2021 in boeken

Net als vorig jaar was ook 2021 weer een fijn boekenjaar. Ik las maar liefst 103 boeken! Ik kwam ook nog eens precies uit met mijn laatste boek op 31 december, hoe fijn is dat. Wederom was mijn doelstelling van 54 boeken gehaald (dat haalde ik al in juni, dus eigenlijk valt het een beetje tegen dat ik niet verdubbeld heb). Voor dit jaar staat het doel ook gewoon weer op 54 (een boek per week plus twee in de vakantie), want ik wil geen leesstress krijgen. 

Ik heb meegedaan aan een aantal leesclubs bij hebban, waardoor ik boeken las die ik anders nooit zou hebben gelezen én waardoor ik mijn geheime goede voornemen een beetje beter heb kunnen uitvoeren: meer debuutromans lezen. Ik las ook weer leesexemplaren uit onze winkels, waardoor ik onder andere de young adult schrijver Alan Gratz ontdekte. 

Mijn boek van het jaar is Toevluchtsoord van Jérôme Loubry. (Voor het geval iemand dat blogje heeft gemist: je vindt het hier.) Het tweede boek dat ik las in 2021… er is het hele jaar niks in de buurt gekomen van dat boek. Frustrerend, want het was dus in januari eigenlijk al klaar dat lezen. Geweldig, omdat ik het aan heel veel mensen aan heb geraden en bijna alleen maar hele positieve reacties daarop terug kreeg. Net als op mijn roman van het jaar Het woud van wol en staal. Dat las ik in maart voor de tweede keer, nog steeds prachtig en ik schreef daar dit over.. 

Andere boeken die ik erg goed vond dit jaar waren De overlevenden van Alex Schulman (het blogje lees je hier), Verzamelde werken van Lydia Sandgren (dat blogje staat hier), De onscherpte van de wereld van Iris Wolff (waarvan het blogje hier te vinden is) en Luna van Pieter Koolwijk (blogje is hier!.)

Er was dit jaar maar 1 boek waar ik echt niet doorheen kwam. Na 2 weken worstelen door 100 pagina’s gaf ik het op, Het weekend van Charlotte Wood. Dat was duidelijk niet mijn boek. Het veroorzaakte wel een enorme terugval in gelezen boeken per maand omdat het andere boek zo enorm dik was dat ik daar twee weken over deed. 

Het goede nieuws is weer dat ik nog steeds een contract heb bij mijn boekhandel. Nu voor onbepaalde tijd. Hoera! Het minder goede van dit jaar is toch wel weer de lockdown, al is die nu minder hard dan begin vorig jaar. Een afhaalbalie is leuk, fijner ook dan hoe het vorig jaar was, maar het is toch echt anders… Hopelijk duurt ie dit keer minder lang! 

Een van de leukste boekendingen van 2021 was de Boekenweekchallenge die De Vries Van Stockum organiseerde in samenwerking met hebban. In 5 dagen lazen we 5 boeken en bespraken die (meer hierover vind je hier). Verschillende genres, verschillende diktes, meer en minder interessant maar allemaal nieuw. Ik hoop dat ze er dit jaar weer een organiseren. (Het tikte ook lekker aan voor mijn aantal gelezen boeken.) 

En voor dit jaar heb ik mijn leesdoel dus gewoon weer op 54 gezet. Mijn eerste boek is al uit. Mijn eerste leeslijstje hangt al weer op het prikbord en de te lezen boekenberg is hoger dan ooit.

Er zijn in ieder geval een paar boeken in 2022 waar ik erg naar uit kijk! Er komt in maart een nieuwe van Jérôme Loubry, Verdoemd, er komt een nieuwe Isabel Allende, een nieuwe Jennifer Egan én een nieuwe Mattias Edvardsson. Die laatste komt al op 19 januari als het goed is, tot die tijd koop ik geen nieuwe boeken (voor mezelf). 

Als laatste nog een oproep: koop lokaal! Kies een boekhandel bij je in de buurt en bestel via hun website. Weet je niet welke boekhandel je moet kiezen? Kies dan de mijne! Www.dekler.nl (ja sorry, maar dat wordt erg gewaardeerd)

Oh en nog een goed voornemen.... ook aan het eind van het jaar blogjes schrijven. Dat is er in 2021 door de drukte een beetje bij ingeschoten.

Natsu Miyashita - Het woud van wol en staal

In februari (2020) was ik bij het Meulenhoff Matinee (het uitje naar de uitgeverij waar ik natuurlijk ook een stukje over schreef), waar we onder andere Jung Chang en Laurent Binet hoorden (en zagen) vertellen over hun nieuwe boeken. Na afloop kregen we ook nog een leesexemplaar mee van een boek dat in mei 2020 zou verschijnen. Dat bewaarde ik nog even, want het was nog lang geen mei. Begin mei pakte ik het boek op, begon te lezen en ging eens kijken wanneer het zou verschijnen zodat ik wist wanneer het in de winkel zou liggen. Oktober 2020 stond er... ehh, wat? De uitgever een berichtje gestuurd, is dat echt? Ja dus, en misschien nog wel later.

Dus dit boek heb ik begin mei 2020 gelezen en schreef vrijwel meteen daarna dit blogje over dit boek.

Het verhaal

Tomura wordt als jonge jongen geraakt door het geluid van een piano die gestemd wordt bij hem op school. De muziek neemt hem mee naar de bossen, donker en stralend, die zijn geliefde geboortedorp in de bergen omringen. Vanaf dat moment is hij vastbesloten meer te leren over het instrument en het bijzondere ambacht van pianostemmer.

Onder de vleugels van drie meester-pianostemmers – eentje bescheiden, eentje vrolijk, eentje chagrijnig – begint Tomura zijn opleiding en zijn gevoel voor schoonheid ontluikt. Maar de angst om niet goed genoeg te zijn blijft altijd aanwezig op de achtergrond. Als hij wordt uitgenodigd om de piano van twee getalenteerde zussen te stemmen wordt zijn beoordelingsvermogen op de proef gesteld.

De schrijver

Natsu Miyashita (1967) is geboren in Fukui en studeerde filosofie aan de universiteit in Tokyo. Ze is de auteur van meerdere korte verhalenbundels en romans. Grote bekendheid kreeg ze met het in 2016 uitgebrachte Het woud van wol en staal dat uitgroeide tot een ware boekhandelsfavoriet. Inmiddels is het in Japan een bestseller, ontving het meerdere prijzen, zijn de vertaalrechten wereldwijd verkocht, en is het verfilmd. 

Mening

Lees dit boek!! Echt, meer zou ik er niet over willen zeggen om het je zelf te laten beleven. Het is betoverend. En wat vind ik het erg dat het uit is! Ik zou het liefst meteen weer opnieuw erin beginnen. (Maar dat doe ik pas als het ook echt gaat verschijnen in het Nederlands.)

Meteen in het begin werd ik gepakt door het boek. Echt vanaf de eerste alinea, de eerste zinnen.

Een jonge man hoort op school een pianostemmer aan het werk en is verkocht. Dit is wat hij wil doen later! Hij hoort bomen, voelt het bos om zich heen door die pianostemmer.

En, de aanhouder wint, Tomura wordt pianostemmer. Hij blijft echter onzeker, omdat hij zelf geen piano speelt en niet met muziek is opgegroeid. Hij noteert alles wat hij doet, luistert naar klassieke muziek, loopt mee met collega’s en droomt van een mooie carrière als pianostemmer. Terwijl hij dat al is, blijft hij dromen dat hij beter wordt. De pianospelende tweeling Yuni en Kazune loopt als een rode draad door zijn leven als pianostemmer.

Normaal ben ik nooit zo van de citaten, maar ik heb nu toch een paar stukjes opgeschreven die misschien een beetje weergeven waarom ik het boek zo mooi vind.

Tomura komt uit een bosrijk en bergachtig gebied in Japan. “In de wereld waarin ik toen leefde warende bomen, de bladeren, de vruchten en de aarde bezield geweest door goden. Nu bezielden diezelfde goden deze tonen. Ik liep voort en deze prachtige klanken wezen mij de weg.” (P.88-89)

“Pas als ik moederziel alleen door het bos liep, voelde ik me welkom in deze wereld.

Datzelfde gevoel had ik terug gevonden bij de piano. Het gevoel geaccepteerd te worden, in harmonie met de wereld. Deze gelukzaligheid die niet in woorden te vatten was, wilde ik overbrengen via de klankrijkdom van de piano. Met hulp van het pianogeluid wilde ik dat bos herscheppen.” (p. 109)

Het hele boek staat vol met mooie zinnen, prachtige vergelijkingen. Dit boek is een van de mooiste boeken die ik de afgelopen jaren las. Echt, lees het. Dat doet het boek meer recht dan ik ooit zal kunnen doen.

Inmiddels is het maart 2021 en eindelijk verscheen dit boek. Ik heb het in de week van verschijning (deze week, waarin dit blogje wordt geplaatst) nog een keer gelezen en ik vond het weer prachtig. Ik las het nu op een andere manier, want ik wist nog bijna precies hoe het verhaal ging, en haalde er andere dingen uit. Nou ja, andere citaten zou ik er nu ook bij zetten, maar alleen maar om de schoonheid van de natuur en de muziek te benadrukken. En andere citaten omdat die er voor mij deze keer uitsprongen, maar met dezelfde strekking als de eerdere.

Ik heb kan nog steeds geen piano spelen en luister nooit naar klassieke muziek, maar dit boek kan ik echt iedereen aanraden. Je moet er wel tegen kunnen dat het boek vanuit Tomura geschreven is in de ik-vorm, maar dat vind ik zelf nooit een probleem.

Boekinformatie

Titel: Het woud van wol en staal

Auteur: Natsu Miyashita

Oorspronkelijke titel: Hitsuji to hagane no mori

Vertaler: Geert van Bremen

ISBN: 9789029093545

Uitgever: J.M. Meulenhoff

Verschijningsdatum: 10 maart 2021

Aantal pagina’s: 256

Prijs: € 20,-

Ook verkrijgbaar als e-book.