Simone van der Vlugt - Schilderslief

Zo, dit boek lag echt al sinds september klaar om te worden gelezen. Ik kreeg het, gesigneerd, tijdens De Beste Boeken Live, eind augustus vorig jaar. Ik wilde het heel graag lezen, maar er was zo veel te lezen, en iedere keer nieuwe boeken die voordrongen. En maar wachten dat liefje... maar het is gelukt hoor, ik zit in #teamgeertje

Het verhaal

Op een julidag in 1650 wordt Geertje Dircx door het vroedschap van Amsterdam aangehouden, in een koets getrokken en voor twaalf jaar opgesloten in het spinhuis van Gouda. Van een proces is geen sprake: ze wordt monddood gemaakt. Haar geliefde Rembrandt van Rijn heeft daartoe opdracht gegeven. Vanuit het spinhuis blikt Geertje Dircx terug op haar leven. Ze is van eenvoudige komaf, wordt jong weduwe, maar weet zich te redden door als kindermeisje voor een welgestelde familie in Hoorn te werken. Als die betrekking eindigt, gaat ze naar Amsterdam en treedt ze in dienst bij Rembrandt van Rijn. Hij zoekt een kindermeisje voor zijn zoon Titus, omdat zijn vrouw Saskia ernstig ziek is. Na Saskia’s dood bestiert Geertje al snel het hele huishouden, zorgt voor Titus en voor de eenzame Rembrandt. Jarenlang leven ze als een getrouwd paar, en Rembrandt geeft haar de sieraden uit Saskia’s erfenis. Maar op een gegeven moment blijkt zijn liefde voor Geertje niets meer waard. Geertje laat het er niet bij zitten en klaagt de beroemde schilder aan.

De schrijver

Simone van der Vlugt (1966) is een van Nederlands grootste schrijfsters. Van haar thrillers werden in totaal meer dan twee miljoen exemplaren verkocht. Haar thrillerdebuut De reünie werd meteen genomineerd voor de NS Publieksprijs en is succesvol verfilmd met Thekla Reuten en Daan Schuurmans in de hoofdrollen. Hierna verschenen de thrillers Schaduwzuster, Het laatste offer, Blauw water, Herfstlied, Op klaarlichte dag en In mijn dromen. Aan niemand vertellen, Morgen ben ik weer thuis en Vraag niet waarom vormen de serie met inspecteur Lois Elzinga in de hoofdrol. Als auteur van de Maand van het Spannende Boek 2012 schreef ze het geschenkboekje De ooggetuige. In haar laatste thriller, Toen het donker werd, toont Simone van der Vlugt de duistere kant van onze samenleving en hoe een doodgewoon gezin ineens in de criminaliteit kan belanden.

Naast thrillers schrijft Simone van der Vlugt historische romans over veelbewogen periodes in de Nederlandse geschiedenis. Eerst verscheen Jacoba, Dochter van Holland, daarna Rode sneeuw in december, gevolgd door De lege stad en daarna Ginevra. Haar meest recente roman is  Schilderslief .

Met haar werk won Simone van der Vlugt verschillende prijzen, waaronder de NS Publieksprijs voor Op klaarlichte dag. Haar boeken verschijnen onder andere in Engeland, Amerika, Duitsland, Spanje, Latijns-Amerika, Tsjechië, Italië, Denemarken, Hongarije en Litouwen. 

Mening

Zo lang Simone van de Vlugt schrijft, lees ik al boeken van haar. Eerst de historische jeugdboeken, waarvan ik er veel in de kast heb staan, en later een aantal van haar romans en sommige thrillers. Dit boek wilde ik per se lezen, omdat het over iemand gaat die ik helemaal niet ken. En kennelijk is ze lang vergeten of genegeerd en verkeerd neergezet. Tijd voor Simone om Geertje te eren met een boek.

Je krijgt een inkijkje in het leven tijdens de 17e eeuw, zowel van harde werkers (het gezin waar Geertje vandaan komt en zelf werkt ze ook hard) en het leven van dé Nederlandse Kunstenaar die iedereen kent, Rembrandt van Rijn. Ik weet niet zo veel over deze periode en over Rembrandt zo mogelijk nog minder. Dus het was interessant om te lezen over de totstandkoming van De Nachtwacht en te lezen over de schilderijen van Marten en Oopjen. Maar ook over hoe het leven van Geertje en Rembrandt mogelijk geweest is, want het blijft een geromantiseerd verhaal natuurlijk. Maar wel gebaseerd op veel onderzoek en bronnen. Ook interessant zijn de stukken achterin het boek: het testament van Geertje, het contract tussen Geertje en Rembrandt en diverse verklaringen. Dat zorgt er wel voor dat je de geschiedenis van deze twee mensen echt begrijpt. Het boek begint met de arrestatie van Geertje in 1650. Dan springen we terug in de geschiedenis, zodat je het leven van Geertje chronologisch volgt, en het begin komt dus ook weer terug in het boek. En natuurlijk hoe het verder gaat.

Het boek leest makkelijk weg en je waant je echt in het huis van Rembrandt en in het spinhuis (ook op de andere plekken hoor, alles is herkenbaar beschreven). Ik ben om, ik zot in #teamgeertje!

Boekinformatie

Titel: Schilderslief

Auteur: Simone van der Vlugt

ISBN: 9789026346194

Uitgever: Ambo-Anthos

Verschijningsdatum: 27 augustus 2019

Aantal pagina’s: 320

Prijs: € 20,99

Pieter Koolwijk - Gozert

Vorig jaar las ik het boek Prutje van deze schrijver. Dat vond ik een erg goed boek (en schreef daar dit stukje over). Nu is daar zijn nieuwe boek, Gozert, waar ik erg nieuwsgierig naar ben. Dus zodra ik het zie, ga ik het meteen lezen! Nou ja, meteen... ik begon er bijna meteen in.

Het verhaal

Ties heeft een probleem.

Tenminste… dat vinden de meeste mensen. Ties vindt dat niet: hij heeft een vriend. Gozert. De tofste, leukste, stoerste, coolste vriend die je je kunt voorstellen.

Alleen is Ties de enige die Gozert ziet en hoort. En de plannen van Gozert zijn zo fantastisch dat Ties erdoor in moeilijkheden komt…

Ties’ ouders willen dat Gozert verdwijnt en nemen een ingrijpende beslissing. Maar Ties wil helemaal niet van Gozert af. Wat moet hij doen?

De schrijver

Pieter Koolwijk (1974) is een fantasyfanaat. Zijn korte verhalen zijn in verschillende bladen gepubliceerd, en voor één ervan ontving hij in 2009 de Unleash Award. Hij brak door in de kinderboekenwereld met zijn boeken over Vlo en Stiekel. En schreef natuurlijk eerder ook Prutje.

De illustrator

Linde Faas studeerde cum laude af aan de kunstacademie van Breda. Ze werkt als animator van tekenfilms en als kunstenares, en internationaal als illustrator. Voor Lemniscaat illustreerde ze onder meer de boeken van Pieter Koolwijk over Vlo en Stiekel, Prutje en Gozert, en de non-fictietitels Colafonteinen en spetterende verfbommen en Spuitende slagaders en overstromende fonteinen met Jesse Goossens. Na haar prentenboekendebuut Ik neem je mee verscheen in 2019 De jongen en de walvis.

Mening

Na het lezen van Prutje heb ik besloten dat ik de volgende boeken van deze schrijver ook wil lezen. Als ze van hetzelfde niveau blijven, zijn ze geweldig. Dit boek ziet er meteen al mooi uit door de omslagtekening. Er zit vaart in, mooie kleuren en het maakt nieuwsgierig.

Het verhaal is weer bijzonder. Over hoe je bent, en anderen willen dat je bent. Al kan ik me de zorgen van de ouders van Ties wel voorstellen. Het boek lijkt me best heftig voor kinderen. M11 is het boek nu aan het lezen, dus ik zal nog even aan haar vragen wat zij er van vond als ze het uit heeft.

Het leven van Ties is kleurrijk, net als het omslag van het boek en de mooie illustraties van Linde Faas zijn ook in dit boek weer prachtig en vullen de tekst goed aan. Gozert geeft kleur aan Ties en zijn leven, zonder hem is met maar een saaie bedoening. Dat wordt ook erg goed duidelijk gemaakt. Ook de strijd die Ties levert om “normaal” te worden, wordt mooi beschreven. En het eind... dat had ik niet zien aankomen. Maar prachtig! Je gaat je afvragen of er meer is tussen hemel en aarde.

Een aanrader! Voor iedereen vanaf 10 jaar.

Boekinformatie

Titel: Gozert

Auteur: Pieter Koolwijk

ISBN: 9789047710370

Uitgever: Lemniscaat

Verschijningsdatum: 29 januari 2020

Aantal pagina’s: 256

Prijs: € 14,95

Sayaka Murata - Buurtsupermens

Ik weet eigenlijk niet meer zo goed waarom ik dit boek wilde gaan lezen, maar ik denk gewoon weer omdat ik de voorkant zo leuk vond. Omslagen zijn, zoals jullie misschien inmiddels wel door hebben, vaak voor mij al een reden om een boek te gaan lezen. Het grappige rijsthoofdje op de voorkant deed het ‘m dus al.

Het verhaal

De 36-jarige Keiko Furukura heeft al haar halve leven een uitzichtloos baantje als medewerkster van een Japanse buurtsupermarkt, en is daar volkomen tevreden mee. Van de mensen om haar heen begrijpt ze weinig, maar gelukkig heeft ze haar werk. Dáár heeft ze een functie, een handleiding om te volgen en collega’s wiens gedrag, kledingstijl en manier van praten ze kan imiteren.

Hoewel Keiko zelf geen vuiltje aan de lucht ziet oefent haar omgeving steeds meer druk op haar uit om toch vooral een échte carrière na te jagen, of anders in elk geval snel een man te vinden, met alle gevolgen van dien.

De schrijver

Sayaka Murata is een van de meest getalenteerde hedendaagse Japanse auteurs. In 2003 debuteerde ze met Junyu, waarmee ze de Gunzo New Writers’ Prize won. Verschillende boeken en prijzen volgden, waaronder de Akutagawa Prize voor Konbini Ningen. Haar werk verscheen eerder o.a. in Granta en in 2016 verkoos Vogue Japan haar tot vrouw van het jaar. Naast haar schrijfwerkzaamheden werkt ze parttime in een buurtsupermarkt.

Mening

Wat een bijzonder verhaal is dit. Het gaat over hoe iedereen altijd maar aan verwachtingen moet voldoen, ongeacht hoe ze zich daarbij voelen. Keiko is anders, of gewoon trouw aan zichzelf, en daardoor past ze niet in het hokje van “normale” mensen met een vaste baan, man en kind. Zo is ze altijd al geweest. Het wordt niet gezegd, maar ze heeft autistische trekjes. Keiko neemt alles letterlijk en is heel erg trouw en punctueel. En boven alles is ze een buurtsupermens, ze functioneert het beste in de buurt supermarkt die dag en nacht open is. Daar volgt ze de handleiding en alle regels die haar zijn uitgelegd tot in perfectie op. Maar de druk van buitenaf neemt toe. Keiko is 36 en alleen... dat is vreemd. Op haar eigen manier lost ze het probleem op, maar dat vindt iedereen pas echt raar als ze erachter komen hoe het werkelijk zit. Ook Keiko is niet tevreden en komt tot de ontdekking dat ze echt alleen gelukkig wordt van het werken in de supermarkt.

Het plaatsen in hokjes en de druk van de omgeving voelen is zo goed beschreven. Je leeft gewoon mee met Keiko, ondanks haar rare trekjes.

Het boek is een ode aan jezelf blijven. Op een vervreemdende manier beschreven, maar toch ook herkenbaar.

Het boek bevat niet echt duidelijke hoofdstukken, maar is een chronologische beschrijving van de gebeurtenissen. Helder en duidelijk, precies zoals Keiko dat zou willen. Het boekje is niet dik, maar heeft dus wel een hoop inhoud.

En ik, ik ben geen buurtsupermens maar een échte boekhandelaar! (Alhoewel ik het, naast mijn school en studie, wel een paar jaar erg gezellig heb gehad in de supermarkt in Lisse toen ik daar werkte.)

Boekinformatie

Titel: Buurtsupermens

Auteur: Sayaka Murata

ISBN: 9789038806631

Uitgever: Nijgh en Van Ditmar

Verschijningsdatum: 20 augustus 2019

Aantal pagina’s: 143

Prijs: € 20,-

Ook als e-boek verkrijgbaar

Meulenhoff Matinee (uitje naar de uitgeverij!)

Wat ben ik blij dat ik in de boekhandel werk, dat is jullie vast niet ontgaan. En helemaal omdat er, naast het werken in de winkel, ook allerlei andere dingen bijkomen. Zoals leesexemplaren, de eeuwige verleiding van alle boeken die je nog wilt lezen en daarom wilt kopen én leuke uitjes als De Beste Boeken Live. Deze keer was het weer tijd voor een leuk uitje, naar de Meulenhoff Matinee.

Samen met collega en vriendin Nanja toog ik dus naar Amsterdam voor een leuke middag bij uitgeverij Meulenhoff Boekerij.

De weg naar de Mondriaantoren, waar de uitgeverij op de 16e verdieping huist, was er eentje met een klein hobbeltje. Het laatste stukje reed er geen trein. In plaats van de metro te nemen, besloten we te gaan lopen. Heerlijk met de resten van storm Ciara die om ons heen woelde liepen we het laatste stuk naar de uitgeverij. En nog een klein stukje verder (want ja, er lag een geocache voor de deur!) maar daarna toch snel naar binnen.

Daar werden we verwelkomd door Peter van de Bogaert, die ons meenam naar de 16e etage. Wat meteen opviel was het geweldige uitzicht. Vroeger zaten de meeste uitgeverijen op de grachten in Amsterdam (Heren-, Keizers- en Prinsengracht), maar inmiddels verplaatsen ze zich dus ook. En ook deze locatie heeft dus wel wat. Er stonden heerlijke broodjes voor iedereen klaar, en langzaam maar zeker (want er reden wel meer treinen niet of anders) druppelden diverse boekhandelaren binnen.

Laurent Binet

Toen iedereen voorzien was van broodjes en een zitplaats begon de middag. De eerste gast was Laurent Binet, bekend van zijn boek HhhH (waarvan ik moet toegeven dat ik het niet heb gelezen). Hij werd geïnterviewd door Margot Dijkgraaf over zijn nieuwe boek dat in maart gaat verschijnen, Beschavingen. Dat boek gaat over de alternatieve wereldgeschiedenis. Een wat-als?-roman. Wat als de inca’s wel paarden, ijzer en anti-virussen voor Europese ziektes hadden gehad? Dan was er een invasie van Europa door de Inca’s geweest. En dat beschrijft Binet. Het was de eerste keer dat hij in het buitenlands in het Engels over zijn nieuwe boek praatte, waardoor er soms gezocht moest worden naar de goede Engelse vertaling van woorden, maar dat maakte de man alleen maar leuker. Hij zat met een grote lach te vertellen over zijn boek en hoe hij bijvoorbeeld Cervantes er nog in had kunnen krijgen omdat hem dat leuk leek. Binet zag die dag ook voor het eerst de omslag van de Nederlandse vertaling van zijn boek en was ook daar mee in zijn nopjes. Ik zou dit boek wel willen lezen!

Gebrouwen door vrouwen

Na Laurent Binet was het tijd voor een van de zussen van Gebrouwen door vrouwen. Do en Tessel de Heij zijn zussen en hadden als hobby bierbrouwen in hun eigen huis. Dat beviel zo goed en de biertjes vielen zo in de smaak dat er al gauw werd gevraagd of ze grotere hoeveelheden konden brouwen. Het was een leuk en enthousiast verhaal over ondernemen, risico nemen, geloven in jezelf en vooral lol hebben in wat je doet. Do straalde uit dat ze er plezier in had en de verhalen, die je in hun boek Gebrouwen voor vrouwen kunt lezen, werden heerlijk verteld. Het is dat ik geen bier lust...

Toen was het tijd voor pauze, waarin volop bier geproefd kon worden (door anderen dus).

Nanja, ik en Jung Chang.

Na de pauze was het tijd voor Jung Chang. Hoera! De schrijfster van Wilde Zwanen, het boek waardoor ze bekend werd over haar oma, heeft een nieuw boek geschreven: Dochters van China. Drie zussen uit Shanghai vormden voor een belangrijk deel van de twintigste eeuw het middelpunt van de macht in China. Kleine zus, Mei-ling, was mevrouw Chiang Kai-shek, first lady van het precommunistische nationalistische China en zelf ook zeer actief in de politiek. Grote zus, Ei-ling, was Chiangs officieuze belangrijkste adviseur. Ze zorgde ervoor dat zijzelf de rijkste vrouw van China werd en haar man de eerste minister onder Chiang. Rode zus, Ching-ling, trouwde met Sun Yat-sen, oprichter van de Chinese republiek en later rechterhand van Mao. Drie tegenpolen volgens mij. Chang kon geweldig vertellen, de interviewster hoefde maar een halve vraag te stellen of er kwam een heel verhaal uit. Erg uitnodigend om het boek te gaan lezen binnenkort. Na afloop signeerde Jung Chang ook nog haar boek. Pleuntje bleek een lastige naam, maar haar naam in Chinese letters was ook erg lastig vertelde ze me.

Omdat de treinen nog steeds niet lekker reden, wandelden Nanja en ik samen weer gezellig naar Station Duivendrecht. Helaas was de wind gedurende de dag gedraaid, maar het was nog droog. We waren precies op tijd voor onze trein en hebben samen heerlijk gekletst en nagenoten van deze erg leuke middag. Wanneer kunnen we weer??!!

Franco Faggiani - Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween

Dit boek is in januari gekozen tot het boek van de maand bij DWDD. Maar nog daarvoor had ik het al binnen zien komen in de winkel. En wat ziet dat boek er mooi uit! Alleen de voorkant nodigt al uit om te gaan lezen. Toen er dus een leesexemplaar binnen kwam, greep ik mijn kans. En wat ben ik daar blij mee!

Het verhaal

Shizo groeit aan het eind van de negentiende eeuw op in het zuiden van Japan. Daar staat hij bekend om zijn uitzonderlijke hardlooptalent. Na jarenlange intensieve training is hij uitverkoren om mee te doen aan de Zweedse Olympische Spelen van 1912. Maar tijdens die wedstrijd bezwijkt Shizo en hij kan de marathon niet uitlopen. Shizo is bang dat hij zijn ouders teleurgesteld heeft en durft na deze schande niet terug naar huis. Hij trekt zich terug in de bergen. Niemand weet waar hij gebleven is. Uiteindelijk wordt hij, inmiddels een oude man, ontdekt door een Zweedse journalist die zijn verhaal kent en onthult. Wat gebeurde er precies tijdens de marathon en waar is Shizo al die jaren geweest?

 

De schrijver

Franco Faggiani woont in Milaan en is al jaren journalist. Hij schreef eerder zijn debuutroman Tussen twee werelden en wisselde zijn schrijven altijd af met lange, eenzame wandelingen door de bergen.

Mening
Oh, wat een prachtig boek is dit! Een mooi verhaal, gebaseerd op een ware gebeurtenis, waarin veel gebeurt zonder dat je er druk van wordt. Er gebeurt veel, omdat het een tijdsbestek van meer dan 50 jaar bestrijkt. Maar de rust die van het boek uit gaat, maakt dat het niet heftig is.

Ik maak altijd zelf een beeld bij de hoofdpersonen in boeken, zeker als er geen uiterlijke kenmerken beschreven worden, maar van Shizo zag ik ineens een foto in Het Parool staan, met een stuk over het boek. Dat vond ik toch wel erg leuk, om hem te zien zoals hij echt was en meeliep in de marathon van 1912 in Stockholm. Dat werd ook echt zo beschreven zoals hij er op de foto uit zag.

Volgens mij is het enige waargebeurde uit dit boek de marathon (en waarschijnlijk de manier van reizen er naartoe en de begeleiding), maar dat maakt het boek niet minder interessant. Ook het feit dat de schrijver helemaal nooit in Japan is geweest doet geen afbreuk aan het verhaal. Het voelt alsof je daar bent. En dat is vreemd om te ervaren,want ik ben ook nog nooit in Japan geweest maar het is precies zoals ik het me voorstel met de kersenbloesems.

De gevoelens en worstelingen van Shizo, niet alleen voor zijn land, maar ook voor en met de mensen om hem heen zijn prachtig, heftig en vol emotie.

Echt, je zou het boek zelf moeten lezen eigenlijk...

Boekinformatie

Titel: Het jaar dat Shizo Kanaruki verdween

Auteur: Franco Faggiani

ISBN: 9789056726485

Uitgever: Signatuur

Verschijningsdatum: 14 januari 2020

Aantal pagina’s: 256

Prijs: € 20,99

Meet en greet met Esther Verhoef!

Al een tijdje keek ik er naar uit, het nieuwe boek van Esther Verhoef. Een verhalenbundel deze keer, met alle verhalen die er eerder verschenen én drie nieuwe verhalen. Labyrint heet de bundel.

Vlak voordat de bundel verscheen zag ik op de Facebookpagina van Esther Verhoef dat er een leuke actie werd georganiseerd: win een meet en greet in het Pulitzer Hotel in Amsterdam. Via twee wegen kon je kans maken, bij de Libelle en bij hebban.nl. Ik deed daarom voor een grotere kans gewoon mee aan beide acties, en maar hopen dat ik bij een van deze twee werd uitgeloot.

Het zou allemaal vrij kort dag zijn, vrijdag werden de acties geplaatst, maandag kreeg je uiterlijk bericht en het evenement was dan donderdagmiddag al. Even checken, maar ik kon om die tijd, dus hup, inschrijven.

En maandag kreeg ik zowaar mail dat ik bij de meet en greet aanwezig mocht zijn én iemand mee mocht nemen. Sterker nog... ik kreeg twee mailtjes dat ik erbij mocht zijn en iemand mee mocht nemen! Dus bij zowel Libelle als hebban.nl had ik gewonnen. Hoera!!! Ik heb natuurlijk wel meteen een van de twee gemaild om te zeggen dat ze ook iemand anders blij mochten maken, omdat ik twee keer had gewonnen. Dat bleek niet meer te kunnen, dus ik heb gezegd dat ik dubbel zou gaan genieten.

Na het nodige heen en weer ge-app met vriendinnen en collega’s, was er ook zowaar nog iemand die met me mee kon op die donderdagmiddag. Iemand? Mariska van Perron 9 om precies te zijn, je weet wel, van de leesclub van de NS Publieksprijs. En het leuke was dat Marjolein van Perron 9 ook had gewonnen, dus het werd een soort mini-reünie ook nog.

Op de dag zelf ben ik lekker op tijd vertrokken, zodat ik via een kleine omweg en een paar geocaches heerlijk door Amsterdam wandelend mijn weg zocht naar de Prinsengracht. Eenmaal bij het hotel aangekomen, zat Mariska al klaar voor de speurtocht door het hotel naar de “Merchant Room”, waar de meet en greet plaats zou vinden. Bijzonder wel, de ingang zat aan de Prinsengracht en in de zaal waar het event was keek je uit op de Keizersgracht. Wat een groot hotel!

Onder het genot van een kopje thee, wachtten we op wat komen ging. Taart in ieder geval, want die stond daar heel mooi te zijn! Maar natuurlijk was er eerst een interview met Esther Verhoef, over haar nieuwe boek en haar eerdere boeken. Erg leuk. Weer van alles nieuws gehoord, naast de al bekende dingen als de playlists die ze altijd maakt bij haar boeken. Met daarin nummers die ze luisterde tijdens het schrijven. Bij de verhalenbundel ging het vooral over het titelverhaal Labyrint en dat dat een beetje anders is dan we gewend zijn van Verhoef. Een muur was altijd een muur en nu een doorgang naar een andere dimensie. Ik ben benieuwd!

Er werd ook kort gesproken over de televisieserie van Lieve mama die nu gemaakt wordt voor Videoland. En dat Esther zo blij was dat de cast en crew echt naar een voor het verhaal belangrijke plek waren afgereisd bijvoorbeeld. Je zou er bijna Videoland voor gaan nemen... (toch maar even uitzoeken hoe dat werkt dus)

En over het feit dat Esther ook boeken schrijft samen met haar man Berry onder de naam Escober. Maar eigenlijk bleek dat hij aan al haar boeken meewerkt. Door verhaallijnen mee te bedenken of scenes naar elkaar toe te schrijven. Daar geeft Esther dan weer haar eigen draai aan, maar het is dus bijna altijd een samenwerking. In de verhalenbundel staat trouwens ook een aantal verhalen die als Escober geschreven zijn.

Toen was het al weer tijd voor de persoonlijke meet en greet, iedereen kreeg een boek dat Esther persoonlijk zou signeren en er was tijd voor vragen en foto’s. Maar niet voordat de taart werd aangesneden en uitgedeeld. Heerlijk was die!! Dat verkortte de wachttijd voor een gesigneerd boek aanzienlijk en het was gezellig om nog even bij te kletsen met Mariska, Marjolein en haar introducé Evelien, die ik ook al eerder had ontmoet. En tussendoor mochten de prijswinnaars ook nog even als groep met Esther op de foto.

Natuurlijk heb ik ook nog eventjes (echt heel eventjes) met Esther Verhoef gesproken. Altijd leuk! Ze wist nog ongeveer wie ik was. Zeker toen het verhaal van het kussentje weer voorbij kwam van de NS Pubieksprijs. En het voordeel van de verhalenbundel, zo zei ze, is dat de verhalen niet in een bepaalde volgorde gelezen hoeven te worden, dus ik kan meteen beginnen aan het titelverhaal wat als laatste in de bundel staat.

Om 4 uur was het weer tijd om naar huis te gaan. Ook deze keer wandelde ik via een omweggetje naar het station, zodat ik nog een paar geocaches kon zoeken. Want ja, als je er toch ongeveer langs komt...

Eenmaal in de trein begon het nagenieten van de gezellige middag. De “goodiedoos” had ik dan wel niet gewonnen, ik heb toch maar mooi een gesigneerd exemplaar van het nieuwste boek van Esther Verhoef! Hoera!

Eerst nog even mijn andere boek uitlezen en dan ga ik lekker in de verhalenbundel beginnen. Binnenkort dus een blogje daarover.

Op excursie naar: Boekhandel Blokker in Heemstede

Ik weet eigenlijk al mijn hele leven dat ik boekhandelaar ben (al was ik me daar vroeger toen ik klein was niet echt van bewust natuurlijk), zeker sinds ik de opleiding Boekhandel en Uitgeverij ging doen in Amsterdam. Waar ik ook ben, ik ga altijd een boekhandel in als ik er eentje zie. Mijn bibliotheekcollega’s deden dat bij bibliotheken. In die 19 jaar als bibliotheekmedewerker ben ik denk ik 2 keer een andere bieb ingegaan tijdens een vakantie of zo. Boekhandels? Altijd!

Een van mijn favoriete boekhandels is Boekhandel Blokker in Heemstede. Ik ben bevooroordeeld natuurlijk, want daar liep is stage tijdens mijn opleiding en bleef ik werken naderhand. Mijn boekhandelvader en -moeder, zo noem ik Clemens Hoevenaars en Tosca Heyligers altijd. Zij hebben me de echte liefde voor het vak bijgebracht en versterkt. Wat een fijne tijd heb ik daar gehad.

De boekhandel is inmiddels al vele jaren in handen van Arno Koek (je weet wel, die ook in het DWDD-boekenpanel zat een paar jaar geleden) en hij heeft vorig jaar de boekhandel grondig verbouwd. Ik was er nog niet aan toegekomen om de nieuwe winkel eens te gaan bewonderen. Tot nu!

Op weg naar de boekhandel, zocht ik eerst nog even een paar geocaches. Zo ontdekte ik interessante plekken in Heemstede waar ik nog nooit was geweest. Altijd leuk! Het waaide enorm, waardoor het erg koud aanvoelde. En ook de hagelbui hielp niet echt mee. Maar een lunch bij de buren van de boekhandel, Batifol, bracht weer wat warmte terug.

Toen was het eindelijk zo ver! Ik mocht de boekhandel in. Doel: alleen kijken!

Eerst bekeek ik natuurlijk de etalages. Meervoud, want het pand aan de andere kant is bij de winkel getrokken. Links de deuren, met nu Finse Dagen van Herman Koch prominent aanwezig, rechts een hele etalage rondom de Nationale Voorleesdagen en Moppereend.

En binnen... oh wat is het mooi geworden! Bakstenen muren, zwarte kasten, duidelijke letters, mooie presentatie van de boeken. Ik keek mijn ogen uit.

De top 10 is de Top 20! Fictie en non-fictie, boeken uit de regio, alles mooi frontaal gepresenteerd. En dan natuurlijk de literatuur, reizen etc. Achterin mooie tafels, ook met boeken, die op wieltjes staan, zodat ze opzij kunnen worden gereden wanneer er een activiteit georganiseerd wordt. En dat kan dus ook tijdens de openingsuren van de winkel, vertelde Arno. Want die ochtend was er nog een lezing geweest over het Kennemerland waar 30 mensen op af waren gekomen. Hoe geweldig is dat!

In het “nieuwe” gedeelte van de winkel staat een hele mooie, grote leestafel, waar je heerlijk kunt lezen in de kranten die er lagen, of een boek goed kunt bekijken. Loop je verder, dan kom je bij de culinaire hoek en dan de jeugdafdeling. Ook die is echt super mooi! Luchtballonnen boven het presentatie meubel, nissen met mooie schilderingen (uit een boek van Alice Hoogstraten) om lekker in weg te kruipen en te gaan lezen, een groot assortiment. Heerlijk!

Mijn doel heb ik bijna volgehouden, tot ik de voorkeurplank zag... want daar lag een boek wat ik al een tijdje graag wil lezen. (Op de voorkeurplank liggen boeken die gelezen zijn door het personeel en die zij goed vonden, persoonlijke aanbevelingen dus, net als de buikbandjes die ik steeds schrijf) Een persoonlijke aanrader van Arno Koek én de eerdere boeken die ik van deze schrijver las vond ik erg mooi. Dus kon ik het niet laten, gekocht (het nieuwste boek van Gerardo Soto Y Koelemeijer)! Nu nog even de tijd vinden om het ook daadwerkelijk te gaan lezen.

de aanwinsten

Mijn excursie was zeer geslaagd, wat een mooie boekhandel is het geworden. Ben je een keer in de buurt? Ga dan zeker kijken. En ben je niet in de buurt... rij er een keertje naartoe. Het is zeker de moeite waard!

(En ook nog een impulsaankoop gedaan... een literair kwartet.)

Nathalie Pagie - Noordkaap (NS Publieksprijsaankoop!)

Vorig jaar was mijn eerste aankoop die ik van mijn prijzengeld van de NS Publieksprijs deed het boek IJsengel van Nathalie Pagie. En wat een boek was dat! Ik schreef er dit stukje over. Ik heb al haar boeken gelezen, dus toen ik zag dat er een nieuwe thriller zou uitkomen, was de keuze voor mijn nieuwe aankoop snel bepaald. Ik moest er alleen nog wel even op wachten... Maar dat wachten is voorbij en het boek is al weer uit. 

Het verhaal

In het uiterste noorden van Noorwegen vindt in het diepste geheim een wetenschappelijk experiment plaats. Zes ambitieuze wetenschappers laten zich een half jaar lang opsluiten met tien zware criminelen. Wat willen ze bereiken? Waarom? En werken alle criminelen willoos mee, ook nadat het eerste slachtoffer is gevallen?

Als het bevroren lijk van een man wordt gevonden in Hammerfest, Noorwegen, staat de politie voor een raadsel. Niemand weet wie hij is en in het lichaam worden sporen aangetroffen van een stof die in Europa niet voorkomt. Het gaat om ibogaïne, een extract uit de wortels van een plant uit West-Afrika. Zodra hoogleraar Aage Haugen dit hoort, gaan bij hem de alarmbellen af. Hij heeft ooit onderzoek gedaan in West-Afrika en kent de risico’s van de stof maar al te goed.

Haugen gaat op onderzoek uit en belandt op de ijskoude Noordkaap, waar in het diepste geheim een wetenschappelijk experiment plaatsvindt, met tien topcriminelen in de hoofdrol.

De schrijver

Nathalie Pagie (1974) debuteerde in 2013. Inmiddels heeft ze vele bestsellers op haar naam staan, waaronder de winterthriller IJsengel en de succesvolle Tara en Diego -serie, die bestaat uit Paradijsvogels, Casa Familia, Rio Grande en De Trip. Voor Casa Familia en IJsengel won ze de ThrillZone Award voor Beste Nederlandse Thriller. Nathalie woont in Breda.

Mening

Wederom stelt Nathalie Pagie me niet teleur. Wat een goed boek heeft ze weer geschreven. Onderhuidse spanning is constant voelbaar, de vele personages zijn boeiend en ook het decor doet het verhaal goed.

Het verhaal wordt goed opgebouwd met hoofdstukken waar duidelijk bij staat waar je bent en wanneer je er bent. Hierdoor is het duidelijk waar het verhaal zich afspeelt. Handig met de hoeveelheid personages die in het boek voorkomen. De 6 wetenschappers in combinatie met de 10 criminelen vormen een deel van het verhaal. Een andere wetenschapper en zijn assistent het andere deel. Natuurlijk hebben de delen met elkaar te maken, maar ook binnen ieder deel vindt ontwikkeling plaats tussen de karakters.

De tegenstellingen tussen de wetenschappers is mooi, pure wetenschap tegenover menselijkheid. En ook de verschillen tussen de criminelen vind ik mooi, heel hard tegenover heel zacht, maar allemaal echt zware criminelen.

Naarmate het verhaal vordert neemt de spanning toe. Je voelt het net sluiten, maar het geheime ingrediënt van het experiment moet dan nog komen. Zou het al echt bestaan/gebruikt worden? Het maakte me erg nieuwsgierig.

Dankjewel Nathalie Pagie, voor weer een heerlijk boek! Ik kijk al weer uit naar het volgende!

Dit boek is een stand-alone, een op zichzelf staand boek, los te lezen. Maar het einde... zou er nog een vervolg komen? 

Boekinformatie

Titel: Noordkaap

Auteur: Nathalie Pagie

ISBN: 9789022588673

Uitgever: Boekerij

Verschijningsdatum: 7 januari 2020

Aantal pagina’s: 400

Prijs: € 12,99