesclub kwam via hebban. Die combinatie war te goed om te weerstaan en ik schreef me in voor die leesclub. Hoera, hoera, ik mocht meedoen! 


Het verhaal

Martin Berg, eigenaar van een kleine, noodlijdende uitgeverij, belandt in een levenscrisis. Jaren geleden verdween zijn vrouw, Cecilia Berg, uit zijn leven en liet een enorme leegte achter. In een interview met het tijdschrift Svensk Bokhandel blikt hij terug op zijn leven: zijn hechte vriendschap met kunstenaar Gustav Becker, zijn liefde voor zijn nu vermiste vrouw, zijn twee kinderen en, niet in de laatste plaats,  het onaffe manuscript dat hem en zijn jeugddromen lijkt te bespotten.

Tegelijkertijd ontmoeten we de rusteloze Rakel, Martins dochter van in de twintig, die zich niet op haar plaats voelt in Göteborg. De stad bereidt zich voor op een overzichtstentoonstelling van het werk van de gevierde schilder en familievriend Gus-tav Becker, en waar ze ook is, overal kijkt Rakel in de ogen van haar mysterieus verdwenen moeder, die op de aankondingsaffiches prijkt – de raadselachtige Cecilia, de muze van de briljante kunstenaar. Wanneer Rakel een mogelijke aanwijzing vindt over het lot van haar moeder, gooit dat haar leven volledig overhoop. 

De schrijver

Lydia Sandgren (1987) groeide op in het westen van Zweden. Schreef, las, tekende, zong en maakte muziek als kind en tiener. Volgde muziekles op de middelbare school, woonde een tijd in Frankrijk en studeerde een jaar filosofie voordat ze aan een vijfjarige psychologieopleiding begon. Tegenwoordig is ze praktiserend psycholoog, woonachtig in Göteborg. Verzamelde werken, waaraan ze tien jaar werkte en waarmee ze meerdere literatuurprijzen won, is haar debuut. 

Mening

Oké, het boek is wel echt heel dik. Dat was de eerste gedachte toen ik de doos openmaakte en het boek zag. Dik genoeg voor een quote op de rug! En wat voor quote: Een liefdesverklaring aan de literatuur!" Dat belooft wat! En naar mijn mening maakt Sandgren die belofte meer dan waar.

Sandgren werkte 10 jaar aan haar debuut en stopte het vol met liefde voor literatuur, filosofie en kunst. En dat allemaal in een heel leesbaar verhaal, waar je (mede door de omvang) wel even de tijd voor moet nemen om het te lezen.

In drie delen wordt het verhaal van Martin, Cecilia, Gustav en Rakel verteld. Niet rechttoe rechtaan, maar met sprongen heen en weer in de tijd, volg je het leven van Martin. Vanaf de middelbare school tot het heden. Zonder echte jaartallen te noemen, maar met historische gebeurtenissen als achtergrond, kun je opmaken wanneer wat speelt. Het jaar waarin Marilyn Monroe sterft is het geboortejaar van Martin, tijdens de Tsjernobyl-ramp is hij in Parijs en als je weet dat Cecilia 33 was bij haar verdwijning kun je bijna berekenen wat het heden is.

Door het verhaal van Martin loopt het verhaal van Rakel, de dochter van Martin en zijn verdwenen vrouw Cecilia. Rakel gaat op zoek naar haar moeder, als ze onbedoeld door Martin op een spoor stuit. Door deze verhaallijnen leer je Martin en Rakel goed kennen en ook Gustav, de kunstschilder en beste vriend van Martin, komt goed uit de verf. Natuurlijk leer je via Martin ook Cecilia kennen, zijn vrouw die 15 jaar geleden ineens verdween. Doordat je Gustav en Cecilia via Martin en Rakel leert kennen, blijven zij wel op afstand.

Voor mij spatte de liefde voor boeken, schrijven, literatuur en lezen van de pagina’s af. Misschien omdat dat gewoon mijn ding is, maar de filosofie was in mijn beleving minder aanwezig. Martin runt, samen met Per Andrén, een kleine uitgeverij en wil eigenlijk zelf een roman schrijven én een biografie van William Wallace, een Britse auteur waarvan absurd genoeg geen fatsoenlijke levensbeschrijving bestond (p.235) en waarvan hij later denkt dat hij daarmee genomineerd zou worden voor de Augustprijs (p. 617). Dat boek is dus helemaal niet geschreven, maar Sandgren won met haar boek wel deze prijs.

Alle facetten van boeken komen in Martin samen. De manier waarop hij over boeken denkt is erg herkenbaar, zoals bijvoorbeeld het antwoord op de vraag wat Martin zo aansprak in de literatuur: “[…]dat je ergens anders wilt zijn. Je wilt erop uit. Weg. […] Door te lezen kun je wél weg.” (p.46). En verder in het boek: “Als het puntje bij paaltje kwam waren er weinig dingen leuker dan werken met boeken.” (p.674). (Echt, dat ben ik…)

En een ander personage uit het boek ontdekt lezen als dertienjarige en “het was de vraag hoe hij anders zijn pubertijd had moeten doorkomen. Hij vroeg zich soms nog steeds af hoe mensen die niet lazen het bestaan tackelden.” (p. 657)

Waar de titel nou op slaat? Ook daar kom je achter. Het wachten wordt beloond.

Maar het allerleukste aan het boek, behalve de liefde voor boeken, was toch wel de liefde voor Bruce Springsteen❤️

Ik hoop stiekem, nou ja eigenlijk helemaal niet stiekem, op een vervolg! Want ik ben nog niet klaar met deze personages.

Boekinformatie

Titel: Verzamelde werken

Auteur: Lydia Sandgren

Oorspronkelijke titel: Samlade verk

Vertaler: Eline Jongsma en Janny Middelbeek-Oortgiesen

ISBN: 9789492068743

Uitgever: Uitgeverij Oevers

Verschijningsdatum: 28 september 2021

Aantal pagina’s: 784

Prijs: € 32,-